Μπάστερ Κίτον σχεδόν εκατό χρόνια πριν, το Επτά ευκαιρίες στη βωβή ταινία του απέδειξε πόσες δυνατότητες για χιούμορ υπάρχει σε έναν αποτυχημένο γάμο. Η ιδιοφυΐα μπουρλέσκ αναγκάστηκε να φύγει από έναν στρατό από νύφες που κυνηγούσαν τον όμορφο γαμπρό από το βωμό μέσα από χαντάκια και θάμνους για να έχει την υπέροχη κληρονομιά – έγινε ένα από τα πιο αστεία και συναρπαστικά κυνηγητά στην κινηματογραφική ιστορία. Από τότε, μια ξεχωριστή βιομηχανία ρομαντικής κωμωδίας έχει χτιστεί γύρω από τις επιπλοκές του γάμου, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ακόμη και οι καλύτεροι μεταφραστές ουγγρικών τίτλων έχουν αρχίσει να ξεμένουν από αναγκαστικά αστεία: Αρά-παράΟ Γαμήλια φράσηΟ Άσσος των γάμωνΟ Τυχαία συνάντησηείναι Γυναίκα βωμούείναι Βωμός γαμπρόςείναι Πωλούνται πατριοίείναι Ημέρα των Εορταστών ή το Το Μπάζι είναι ένα μεγάλο ελληνικό λάγκσι Στη συνέχεια, θα είναι δύσκολο να βρείτε μια πραγματικά πρωτότυπη ιδέα.

Με τίτλο και θέμα, η νέα καθημερινή σειρά TV2, αζ Ιστορίες Βωμού, το οποίο θα επικεντρώνεται σε μια νέα επιπλοκή γάμου κάθε βράδυ για μια εβδομάδα. Στο πρώτο επεισόδιο που μεταδόθηκε τη Δευτέρα το απόγευμα Ελληνική Ζήτα παίζει τη νύφη, την Έβελιν, η οποία ανακαλύπτει το πρωί της μεγάλης μέρας ότι ο αρραβωνιαστικός της, Πατρίκο (Ντένες Γκιρ) εθεάθη στο νοσοκομείο. Τρέχοντας στον γιατρό, αποδεικνύεται ότι έχει πρόβλημα ουρολογίας, όχι οπουδήποτε, αλλά αρνείται να αποκαλύψει τι συμβαίνει. Από εκεί και πέρα, το μυστικό οδηγεί σε όλο και περισσότερα προβλήματα, ειδικά αφού ο Πάτρικ αρνείται να εκτελέσει τα ανδρικά «καθήκοντα» του τη νύχτα του γάμου του.

Και ενώ ανέφερα τις ρομαντικές κωμωδίες γάμου ως προμήνυμα, είναι Ιστορίες Βωμού Το πρώτο του επεισόδιο εγκαταλείπει γενναιόδωρα τη συσκευή του χιούμορ, αντίθετα στοχεύει να είναι ένα είδος εγκληματικού δράματος γεμάτο δράμα, με μια υγιή δόση αισθητικής τηλεοπτικής πραγματικότητας. Τουλάχιστον δεν υπάρχουν αστεία, αλλά η Έβελιν, αναστατωμένη, ψάχνει με εμμονή τον νέο της σύζυγο (έγκλημα!), μερικές φορές τον τσακώνεται (δραμα!). Μπορώ να σας πω χωρίς να χαλάσω ότι ένα μυστήριο που ξεκινάει από ένα ουρολογικό τμήμα είναι πολύ λίγο για μια δυνατή ιστορία, που θα μπορούσε να είχε ξεχαστεί με καλογραμμένο διάλογο, αυθεντική ερμηνεία ή/και καλόγουστη. Απέτυχε. Η δραματική ιδέα των δημιουργών προφανώς έχει εξαντληθεί από το γεγονός ότι όλα πρέπει να γυριστούν στο μέγιστο, ας το παραδεχτούμε: οι χαρακτήρες μιλούν συνεχώς την ίδια στιγμή, η κάμερα χειρός σαρώνει νευρικά στενούς χώρους και η μουσική αντηχεί συνεχώς πίσω από το σχέδιο . Ο καβαλάρης που ρίχνεται στα μούτρα μας δεν βοηθά σε καμία περίπτωση την ταύτιση του θεατή και μάλιστα πολύ γρήγορα καταστρέφει κάθε πιθανότητα ενσυναίσθησης προς τους χαρακτήρες. Φυσικά, τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα δεν υποχωρούν, αλλά δεν πρόκειται για άγχος ή χαρά, αλλά μάλλον για μια εναλλαγή εκνευρισμένου μουδιάσματος και δευτερεύουσας ντροπής.

