Τα άτομα που έχουν συμβάσεις μερικής απασχόλησης θα πρέπει να υποβάλλουν σε κάθε εργοδότη δήλωση ευθύνης από την οποία προκύπτει ότι λαμβάνουν εισόδημα από μισθούς ή εξομοιώνονται με μισθούς βάσει δύο ή περισσότερων συμβάσεων. ατομικές ώρες εργασίας και Η σχετική σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού είναι τουλάχιστον ίση με τον ελάχιστο ακαθάριστο μισθό ανά χώρα που εγγυάται την πληρωμή.

Το μέτρο πυροδότησε δυσαρέσκεια στην αγορά εργασίας. Πέρα από τη γραφειοκρατία, η κατάσταση γίνεται αποκλίνουσα εάν ένα άτομο κερδίζει λιγότερες από τις εισφορές του κατώτατου μισθού, οπότε θα πρέπει να φέρει χρήματα στο σπίτι.

Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να εξηγήσει επαρκώς αυτή την κατάσταση, αν και έθεσε το έργο προς συζήτηση.

Κανένας υπουργός δεν εξήγησε συγκεκριμένα πώς μπορεί ένας εργαζόμενος με μερική απασχόληση να πληρώνει στο Δημόσιο ποσό μεγαλύτερο από αυτό που λαμβάνει για εργασία, ούτε τη λογική πίσω από αυτό το μέτρο.

Συμβάσεις μερικής απασχόλησης: λεπτομέρειες σχετικά με την εφαρμογή των νέων διατάξεων

Σύμφωνα με το προσχέδιο, η ένορκη κατάθεση δεν υπόκειται στον εργοδότη όταν ο εργαζόμενος λαμβάνει ακαθάριστο μηνιαίο εισόδημα τουλάχιστον ίσο με τον ελάχιστο ακαθάριστο μισθό της χώραςαλλά μόνο όταν παράγουν εισόδημα κάτω από αυτό το όριο.

Αυτό προβλέπει σχέδιο διαταγής που υποβλήθηκε προς συζήτηση από το Υπουργείο Οικονομικών που καθορίζει τους κανόνες για την εφαρμογή της φορολογίας της μερικής απασχόλησης όπως και για την εργασία πλήρους απασχόλησης.

Η αυτόφωρη δήλωση υποβάλλεται μηνιαίως, μέχρι την 5η του επόμενου μήνα αυτού για τον οποίο θεμελιώνονται τα μισθολογικά δικαιώματα.

Κάθε εργοδότης πρέπει να παραδίδει στον εργαζόμενο, κατόπιν αιτήματος, έγγραφο που να αναφέρει το επίπεδο της μηνιαίας βάσης για τον υπολογισμό της κοινωνικής εισφοράς και της κοινωνικής εισφοράς υγείας που συνδέεται με εισόδημα που προέρχεται από μισθό και εξομοιώνεται με μισθό.

Εάν οι εργαζόμενοι δεν υποβάλουν τη δήλωση με δική τους ευθύνη, κάθε εργοδότης ορίζει την κοινωνική εισφορά και την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης υγείας στο επίπεδο του κατώτατου ακαθάριστου μισθού της χώρας που αντιστοιχεί στον αριθμό των εργάσιμων ημερών του μήνα κατά τον οποίο η σύμβαση ήταν ενεργός , εάν η βάση υπολογισμού που συνδέεται με το πραγματοποιηθέν εισόδημα, που προσδιορίζεται σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε συνεισφορά, είναι χαμηλότερη από το επίπεδο του κατώτατου ακαθάριστου μηνιαίου μισθού ανά χώρα που εγγυάται την πληρωμή.

Η κοινωνική ασφάλιση και οι εισφορές υγείας θεσπίζονται από τον Αύγουστο, το επίπεδο των εισφορών που συνδέονται με τον κατώτατο μισθό για υπαλλήλους που λαμβάνουν εισόδημα από μισθούς και ημερομίσθια που εξομοιώνονται με μισθούς κάτω από αυτό το επίπεδο, σύμφωνα με το Agerpres.

Μεγαλύτερο κόστος για εργαζόμενο και εργοδότη

Έτσι, στην περίπτωση αυτή, ο εργαζόμενος ευθύνεται για την κοινωνική εισφορά και την κοινωνική εισφορά ασθενείας στο επίπεδο του εισοδήματος από δραστηριότητα και στην περίπτωση που το ποσό των εισφορών που οφείλει είναι χαμηλότερο από αυτό που οφείλεται στο επίπεδο του κατώτατος ακαθάριστος μισθός ανά χώρα εγγυημένη καταβολή, σε ισχύ τον μήνα για τον οποίο οφείλονται οι εισφορές, η διαφορά βαρύνει τον εργοδότη/πληρωτή εισοδήματος ή εξομοιώνεται.

