Στις 6 Μαρτίου 1945, η εγκατάσταση της κυβέρνησης του Petru Groza υπό την πίεση της Μόσχας σήμαινε την εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία. Στη συνέχεια ακολουθεί μια σκοτεινή περίοδος για τους Ρουμάνους, η οποία δεν τελειώνει παρά τον Δεκέμβριο του 1989 με την επανάσταση με την οποία εκδιώκεται ο Νικολάε Τσαουσέσκου.
Ακριβώς πριν από 75 χρόνια, στις 7:30 μ.μ., ο Πετρού Γκρόζα ορκίστηκε πρωθυπουργός ενώπιον του βασιλιά Μιχάι. Ο Στάλιν είχε καταφέρει να πραγματοποιήσει το πρώτο μέρος του σχεδίου του για την αναγκαστική σοβιετοποίηση της Ρουμανίας: την επιβολή μιας κομμουνιστικής κυβέρνησης στην ηγεσία της χώρας.
«Γεννημένος τον Δεκέμβριο του 1884 σε ένα χωριό της κομητείας Χουνεντοάρα, ο Πετρού Γκρόζα ήταν έτοιμος να κλείσει τα 61 του χρόνια όταν, υπό την πίεση της Μόσχας και των κομμουνιστών στο Βουκουρέστι, έγινε πρωθυπουργός της χώρας στις 6 Μαρτίου 1945»., λέει ο ιστορικός Adrian Cioroianu. Ο ιστορικός συνεχίζει περιγράφοντας τον Γκρόζα ως εξής: «Ένας έξυπνος και γοητευτικός άνθρωπος για όσους ήταν φίλοι του, ο Petru Groza ήταν ο καλύτερος σύντροφος των κομμουνιστών. Αν και ήταν εκατό τοις εκατό αστός-ιδιοκτήτης, ο Γκρόζα πρόδωσε τη δική του κοινωνική τάξη και έγινε το τέλειο πολιτικό όργανο των κομμουνιστών. ».
Η πολιτική καριέρα του Petru Groza ξεκίνησε σε μια πολύ σημαντική στιγμή για τη Ρουμανία: την 1η Δεκεμβρίου 1918. Μέλος του Ρουμανικού Εθνικού Κόμματος, ο Groza συμμετείχε στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση στην Άλμπα Ιούλια, όπου αποφασίστηκε να ενωθούν οι Ρουμάνοι και όλες οι κατοικημένες περιοχές τους με Ρουμανία.
Μετά τις 23 Αυγούστου 1944, το μέχρι τότε παράνομο Κομμουνιστικό Κόμμα άρχισε να παίρνει την εξουσία στη Ρουμανία. Ιδιαίτερο ρόλο στο θέμα αυτό έπαιξε και η εγκατάσταση της κυβέρνησης του Petru Groza, που αποτελείται κυρίως από κομμουνιστές. Προκειμένου ο βασιλιάς Μιχάι να δεχτεί την αντικατάσταση της κυβέρνησης Ραντέσκου από αυτή που ηγείται ο Γκρόζα, ο Λαϊκός Επίτροπος, Αντρέι Βισίνσκι, αποστέλλεται ειδικά από τη Μόσχα. Μόλις εγκαταστάθηκε η κυβέρνηση του Πέτρου Γκρόζα, ξεκίνησε η διαδικασία κομμουνισμού της Ρουμανίας.
Η αποχώρηση από τη βορειοδυτική Τρανσυλβανία συνδέεται και με το όνομα του Petru Groza, μετά από συζητήσεις με τον Στάλιν, έτσι ώστε στις 9 Μαρτίου 1945, η περιοχή αυτή να επιστρέψει στη Ρουμανία. Επίσης το 1945, η κυβέρνηση της Γκρόζα αποφάσισε να προβεί σε αγροτική μεταρρύθμιση, ώστε η γη να απαλλοτριωθεί και στη συνέχεια να μοιραστεί στους αγρότες.
Τον Αύγουστο του 1945, ο βασιλιάς Mihai ζήτησε την παραίτηση του Petru Groza, αλλά αντιμέτωπος με την άρνησή του, ο μονάρχης κάλεσε βασιλική απεργία στις 21 Αυγούστου 1945 και αρνήθηκε να προσυπογράψει τις πράξεις της κυβέρνησης. Στη συνέχεια, τον Δεκέμβριο του 1945, αποφασίστηκε να επιλυθεί η κατάσταση διορίζοντας μέλος του PNL και του PNT στην κυβέρνηση και στη συνέχεια οργανώνοντας ελεύθερες εκλογές. Τον Νοέμβριο του 1946, το Μπλοκ του Δημοκρατικού Κόμματος, στο οποίο περιλαμβανόταν και το Κομμουνιστικό Κόμμα, κέρδισε τις εκλογές με νοθεία.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 30 Δεκεμβρίου 1947, ο Petru Groza και ο Gheorghe Gheorgiu-Dej ήταν αυτοί που αποφάσισαν τον βασιλιά Mihai να παραιτηθεί και να εγκαταλείψει τη χώρα. Την ίδια μέρα η Ρουμανία αυτοανακηρύχθηκε Λαϊκή Δημοκρατία.
Λίγα χρόνια αργότερα, στις 11 Ιουνίου 1948, η κυβέρνηση με επικεφαλής τον Petru Groza ψήφισε νόμο για την εθνικοποίηση της βιομηχανίας, ένα μέτρο που αποσκοπούσε στην καταστροφή της ιδιωτικής περιουσίας. Με την ευκαιρία αυτή συστάθηκε και η Επιτροπή Κρατικού Σχεδιασμού, η οποία διασφαλίζει την οικονομική ανάπτυξη σε προγραμματισμένη βάση, με βάση τον οικονομικό συγκεντρωτισμό. Από το 1951, αυτό το σχέδιο οικονομικής οργάνωσης έχει αναπτυχθεί σε μια περίοδο πέντε ετών, που ονομάζεται επίσης πενταετές σχέδιο.
Ο Petru Groza κράτησε την θητεία του ως Πρωθυπουργός μέχρι τον Ιούνιο του 1952. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1958 και η κηδεία του στο Βουκουρέστι γιορτάστηκε από ένα μεγάλο συμβούλιο ιερέων.
Η πηγή: redescoperaistoria.ro, digi24.ro
“Τυπικός τηλεοπτικός νίντζα. Λάτρης της ποπ κουλτούρας. Ειδικός στο Διαδίκτυο. Λάτρης του αλκοόλ. Καταθλιπτικός αναλυτής. Γενικός λάτρης του μπέικον.”