Ο Άγιος Αλέξανδρος, με το παρατσούκλι «προστάτης των ανθρώπων», γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 30 Αυγούστου. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ιεράρχες της Εκκλησίας και επίσης ένας από τους σκληρότερους υπερασπιστές της χριστιανικής πίστης.

Λίγο μετά τη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Αλεξάνδρου στις 30 Αυγούστου. Ο Άγιος Αλέξανδρος ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μεταξύ 314 και 337, την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου.

Η γιορτή του Αγίου Αλεξάνδρου είναι η τελευταία εορτή του καλοκαιριού αλλά και η τελευταία εορτή του εκκλησιαστικού έτους, που λήγει στις 31 Αυγούστου. Σύμφωνα με τους κανόνες και το ορθόδοξο χριστιανικό ημερολόγιο, το νέο εκκλησιαστικό έτος ξεκινά την 1η Σεπτεμβρίου και οι πρώτες μεγάλες γιορτές τον Σεπτέμβριο θα είναι η Γέννηση της Θεοτόκου, στις 8 Σεπτεμβρίου και η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, τον Σεπτέμβριο. . 14.

Ποιος ήταν ο Άγιος Αλέξανδρος;

Ο Άγιος Αλέξανδρος έζησε τον 4ο αιώνα και ήταν μαθητής του Αρχιεπισκόπου Μητροφάνη του Βυζαντίου, στη συνέχεια ονομάστηκε πατριάρχης στη θέση του. Γεννήθηκε στην Καλαβρία, το έτος 239, σε χριστιανική οικογένεια, με γονείς τον Γκεόργκε και τη Βριένα. Από μικρός διδάχθηκε να σέβεται τη χριστιανική πίστη και να προσεύχεται για σωτηρία. Σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς, που οι χριστιανοί διώκονταν και υπέστησαν πολλές αδικίες, ο νεαρός Αλέξανδρος διάλεξε τον δρόμο της ερήμου και έζησε για αρκετά χρόνια μακριά από τον κόσμο, μόνο με νηστεία και προσευχή.

Λέγεται για τον Άγιο Ιεράρχη Αλέξανδρο ότι δεν είχε πολύ σχολείο στα νιάτα του, αλλά οι αρετές του και η ισχυρή πίστη του στον Θεό τον έκαναν γνωστό στον μοναστικό κόσμο και είχε αρκετούς προσήλυτους.

Για ένα διάστημα έζησε στα μοναστήρια της Ελλάδας, όπου τον ακολούθησαν οι μαθητές του Βιτάλιος και Νικηφόρος. Από εκεί ήρθε στο Βυζάντιο, την εποχή που η Χριστιανική Εκκλησία είχε επικεφαλής τον Πατριάρχη Μητροφάνη. Είχε φτάσει σε πολύ μεγάλη ηλικία και διόρισε τον Αλέξανδρο επίσκοπο και τον βοηθό του επικεφαλής της Εκκλησίας.

Η αίρεση του Αρείου και η Α’ Σύνοδος της Νίκαιας

Οι απαρχές του Χριστιανισμού ήταν ταραγμένες, η θρησκεία δεν ήταν ενωμένη και οι Χριστιανοί χωρίστηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα και αιρέσεις που απομακρύνθηκαν από την ουσία των διδασκαλιών του Ιησού Χριστού. Ένα από αυτά τα ρεύματα ήταν ο Αρειανισμός, βασισμένος στις ιδέες του ιερέα Άρειου Αλεξανδρείας (250 – 336).

Ο θεολόγος Άριος ήταν της άποψης ότι μόνο ο Θεός είναι το υπέρτατο θείο ον, αλλά ότι ο Υιός του δεν έχει την ίδια φύση, δεν έχει ταυτόσημη φύση με αυτή του Πατέρα. Διαχωρίζοντας τη φύση του Πατέρα από αυτή του Υιού, ο Άρειος κάνει μια διάκριση μεταξύ «γεννητού» και «κτιστού», από την οποία συμπεραίνει ότι ο Υιός είναι κατώτερος από αυτόν.

Ο αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος είναι υποχρεωμένος να καλέσει τους πρεσβύτερους της Εκκλησίας σε συνέδριο ακριβώς για να διορθώσει όλες τις αιρέσεις και να δώσει μια απλή και ενιαία φόρμουλα σε όλα τα δόγματα. Συγκάλεσε την πρώτη σύνοδο της Νίκαιας το 325.

