Στο πλαίσιο μιας επισφαλούς οικονομικής κατάστασης, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι έτοιμος να παίξει κόλπα για να επεκτείνει την εξουσία του: η πρόοδος των εκλογών και η συμβολική σύγκριση με τον Αντνάν Μεντερές, η δαιμονοποίηση του Πίνακα των Έξι και η χρησιμότητα που τον μεταμορφώνει σε συχνός αυταρχικός για τη Δύση. Και αν αυτά δεν λειτουργήσουν, είναι έτοιμος να πατήσει το πεντάλ για να πυροδοτήσει το εθνικιστικό πνεύμα, να δει την πολεμική ρητορική προς την Ελλάδα και να κάνει έκκληση στις αξίες του Ισλάμ.

Ο πληθωρισμός μειώθηκε από το 80% στο 64% στα τελευταία στοιχεία, αλλά ο πληθωρισμός 64% σε μια οικονομία όπως αυτή της Τουρκίας είναι εξαιρετικά κακός για την τσέπη του ψηφοφόρου. Ωστόσο, η δημοτικότητα του Ερντογάν έχει αυξηθεί από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, στον οποίο ο αυταρχικός ηγέτης της Άγκυρας ήθελε να διαδραματίσει μεσολαβητικό ρόλο.

Δεν αποκλείεται ο Ερντογάν να χάσει ξανά τις εκλογές, λέει Καθηγήτρια Raluca Moldovan, από το Πανεπιστήμιο Babeș-Bolyaiαλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία θα ξαναγίνει δημοκρατική από τη μια μέρα στην άλλη.

Ερντογάν προηγήθηκαν εκλογέςδικα τους, ώστε να εισάγετε μια συμβολική ημερομηνία. VSσημαίνει να μείνω?

Ναι, η 14η Μαΐου είναι η επέτειος του πραξικοπήματος του 1960. Ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα υπονοήσει τις τελευταίες εβδομάδες ότι σκοπεύει να κάνει τις εκλογές να συμπέσουν, αναφέροντας σίγουρα την εμβληματική φιγούρα του πρώην πρωθυπουργού Adnan Menderes, θύματος αυτού του πραξικοπήματος. Επανάσταση. Ο Ερντογάν προσπαθεί να δώσει σε αυτές τις εκλογές μια εξαιρετικά έντονη συμβολική χροιά, του λειτούργησε στο παρελθόν και στοιχηματίζει ότι θα λειτουργήσει ξανά για αυτόν.

Ο Ερντογάν είναι το κεντρικό πρόσωπο της τουρκικής πολιτικής για δύο δεκαετίες και προσπαθεί να συλλάβει μια τρίτη δεκαετία. Γιατί έφερε μπροστά τις εκλογές;

Σίγουρα, πέρα ​​από τη συμβολική φόρτιση της ημερομηνίας, προς το παρόν η τουρκική αντιπολίτευση έχει σχηματίσει έναν συνασπισμό που καλείται τραπέζι των έξι των πολιτικών σχηματισμών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά μέχρι στιγμής φαίνεται να βρίσκονται σε ένα είδος πολιτικής κατάρρευσης όπου δεν έχουν ξεκάθαρη κατεύθυνση, δεν έχουν καν σταθερό υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές. Τα δύο ονόματα κυκλοφορούν, ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Κανένας από αυτούς όμως, προς το παρόν, δεν έχει ανακοινωθεί ως σταθερός υποψήφιος για να αντιμετωπίσει τον Ερντογάν στις εκλογές του Μαΐου.

Επιπλέον, αυτός ο συνασπισμός του πίνακα των έξι δεν έχει προτείνει ένα συγκεκριμένο οικονομικό σχέδιο για την αναζωογόνηση της τουρκικής οικονομίας, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξαιρετικά επισφαλή κατάσταση. Ο πληθωρισμός μειώθηκε από το 80% στο 64% στα τελευταία στοιχεία, αλλά ο πληθωρισμός 64% σε μια οικονομία όπως αυτή της Τουρκίας είναι εξαιρετικά κακός για την τσέπη του ψηφοφόρου. Προς το παρόν, το κόμμα του Ερντογάν, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, φαίνεται να έχει μια πιο ξεκάθαρη οικονομική επιλογή για να αλλάξει το ρεύμα.

