Μετά την κατάρρευση της οικονομίας της Τουρκίας και τη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης που ο ίδιος είχε πλουτίσει, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ωθεί τη χώρα σε περιττό πόλεμο και χειραγωγεί το δικαστικό σύστημα για να νικήσει τους αντιπάλους του, γράφει Πολιτική.

Αυτό είναι το επιθετικό σχέδιο του Ερντογάν να παραμείνει στην εξουσία το 2023 – τη χρονιά που η Τουρκική Δημοκρατία θα γιορτάσει τα εκατό χρόνια της. Οι προεδρικές εκλογές της 23ης Ιουνίου στην Τουρκία είναι ίσως η μεγαλύτερη –αν όχι η πιο δίκαιη– ψήφος στον κόσμο φέτος.

Ο χρόνος θα καθορίσει εάν το έθνος των 85 εκατομμυρίων στο σταυροδρόμι της Ευρώπης με την Ασία και τη Μέση Ανατολή θα συνεχίσει να είναι μια ολοένα πιο αυταρχική και επεκτατική δύναμη ή θα επιλέξει έναν πιο φιλελεύθερο και πλουραλιστικό δρόμο.

Για πρώτη φορά από τότε που ανήλθε στην εξουσία το 2002 το συντηρητικό ισλαμιστικό κόμμα του Ερντογάν, το ΑΚΡ, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάτι να αλλάξει πολιτικά. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το AKP εξακολουθεί να απολαμβάνει μόνο το 30% της δημόσιας υποστήριξης.

Ο πληθωρισμός έχει φτάσει πάνω από 80%, η τουρκική λίρα έχει καταρρεύσει έναντι του δολαρίου και η κυβέρνηση είναι όλο και πιο αντιδημοφιλής λόγω των οικονομικών προβλημάτων.

Τα κόλπα του αυταρχικού ηγέτη για να παραμείνει στην εξουσία

Η απάντηση του Ερντογάν ήταν βάναυση τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Παρά την αντίθεση από την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, ο Τούρκος πρόεδρος απείλησε να στείλει τανκς στη Συρία για να κυνηγήσουν Κούρδους μαχητές, συμμάχους της Δύσης στον αγώνα κατά των μαχητών του ΙΚ, αλλά τους οποίους η Άγκυρα θεωρεί ευθυγραμμισμένους με τους αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK). .

Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν απειλεί να επιτεθεί στην Ελλάδα για τις διαφωνίες για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Μεσόγειο, την Κύπρο και τη λεγόμενη «στρατιωτικοποίηση» των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, αν και το τίμημα που θα πλήρωνε η ​​Τουρκία αν έπαιρνε βήματα για να γίνει ο πόλεμος μια απίθανη επιλογή.

Ενώ σε διεθνές επίπεδο, ο Ερντογάν έχει παρουσιαστεί ως απαραίτητος μεσολαβητής μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, παίζοντας και στις δύο πλευρές και διατηρώντας καλές σχέσεις και με τις δύο πλευρές, σε εθνικό επίπεδο, ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποίησε τη δικαιοσύνη για να προσπαθήσει να εξαλείψει την πιο επικίνδυνη πολιτική του αντιπάλους από το παιχνίδι.

Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, δημοφιλής προσωπικότητα του κοσμικού κεντροαριστερού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), καταδικάστηκε σε περισσότερα από δύο χρόνια φυλάκιση και απαγόρευσε να κατέχει δημόσια αξιώματα για προσβολή δημοσίων αξιωματούχων.

Επιπλέον, περισσότεροι από 100 πολιτικοί από το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) δικάζονται για φερόμενες τρομοκρατικές ενέργειες, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απαγόρευση του κόμματος.

Το HDP δεν είναι μέρος της συμμαχίας των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης, η οποία κυμαίνεται από σοσιαλδημοκράτες έως δεξιούς φιλελεύθερους, αλλά η συνεισφορά τους θα μπορούσε να είναι καθοριστική εάν, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ούτε το AKP ούτε η αντιπολίτευση δεν καταφέρουν να κερδίσουν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.

Ο Ερντογάν άλλαξε τη στρατηγική του: από «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» σε συγκρούσεις με πολλά κράτη της περιοχής

Ο Ερντογάν, ο ίδιος πρώην δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, έπεσε επίσης θύμα κατάχρησης δικαιοσύνης πριν το κόμμα του έρθει στην εξουσία. Καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση επειδή φέρεται να διάβασε ένα ισλαμικό ποίημα, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν ήταν πλέον σε θέση να κατέχει δημόσιο αξίωμα και έπρεπε να περιμένει να διοριστεί πρωθυπουργός.

Κατά τη διάρκεια των 20 ετών στην εξουσία του, ο Ερντογάν πέρασε από μια πολιτική «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» σε ανοιχτές ή παγωμένες συγκρούσεις με τη Συρία, την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και την Αρμενία.

Αν και η κοινή γνώμη στην Τουρκία είναι έντονα εθνικιστική, μια στρατιωτική εισβολή στη Συρία που προκαλεί την αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών ή της Ρωσίας για να αναγκάσει την Άγκυρα να υποχωρήσει, θα μπορούσε να είναι μια απόφαση που θα είχε μπούμερανγκ στον Ερντογάν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πιθανότατα θα παραμείνει παθητική αντί να ενεργεί για να μετριάσει ή να αλλάξει την κατάσταση. Το μπλοκ της ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος της Τουρκίας, αλλά δεν έχει πλέον πολύ στενές σχέσεις με την Άγκυρα.

Η επανειλημμένα καθυστερημένη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ είναι ουσιαστικά ετοιμοθάνατη, ενώ οι Βρυξέλλες πρέπει να συνεχίσουν να παρέχουν βοήθεια στην Άγκυρα ώστε να μην ανοίξει απότομα τις πόρτες της στην Ευρώπη στα σχεδόν 4 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες που βρίσκονται στο έδαφός της.

Η Δύση αναμφίβολα θα έπαιρνε μια ανάσα αν ο Ερντογάν αποχωρούσε. Οι κυβερνήσεις, ωστόσο, δεν ποντάρουν τα πάντα στην πτώση του ηγέτη του Βοσπόρου και διατηρούν ανοιχτούς δεσμούς επικοινωνίας μαζί του.

Η Δύση προσεύχεται κρυφά για μια πιο μετριοπαθή και συνεργάσιμη Τουρκία, αλλά προσφέρει τρομακτική και περιορισμένη υποστήριξη στην αντιπολίτευση στον αγώνα κατά του Ερντογάν.

Εκδότης: Raul Nețoiu