Ο Πατριάρχης Μητροφάνης ήταν πολύ μεγάλος για να συμμετάσχει στη Σύνοδο, γι’ αυτό έστειλε στη θέση του τον Αλέξανδρο για να υπερασπιστεί την αληθινή πίστη του Αρείου.

Ενώπιον της Ιεράς Συνόδου, ο Άρειος συνέχισε να ισχυρίζεται ότι ο Υιός του Θεού δεν έχει την ίδια θεία φύση με τον Θεό Πατέρα, γεγονός που τον καθιστά κατώτερο. “Ο Υιός, που δεν είναι ο αληθινός Θεός, θα μπορούσε μόνο να είναι ένα πλάσμα, ακόμη και το τελειότερο από τα πλάσματα. Πράγμα που δεν εμποδίζει τον Πατέρα να είναι Πατέρας, αλλά μόνο το γεγονός ότι είναι γονέας ενός όντος διαφορετικό από Αυτόν. είναι αλήθεια ότι ο Υιός λέγεται Θεός, αλλά μόνο με ακατάλληλη έννοια: είναι καλός και σοφός, απολαμβάνει το προνόμιο να έχει δημιουργηθεί απευθείας από τον Θεό, ενώ τα άλλα πλάσματα δημιουργήθηκαν από τον Υιό. Αντίθετα, η ύπαρξή του δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με τη θεία πραγματικότητα: είναι πάντα ενδεχομένη. (…) Η σωτηρία που φέρνει ο Χριστός στους ανθρώπους δεν συνίσταται στην ανανέωση της φύσης τους, που επιτυγχάνεται χάρη στην ανάληψη από τον Χριστό, της ίδιας ανθρώπινης φύσης, αλλά στην προσφορά ενός προτύπου ζωής και στην αποκάλυψη της αληθινής πίστης», σύμφωνα με krestinortodox.ro.

Κατά τη σύνοδο, ο Άγιος Αλέξανδρος ήταν από τους πιο σκληρούς ιερείς κατά του Άρειου, πάλεψε όλα τα επιχειρήματα των αιρετικών με παραδείγματα και παραβολές βγαλμένες από τη διδασκαλία του Χριστού και εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τον αυτοκράτορα και τους άλλους ηγέτες της Εκκλησίας. Μετά τη σύνοδο, ο Άρειος αφορίστηκε και εκδιώχθηκε από την εκκλησία.

Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Βυζαντίου

Μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου, αφού ο Αλέξανδρος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, ο άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον ευλογημένο Μητροφάνη, λέγοντάς του ότι πλησιάζει το τέλος του και τον διέταξε να αφήσει πίσω τον Πατριάρχη Αλέξανδρο, λέγοντας: «Μετά από δέκα μέρες, παίρνεις το στέμμα. του Θεού και ας πάρει στη θέση σου τον άμβωνα της εκκλησίας ο δούλος σου ο Αλέξανδρος.

Δείτε ποιες είναι αυτές οι δέκα εντολές της Βίβλου!

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, συνοδευόμενος από άλλους πατέρες, προσήλθε στον άγιο Πατριάρχη Μητροφάνη, ο οποίος ήταν ξαπλωμένος στο νεκροκρέβατό του. Όταν ρωτήθηκε ποιον θα ευλογούσε να λάβει την έδρα του πατριαρχείου μετά την απόλυσή του, απάντησε: «Ο Κύριος μου αποκάλυψε ότι ο Αλέξανδρος θα πάρει την έδρα του Πατριαρχείου μετά από μένα, μαζί με τον υπηρέτη μου, τον άξιο του αληθινή εκλογή και δώρο του Αγίου Πνεύματος.

Ο Άγιος Αλέξανδρος, ως Πατριάρχης, έδωσε σκληρή μάχη τόσο κατά των υποστηρικτών της αίρεσης των Αρειανών όσο και κατά των φιλοσόφων. Λέγεται ότι σε μια διάσκεψη με αρκετούς εκπροσώπους των φιλοσόφων, ο Άγιος Αλέξανδρος διέταξε τους πιο θηριώδεις από αυτούς να σιωπήσουν και να ακούσουν τον λόγο του Θεού. Σαν από θαύμα ήταν δεμένη η γλώσσα του και δεν μπορούσε πια να βγάλει λέξη. Οι άλλοι φιλόσοφοι ντράπηκαν και έφυγαν από την εκκλησία. Και εκείνος που ένιωσε τη δύναμη του Θεού στο δέρμα του, ρίχτηκε στα πόδια του πατριάρχη, του λύθηκε η γλώσσα και ζήτησε αμέσως να βαπτιστεί στο πνεύμα της χριστιανικής πίστης.

