24 Ιανουαρίου: Η Μικρή Ένωση και η ημέρα του Badea Cârţan, ενός Δάκου που κατεβαίνει από τη Στήλη, μια αμφίδρομη μέρα

Τέτοια μέρα και μήνα, αλλά από το 1849, γεννήθηκε, στο χωριό Cârţişoara, κάτω από τις μαρκίζες των βουνών Făgăraş, αυτός που θα δανειστεί το όνομά του από την πατρίδα του αποικία.

Επίσης εκείνη την ημέρα, αλλά δέκα χρόνια αργότερα, θα επισημοποιούνταν η Ένωση Ρουμανικών Πριγκιπάτων ή Η μικρή ένωση, υπό τα σκήπτρα του πρίγκιπα Alexandru Ioan Cuza. Ιστορικό γεγονός τιμάται, εφεξής, ως Εθνική Εορτή. Την εποχή αυτή, η επιθυμία των Βλάχων και των Μολδαβών να ενωθούν σε ένα ενιαίο κράτος έγινε πραγματικότητα. Ωστόσο, η Τρανσυλβανία δεν είχε αυτό το κράτος όλων των Ρουμάνων.

Διαβάστε επίσης: 24 Ιανουαρίου 1859: Μικρή Ένωση – Ένωση Ρουμανικών Πριγκιπάτων υπό τον Alexandru Ioan Cuza

Ήταν επίσης το όνειρο που εξομολογήθηκε σε όλη του τη ζωή ο Gheorghe Cârţan, ο γιος ενός άροτρο, χωρίς γη και χωρίς βιβλία, που έγινε ζωντανός θρύλος. Απόδειξη αυτού είναι τα ίδια τα λόγια που είναι γραμμένα στον σταυρό του τάφου του στο νεκροταφείο της Sinaia: «Ο Badea Gheorghe Cârţan κοιμάται εδώ, ονειρεύεται ολόκληρο το έθνος». Μια επιθυμία που θα πραγματοποιηθεί μόλις την 1η Δεκεμβρίου 1918, στην Άλμπα-Ιούλια, μετά από επτά και πλέον χρόνια από το πέρασμά της στους αιώνιους, στις 7 Αυγούστου 1911.

Τα βιβλία που κουβαλούσε σε βαριά σακιά έφτασαν κρυφά στα σπίτια των παιδιών των Ρουμάνων αγροτών από την Τρανσυλβανία, δουλοπάροικων και υπηρετών των κτημάτων των κόμηδων και εχθρών Ούγγρων, Ούγγρων και Σέκλερ, καθώς και εκείνων των Σαξόνων βαρόνων. Το φθινόπωρο του 1896, ξεκίνησε με τα πόδια για τη Ρώμη, την πρωτεύουσα της Ιταλίας, για να βάλει μια χούφτα ρουμανική σκόνη και σιτάρι στο βάθρο της στήλης του αυτοκράτορα Τραϊανού, προς τιμήν των πεσόντων ηρώων στους Ντακό-Ρωμαϊκούς πολέμους. .

Μετά από 45 μέρες πεζοπορίας έφτασε στην άκρη της Αιώνιας Πόλης και τον χαιρέτησε με το «Καλά σε βρήκα, μάνα Ρώμη». Μπήκε στη Ρώμη από τη Via Compana, πέρασε από τα Λουτρά, τα ερείπια του Κολοσσαίου, τη Βασιλική του Μαξεντίου και το Παλατίνο, τη Ρωμαϊκή Αγορά και ξαφνικά την Στήλη. “. Εδώ, κουρασμένος και με δάκρυα στα μάτια, ο βοσκός Cârţişoara περπάτησε γύρω από την τεράστια κολόνα μέχρι που διάβασε ολόκληρη την ιστορία πάνω της. Και μόνο τότε κατάλαβε ότι είχε μια αποστολή, ότι δεν είχε έρθει στη Μητέρα Ρώμη με άδεια χέρια.

Διαβάστε επίσης: Η Μεγάλη Ένωση του 1918, μια υπέροχη σελίδα στη ρουμανική ιστορία

Από την τσάντα του με παλαιωμένο μαλλί, που μύριζε πολέντα και τυρόπηγμα, έβγαλε ένα σακουλάκι χώμα που είχε βγει από τον κήπο του σπιτιού στην Cârţişoara και το έχυσε στους πρόποδες της Στήλης. Έπειτα, με δεμένο κόμπο, έβγαλε μια χούφτα κόκκους σιταριού που έσπειρε στη σκόνη. Και καθώς ήρθε η νύχτα και το καθήκον εκπληρώθηκε, ξάπλωσε στην καλύβα του βοσκού του, ονειρευόμενος, στα νυσταγμένα φτερά του, ότι είχε μπει κι αυτός στο πλήθος στην Στήλη, ανάμεσα στους κομμένους στην πέτρα λόφους, κάτω από τα πυκνά δάση, περπατώντας σε ένα δρόμο δεν σκαρφάλωσε στην κορυφή της στήλης, αλλά στα βουνά του στο σπίτι. Στον ουρανό, το Cloşca cu pui και η Ursa Mare απέδειξαν ότι είχε φτάσει στην Cărţişoara, στις ακτές της Bala, με όλο το λαό του.

