Καταλαβαίνω. Το βιβλίο δεν άρεσε στους πολιτικούς. Καταλαβαίνω. Όσο πιο χαζός (προετοιμασμένος) είσαι, τόσο πιο πιθανό είναι να κάνεις καριέρα στην πολιτική Dambov. Καταλαβαίνω. Η μετριότητα μπορεί να γίνει αρετή, όταν οι άνθρωποι αδιαφορούν πια για το ποιος κατευθύνει τις τύχες μιας χώρας. Πραγματικά κατάλαβα πολλά. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι: γιατί μετατρέπεις ένα τόσο απλό πράγμα σε τόσο περίπλοκη υπόθεση;

Λοιπόν, 1,5 δισ. ευρώ είναι το ποσό που χρειάζεται για να επιστρέψουν οι καθηγητές στο άμβωνα. Για μια χώρα που τείνει προς τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ ΑΕΠ, είναι σαν να δίνεις ένα μικροσκοπικό 0,5% αυτού που παράγεις σε μια ομάδα ανθρώπων που μπορούν να διδάξουν στα παιδιά σου κάτι χρήσιμο για τη ζωή. Ας το παραδεχτούμε: δεν είναι όλοι οι δάσκαλοι καλά εκπαιδευμένοι. Απέχουν αρκετά από αυτό που θα έπρεπε να είναι, δυστυχώς. Αυτοί όμως είναι με τους οποίους «παρελαύνουμε». Προς το παρόν.

Αυτό που μου φαίνεται πολύ λυπηρό είναι η έλλειψη εμπλοκής στην πολιτική σφαίρα. Κανείς τους δεν είναι σε θέση να πει απλά: «Δανειζόμαστε (άλλο) 1,5 δισ. ευρώ και κλείνουμε τον κουμπαρά μέχρι να έχουμε περισσότερα χρήματα»! Όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις έχουν χορηγήσει δάνεια. Συναγωνίστηκαν για να χρεώσουν αυτή τη χώρα και τους πολίτες της. Τώρα, ένα νέο δάνειο θα έλυνε αμέσως αυτήν την εκπαιδευτική κρίση. Οι τράπεζες απλώς περιμένουν να δανείσουν στο κράτος, τον καλύτερο πελάτη όλων των εποχών.

Μια κατάταξη των χωρών με τα υψηλότερα κρατικά χρέη (εκφρασμένα ως ποσοστό του ΑΕΠ), που πραγματοποιήθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2021, δείχνει τις χώρες της ΕΕ που δανείζονται 3 έως 4 φορές περισσότερο από τη Ρουμανία: Ελλάδα 200%, Ιταλία 150% . Αυτό είναι πολύ πάνω από 100%, αντίστοιχα: Ισπανία 120%, Γαλλία 110%. Μάλιστα οι ΗΠΑ έχουν 130% και η Ιαπωνία 230%! Ίσως αυτός είναι ο λόγος που η Ιαπωνία έχει φτάσει στο επίπεδο πολιτισμού στο οποίο βρίσκεται, γιατί τα σημαντικά δάνεια σημαίνουν εξέλιξη.

Μεταξύ των χωρών της ΕΕ, η Ρουμανία είναι η λιγότερο χρεωμένη, με μερίδιο του δημόσιου χρέους στο ΑΕΠ 51,4%. Ένα αστείο μεταξύ άλλων!

Εάν η ΕΕ σας πει ότι δεν είναι πλέον καλό να δανείζεστε, είναι ξεκάθαρο ότι είτε έχει συμφέροντα είτε ότι διοικείται από κοροϊδευμένους «ηγέτες» ή υποκριτές. Έχει υπογραφεί συνθήκη ότι δεν είναι καλό το έλλειμμα του δημόσιου χρέους να αυξάνεται πάνω από 3% ετησίως; Καλώς! Αφού τα άλλα κράτη δεν το σέβονται, γιατί να είμαστε σιχαμερά και να το σεβόμαστε; Με άλλα λόγια, για την εκπαίδευση, στο μυαλό των Ευρωπαίων ηγετών, η Ρουμανία θα έσπαγε στα δύο αν ξεπερνούσε το 50% του δημόσιου χρέους. Αυτή η έλλειψη αντίδρασης, για να μην πω το αίμα στην εγκατάσταση των τοπικών αιρετών, με αφήνει σε αμηχανία.