Αρκετά χρόνια μετά την πρώτη σύνοδο, ο Άρειος, με την υποστήριξη του Ευσεβίου της Νικομήδειας, έπεισε τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα να αναγκάσει τον Αλέξανδρο να τον καταστείλει στη χριστιανική κοινότητα. Παρά τις πιέσεις, ο Ιερός Ιεράρχης αρνήθηκε να τον επαναφέρει στην Εκκλησία και στη συνέχεια κλείστηκε στον καθεδρικό ναό της Κωνσταντινούπολης για να προσευχηθεί. Θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να αναγκαστεί να επανασυνδεθεί με έναν άντρα που προσποιήθηκε μόνο ότι μετανοούσε. Προφανώς οι προσευχές του εισακούστηκαν καθώς ο Άρι πέθανε στο δρόμο για την εκκλησία πριν αποκατασταθεί.

Λίγο μετά ανέβηκε στους ουρανούς και ο Άγιος Αλέξανδρος, σε ηλικία 98 ετών.

Όταν γιορτάζουμε τον Άγιο Αλέξανδρο

Η μνήμη του Αγίου Αλεξάνδρου τιμάται από την Εκκλησία στις 30 Αυγούστου, μεταξύ της Αγίας Μαρίας της Μεγάλης (15 Αυγούστου) και της Αγίας Μαρίας της Μικρής (8 Σεπτεμβρίου), που συνήθως ονομάζεται «Μεταξύ των Αγίων». Αυτή η ημέρα δεν σημειώνεται με κόκκινο σταυρό στο Ορθόδοξο Χριστιανικό ημερολόγιο, όπως η Κοίμηση της Θεοτόκου, η σημαντικότερη χριστιανική γιορτή του καλοκαιριού.

Λέγεται ότι την ώρα του θανάτου της Παναγίας έγιναν πολλά θαύματα: οι τυφλοί έλαβαν την όρασή τους, οι κωφοί άρχισαν να ακούν, οι κουτσοί και οι άρρωστοι θεραπεύονταν. Επομένως, αυτή την ημέρα είναι καλό να προσευχόμαστε για υγεία, γάμο, εύκολο τοκετό και θεραπείες.

Παραδόσεις του Αγίου Αλεξάνδρου

Αυτή η γιορτή δεν είναι πολύ πλούσια σε παραδόσεις και έθιμα, αλλά λέγεται ότι δεν είναι καλό να μιλάς άσχημα για τον διπλανό σου αυτήν την ημέρα. Η ημέρα του Αγίου Αλεξάνδρου ακολουθεί μια άλλη μεγάλη γιορτή, δηλαδή τον αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και ακολουθεί η τοποθέτηση της ζώνης της Θεοτόκου στη Σινδόνη.

Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, καλό είναι να πηγαίνεις στην εκκλησία, να ακούς το γραφείο και τα λόγια του ιερέα και να είσαι ελεήμων με τους φτωχούς. Επίσης την ημέρα του Αγίου Αλεξάνδρου καλό είναι να δείξουμε σοφία και να συνάψουμε ειρήνη με αυτούς που μας αδίκησαν. Επιπλέον, αυτή την ημέρα δεν είναι καλό να μιλάς άσχημα για τον πλησίον, να τον προσβάλλεις ή να σκέφτεσαι άσχημα για τους άλλους.

Είναι επίσης μια ευκαιρία να γιορτάσουμε όσους φέρουν το όνομα του Αλέξανδρου και της Αλεξάνδρας και στους οποίους καλό είναι να στέλνουμε μηνύματα και χαιρετισμούς από τον Άγιο Αλέξανδρο. Περισσότεροι από 2,2 εκατομμύρια Ρουμάνοι φέρουν το όνομα αυτού του αγίου και στο παρελθόν 22 Ρουμάνοι ηγεμόνες και ηγεμόνες πήραν το όνομα του Αλεξάνδρου.