Όταν ξύπνησε το επόμενο πρωί, ένα πλήθος από κράνη είχε μαζευτεί γύρω του: αστυνομικοί, πυροσβέστες, σάρωθροι, τραμπούκοι… Ο Τύπος στη Ρώμη έγραψε την επόμενη μέρα: με πουκάμισο και μανσέτα, με ιτάρι και οπίντσι». Δημοσιεύτηκε η φωτογραφία του, πήρε συνέντευξη.

Διαβάστε επίσης: Η μικρή ένωση του 1859, ένα πρώτο βήμα προς τη Μεγάλη Ένωση του 1918

Το 1903, ο Badea Cârţan συνελήφθη από τις ουγγρικές αρχές και το μεγάλο βιβλιοπωλείο του, που είχε έδρα σε πολλά μέρη, κατασχέθηκε. Η απογραφή είναι εκπληκτική: 76.621 τόμοι βρέθηκαν μόνο στη σοφίτα του σπιτιού του στην Cârtişoara.

Ήταν ένας ανήσυχος σοφός, ήθελε να μάθει, να μάθει. Ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την αρχή του έθνους και όλων των πραγμάτων, για την καταγωγή τους, για την ιστορική ρίζα της ευγένειας και της αξιοπρέπειας.

Την άνοιξη του 1911, ο Gheorghe Cârţan πιάστηκε σε μια χιονοστιβάδα στην κορυφή των βουνών, με σακούλες φορτωμένες με βιβλία στην πλάτη του. Πάλεψε για λίγες μέρες μέχρι να μπορέσει να βγει από εκεί. Έπεσε άρρωστος και αδύναμος πολύ μετά από αυτό το περιστατικό. Δεν μπόρεσε να επιστρέψει στο σπίτι και τον παρέλαβε η οικογένεια Λαχοβάρι στη Σινάια.

Διαβάστε επίσης: Santa Ion Roata και Unirea

Νιώθοντας το τέλος του, ζήτησε από όσους τον φρόντισαν να τον θάψουν εκεί, στην ελεύθερη γη της χώρας, όπου θα μπορούσε να περιμένει την πραγματοποίηση του ονείρου της ζωής του – την ενοποίηση του ρουμανικού έθνους. Πέθανε τον Αύγουστο του 1911 και κηδεύτηκε στη Σινάια.

Στην κορυφή γράφει: «Ο Badea Cârţan κοιμάται εδώ, ονειρεύεται την ένωση του λαού του». “Η μητέρα μου ζει, ο πατέρας μου πέθανε τρία χρόνια, δεν ήμουν παντρεμένος. Ήμουν βοσκός για 17 χρόνια, φύλαγα 3-4 χωριά με πρόβατα στο Bărăgan. Το 77, είδα τους Ρουμάνους να πολεμούν στις όχθες του Δούναβη. Εκεί, στα χωράφια του Bărăgan, διάβασα την “Ιστορία των Ρουμάνων” και άλλα βιβλία. Το 78, γύρισα σπίτι, έριξα κλήρο και ορκίστηκα. Καβάλα στη Βοσνία. Το 81, απελευθερώθηκα. Ήταν απλώς ένα συνδιάσκεψη στο Sibiu, ότι υπήρχε ακόμη μια διαμάχη μεταξύ των Ρουμάνων και των Ούγγρων.

Διαβάστε επίσης: Οι μεταρρυθμίσεις του Alexandru Ioan Cuza και η Ένωση των Ρουμανικών Πριγκιπάτων της 24ης Ιανουαρίου 1859

Μέχρι το 93 έμεινα εδώ, εδώ, μετά έφυγα για την επαρχία. Φτάνει το ’94 και μαζί και το Μνημόνιο. Κοίταξα τους νταραβέλα από χέρι σε χέρι και στεναχωριόμουν που, έλεγαν πάντα, ήμασταν ένα κακό έθνος νέων ανθρώπων, οι Ρουμάνοι. Διάβασα, άσχετα, πολλά καλά και όμορφα, αλλά δεν τα πίστευα και πολύ. Είμαι έτσι, όπως ο Τόμας. Γι’ αυτό είπα μέσα μου: «Πρέπει να πας στη Ρώμη να δεις: έχεις πατέρα, έχεις μάνα;». Και μετά είδα, αγαπητοί μου… Πήγα τρεις φορές στη Μητέρα Ρώμη. Την τελευταία φορά, κουβάλησα το χάλκινο στέμμα στην Στήλη και περπάτησα μπροστά σε όλους, έτσι ντυμένος βοσκός, με τα ρούχα μου. Μου αγόρασαν ένα κοστούμι, αλλά τους είπα να μην το ξοδέψουν, γιατί ακόμα δεν κάνω παρέα με φτωχούς Γερμανούς. Έχω πάει στο Βουκουρέστι πάνω από εκατόν εβδομήντα φορές. Το Βουκουρέστι και η Ρώμη πρέπει να δουν όλοι οι Ρουμάνοι, γιατί αν δεν ξέρει τον Άγιο Βασίλη και τον πατέρα του, λέτε ότι είναι ορφανό.” (Απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε ο Badea Cârţan λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του στο περιοδικό ” Poporul român”).

Πηγή: romaniaistorica.ro, ziaristionline.ro