«Για υπαλλήλους των οποίων οι σωρευτικές ακαθάριστες μηνιαίες αποδοχές, που αποκτήθηκαν με δύο ή περισσότερες ατομικές συμβάσεις εργασίας πλήρους ή μερικής απασχόλησης, είναι τουλάχιστον ίσες με τον κατώτατο ακαθάριστο μισθό της χώρας που εγγυάται καταβολή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρ. 146 παρ. (5^7) στις. ε) και άρθρ. 168 παρ. (6^1) του Δημοσιονομικού Κώδικα, φυσικά ή νομικά πρόσωπα που έχουν την ιδιότητα των εργοδοτών/πληρωτών εισοδήματος ή που εξομοιώνονται με αυτά, υπολογίστε, αφαιρέστε και πληρώστε την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης και την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης υγείας σε υπολογιστική βάση που καθορίζεται σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε εισφορά», αναφέρεται στο έγγραφο.

Το πρώτο παράδειγμα

Στο κείμενο του σχεδίου διατάγματος αναφέρονται τέσσερα παραδείγματα που αφορούν την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρ. 146 παρ. (5^7) στις. ε) και άρθρ. 168 παρ. (6^1) του Δημοσιονομικού Κώδικα.

Έτσι, σε το πρώτο παράδειγμαφυσικό πρόσωπο συνάπτει ατομική σύμβαση εργασίας πλήρους απασχόλησης με την εταιρεία Α και σύμβαση μερικής απασχόλησης με την εταιρεία Β και οι συμβάσεις είναι ενεργές καθ’ όλη τη διάρκεια του μήνα.

«Για τη δραστηριότητα που ασκείται με τον εργοδότη Α, το φυσικό πρόσωπο αποκομίζει ακαθάριστο μηνιαίο εισόδημα 2.550 λέι και στον εργοδότη Β ακαθάριστο μηνιαίο εισόδημα 400 λέι.

Η σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού, που καθορίζεται σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε συνεισφορά, είναι 2.950 lei (2.550 lei + 400 lei) και το επίπεδο του κατώτατου ακαθάριστου μισθού ανά χώρα που εγγυάται την πληρωμή είναι 2.550 lei.

Συγκρίνοντας τη σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού, που ανέρχεται σε 2.950 lei, με το επίπεδο του ακαθάριστου κατώτατου μισθού ανά χώρα με εγγύηση 2.550 lei, προκύπτει ότι η σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού των δύο συμβάσεων εργασίας είναι υψηλότερη από τον ακαθάριστο κατώτατο μισθό ανά χώρα εγγυημένη στην πληρωμή», αναφέρεται στο πρώτο παράδειγμα.

Στην περίπτωση αυτή, το φυσικό πρόσωπο υποβάλλει τη δήλωση με δική του ευθύνη μόνο στον εργοδότη Β, αφού στον εργοδότη Α η μηνιαία βάση υπολογισμού των εισφορών που οφείλει είναι ίση με τον κατώτατο ακαθάριστο μισθό για την εγγυημένη χώρα (2.550 lei) .

«Σε κάθε εργοδότη, ο εργαζόμενος ευθύνεται για την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης και την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης υγείας στο επίπεδο της μηνιαίας βάσης υπολογισμού που καθορίζεται σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε εισφορά, αντίστοιχα με τον εργοδότη Α σε 2.550 λέι και με τον εργοδότη Α. στα 2.550 λέι, και με τον εργοδότη Α. «εργοδότης Β σε 400 λέι», όπως εξηγείται στο πρώτο παράδειγμα.

Το δεύτερο παράδειγμα

Στο δεύτερο παράδειγμαένα φυσικό πρόσωπο συνάπτει τρεις ατομικές συμβάσεις μερικής απασχόλησης με τις εταιρείες Α, Β και Γ από την 1η Σεπτεμβρίου 2022, με τις συμβάσεις να είναι ενεργές για ολόκληρο τον μήνα.

Έτσι, για την ασκούμενη δραστηριότητα ο εργαζόμενος λαμβάνει το εξής ακαθάριστο μηνιαίο εισόδημα: από τον εργοδότη Α το ποσό των 800 λέι, από τον εργοδότη Β το ποσό των 900 λέι και από τον εργοδότη Γ το ποσό των 1.000 λέι.

«Η σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού, που καθορίζεται σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε εισφορά, είναι 2.700 λέι (800 λέι + 900 λέι + 1.000 λέι) και το επίπεδο του κατώτατου ακαθάριστου μισθού ανά χώρα που εγγυάται την πληρωμή είναι 2.550 λέι.

Συγκρίνοντας τη σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού, που ανέρχεται σε 2.700 lei, με το επίπεδο του ακαθάριστου κατώτατου μισθού ανά χώρα που είναι εγγυημένο με πληρωμή 2.550 lei, προκύπτει ότι η σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού είναι υψηλότερη από το επίπεδο του κατώτατου ακαθάριστου μισθού ανά εγγυημένη χώρα στην πληρωμή», λέει το δεύτερο παράδειγμα.