Το όνομα προέρχεται από τα ελληνικά και σημαίνει «προστατεύω, προστατεύω». Προέρχεται από το ρήμα «άλεξο» που σήμαινε προστασία στα ελληνικά και το μόριο «άνδρο» που σήμαινε αρσενικό ή άνδρας. Ο Αλέξανδρος λοιπόν μπορεί να μεταφραστεί ως ο άνθρωπος που υπερασπίζεται τους ανθρώπους, που τους προστατεύει.

Τα άτομα με αυτό το όνομα λέγεται ότι έχουν ισχυρή προσωπικότητα, γι’ αυτό τείνουν πάντα να κατακτούν την ηγετική θέση. Είναι πολύ ενεργητικοί, κοινωνικοί, διακεκριμένοι, δημιουργικοί, προικισμένοι με εντυπωσιακό μαγνητισμό. Για αυτούς τους λόγους αγαπιούνται αμέσως από τους γύρω τους. Είναι επίσης ευαίσθητοι και γενναιόδωροι, πάντα έτοιμοι να υπερασπιστούν τους άλλους. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι πεισματάρηδες, ζηλιάρηδες, επιζητούν την ελευθερία, καταθλιπτικοί, σπάταλοι και αλαζονικοί.

Παράκληση στον Άγιο Αλέξανδρο

Οι πιστοί που χρειάζονται καθοδήγηση, καλή σκέψη και φωτισμένο μυαλό καλούνται να προσευχηθούν στον Άγιο Αλέξανδρο που μπορεί να τους καθοδηγήσει με σοφία στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής. Πάνω απ’ όλα, στις 30 Αυγούστου, όταν η εκκλησία γιορτάζει αυτόν τον άγιο που θεωρείται προστάτης των ανθρώπων και των πιστών, καλό είναι να προσευχόμαστε στην εικόνα του και να ζητάμε βοήθεια.

«Εμείς, το ποίμνιό σου, με την ανδρεία σου, ιεράρχη, ελευθερώνοντας τους εαυτούς μας από την ειδωλολατρία των απίστων, σε ευχαριστούμε και τραγουδάμε τραγούδια της νίκης. Ιεράρχης Αλέξανδρος!».

«Ω, πάντων δόξα, Ιεράρχε Αλέξανδρε, το γερό ραβδί των παλαιών, όλη τη σοφία της καθοδήγησης των νέων, ο οδηγός των παιδιών, ο έπαινος όλου του λαού και το στεφάνι της Εκκλησίας, σε δοξολογούμε, για το σου. Η ζωή στη γη ήταν υπέροχη.Από τα νιάτα σου αγάπησες τον Κύριο όσο τίποτα στον κόσμο, από τις διαβολικές πολιορκίες λύτρωσες τους ανθρώπους, πάτερ, με τις προσευχές σου και με τα ποτάμια των συγκολλήσεων σου έσβησες το πλήθος των ειδωλολατρικών θεών.

Χάρισέ μας θεραπείες από τις ασθένειές μας, άγιοι ιεράρχες, θείο θαύμα δείξε μας, ευτυχείς, σε μας που τρέχουμε κοντά σου με θέρμη, λύτρωσέ μας από κάθε κόπο και τρικυμία. Σαν φυλάττοντας με τόλμη το ποίμνιο του Χριστού από ορατούς και αόρατους εχθρούς και από αυτούς που δραπετεύουν κάτω από το καταφύγιό σου, τους προστατεύεις από τις επιθέσεις τους, μακαριστέ Αλέξανδρε, κι εμείς που μας χαρίζουν ασεβείς σκέψεις και πράγματα, απελευθερώνουμε -Εμείς. Εσύ είσαι ο καλός ποιμένας, άγιε ιεράρχε Αλέξανδρε, που οδήγησε το ποίμνιό σου σε πνευματικά βοσκοτόπια και το πότισες από την πηγή του ουρανού, διδάσκοντάς τους να ψάλλουν στον Θεό: Αλληλούια!

Ω, καλέ ποιμένα, με ταπείνωση από τα βάθη της καρδιάς μας προσευχόμαστε: άκουσέ μας που, φέρνοντας αυτή τη μικρή προσευχή από το κάψιμο της ψυχής μας, πέφτουμε σε σένα. γίνε μεσίτης στον Ελεήμονα Θεό για να σβήσει τα πονηρά σχέδια των εχθρών μας και να μας ελευθερώσει από όλες τις ανάγκες και τα προβλήματα που διαταράσσουν την ανάπαυση και την ηρεμία της ζωής μας. Αμήν!