«Η σειρά που είναι αφιερωμένη στη ρουμανική γλώσσα συνεχίζεται: παλιές λέξεις, τόνοι, διακριτικά και RONI», υπογραμμίζει ο Ioan-Aurel Pop στην αρχή ενός αξιοσημείωτου νέου μαθήματος. Ας αφήσουμε όμως χώρο για την έκθεση: «Ο Ion Heliade Rădulescu έχει, στο ποίημα «Sburătorul»/«Flyer» -σχεδόν ξεχασμένοι σήμερα- κάποιους αξιομνημόνευτους στίχους που αποτελούν ένα από τα πρώτα και πιο όμορφα παστέλ στη ρουμανική λογοτεχνία: «E noapte naltă , υψηλός; από το μέσο της δύναμης/Το μαύρο ρούχο του, σπαρμένο με αστέρια,/Προορισμένος να αγκαλιάσει τον κόσμο, που στην αγκαλιά του ύπνου/Ονειρεύεται όσα δεν έχει ονειρευτεί ένα έξυπνο πλάσμα.//Η σιωπή είναι όλο και πλήρης σιωπή:/Μαγεία ή Η γοητεία έχει πέσει στον κόσμο. / Ούτε το φύλλο κουνιέται, ούτε ο άνεμος αναστενάζει, / Και τα νερά κοιμούνται, και τα βατόμουρα στέκονται.

Να είσαι έξυπνος

Και τώρα, οι εξηγήσεις: «Πέρα από τις νεοπαραγόμενες λέξεις (somnia of sleep or of enchantment, κατά τη διάρκεια της γοητείας), υπάρχει εδώ η παλιά σημασία του ρήματος «κακοήθης», δηλαδή ξύπνιος, με το επίθετο ή επίρρημα «έξυπνος» ή «έξυπνος», δηλ. «προσεκτικός», «προσεκτικός»/«προσεκτικός», «δεν κοιμάμαι»/«δεν κοιμάμαι». Από εδώ προέρχεται η έννοια του «ξυπνήματος», καθώς και η εντολή «Ξύπνα! «, που προφέρονταν συχνά στο παρελθόν, όταν η στρατιωτική θητεία ήταν υποχρεωτική. Στο ίδιο πνεύμα, οι στίχοι ενός παλιού δημοφιλούς τραγουδιού των Maramureș λένε: «Καημένε irima με/Ήμουν στο γιατρό μαζί της,/Στο γιατρό και στο potica/Και δεν βρήκα τίποτα». Περιστασιακά λαογράφοι, χωρίς αίσθηση της γλώσσας, άλλαξαν τον τελευταίο στίχο στη μορφή «Και μου είπε ότι δεν έχω τίποτα». Όμως το ρήμα «ανακαλύπτω» δεν έχει μόνο τη σημασία του «είναι» ή «γνωρίζω», αλλά και αυτή του «ανακαλύπτω» ή «βρίσκω».

Μια ξεχασμένη έννοια του ρήματος “θηράματα”

Στο ίδιο μήκος κύματος: «Ερωτήσεις όπως “Σας έχει διαγνώσει ο γιατρός με ασθένεια;” ή “Βρήκες τη Μαρία στο σπίτι; ήταν συνηθισμένα στον κόσμο των χωριών της Τρανσυλβανίας παλιά. Στο επιστολικό ύφος παλιά, δεν έλεγε κανείς “είμαι καλά”, αλλά “Είμαι καλά και καλά στην υγεία μου, σας εύχομαι επίσης καλή υγεία”. Το “Potica” (φαρμακείο) είναι ένας περιφερειακός νεολογισμός, ο οποίος μπήκε στη γλώσσα τον 19ο αιώνα από τα γερμανικά, πιο συγκεκριμένα από το ουσιαστικό Apotheke. Η περιφερειακή παροιμία “to attack aux geese” κρύβει μια ξεχασμένη σημασία του ρήματος ” να επιτεθεί», δηλαδή «να σπαταλήσει». κλεμμένο».

