Για να μην εγκαταλείψει την πολιτική της κυριαρχία, η Τουρκία προσπαθεί να αντισταθμίσει την απώλεια εμπιστοσύνης, που φαίνεται στην υποτίμηση του νομίσματος και τον πληθωρισμό άνω του 80%, χάρη στα δάνεια από το Κατάρ, μια χώρα που όχι μόνο διοργανώνει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποδόσφαιρο, αλλά και φέρεται να παρείχε «προσοχή» σε χρήματα στην προληπτική κράτηση της αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την Ελληνίδα Εύα Καϊλή. Τέλος, ο Ερντογάν εξουσιοδοτεί δύο εκατομμύρια Τούρκους υπαλλήλους να συνταξιοδοτηθούν πριν από τις εκλογές, προκειμένου να συμπληρώσει την «εκλογική τους δύναμη» σύμφωνα με το ρουμανικό μοντέλο.

Δεν είναι όμως απαραίτητα σημαντικό ότι καταφέραμε να «ρωμανοποιήσουμε» και την Τουρκία, αφού η Φαναριώτικη περίοδος εισχώρησε βαθιά στην ίνα των ηγετών μας, ώστε να παρατηρούμε την επιρροή της μέχρι σήμερα. Αυτό που αρχίζει να ξεθωριάζει με τον Ερντογάν είναι ότι άλλαξε κυβερνήτη μετά από κυβερνήτη μέχρι να φτάσει στο πολιτικά «σωστό» πρόσωπο και η απώλεια της ανεξαρτησίας της τράπεζας είναι κεντρικό σε περιόδους ένοπλων συγκρούσεων, δημοσιονομικών ελλειμμάτων «βασισμένης στις ανάγκες» και «διττών οικονομιών». “. αριθμός “πληθωρισμός – αριθμός”, δεν φαίνεται πλέον ασυνήθιστο.

Και όμως πρέπει να κάνω έκκληση σε «κανονικές» εποχές, όταν ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας της Πολωνίας εξηγεί γιατί η ανεξαρτησία είναι σημαντική. Ο Leszek Balcerowicz μου είπε σε μια συνέντευξη τον Ιούνιο του 2008 ότι το τρέχον νομισματικό σύστημα, στο οποίο το κράτος τυπώνει χρήματα και δεν συνδέεται με τίποτα ουσιαστικό, όπως συνέβαινε την εποχή του κανόνα του χρυσού, δεν μπορεί να προστατευτεί. Η τάση των πολιτικών αρχών είναι να χρησιμοποιούν το νομισματικό σύστημα για να επιτύχουν τους δικούς τους στόχους. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών είναι κάτι εξαιρετικά πρακτικό, χωρίς τίποτα ιδεολογικό, αρκεί να θέλουμε τη σταθερότητα του νομισματικού συστήματος.

Εντάξει, και ας ξεκινήσουμε με αυτό που είπε ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Milton Friedman: δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα δωρεάν γεύμα, η απώλεια εμπιστοσύνης στη νομισματική πολιτική ή/και η υποβάθμιση της ανεξαρτησίας πρέπει να φαίνονται σε κάτι, μια υποβάθμιση αξιολόγησης ή μια πτώση σε τιμή μετοχής. .

Δεν νομίζω ότι λέω κάτι εξωφρενικό. Γιατί οι κεντρικές τράπεζες που εφαρμόζουν ποσοτική χαλάρωση δεν μειώνουν τις αξιολογήσεις τους; Αλλάζουν το προφίλ κινδύνου τους. Εκδίδουν χρήματα και τα επενδύουν σε junk ομόλογα. Κατά συνέπεια, το πιο επικίνδυνο προφίλ θα πρέπει να βαθμολογηθεί ως τέτοιο.

Εάν μια εμπορική τράπεζα το κάνει αυτό και αλλάξει το προφίλ κινδύνου της, θα υποβαθμιστεί από τους οίκους αξιολόγησης. Γιατί αντιμετωπίζονται διαφορετικά οι κεντρικές τράπεζες που προσφέρουν επιτόκια κάτω από την κόκκινη γραμμή; Μόνο επειδή ενοποιούνται σε τέλη και φόρους;!

Δυστυχώς, τελικά, αυτό είναι. Το οικονομικό περιβάλλον επιδεινώνεται, η αξιολόγηση της χώρας πέφτει και σιωπηρά και της κεντρικής τράπεζας.

Και μιλώντας για το χρηματιστήριο, υπάρχουν δύο εθνικές τράπεζες στη ζώνη του ευρώ εισηγμένες στο χρηματιστήριο: η Εθνική Τράπεζα του Βελγίου και η Trapeza της Ελλάδος. Τα γραφήματα της εξέλιξης των τιμών των μετοχών των κεντρικών τραπεζών του Βελγίου και της Ελλάδας αποκαλύπτουν τα σημαντικότερα γεγονότα που περιλαμβάνονται στην τιμή, όπως οι εκκλήσεις για μποϊκοτάζ από Ρουμάνους πολιτικούς που συνοδεύονται από διαβεβαιώσεις από Αυστριακούς πολιτικούς. στη δυναμική των τιμών των μετοχών τραπεζικών ομίλων που έχουν επενδύσει στη Ρουμανία, εισηγμένων στο Χρηματιστήριο της Βιέννης.

Φυσικά, είναι και ένα κάλεσμα για αποπολιτικοποίηση της πολιτικής οικονομίας, σε ένα πλαίσιο όπου βλέπουμε ότι μπαίνουμε σε μια εχθρική περίοδο, με πιέσεις υπερπολιτικοποίησης, αλλά η προσέγγιση είναι λογική, γιατί τα συστήματα μπορούν Ορισμένες χώρες να αντιμετωπίσουν τον καταστροφικό Μαύρο Κύκνο γεγονότα ακριβώς λόγω της εγκατάλειψης των δεικτών έγκαιρης προειδοποίησης. Επειδή, σας θυμίζω, ο Milton Friedman είπε: «Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα δωρεάν γεύμα».