Αν ήσουν το πιο χρεωμένο κράτος στην Ευρώπη, θα έλεγα: ”…είμαστε πουλημένοι οφειλέτες, αυτό είναι, δεν μπορούμε να δανειστούμε άλλα χρήματα”. Εάν δεν είχατε συγκρίσιμα χρέη με άλλες χώρες, θα καταλάβαινα ότι είναι επικίνδυνο και θα αποτελούσαμε αρνητικό παράδειγμα, και η Ευρώπη δεν θέλει να βρεθεί σε δυσάρεστη κατάσταση στο μέλλον.

Διαφορετικά, αναρωτιέμαι αν η Ρουμανία δεν είναι απλώς ένας «πελάτης» με 18 εκατομμύρια καταναλωτές. Μην με παρεξηγείτε, είμαι περήφανος που είμαστε μέρος της Ευρώπης. Ωστόσο, μου φαίνεται απαράδεκτος ο τρόπος με τον οποίο σύρονται τα νήματα εντός της ΕΕ. Όσο χαμηλώνεις το κεφάλι σου, τόσο περισσότερο αισθάνεσαι ανόητος και οι γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες ανυπομονούν για αυτό. Δεν είναι φυσιολογικό για την εκπαίδευση μιας χώρας, ακόμη και για το συμφέρον της Ευρώπης, μια χώρα να παράγει τόσους λειτουργικούς αναλφάβητους.

Εδώ είμαστε. Οι νέοι, μετά τα 18α γενέθλιά τους, ή και πριν, δεν θέλουν πλέον να μάθουν. Ψάξτε για δουλειά ή φύγετε από τη χώρα. Ποιος θα τους παρακινήσει να μείνουν ή να μάθουν περισσότερα; Εκτός από τη (συχνά δυσλειτουργική) οικογένεια, οι μόνοι που έχουν την ευκαιρία να της εμφυσήσουν μια ελάχιστη κλίση προς την εμβάθυνση ορισμένων μαθημάτων είναι οι δάσκαλοι. Όταν δεν έχεις αρκετά χρήματα για να ζήσεις από μέρα σε μέρα, όχι, πραγματικά δεν μπορείς να μεταφέρεις τίποτα θετικό σε κάποιον.

Την εποχή του συντρόφου Τσαουσέσκου οι δάσκαλοι ήταν δάσκαλοι. Όπως ήταν η κοινωνία, η εκπαίδευση ήταν σημαντική εκείνη την εποχή. Σήμερα, η εκπαίδευση έχει γίνει μόδα για τους ηγέτες. Αναρωτιέμαι γιατί? Λοιπόν, δεν χρειάζεται να έχεις μορφωμένους ανθρώπους που σκέφτονται περισσότερο, αν θέλεις συνέχεια στην πολιτική. Ένα διαχειρίσιμο πλήθος είναι πολύ πιο εύκολο να ηγηθείς από ένα λαό που καταλαβαίνει ότι η εκπαίδευση σου δίνει την ευκαιρία να σκεφτείς καλά τα πράγματα και να λάβεις τεκμηριωμένες αποφάσεις.

Όλο και περισσότεροι Ρουμάνοι δεν θέλουν πλέον να τους οδηγεί η μετριότητα. Αν κάθεστε και σκεφτείτε ότι η Ρουμανία είχε έναν πρόεδρο που ήταν πρώην δάσκαλος για 7 χρόνια, καταλαβαίνετε γιατί το έργο «Εκπαιδευμένη Ρουμανία» κατέληξε «παιδαγωγικά να αποτύχει» στη Ρουμανία. Ένας μέτριος πρόεδρος, μια μέτρια εκπαίδευση.

Ντράγκος Ντραγοτεάνου

Πιστοποιημένος Διεθνής Ειδικός Ακινήτων