Πλούτος δίπλα στο Fireside

Περαιτέρω: «Η υποτίμηση ή καταστροφή, όμως, είναι, μεταξύ άλλων, σπατάλη. Σε ορισμένα λεξικά, άγνωστη προέλευση αναφέρεται για το «αρπακτικό», αν και η παράγωγη του «αρπακτικό» είναι προφανής και αυτή η τελευταία λέξη προέρχεται αναμφίβολα από το λατινικό praeda, -ae. Από άγνοια, από βιασύνη, από μια τρελή επιθυμία να καινοτομήσουν εκεί που οι άνθρωποι έχουν διορθώσει τα πράγματα, πολλοί παλιοί στίχοι αλλάζουν από τους νέους ερμηνευτές”. Για παράδειγμα: “Τα λόγια ενός χριστουγεννιάτικου κάλαντα από τα βόρεια της χώρας φαίνονται όπως αυτό: «Σ’ όλο το σπίτι είναι φως, / Σε κάθε φωτιά υπάρχει μια κατσαρόλα γεμάτη». Όμως, χωρίς να καταλαβαίνουν το μήνυμα, οι περισσότεροι λένε «Υπάρχει φως σε όλο το σπίτι,/Κάθε άντρας έχει ένα γεμάτο τραπέζι», κάτι που είναι κοινότοπο και στερείται στιλιστικής αξίας. Η ιδέα των παλιών στίχων είναι ότι, τουλάχιστον τα Χριστούγεννα, ακόμη και οι φτωχοί πρέπει να είναι, για λίγο, πλούσιοι και ότι η φωτιά, που συχνά καίει με ελεημοσύνη, για να μην παγώνει η οικογένεια στο κρύο, και τότε είχε έναν ανώτερο σκοπό, δηλαδή την προετοιμασία της γιορτής ή της γιορτής.

μύλος, μυλωνάς, δικαστικός επιμελητής, piuar

Επιπλέον: «Επίσης από άγνοια ή από επιθυμία να εντυπωσιάσουν πάση θυσία, κάποιοι σύγχρονοι αλλάζουν οι ίδιοι την προφορά πολλών παλαιών ρουμανικών ονομάτων. Γνωρίζουμε ότι ορισμένα επώνυμα προέρχονται, σε όλες τις γλώσσες, από ονόματα επαγγελμάτων ή επαγγελμάτων. Έτσι, από “μυλωνάς” έχουμε Moraru/Morariu, από “σιδεροποιός” – Fieraru/Feraru/Ferariu, από “trăistar” – Trăistaru/Trăistariu, από “bailiff” – Ușeru/Ușeriu, από “funar” ή “funer” – Funaru /Funariu ή Funeru/Funeriu, από το “piuar” – Piuaru/Piuariu κ.λπ. Όλα αυτά τα ονόματα έχουν, εκτός από τις αρχικές λογοτεχνικές μορφές Moraru, Feraru, Trăistaru, Ușeru, Piuaru, κ.λπ. και οι παραλλαγές με «i» – Morariu, Ferariu, Traistariu, Useriu, Piuariu, κ.λπ. -, που προέρχονται από περιφερειακούς ενικού τύπου με σύντομο τελικό i, όπως morarĭ, ferarĭ, trīvastarĭ, ušerĭ, piuarĭ κ.λπ..”.

Μεταξύ δίφθογγου και διακοπής

«Έτσι – παρατήρησε ο Ioan-Aurel Pop – τα δύο τελικά φωνήεντα «iu» (των Morariu, Ferariu κ.λπ.) σχηματίζουν δίφθογγο και όχι διάλειμμα και προφέρονται συνδεδεμένα με άτονο τρόπο. προτελευταία συλλαβή, σύμφωνα με τον συγκεκριμένο κανόνα Γι’ αυτό δεν μπορεί κανείς να πει Moráru, αλλά Moraríu, Feráru, αλλά Feraríu, Trăistáru, αλλά Trăistáriu, Ușéru, αλλά Ușeríu κ.λπ., όπως στα ονόματα που προέρχονται από ελληνικά ή τούρκικα, όπως π.χ. ως Vasilíu, Boiangíu ή Gheorghíu Στα παλιά ρουμανικά ονόματα, κυρίως λατινικής προέλευσης, η έμφαση πρέπει να πέφτει στην προτελευταία συλλαβή, ανεξάρτητα από το αν η μορφή έχει προσθέσει ένα «i» στο τέλος. Επομένως, το σωστό ρουμανικό είναι Morariu, Ferariu , Traistariu, Useriu, Funeriu, κ.λπ. έχουν την έμφαση στο “a”, ακριβώς όπως στις κύριες μορφές τους Moraru, Feraru, Trăistaru, Ușeru ή Funeru” .

