Το Geopolitics 4.0 έχει μεγαλύτερη σημασία από τους καθαρά εμπορικούς αριθμούς, τους προϋπολογισμούς και τη λογική και διαμορφώνει τις επιλογές και τις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Γίνετε μάρτυρες των τελευταίων γεγονότων που συνδέονται με τη Μεσόγειο, μια θάλασσα που έχει γίνει και πάλι κεντρική στον παγκόσμιο στίβο. Το ότι η μουσική έχει αλλάξει μπορεί να γίνει κατανοητό από χειροπιαστά στοιχεία.

Αυτή είναι η περίπτωση τεράστιων επενδύσεων σε φυσικό αέριο και άμυνα: αφού παρήγγειλε 18 μαχητικά αεροσκάφη Rafale και τρεις φρεγάτες από τη Γαλλία, η Ελλάδα θα μπορούσε τώρα να ζητήσει F-35 από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ερώτημα που θέτουν όλοι είναι τι επιπτώσεις θα έχουν αυτές οι επενδύσεις στους μελλοντικούς προϋπολογισμούς, όταν μόλις πριν από δύο χρόνια η χώρα άρχισε να χρηματοδοτείται ξανά στις αγορές μετά την κρίση του ευρώ και μετά την «επιτροπεία» της τρόικας, δείχνει. Καθημερινό γεγονός.

Ωστόσο, ο αμυντικός νόμος και η ελληνοαμερικανική διακοινοβουλευτική εταιρική σχέση του 2021 προβλέπουν την ενίσχυση των στρατιωτικών δεσμών μεταξύ Ουάσιγκτον και Αθήνας: η πολιτική, οικονομική και κοινωνική φάση της Τουρκίας είναι πολύ κρίσιμη για να συνεχιστεί, όπως έκανε. μέχρι χθες, σύμμαχος του ΝΑΤΟ.

Αυτό είναι το σκεπτικό που κάνει το Πεντάγωνο αφού ανεπίσημα φανταζόταν την έναρξη μιας σταδιακής απεμπλοκής από την τουρκική βάση στο Ιντσιρλίκ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες απλώς αποφάσισαν να οικοδομήσουν ένα σχέδιο Β (ή μάλλον G, όπως η Ελλάδα) σε περίπτωση που η Τουρκία πιέσει όλο και περισσότερο προς συμμαχίες με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα, όπως συνέβη τα τελευταία δύο χρόνια.

Ένα νομοσχέδιο που υποστηρίζεται από τους Αμερικανούς γερουσιαστές Bob Menendez και Marco Rubio, μαζί με τους MKs Ted Deutsch και Gus Bilirakis, στοχεύει στην εμβάθυνση των στρατηγικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, με μια παράγραφο για την επιτάχυνση της παράδοσης πιθανών αεροσκαφών F-35 στην Αθήνα εν αναμονή έγκρισης από τον Πρόεδρο. Ενώνω. Εν τω μεταξύ, η Τουρκία, σε καλές σχέσεις με το Κατάρ, θα μπορούσε να αποφασίσει να εκπαιδεύσει την αεροπορία της με γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη από το Κατάρ, την Emiri Air Force (Qeaf) για να αντιμετωπίσει την ελληνική αεροπορία που πρόσφατα αύξησε τις δυνατότητές της με αγορασμένα αεροσκάφη Rafale. Το Κατάρ θα μπορούσε να αναπτύξει έως και 36 στρατιωτικά αεροσκάφη και έως 250 άτομα προσωπικό στην Τουρκία, βάσει στρατιωτικής συμφωνίας που υπογράφηκε τον περασμένο Μάρτιο.

