Οι επιστήμονες εξήγαγαν αυτό που είναι γνωστό ως περιβαλλοντικό DNA (περιβαλλοντικό, δηλ. eDNA) από δείγματα εδάφους από υλικά που απελευθερώνουν οι ζωντανοί οργανισμοί στο περιβάλλον τους, όπως τα μαλλιά, τα οστά τους ή τα σάπια πτώματα τους.

Η μελέτη του αρχαίου DNA μπορεί να είναι πολύ δύσκολη γιατί με την πάροδο του χρόνου το γενετικό υλικό καταρρέει, αφήνοντας τους επιστήμονες με μικρά μόνο θραύσματα. Ωστόσο, με τη βοήθεια των πιο πρόσφατων τεχνολογιών, κατέστη δυνατή η εξαγωγή γενετικών πληροφοριών από μικρά κατεστραμμένα θραύσματα DNA, εξήγησε ο Eske Willerslev, γενετιστής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge.

Στη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Nature, οι επιστήμονες συνέκριναν το γενετικό υλικό των αρχαίων θραυσμάτων με το DNA διαφορετικών ειδών για να βρουν ομοιότητες. Τα δείγματα προέρχονται από τα ιζήματα ενός σχηματισμού βράχου που ονομάζεται Kap Kobenhavn στο Peaey Land, το βορειότερο άκρο της Γροιλανδίας.

Σήμερα, η περιοχή είναι μια αρκτική έρημος, αλλά πριν από εκατομμύρια χρόνια σημειώθηκε έντονη κλιματική αλλαγή στην περιοχή, η θερμοκρασία αυξήθηκε σημαντικά, είπε ο καθηγητής.

Είναι πιθανό ότι τα ιζήματα συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια πολλών δεκάδων χιλιάδων ετών, έως ότου το κλίμα ψύχθηκε και μετατράπηκε σε μόνιμο πάγο. Το κρύο περιβάλλον συνέβαλε στη διατήρηση μικροσκοπικών θραυσμάτων του eDNA έως ότου οι επιστήμονες άρχισαν να τρυπούν δείγματα το 2006.

Κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου, όταν η μέση θερμοκρασία της περιοχής ήταν 11 έως 19 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη από τη σημερινή, κατοικήθηκε από μια ασυνήθιστα μεγάλη ποικιλία φυτών και ζώων. Σύμφωνα με θραύσματα DNA, τα αρκτικά φυτά -σημύδες, ιτιές- συνυπήρχαν με πεύκα και κέδρους που προτιμούν ένα πιο ζεστό κλίμα.

Στα δείγματα βρέθηκαν επίσης ίχνη από χήνες, κουνέλια, τάρανδους και λέμινγκ. Μέχρι στιγμής, τα μόνα σημάδια ζωικής ζωής στην περιοχή ήταν τα υπολείμματα σκαθαριών και κουνελιών κοπριάς, είπε ο Willerslev.

Ήταν μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι βρέθηκε και το DNA του μακροχρόνιου εξαφανισμένου τζογκερναύτη. Πολλά απολιθώματα του αρχαίου θηλαστικού, που φαίνεται να είναι μια διασταύρωση μαμούθ και ελέφαντα, έχουν βρεθεί στα εύκρατα δάση της Βόρειας Αμερικής, «που βρίσκονται έναν ωκεανό μακριά και πολύ πιο νότια», είπε.