Επομένως, η τουρκική αντιπολίτευση δεν είναι απαραίτητα σε ευνοϊκή θέση και οι εκλογές είναι σε 4 μήνες, και ως εκ τούτου πρέπει να οργανωθούν, να κινητοποιηθούν εξαιρετικά γρήγορα και εξαιρετικά αποφασιστικά.

Από τους δύο πιθανούς υποψηφίους, ο πιο δημοφιλής θα ήταν σίγουρα ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης. Είναι μια φοβισμένη προσωπικότητα στο στρατόπεδο του Ερντογάν, γι’ αυτό και έλαβε μια μάλλον αμφισβητήσιμη καταδίκη για αδίκημα κατά ορισμένων αξιωματούχων.

Κατηγορούμενοι ήταν οι αδερφοί Αλτάνκαι ότι έστελναν υποσυνείδητα μηνύματα μέσα από τα μάτια τους.

Δηλαδή, πώς το αποδεικνύεις αυτό; Είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί. Άσκησε έφεση κατά αυτής της καταδίκης και αυτή τη στιγμή συνεχίζει την πολιτική του καριέρα. Δεν υπέστη καμία καταδίκη. Δεν νομίζω καν ότι θα συμβεί αυτό. Όμως το γεγονός ότι το στρατόπεδο του Ερντογάν καταφεύγει σε τέτοιες υποτροπές δείχνει ότι υπάρχει κάποια ανησυχία μεταξύ τους για το αποτέλεσμα των εκλογών.

ΕΝΑοι νόμοι θα πραγματοποιηθούν σε ένα πλαίσιο που εξακολουθεί να είναι επώνυμοεσύ του πολέμου. Είναι παιχνίδι στο το πλεονέκτημά του Ερντογάν ή εναντίον του, γιατί απλώς προσπάθησε να έχει γεωπολιτικό ρόλο?

Νομίζω ότι θα τον βοηθούσε καλύτερα. Είδα ότι είχε γίνει μια δημοσκόπηση δημοτικότητας, νομίζω στις αρχές Νοεμβρίου, το ποσοστό δημοτικότητας ήταν 48%, από την τελευταία δημοσκόπηση που έδειξε 39%. Το να έχουμε, μετά από 20 χρόνια διακυβέρνησης, ένα ποσοστό έγκρισης 48% είναι πολύ αξιοσημείωτο, γιατί, όπως γνωρίζουμε, οι αιρετοί τείνουν να χάνουν τη δημοτικότητά τους.

ΚΑΙκαι να μείνω μετά από μαζικές συλλήψεις, μετά από μαζική κριτική, μετά το πραξικόπημα, την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016.

Νομίζω ότι αυτό το πλαίσιο πολέμου εξακολουθεί να βοηθά τον Ερντογάν, γιατί θα τονίσει αυτά τα επιτεύγματα, τον ρόλο του ως μεσολαβητή στη σύναψη της συμφωνίας για τα δημητριακά το περασμένο καλοκαίρι και θα τονίσει τα πλεονεκτήματά του ως πολιτικός ηγέτης, ως μεσολαβητής σε αυτή τη σύγκρουση.

Η Τουρκία είναι μια μεσαία δύναμη, αλλά είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός περιφερειακός παίκτης. Η Τουρκία διασχίζει μια σειρά από ρήγματα, θα λέγαμε, με προεκτάσεις σε όλη την περιοχή. Ας μην ξεχνάμε τη θέση της Τουρκίας στη σύγκρουση στη Συρία. Ας μην ξεχνάμε τις προσπάθειες της Τουρκίας να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με τις κύριες μοναρχίες του Κόλπου, στην προκειμένη περίπτωση το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Ας μην ξεχνάμε την άτυπη σχέση που υπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Ιράν ή αυτή μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

Ως εκ τούτου, η Τουρκία βρίσκεται σε εξαιρετικά καλή θέση στο σημείο τομής όλων αυτών των περιφερειακών διαφορών, συγκρούσεων και εντάσεων, και αυτή η τοποθέτηση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Ερντογάν, και πρόκειται να καβαλήσει πολλά σε αυτά τα επιτεύγματα που είχε και σίγουρα, αν όχι – θα το πετύχει, θα δοκιμάσει ό,τι έχει κάνει στο παρελθόν, θα πυροδοτήσει το εθνικιστικό πνεύμα, θα δει την πολεμική ρητορική προς την Ελλάδα και η οποία απευθύνεται σε βαθιά ισλαμικές ή ισλαμιστικές αξίες που βλέπουμε στην ομιλία του και στον λόγο του το κόμμα που τον εκπροσωπεί.