Διαστροφή της γλώσσας (από τα ουγγρικά)

Μια άλλη πρόκληση: «Τι θα γινόταν αν λέγαμε σήμερα αντί για Ioan Molnar-Piuariu, με έμφαση στο «a», Ioan Molnar-Piuaríu (με έμφαση στο «i»); Πώς θα ακουγόταν το όνομα του πρώτου Ρουμάνου οφθαλμίατρου; Πολλοί θα πουν ότι η προφορά δεν έχει μεγάλη σημασία, κάτι που είναι εντελώς αναληθές. Δεν είναι το ίδιο πράγμα να πεις σε κάποιον «φύγε» ή «φύγε». Από την άλλη, ο τονισμός των λέξεων είναι μέρος της ιδιαιτερότητας κάθε γλώσσας. Για παράδειγμα, στα ουγγρικά η έμφαση πέφτει, κατά κανόνα, στην πρώτη συλλαβή, στα γαλλικά πέφτει συχνά στην τελευταία, στα ρουμανικά – στην προτελευταία συλλαβή. Ομοίως, οι δίφθογγοι δεν μπορούν να μετατραπούν σε διαλείμματα και αντίστροφα, με το αυτί».

Μάθετε φωνητικές αξίες!

Επίσης: «Μερικοί Ρουμάνοι διανοούμενοι, συνδυάζοντας τον γερμανικό και τον γαλλικό τρόπο προφοράς της λατινικής έκφρασης et cetera, που σημαίνει «και άλλοι», αντί να πουν «et cetera» στα ρουμανικά (με έμφαση στο πρώτο «e») λένε «ețeterà». (με έμφαση στο «α») Ένα άλλο τονικό ζήτημα είναι η προφορά των κατάλληλων ονομάτων όπως Bogdan, Ștefan, με λάθος τονισμό στην πρώτη συλλαβή, στη μορφή Bógdan ή Ștéfan, όπως στα ουγγρικά. Υπό την επίδραση του ίδιου γλώσσα, λέμε συχνά στην Τρανσυλβανία iánuarie, fébruarie (με έμφαση στην πρώτη συλλαβή), αντί για januárie, Φεβρουάριος, με την κανονική ρουμανική προφορά, τοποθετημένη στην προτελευταία συλλαβή. Καλό θα ήταν οι δάσκαλοι και οι δάσκαλοι να επιστήσουν την προσοχή αυτά τα λάθη που διαστρέφουν τη γλώσσα, διορθώνουν τους μαθητές τους και τους διδάσκουν, ιδιαίτερα, τις φωνητικές αξίες της γλώσσας μας».

αμαρτωλές πρακτικές

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό: «Πρόσφατα, σε πολλά μέρη της χώρας, σε διαφημιστικές αφίσες, αλλά και σε επίσημους πίνακες, ακόμη και στην είσοδο ορισμένων τοποθεσιών, ορισμένα λανθασμένα διακριτικά σημάδια, ανύπαρκτα στη ρουμανική γλώσσα, όπως ĩ ή ã, έχουν παρατηρηθεί. Για παράδειγμα, μερικές φορές μπορεί κανείς να δει το Călimănești αντί για το συνηθισμένο Călimănești. Το tilde (έτσι λέγεται ~) είναι ένα διακριτικό σημάδι με τη μορφή ενός ψεύδους “s”, ειδικά για ορισμένες γλώσσες (( Ισπανικά, Πορτογαλικά) και το οποίο τοποθετείται πάνω από ένα γράμμα για να δώσει την προφορά του ήχου ότι αντιπροσωπεύει έναν υπερώιο, ρινικό χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, το αντίστοιχο σημάδι δεν είναι μια αισθητική μόδα, αλλά ένα ακριβές σημάδι, με ένα καλά καθορισμένο φωνητική αξία, χωρίς όμως καμία σχέση με τη ρουμανική γλώσσα Η χρήση της στη γραφή της ρουμανικής γλώσσας είναι όχι μόνο άχρηστη, αλλά και λανθασμένη και δημιουργεί σύγχυση σε Ρουμάνους και ξένους».