Για να κατανοήσουμε πώς ο ρόλος της Ελλάδας έχει αλλάξει τόσο στρατιωτικά όσο και γεωπολιτικά, είναι χρήσιμο να ανατρέξουμε στο 1996, όταν σημειώθηκε η αμφισβητούμενη με την Τουρκία κρίση για τα νησιά Ίμια. Μια στιγμή μετά από αυτή τη σπίθα που θα μπορούσε να μετατραπεί σε πυρκαγιά, η κυβέρνηση της Αθήνας διέθεσε περίπου 28 δισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς να καταφέρει πραγματικά να ενισχύσει την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Τα κέρδη πήγαν περισσότερο στους μεσάζοντες και τους πολιτικούς που δολοφονούν, καθώς το επίπεδο ασφάλειας της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας παρέμεινε χαμηλό. Αυτή τη φορά, η Ελλάδα κάλεσε το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως τις Ηνωμένες Πολιτείες να δεσμευτούν εγγράφως για την υπεράσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, όπως αποδεικνύεται από τις συμφωνίες που έγιναν με το Παρίσι και την Ουάσιγκτον.

Συνέπειες της συμφωνίας με τις ΗΠΑ

Η συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζει άμεσα το δεύτερο στοιχείο αυτής της νέας μεσογειακής ισορροπίας, δηλαδή τους αγωγούς φυσικού αερίου, σε μια εποχή που οι τιμές του φυσικού αερίου αυξάνονται και που η Ρωσία κλείνει και ανοίγει ξανά τις βαλβίδες που τροφοδοτεί την Ευρώπη κατά βούληση. Δύο σωλήνες, ο Tap και ο Tanap, διασχίζουν την ελληνική γη. Όταν ολοκληρωθεί, θα υπάρχει και ο αγωγός φυσικού αερίου Eastmed, ο οποίος θα συνδέει το Ισραήλ με το Σαλέντο. Είναι ο μακρύτερος αγωγός φυσικού αερίου που κατασκευάστηκε ποτέ, ο οποίος προφανώς επηρεάζει τα συμφέροντα και τις σχέσεις πληθώρας χωρών και όχι μόνο όσων επηρεάζονται άμεσα από το πέρασμά του (Ισραήλ, Κύπρος, Ελλάδα, Ιταλία, αλλά και Αίγυπτος και Τουρκία).

Για το λόγο αυτό, οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει οχήματα και άνδρες σε 4 ελληνικές βάσεις και ετοιμάζονται να ιδιωτικοποιήσουν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που βρίσκεται σε μια περιοχή που θεωρείται απολύτως στρατηγική τόσο από τη γεωπολιτική του ΝΑΤΟ όσο και από το ενεργειακό ζήτημα. Το λιμάνι βρίσκεται κοντά στον αγωγό φυσικού αερίου TAP, έχει μια αποθήκη φυσικού αερίου όπως αυτή του γειτονικού λιμανιού της Καβάλας, βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα με την Τουρκία και είναι στην πραγματικότητα ο προθάλαμος που οδηγεί σε ένα πολύ ακριβό νέο έργο προς το ΝΑΤΟ: μέσω του Καρπάθια. Πρόκειται για έναν διάδρομο νότου-βορρά που θα φτάσει στην Ελλάδα από τη Λιθουανία και πιθανότατα θα γίνει τελικά ο προτιμώμενος αυτοκινητόδρομος της Ατλαντικής Συμμαχίας για να διασχίσει με ασφάλεια όλες τις χώρες της βαλκανικής ακτής στο βόρειο άκρο.

Για να είμαστε σαφείς, τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα προσγειωθούν στην Αλεξανδρούπολη και στη συνέχεια θα συνεχίσουν το ταξίδι τους στη Via Carpatia, όπως έκαναν οι ΗΠΑ και η ΕΕ τους τελευταίους έξι μήνες σε μια σειρά κοινών ασκήσεων. Τα διακυβεύματα που συνδέονται με αυτό το νέο σενάριο είναι πολύ διαφορετικά, όπως αυτό της διεύρυνσης της ΕΕ προς Ανατολάς, ή αυτό του μελλοντικού ρόλου της Ελλάδας ως κόμβου φυσικού αερίου σε μια εποχή που η Ουκρανία κινδυνεύει να αγνοηθεί, καθώς και η θέση σε λειτουργία του νέου ρωσικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής – του γερμανικού αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2, που συνδέει απευθείας τις δύο χώρες.