Όταν μιλάμε για προσαρμογή της νομοθεσίας στα συμφέροντα του κινήματος LGBT+, οι τρέχουσες κοινωνικοπολιτικές προκλήσεις, που δοκιμάζουν τον βαθμό ανθεκτικότητας του ρουμανικού κράτους απέναντι στις προοδευτικές ιδεολογίες, ήταν κάποτε και οι προκλήσεις της Ελλάδας. αναφέρεται σε ανάλυση που πραγματοποιήθηκε από το Χριστιανικό Γραφείο Δικαιωμάτων και Ελευθεριών (OCDL)για τη νομιμοποίηση του γάμου ομοφύλων.

Σύμφωνα με την αναφερόμενη πηγή, στόχος της ατζέντας LGBT+ δεν είναι η σύμπραξη των πολιτών, που είναι μόνο ένα προκαθορισμένο «βήμα» στην πορεία προς την προοδευτική στρατηγική, αλλά ο επαναπροσδιορισμός του θεσμού του γάμου και της οικογένειας. Σε ό,τι μας αφορά, υπογραμμίζει το OCDL, η πορεία της Ρουμανίας σε αυτές τις μέσες συντεταγμένες θα επηρεαστεί από το βαθμό ενδιαφέροντος και εμπλοκής του καθενός από εμάς.

Αναπαράγουμε πλήρως την ανάλυση που δημοσιεύτηκε από το OCDL:

Όταν μιλάμε για προσαρμογή της νομοθεσίας στα συμφέροντα του κινήματος LGBT+, οι τρέχουσες κοινωνικοπολιτικές προκλήσεις, που δοκιμάζουν τον βαθμό ανθεκτικότητας του ρουμανικού κράτους απέναντι στις προοδευτικές ιδεολογίες, ήταν κάποτε οι προκλήσεις της Ελλάδας. Η διαδικαστική οδός που ακολούθησε η Ρουμανία ενώπιον του ΕΔΑΔ και στο τέλος της οποίας (στις 23 Μαΐου 2023) το Δικαστήριο μας ανάγκασε να αναγνωρίσουμε νομικά τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, ήταν κάποτε και ο δρόμος του Ελληνικού Δημοσίου.

Το 2013, η ΕΣΔΑ ζήτησε από την Ελλάδα να παράσχει μια νομική μορφή αναγνώρισης για τα ομόφυλα ζευγάρια και δύο χρόνια μετά την απόφαση αυτή, το ελληνικό κράτος νομιμοποίησε τις ΛΟΑΤ+ συμπράξεις.

Χωρίς καμία απόφαση ή νομική σύμβαση που να απαιτεί από την Ελλάδα να προβεί σε περαιτέρω νομοθετικές αλλαγές, 8 χρόνια μετά τη νομοθεσία περί συμβίωσης, το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε το νομοσχέδιο στις 15 Ιανουαρίου 2024 που επιτρέπει τόσο τον γάμο όσο και την υιοθεσία για ζευγάρια LGBT+.

Ούτε το ΕΔΑΔ ούτε κάποια άλλη διεθνής δομή έχει αναγκάσει την Ελλάδα να νομιμοποιήσει τους γάμους LGBT+. Αυτό συνέβη ως εγγενές αποτέλεσμα του ιδεολογικού μείγματος στο οποίο η ελληνική κοινωνία επέτρεψε να παρασυρθεί.

Στόχος της ατζέντας LGBT+ δεν είναι η σύμπραξη των πολιτών, που είναι μόνο ένα προκαθορισμένο «βήμα» στην πορεία προς την προοδευτική στρατηγική, αλλά ο επαναπροσδιορισμός του θεσμού του γάμου και της οικογένειας. Η πολιτική σύμπραξη στοχεύει, μεταξύ άλλων, να φιλοξενήσει τις δημόσιες απόψεις που αντιστέκονται στο ομοφυλοφιλικό κίνημα. Ο καθηγητής νομικής William N. Eskridge Jr. υποστηρίζει ότι καθώς η νομοθεσία δίνει μεγαλύτερη ορατότητα στην LGBT+ κοινότητα, η κοινωνία αρχίζει να την αποδέχεται/ανέχεται όλο και περισσότερο.

Εάν η νομιμοποίηση των σχέσεων LGBT+ έχει ως προϋπόθεση την εξάλειψη των λεγόμενων διακρίσεων, η σύμπραξη των πολιτών δεν θα μπορέσει να λύσει αυτό το πρόβλημα και η λατρεία της θυματοποίησης δεν αντιμετωπίζεται από έξω. Μόλις νομοθετηθεί η εταιρική σχέση, τα άτομα που εμπλέκονται θα θεωρούν ότι υφίστανται διακρίσεις με το σκεπτικό ότι δεν θα μπορούν να συμμετέχουν σε θρησκευτικούς γάμους μπροστά στο ιερό θυσιαστήριο, ότι δεν θα μπορούν να υιοθετούν παιδιά ή ότι περιθωριακά νομικά ιδρύματα θα δημιουργηθούν για αυτούς κ.λπ.

Από νομική άποψη, η διάκριση αναφέρεται σε δικαιώματα που ήδη υπάρχουν. Με άλλα λόγια, εάν αυτό το δικαίωμα δεν ρυθμίζεται κάπου, δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι δυνατή η διάκριση. Συμπεριλαμβανομένης της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου επιβεβαιώνεται ότι το δικαίωμα στον γάμο ομοφύλων δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, καθώς δεν κατοχυρώνεται στις πράξεις που αποτελούν τη βάση αυτών των δικαιωμάτων. οργανώσεις.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα πηγάζουν από την οντολογική φύση του ανθρώπου, που λειτουργεί σύμφωνα με έναν νόμο της φύσης.

Και όμως, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, 16 κράτη αναγνωρίζουν τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και σε όλα αυτά τα κράτη, η νομιμοποίηση του γάμου είχε προηγηθεί κάποιας μορφής σύμπραξης ή κοινωνικής ένωσης.

Η Ρουμανία πρέπει να καταλάβει ότι αυτό που είναι φαύλο εξαρχής δεν μπορεί να αποκατασταθεί με την πάροδο του χρόνου, το αντίθετο μάλιστα!

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δηλώνει την Ορθόδοξη Χριστιανική της πίστη στο Σύνταγμά της. Είναι μάλιστα η πρώτη χώρα μέσω της οποίας ο Απόστολος Παύλος εισήγαγε τη χριστιανική πίστη στην Ευρώπη. Κι όμως, όντας μια χώρα που δηλώνει κατά κύριο λόγο χριστιανο-ορθόδοξη, οι ιθύνοντες της απόφασης επιλέγουν να εγκαταλείψουν τις πολιτιστικές και χριστιανικές αξίες της.

Σε ό,τι μας αφορά, το ταξίδι της Ρουμανίας σε αυτές τις περίεργες συντεταγμένες θα επηρεαστεί από τον βαθμό ενδιαφέροντος και εμπλοκής του καθενός μας!

«Είναι τώρα ή ποτέ να δώσεις μαρτυρία στον κόσμο…»

Παρόμοια άρθρα