RON, ROL, leu

Στη συνέχεια: «Μια άλλη αμαρτωλή πρακτική είναι η λανθασμένη ονομασία του εθνικού νομίσματος της Ρουμανίας, που εν μία νυκτί έγινε RON. Προφανώς, οι ειδικοί γνωρίζουν ότι αυτό το όνομα είναι ασυναρτησία, ένας αυτοσχεδιασμός με τη μορφή συντομογραφίας, που σχετίζεται με ένα άλλο, εν τω μεταξύ ξεχασμένο, δηλαδή το ROL. Αυτές οι λέξεις προέρχονται από τη συντομογραφία των αγγλικών εκφράσεων ROmanian New (για το νέο λιοντάρι) και ROmanian Leu (για το παλιό λιοντάρι). Η φόρμουλα RON, ωστόσο, ήταν τεχνική και σε καμία περίπτωση δεν υπονοούσε την αντικατάσταση της καθιερωμένης και επίσημης ονομασίας του ρουμανικού εθνικού νομίσματος. Είναι λοιπόν απαραίτητο να γράφουμε και να προφέρουμε leu-lei και όχι ron-roni. Επιπλέον, είναι ασαφές γιατί, μετά από τόσα χρόνια (από το 2005-2006, αφού 10.000 παλιά λέι μετατράπηκαν σε νέο λέι, μέχρι σήμερα έχουν περάσει 13-14 χρόνια!), κάποιοι εκφράζουμε τα ποσά σε παλιά λέι».

Την εποχή του Alexandru Ioan Cuza

Μεταξύ των τελευταίων παρατηρήσεων: «Ακούμε συνεχώς ότι έχουν αγοραστεί εκατομμύρια άχρηστα πράγματα από το κατάστημα, κάτι που είναι μπερδεμένο και αναληθές. Είναι αλήθεια ότι την εποχή του Alexandru Ioan Cuza, όταν έγινε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια αλλαγής σε εθνικό νόμισμα, έπρεπε να ονομαστεί “Romanate” ή ακόμα και “Romanian” (κατά το πρότυπο της μεγαλύτερης αδελφής του, Γαλλίας, που είχε το φράγκο), αλλά η ιδέα δεν μπόρεσε να γίνει πράξη. Ωστόσο, το όνομα «λιοντάρι» είχε μπει πολύ βαθιά στη συνείδηση ​​του κοινού και το σημείωμα δεν κράτησε μετά».

Ένα αστείο μπράβο

Το τέλος, για να χαμηλώσει τα μέτωπα: «Ένα καλοφτιαγμένο ανέκδοτο λέει ότι δεν ήταν δυνατό να αλλάξουμε το «ρουμάνικο» όνομα για το νόμισμά μας, γιατί αυτό θα ακουγόταν άσχημα, στις εκθέσεις βοοειδών (τόσο πολλές σε αυτό ώρα), για να ακούσετε έναν έμπορο να φωνάζει, να πετάξει γρήγορα τα αγαθά του: «Δίνω ένα βόδι για 10 Ρουμάνους!» Πέρα από την ευχαρίστηση, ωστόσο, το όνομα «λιοντάρι» για το εθνικό νόμισμα εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της ρουμανικής κληρονομιάς και κανείς δεν έχει την καρδιά να αλλάξει αυτό το όνομα. Επομένως, το RON δεν έχει κανένα νόημα, καμία δικαιολογία και πρέπει να εξαλειφθεί γρήγορα».

Το «Potica» (φαρμακείο) είναι ένας περιφερειακός νεολογισμός, που μπήκε στη γλώσσα τον 19ο αιώνα από τα γερμανικά, πιο συγκεκριμένα από το ουσιαστικό Apotheke», Ioan-Aurel Pop, πρόεδρος της Ρουμανικής Ακαδημίας.

«Επίσης από άγνοια ή από επιθυμία να εντυπωσιάσουν με κάθε κόστος, ορισμένοι σύγχρονοι αλλάζουν οι ίδιοι την προφορά πολλών παλαιών ρουμανικών ονομάτων», Ioan-Aurel Pop

“Ωστόσο, ο τύπος RON ήταν τεχνικός και δεν συνεπαγόταν καθόλου την αντικατάσταση της καθιερωμένης και επίσημης ονομασίας του ρουμανικού εθνικού νομίσματος. Πρέπει επομένως να γράφεται και να προφέρεται leu-lei και όχι ron-roni”, Ioan-Aurel Pop

«Στην εποχή του Alexandru Ioan Cuza, όταν έγινε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να στραφεί σε ένα εθνικό νόμισμα, έπρεπε να ονομαστεί «Romanat» ή ακόμα και «ρουμάνικο» (κατά το πρότυπο της μεγάλης αδερφής της, Γαλλίας, η οποία είχε λα φράγκο)», Ioan – Aurel Pop

››› Δείτε τη συλλογή φωτογραφιών ‹‹‹