Η χρήση της μουσικής αξίζει επίσης ξεχωριστή αναφορά, καθώς παρουσιάζει με παραστατικό τρόπο όλα όσα κάνουν αυτό το είδος της κορεσμένης αφήγησης αποπνικτική. Είμαστε μόλις στα πρώτα λεπτά, η υποκείμενη σύγκρουση δεν έχει καν ξεκινήσει, αλλά η μουσική παίζει ήδη από τοίχο σε τοίχο, σαν τουλάχιστον Μπρους Γουϊλίς θα ξεκινούσε να σώσει τη Γη ή θα έλεγε η Ιουλιέτα τον τελευταίο της μονόλογο πάνω από το πτώμα του Ρωμαίου, με το στιλέτο στο χέρι. Επιπλέον, κατάφεραν να επιτύχουν το κατόρθωμα ότι η μουσική υπόκρουση είναι ταυτόχρονα άσκοπα μνημειώδης και εντελώς απαλλαγμένη από χαρακτήρα, σαν να ήταν μια ενδιάμεση σόλο εκδοχή μιας ουβερτούρας Wagner σε ασανσέρ. Γεγονός είναι ότι από εδώ δεν υπάρχει που να αυξηθεί η ένταση, οπότε χάνεται τελείως η δυνατότητα δραματουργικής κατασκευής. Μόνο ένας κανόνας παραμένει σε ισχύ, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και η πρώτη εντολή της εμπορικής τηλεόρασης: η σιωπή πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία. Αντίθετα, να ρέει η ανόργανη και περιττή μουσική υπόκρουση και να φωνάζουν όλοι ταυτόχρονα, έτσι ώστε μια μέρα, κατά τύχη, να σωπάσουν όλοι την ίδια στιγμή, γιατί στο τέλος θα αρχίζαμε ακόμα να σκεφτόμαστε στιγμιαία. σιωπή (ή σχεδόν το ίδιο σοβαρό: θα το σβήναμε).

Δεν είναι τυχαίο ότι είναι Ιστορίες Βωμού στρέφεται επίσης στο κυρίαρχο είδος ποικιλίας κήπου, τα ριάλιτι, για βοήθεια. Καταλαμβάνει όχι μόνο τις τεχνητές συγκρούσεις που διατηρούνται συνεχώς ως αντάλλαγμα, αλλά και συγκεκριμένα στοιχεία της παράστασης: και εδώ, οι ηθοποιοί αξιολογούν τι συνέβη στη συνέχεια σε μια «αίθουσα ενημέρωσης», και έχουμε επίσης ένα είδος παρουσιαστή που συνοψίζει εξιστορώντας τα γεγονότα κατά καιρούς ως αφηγητής. Αυτό το φανταστικό σκηνικό τηλεοπτικού ριάλιτι θα μπορούσε να είναι πνευματώδες αν η εκπομπή έκανε κάτι τέτοιο, αλλά δεν το κάνει. Δεν υπάρχει ίχνος ειρωνείας σε αυτό το θέμα και οι χαρακτήρες συνοψίζουν τα συναισθήματά τους τόσο πρόχειρα και βαρετά που σε σύγκριση Γείτονες οι σοφίες του στην κάμερα μοιάζουν με αστραφτερά αριστουργήματα. Θα δούμε αν τα άλλα επεισόδια κάνουν κάτι με τη φόρμουλα του ριάλιτι ή τουλάχιστον θα αλλάξουν λίγο τις αναλογίες στην αίσθηση του χιούμορ. Το ίδιο ισχύει και για τον ρόλο του παρουσιαστή/αφηγητή, τον οποίο ανέλαβε ο υπάλληλος που προσθέτει την Έβελιν και τον Πατρίκο. Υπάρχει επίσης δυνατότητα για χιούμορ, αλλά δυστυχώς υπάρχει λίγη περισσότερη σκέψη και εμπειρία στους στίχους από ένα ηλίθιο, σιροπιαστό κομμάτι. Ο Κοέλιο-απόσπασμα που επαναλαμβάνει στον χιλιοστό γάμο του με μονότονη και κληρική φωνή. Μετά τις λογομαχίες και τους θυμωμένους μονολόγους, παίρνουμε μερικά μαθήματα στο τέλος του επεισοδίου για τη σημασία της ειλικρίνειας και της επικοινωνίας σε μια σχέση. Έτσι αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύσει ακόμη και ως υλικό για την εκπαίδευση εισιτηρίων. Ιστορίες Βωμούαλλά κανείς δεν πρέπει ποτέ να μάθει από αυτό όταν πρόκειται για κινηματογραφική παραγωγή.

Altar Stories, TV2, 5 επεισόδια, Βαθμολογία 24.hu: 3/10