«Από τους αιώνες της κλασικής εποχής (V-IV π.Χ.), τα νομισματικά ζητήματα των ελληνικών πόλεων της Δυτικής Γέφυρας αντιπροσωπεύονταν με ονομαστικές αξίες αργύρου (δραχμές, διόβολοι, οβολοί ή και υποδιαιρέσεις τους), είτε από το Ίστρο, είτε από την Καλλάτη, Μεσημβρία ή Απολλωνία Ποντίκα και μόνο εξαιρετικά σπάνια και ιδιαίτερα γύρω στα μέσα του αιώνα. IV των περσικών (δαρικών) χρυσών νομισμάτων, που συνήθως έφταναν εκεί μέσω μισθοφόρων από τον περσικό στρατό, η μακεδονική κατάκτηση της Περσίας έμελλε να αλλάξει δραματικά τα πράγματα. Με τους πολέμους των Διαδόκων, οι πρώτοι Μακεδονικοί στατήρες τύπου Μεγάλου Αλεξάνδρου διείσδυσαν στη νότια και βόρεια ζώνη του Κάτω Δούναβη, μέσω Θρακών ή Γεθήδων μισθοφόρων που υπηρετούσαν στις στρατιές των ελληνιστικών ανταγωνιστών. Εντούτοις, τεράστιες ποσότητες χρυσών νομισμάτων θα έβλεπαν στην περιοχή του Δυτικού Πόντου, ειδικά γύρω στα μέσα του αιώνα. ΙΙΙ, όταν τα μεγάλα ελληνιστικά βασίλεια (στην περίπτωση αυτή η Πτολεμαϊκή Αίγυπτος και η Σελευκιδική Συρία) αμφισβήτησαν την ηγεμονία τους στη Μαύρη Θάλασσα και την κληρονομιά του αρχαίου Βασιλείου της Θράκης του Λυσίμαχου μέσω συμμάχων στην περιοχή.

Ο μεγάλος πόλεμος για τον έλεγχο της Τόμης μεταξύ της Καλλάτης (και των συμμάχων της Ίστρος, Οδησσός, Μεσημβρία), υποστηριζόμενος από τη Σελευκιδική Συρία και το Βυζάντιο με την υποστήριξη των Πτολεμαίων της Αιγύπτου, θα οδηγούσε αφενός στην εκπομπή από τους δυτικούς πόντιους. ένας τεράστιος όγκος στατέρων τύπου Μεγάλου Αλεξάνδρου, συγκρίσιμος με την ποσότητα χρυσού που κέρδισε το Βυζάντιο με τη μορφή στατών τύπου Λυσίμαχου. Η τελική νίκη του Βυζαντίου θα συνεπαγόταν, αφενός, τη δραματική πτώση της εξουσίας της Καλλάτης, την ευθυγράμμιση όλων των άλλων πόλεων στο συμμαχικό σύστημα του νικηφόρου Βυζαντίου, αλλά και σε μια νέα πόλη, την Τόμη, η οποία στο εξής εκδίδει, μετά τη βυζαντινή νίκη, τα πρώτα χρυσά νομίσματά του. Αυτή η εισροή πολύτιμων μετάλλων θα συνεχιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια του αιώνα. III π.Χ. μ.Χ., ενώ ο αγώνας για ηγεμονία στην περιοχή συνεχίστηκε μεταξύ των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων. Η άνοδος της Ρώμης στα τέλη του III αιώνα και στις αρχές του αιώνα. II, ακολουθούμενη από την πτώση του Βασιλείου της Μακεδονίας, την απόρριψη της Συρίας από την Ευρώπη και την ώθησή της στον ασιατικό χώρο, την απομόνωση της Αιγύπτου, θα οδηγούσαν επίσης στην εξαφάνιση του χρυσού από τη Μαύρη Θάλασσα για περισσότερο από έναν αιώνα, τον τελευταίο επιστροφή που συνέβη στο πρώτο μισό του αιώνα. I π.Χ. των Μιθριδατικών Πολέμων» – σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο ο Emanuel Petac συνέλαβε την παρουσίαση που έχει ετοιμάσει για τους λάτρεις της νομισματικής και της αρχαιολογίας.

Με περισσότερα από 30 χρόνια εμπειρίας στη νομισματική έρευνα, ο Δρ. Emanuel Petac είναι ένας από τους πιο ενημερωμένους ερευνητές της νομισματικής της ελληνιστικής περιόδου, συγγραφέας ουσιαστικών συνεισφορών σχετικά με τα νομισματικά ζητήματα των δυτικοποντιακών πόλεων και όχι μόνο κατά την ελληνιστική περίοδο. . . Πρόεδρος της Ρουμανικής Νομισματικής Εταιρείας, αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Μουσείων και Συλλογών της Ρουμανίας, επί του παρόντος διευθύνει το Νομισματικό Γραφείο της Βιβλιοθήκης της Ρουμανικής Ακαδημίας.