Δεν αποκλείεται να χάσει τις εκλογές. Αλλά η Τουρκία χωρίς τον Ερντογάν δεν θα γίνει μια εντελώς διαφορετική χώρα από τη μια μέρα στην άλλη. Έχτισε την εικόνα του και επέβαλε την επιρροή του στους θεσμούς του τουρκικού κράτους για δύο δεκαετίες, δύσκολα διαλύεται από τη μια μέρα στην άλλη.

Επομένως, η επιρροή του Ερντογάν θα παραμείνει στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.

Ωστόσο, υπάρχει ένα ηθικό ερώτημα, πόσο συμπαθητικός είναι ένας αυταρχικός ηγέτης?

Στο βαθμό που άλλοι αυταρχικοί ηγεμόνες είναι επίσης δημοφιλείς, βλέπε Βίκτορ Όρμπαν. Ο Όρμπαν και ο Ερντογάν εφαρμόζουν τις ίδιες μεθόδους από πολλές απόψεις. Λέτε να σπούδασαν μαζί, να διαβάσετε μαζί το εγχειρίδιο του αυτοκράτορα. Και η Τουρκία, καλώς ή κακώς, είναι δύσκολος παίκτης να αποφευχθεί. Η γεωγραφική θέση είναι ιδανική. Είναι μέλος του ΝΑΤΟ, δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε. Ναι, είναι μέλος του ΝΑΤΟ που αγόρασε συστήματα αεράμυνας από τη Ρωσία, γεγονός που προκάλεσε τριβές με την Ουάσιγκτον, αλλά εξακολουθεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ.

Και μπορεί πάντα να εμποδίσει την είσοδο άλλων κρατών στο ΝΑΤΟ.

Η Δύση, μιλώντας αυστηρά, θα χρειαζόταν η Τουρκία να αποδυναμώσει τη ρωσική επιρροή στη Συρία, δεδομένου ότι η σύγκρουση συνεχίζεται και μπορεί να κλιμακωθεί ανά πάσα στιγμή. Η Δύση χρειάζεται την Τουρκία για να διαχειριστεί ένα πιθανό νέο κύμα μεταναστών και προσφύγων από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη.

Ο Ερντογάν είναι ένας αυταρχικός με όραμα πιθανώς πολύ πιο ριζοσπαστικό από ό,τι θα ήθελαν να πιστεύουν οι δυτικοί ηγέτες, αλλά είναι ένας παίκτης που η Δύση χρειάζεται ακόμα. Μπορεί να είναι λογικός όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, όπως είδαμε κατά τη διάρκεια αυτής της διαπραγμάτευσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας το περασμένο καλοκαίρι, και μπορεί να είναι εξαιρετικά ριζοσπαστικός στα μέτρα που παίρνει.

Υπάρχουν επίσης φωνές, ομολογουμένως πιο δειλές στη Δύση, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Ερντογάν μπορεί να επανέλθει στη δημοκρατική οικογένεια της Δύσης. Οι Τούρκοι αναλυτές είναι πιο δύσπιστοι σχετικά με αυτό, ειδικά οι Τούρκοι αναλυτές που εργάζονται σε δυτικά πανεπιστήμια. Επισημαίνουν ότι ο Ερντογάν είναι πιο ριζοσπαστικός από όσο φαίνεται στη Δύση.

Μένει λοιπόν να δούμε τι θα γίνει με τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης και πώς θα πάει η προεκλογική εκστρατεία, τι άλλα κόλπα θα βγάλει ο Ερντογάν, γιατί από τη θέση του επιβάτη της προεδρικής καρέκλας έχει σίγουρα περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από υποψήφιος της αντιπολίτευσης.