«Λαμβάνω πολλά σχόλια που μας εύχονται καλό ταξίδι ή ρωτούν πού πάμε. Πάντα πληθυντικός, παρόλο που ταξίδευα μόνη μου – η Έρικα μας είπε ότι δεν είχαν κάνει πάρτι με τη Λάτσι για αρκετούς μήνες.

(Τελευταία νέα εδώ)

«Ήμουν πολύ απροσδόκητη και ξαφνικά χώρισα». Δεν ήταν λόγω τρίτου ή επειδή τα συναισθήματα είχαν φύγει. Είχαμε προγραμματίσει ένα κοινό σπίτι, έναν γάμο, θέλαμε να ζήσουμε τη ζωή μας μαζί. Η σχέση μας δεν συνέχισε να επιδεινώνεται, δεν νομίζω ότι υπήρχε κανένα σημάδι ότι αυτό επρόκειτο να συμβεί. Ένα πρωί κάναμε προβολές στο σπίτι και το απόγευμα δεν ήμασταν μαζί Η Έρικα ξαναφώναξε.

– Για να είμαι ειλικρινής, μέχρι σήμερα δεν έχουμε διευκρινίσει τα ακριβή αίτια και τις συνθήκες, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες και αποδεκτές απαντήσεις από κανέναν από εμάς, και αυτό κάνει τα πράγματα τόσο δύσκολα και οδυνηρά. Μέχρι τώρα, έχουμε αποδεχθεί και οι δύο ότι συνέβη έτσι, αλλά νιώθω ότι κανείς από τους δύο δεν το έχει αντιμετωπίσει ακόμα. Ξέρω ότι υπάρχει μεγάλη καταστολή στη Λάτσι και έχω ένα μεγάλο σακίδιο γεμάτο με όλο τον πόνο και τα παράπονα του παρελθόντος. Απλώς για να δώσω ένα απλό παράδειγμα, ζήσαμε μαζί για ενάμιση χρόνο, αλλά μόλις τη μέρα που χωρίσαμε έμαθα ότι αγαπούσε τον μαύρο καφέ και πάντα του έφτιαχνα γάλα. Είτε δεν του αρέσει να πηγαίνει διακοπές όπως πάντα οργανώνω, με μεγάλες πεζοπορίες, αλλά για αυτόν διακοπές, ξαπλωμένος για μια εβδομάδα στην ελληνική ακτή. Ξέρω ότι αυτά είναι περιττά μικροπράγματα, αλλά την τελευταία μας μέρα μιλήσαμε μόνο για περιττά μικροπράγματα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν έχουμε πει πολλά στην κοινή μας ζωή που έπρεπε να ειπωθούν. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της σχέσης μας, έπαθε μια πολύ σοβαρή ασθένεια που μας ταλαιπώρησε επίσης σωματικά και ψυχικά. Δεν μπορέσαμε να ξεφύγουμε από τα σκαμπανεβάσματα που προκάλεσαν τα προβλήματα. Ξέρω τι συμβαίνει μέσα του καθώς περνάει πνευματικά, αλλά δεν μπορούσα να είμαι αρκετά δυνατή για να επεξεργαστώ όλα όσα του συνέβησαν.

Η Έρικα και ο πρώην φίλος της γνωρίστηκαν στις αρχές του περασμένου έτους, πριν από την πανδημία. Είχαν μόνο τρία ραντεβού όταν άρχισε η λιτότητα, έτσι μετακόμισαν σχεδόν αμέσως.

«Τότε ήταν άδικο, δεν μπορούσαμε να το αντιταχθούμε, αγαπούσαμε πολύ, αλλά ξέρω εκ των υστέρων ότι δεν ήταν καλή απόφαση». Ήμασταν κλεισμένοι για ένα εικοσιτετράωρο, σχεδόν μιλούσαμε μεταξύ μας, και αφού μέναμε μαζί δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε ούτε με τους φίλους μας στο τηλέφωνο χωρίς να το ακούσει ο άλλος, στο τέλος είχα την εντύπωση ότι ήταν παντού και ξεσπάθαμε ο ένας στα νεύρα του άλλου. Δυστυχώς, είναι πιο θεαματικό από εμένα, λόγω των διαφορετικών ιδιοσυγκρασιών μας, κάνω κλικ, ανέχεται τη σιωπή και εκρήγνυται μόνο κάθε 6 μήνες, εξήγησε η τηλεόραση.

– Εξάλλου, θεωρώ μεγάλο λάθος να γίνουμε συνέταιροι. Έξω από το κρεβάτι και το γραφείο, του συμπεριφέρθηκα όπως σε κάθε πελάτη μου και είμαι σίγουρος ότι δεν ένιωθα καλά σε πολλές περιπτώσεις.

Η Έρικα δεν πέρασε καν τα Χριστούγεννα στο σπίτι, λέει ότι το ταξίδι θα τη βοηθήσει να αφήσει αυτή τη σύνδεση, τις αναμνήσεις και τα τελευταία 2 χρόνια και να ξεκινήσει το 2022 με καθαρό σχιστόλιθο.

«Τα ταξίδια στην Ασία στραγγίζουν πάντα την ψυχή μου». Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, νιώθω ότι δεν με πονούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ που δεν ήμασταν πιο έξυπνοι, πιο επίμονοι και πιο υπομονετικοί. Είναι ένα σοβαρό βήμα προς τα εμπρός γιατί μετά τον χωρισμό, λυσσόμουν, έσκασα τον εαυτό μου και με πονούσα πολύ. Νιώθω ότι αρχίζω να αναρρώνω και αυτό το ταξίδι ήρθε την τέλεια στιγμή. Θα πουλήσω τη γη όπου θα είχε χτιστεί το κοινό μας σπίτι και θα αγοράσω ένα καινούργιο και σκοπεύω να μετακομίσω εκεί στα τέλη της άνοιξης, όπου θα ξεκινήσω μια νέα ζωή. Παρόλο που δεν μπορούσα να δουλέψω πραγματικά μετά τον χωρισμό, απλά δεν πήγα, δεν επικεντρώθηκα, αλλά τώρα έχω μεγάλα σχέδια. Την άνοιξη θα ανοίξω ένα σαλόνι ομορφιάς στο Nagykovácsi, στο χωριό. Ανυπομονώ πολύ για αυτό, αλλά υπάρχει ακόμα πολλή δουλειά να γίνει σε αυτό. δουλεύω κι εγώ! Τώρα κάθομαι στο Νεπάλ στους πρόποδες των Ιμαλαΐων στην Ποκάρα και απλώς κάνω μαθηματικά για το πόσο προϋπολογισμό μπορούμε να τρέχουμε σε μηνιαία βάση και τι νέα μηχανήματα και καλλυντικές επεμβάσεις υπάρχουν. Όλοι γελούν μαζί μου. Η δουλειά είναι επίσης καλή ως θεραπεία, με αποσπά την προσοχή και στο μεταξύ χτίζω το μέλλον μου. Πραγματικά στριμώχνομαι. Α, και το πρώτο τατουάζ της ζωής μου τον Ιανουάριο θα είναι κλισέ: «θα περάσει».