Η σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη χορήγηση του καθεστώτος υποψήφιας χώρας στην Ουκρανία και τη Μολδαβία προμηνύεται πολύ καλά και για τις δύο. Χωρίς αμφιβολία βρίσκονται τώρα σε ένα σημαντικό στάδιο.

Η σύσταση γίνεται «επί της αξίας» και ακολουθεί πιστά τους ευρωπαϊκούς κανόνες, υπογραμμίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αλλά είναι σαφές ότι κανένας από αυτούς δεν θα είχε φτάσει σε αυτό το σημείο τόσο γρήγορα εάν η Ρωσία δεν είχε επιτεθεί στην Ουκρανία.

Συγκεντρωμένοι στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής την επόμενη εβδομάδα, οι ηγέτες της ΕΕ θα μπορούσαν να ανταποκριθούν θετικά στη σύσταση, αλλά χωρίς πραγματική δέσμευση.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωρίζει ότι τουλάχιστον τέσσερις πρωτεύουσες (Παρίσι, Βερολίνο, Μαδρίτη και Λισαβόνα) δεν είναι πολύ ενθουσιώδεις. Ως εκ τούτου, η χορήγηση του καθεστώτος υποψήφιας χώρας συνοδεύεται από ένα σύνολο προϋποθέσεων, ειδικά για την Ουκρανία, τις οποίες δεν μπορεί να εκπληρώσει πολύ σύντομα.

Η Ουκρανία καλείται να οργανώσει μια δομημένη καταπολέμηση της διαφθοράς, μια εις βάθος μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος και τη θέσπιση του νόμου για τις εθνικές μειονότητες. Η παρέμβαση της Ρουμανίας είναι αισθητή σε σχέση με αυτή τη συγκεκριμένη απαίτηση.

Ο σκεπτικισμός των Δυτικοευρωπαίων μεγαλώνει ακόμη περισσότερο όταν πρόκειται για τη Μολδαβία.

Όμως, η παραχώρηση του τόσο πολυπόθητου καθεστώτος από τους δύο δεν είναι πραγματικά τίποτα συγκεκριμένο έως ότου η ΕΕ αποφασίσει να ξεκινήσει τις προενταξιακές διαπραγματεύσεις. Αυτό το πραγματικά κρίσιμο βήμα δεν αναφέρεται καν τώρα.

Τούτου λεχθέντος, η Γαλλία είναι πολύ προσκολλημένη στην ιδέα της για πολιτική ένωση. Αυτή η δομή που εφευρέθηκε πρόσφατα στα Ηλύσια θα ήταν ένα είδος ανατολικής εταιρικής σχέσης (επιταχυνόμενη συνεργασία με την ΕΕ των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών) αλλά και επεκτεινόμενη στα Βαλκάνια και γενικότερα σε όποιον σκοπεύει να γίνει μέλος της ΕΕ.

Η πολιτική ένωση θα διασφάλιζε ότι η ένταξή τους στην Ευρώπη δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ πραγματικά.