Η Nóra συμβολίζει τον αγώνα του θεάτρου να ξεπεράσει τον εαυτό του ως θέατρο για να γίνει ζωή, να πάρει φωτιά, να αποκαλύψει το αόρατο, το τίποτα. Αυτό το κρυφό θέατρο, στα παρασκήνια, δεν μπορεί πλέον να υπάρχει ως θέατρο.
Το Κουκλόσπιτο του Χένρικ Ίψεν είναι τελικά μια μελέτη του τι είναι θέατρο.
Η Νόρα εκπληρώνει ψυχαναγκαστικά τις επιθυμίες της. Τα χρήματα αντιπροσωπεύουν τη ζωτική πηγή ζωής που λείπει από την ψυχή σας. Η σχέση με τον Τόρβαλντ της πάει πολύ: είναι το μωρό του, το καναρίνι του. Η Νόρα το παραδέχεται: το μωρό, που παίζει το ρόλο της τόσο ευσυνείδητα, είναι ήδη εκεί που θα ήθελε να ανατινάξει και να αποκαλύψει την απάτη. Κατηγορεί τον Τόρβαλντ για την υποκριτική του ζωή, αλλά στην πραγματικότητα είναι συνένοχοι στα ψέματα του άλλου. Η σιωπηρή συμφωνία τους επιτρέπει να κρύψουν τα εχθρικά τους συναισθήματα και να πιστέψουν ότι είναι ένα ιδανικό ζευγάρι που τους ενώνει η αληθινή αγάπη, ενώ στην πραγματικότητα ζουν τη ζωή τους με ανειλικρίνεια, χορεύοντας σε ένα κουκλόσπιτο, σε μια μπάλα με μάσκα.
Στην παράσταση Nóra, ο κύριος χαρακτήρας πληρώνει για τα εγκλήματά του
Με την εμφάνιση του Κρόγκσταντ, αυτός ο χορός μετατρέπεται σε εφιάλτη και όλο το σύστημα καταρρέει με ξέφρενο ρυθμό. Ο Κρόγκσταντ φέρνει στην επιφάνεια όλα όσα έχουν καταπιεστεί στο ασυνείδητο, που απειλεί να καταρρεύσει την εύθραυστη δομή. Το Krogstad αντιπροσωπεύει το σκοτεινό ασυνείδητο, το οποίο φιλοξενεί όλες τις καταστροφικές παρορμήσεις.
Το ασυνείδητο είναι αδίστακτο. Η Νόρα πρέπει να πληρώσει για τα εγκλήματά της. Δεν μπορεί να κρύψει τις καταστροφικές του επιθυμίες, που τώρα στρέφονται εναντίον του. Αυτή είναι μια σημαντική καμπή στο έργο. Όσο για τον Torvald, αποδεικνύεται ότι είναι ένας νάρκισσος που μπορεί να σκεφτεί μόνο τι πιστεύει ο κόσμος για αυτούς. Οι ηθικές αρχές με τις οποίες προσπαθεί να συγκρατήσει τη Νόρα είναι υποκριτικές. Ο Torvald αντιπροσωπεύει το κοινωνικό υπερεγώ, τις απαρχαιωμένες συμβάσεις που, σύμφωνα με τον Ίψεν, είναι τα ψέματα της ζωής.
Το δράμα κορυφώνεται στο φινάλε, με τη μεταμόρφωση του Nóra.
Κλείνει την πόρτα πίσω της με ένα γδούπο, αφήνοντας πίσω τον Τόρβαλντ και τα παιδιά τους. Υπερβαίνει τις συμβατικές κοινωνικές αξίες και δραπετεύει στο άγνωστο. Είναι η αυτοκτονία, μια μορφή αυτο-παράδοσης που μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη γέννηση ενός αυθεντικού εαυτού. Γιατί το παιχνίδι στο κουκλόσπιτο είναι ανάμεσα στο τρομακτικό, κατασκευασμένο εγώ και στον απωθημένο πραγματικό εαυτό που κόβεται η ανάσα. Ωστόσο, τη στιγμή που παίρνει την ανάσα του, έρχεται αντιμέτωπος με το κενό. Είναι το τίμημα της αυτογνωσίας, που είναι και η μηχανή του θεάτρου.
Στην αναπαράσταση Οι καλλιτέχνες του θεάτρου Attisz, Sophia Hill (Nora), Taszosz Dimasz (Krogstad) και Antonisz Miriankosz (Torvald) θα ανέβουν στη σκηνή.
Μετά την παράσταση στις 16 Απριλίου, από τις 20:30, το βιβλίο του Teodórosz Terzopulosz The Return of Dionysus θα παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια του ακροατηρίου με τη συμμετοχή του συγγραφέα.
Ο παγκοσμίου φήμης Έλληνας σκηνοθέτης
Ο Theodórosz Terzopulosz γεννήθηκε στο ελληνικό χωριό Makríjalosz και ίδρυσε την Attisz Theatre Company στους Δελφούς το 1985. Το ρεπερτόριό του ως σκηνοθέτης περιλαμβάνει αρχαίες τραγωδίες, όπερες και τα πιο σημαντικά σύγχρονα έργα και οι παραστάσεις του παίζονται τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διάσημα θέατρα σε όλο τον κόσμο. Σε 37 χρόνια, οι παραγωγές του έχουν φτάσει σε περισσότερες από 2.200 παραστάσεις παγκοσμίως. Η προσέγγιση και η ερμηνεία της κλασικής ελληνικής τραγωδίας του Τερζόπουλου είναι υποχρεωτικό πρόγραμμα θεατρικών ακαδημιών και τμημάτων αρχαίων σπουδών. Δίνει εργαστήρια και συνέδρια για τη μέθοδό του, ενώ είναι ομότιμος καθηγητής πολλών ακαδημιών και πανεπιστημίων. Είναι κάτοχος πολλών διεθνών θεατρικών βραβείων. Βιβλία για τη μέθοδό του και το θέατρο Attisz έχουν εκδοθεί σε πολλές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένου του βιβλίου με τίτλο Η επιστροφή του Διονύσου, το οποίο εισάγει την τεχνική που χαρακτηρίζει το όνομά του. Κατείχε ηγετικές θέσεις σε θεατρικά ιδρύματα όπως η Σχολή Δραματικών Τεχνών του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (σκηνοθέτης: 1981-1983), οι Διεθνείς Συναντήσεις για το Αρχαίο Θέατρο – Δελφοί (καλλιτεχνικός διευθυντής: 1985-1988, 1995-2004), το Διεθνές Ινστιτούτο Μεσογειακού Θεάτρου (ιδρυτικό μέλος από το 1990), η Διεθνής Επιτροπή Θεατρικής Ολυμπιάδας (ιδρυτής και πρόεδρος από το 1995), η Διεθνής Συνάντηση Αρχαίου Θεάτρου – Σικυώνα (ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής από το 2005).
Προγράμματα, δίσκοι, αναφορές στη σελίδα συλλογής Olympic του θεάτρου Kultúrnemzet! Κάντε κλικ στο ΕΔΩ!
“Τυπικός τηλεοπτικός νίντζα. Λάτρης της ποπ κουλτούρας. Ειδικός στο Διαδίκτυο. Λάτρης του αλκοόλ. Καταθλιπτικός αναλυτής. Γενικός λάτρης του μπέικον.”