Στην περίπτωση αυτή ο εργαζόμενος υποβάλλει τη δήλωση με δική του ευθύνη σε κάθε εργοδότη.

Έτσι, ο εργαζόμενος οφείλει σε κάθε εργοδότη την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης και την εισφορά κοινωνικής ασφάλισηςστο επίπεδο της μηνιαίας βάσης υπολογισμού που καθορίζεται σύμφωνα με τους ειδικούς κανόνες για κάθε εισφορά.

Το τρίτο παράδειγμα

Στο τρίτο παράδειγμα, ένα φυσικό πρόσωπο συνάπτει ατομική σύμβαση εργασίας πλήρους απασχόλησης με την εταιρεία Α και σύμβαση μερικής απασχόλησης με την εταιρεία Β.

«Κατά τον μήνα Σεπτέμβριο 2022 ο ιδιώτης εργάζεται 10 ημέρες, τις υπόλοιπες 12 εργάσιμες ημέρες του μήνα αναστέλλονται οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, σύμφωνα με το νόμο.

Ο εργαζόμενος λαμβάνει, για τις 10 ημέρες εργασίας, από τον εργοδότη Α ακαθάριστο εισόδημα 1.250 λέι και από τον εργοδότη Β ακαθάριστο εισόδημα 1.000 λέι.

Η σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού, που καθορίζεται σύμφωνα με τους ειδικούς κανόνες για κάθε εισφορά που συνδέεται με ημέρες εργασίας, είναι 2.250 lei (1.250 lei + 1.000 lei) και το επίπεδο εγγυημένου ελάχιστου ακαθάριστου μισθού σε πληρωμή που συνδέεται με ημέρες εργασίας κατά τις οποίες οι συμβάσεις ήταν ενεργά είναι 1.159 lei (2.550 lei: 22 εργάσιμες ημέρες το μήνα x 10 εργάσιμες ημέρες)», αναφέρεται στο τρίτο παράδειγμα.

Σύμφωνα με την αναφερόμενη πηγή, συγκρίνοντας τη σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού, που ανέρχεται σε 2.250 lei, με το επίπεδο του εγγυημένου ακαθάριστου κατώτατου μισθού σε πληρωμή που συνδέεται με τις ημέρες εργασίας, προκύπτει ότι η σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού είναι υψηλότερη στο επίπεδο του κατώτατος ακαθάριστος μισθός της χώρας με εγγύηση πληρωμής τις εργάσιμες ημέρες κατά τις οποίες ήταν ενεργές οι συμβάσεις (1.159 lei).

Στην περίπτωση αυτή το φυσικό πρόσωπο υποβάλλει τη δήλωση με δική του ευθύνη στον εργοδότη Β.

Έτσι, οι δύο εργοδότες καθορίζουν και παρακρατούν την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης και την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης υγείας στο επίπεδο της μηνιαίας βάσης υπολογισμού που καθορίζεται σύμφωνα με τους ειδικούς κανόνες για κάθε εισφορά, αντίστοιχα σε 1.250 λέι, στην περίπτωση του εργοδότη Α, και έως 1.000 lei, στην περίπτωση του εργοδότη Β.

Τέταρτο παράδειγμα

Στο τέταρτο παράδειγμα που αναφέρεται, ένα φυσικό πρόσωπο συνάπτει, από την 1η Αυγούστου 2022, ατομική σύμβαση μερικής απασχόλησης (4 ώρες/ημέρα) με την εταιρεία Α και άλλη ατομική σύμβαση μερικής απασχόλησης (4 ώρες/ημέρα) με εταιρεία Β που δραστηριοποιείται στον αγροτικό τομέα και στη βιομηχανία τροφίμων και οι δύο συμβάσεις είναι ενεργές καθ’ όλη τη διάρκεια του μήνα.

Έτσι, για την ασκούμενη δραστηριότητα, ο εργαζόμενος λαμβάνει εισόδημα από μισθούς και ημερομίσθια, ως εξής: από τον εργοδότη Α άθροισμα 1.100 λέι, και από τον εργοδότη Β το άθροισμα 1.500 λέι.

«Συγκρίνοντας τη σωρευτική μηνιαία βάση υπολογισμού, που ανέρχεται σε 2.600 lei (1.100 lei + 1.500 lei), με το επίπεδο του εγγυημένου ελάχιστου ακαθάριστου μισθού ανά χώρα (2.550 lei), ο μηνιαίος μισθός βάσης υπολογισμού είναι υψηλότερος από το επίπεδο του ο ελάχιστος ακαθάριστος μισθός ανά χώρα που είναι εγγυημένος στην πληρωμή.

Σε αυτή την περίπτωση, ο εργαζόμενος υποβάλλει δήλωση υπευθυνότητας σε κάθε εργοδότη.

Έτσι, κάθε εργοδότης παρακρατεί και καταβάλλει την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης και την ασφαλιστική εισφορά, στο επίπεδο της μηνιαίας βάσης υπολογισμού που καθορίζεται σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε εισφορά.