Αποθανών Κάρολος Τρικολίδης, πρώην μαέστρος της Φιλαρμονικής Kodály Debrecen

Ντέμπρετσεν – Οι Ούγγροι έχουν πολλά να κάνουν με διεθνούς φήμης καλλιτέχνες από Αυστροέλληνες γονείς.

Ο μαέστρος Κάρολος Κάσπαρ Τρικολίδης, ο οποίος πέθανε στις 20 Ιανουαρίου στα εβδομήντα πέμπτα χρόνια της ζωής του, είπε Φιλαρμονική Kodály. Ουγγρική τηλεόραση II. Ως νικητής του ειδικού βραβείου στον διεθνή διαγωνισμό διεύθυνσης ορχήστρας, κέρδισε την εθνική δημοτικότητα για την ιδιοσυγκρασιακή του σκηνοθεσία και, τέλος, για την συμπαθή προσωπικότητά του.

Μετά την αλλαγή του καθεστώτος έγινε μαέστρος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Ντέμπρετσεν, η οποία εγκατέλειψε το συγκρότημα MÁV και παρέμεινε στην πόλη.

Στα τρία χρόνια λειτουργίας του, η συναυλιακή ζωή του Ντέμπρετσεν έγινε πολύ ζωντανή. Διπλασιάζοντας το προηγούμενο συνδρομητικό σύστημα, το τοπικό γραφείο της Φιλαρμονίας του διοργάνωσε μια ανεξάρτητη σειρά, τα εισιτήρια της οποίας αγόρασε το κοινό μέσα σε λίγες μέρες. Έπαιξε σε μια σειρά από σημαντικά έργα της μουσικής λογοτεχνίας, συμπεριλαμβανομένων συμφωνιών των Anton Bruckner και Gustav Mahler.

Αναγνώρισε επίσης τις δυνατότητες συνεργασίας με τη χορωδία Kodály στο Debrecen, η οποία είχε ως αποτέλεσμα μερικές αξέχαστες παραγωγές ορατόριου.

Η ηγεσία του χαρακτηριζόταν από εκτεταμένη θεωρητική και τεχνική κατάρτιση και νότιο ταμπεραμέντο. Σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας στο καλύτερο ίσως ίδρυμα της εποχής του, το Κολλέγιο της Βιέννης, στην τάξη του θρυλικού Χανς Σβαρόφσκι, αλλά μεγάλη επιρροή στην εξέλιξή του είχε και ο συμπατριώτης του Μιλτιάδης Καρίδης. Μια εξαιρετική ευκαιρία, μπόρεσε επίσης να μάθει από καλλιτέχνες όπως ο Leonard Bernstein, ο Pierre Boulez, ο Seiji Ozawa ή ο Giuseppe Patané. Κέρδισε επίσης τρεις διεθνείς διαγωνισμούς διεύθυνσης με κύρους στην αρχή της καριέρας του.

Αν και η δουλειά του ως μαέστρος στο Ντέμπρετσεν κράτησε μόνο λίγες σεζόν (1991-1994), είχε ισχυρό αντίκτυπο στη μουσική ζωή της πόλης και της περιοχής.

Όσοι δούλευαν υπό το χέρι του, ή ακόμη και παρακολουθούσαν συναυλίες υψηλής θερμοκρασίας ως φοιτητές, μπορούσαν να αποδείξουν ότι ήταν κυρίαρχος της μουσικής ερμηνείας, ενισχυμένος το πολύ από την πλεονεκτική του εμφάνιση. Οι διεθνείς του δραστηριότητες ήταν πολύ εκτεταμένες, οδηγώντας περίπου 140 ορχήστρες σε όλο τον κόσμο.

Είχε τη στενότερη σχέση με τη Συμφωνική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, στην οποία διετέλεσε μαέστρος και καλλιτεχνικός διευθυντής για τριάντα οκτώ χρόνια. Μετά την αναχώρησή του από το Ντέμπρετσεν, είδαμε ξανά έναν σοφό και χαλαρό μαέστρο στη σκηνή της φιλοξενούσας πόλης μας, πιο πρόσφατα το 2010.