Από την άποψη της πολιτικής ιστορίας, το ιδανικό της δημοκρατίας είναι ίσως η σημαντικότερη παράδοση που άφησαν οι αρχαίοι Έλληνες στους επόμενους. Οι πιο διαρκείς πολιτικές παραδόσεις του νεοελληνικού κράτους, όμως, είναι οι απόπειρες πραξικοπήματος, τα προγραμματισμένα και συχνά –και πολύ συχνά επιτυχημένα– πραξικοπήματα και επαναστάσεις. Το έθιμο, που συχνά συνδέεται με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, εισήχθη για πρώτη φορά το 1862, απομακρύνοντας τον σημερινό άρχοντα της χώρας από την εξουσία.

Κάλεσαν έναν Βαυαρό βασιλιά

Αφού οι Έλληνες απέκτησαν τελικά την ανεξαρτησία τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1830 μετά από μακροχρόνιο αγώνα, με απόφαση των μεγάλων δυνάμεων, δεν έχασαν χρόνο και έπεσαν γρήγορα ο ένας στο λαιμό του άλλου. Ο πρώτος αρχηγός του κράτους, Joannisz Kapodistriasz μετά τη δολοφονία του, γρήγορα επικράτησε χάος στη νέα χώρα. Η σύνοδος των Μεγάλων Δυνάμεων στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1832 αποφάσισε να τοποθετήσει στον θρόνο έναν ηγεμόνα του Βαυαρικού Οίκου Wittelsbach. Αφού ο πρίγκιπας που επιλέχθηκε ως πρώτος απέρριψε την ευκαιρία, ήταν ακόμη ανήλικος εκείνη την εποχή Οθων ο επιλαχών ήταν ένας πρίγκιπας, ο οποίος προσκλήθηκε επίσης στο θρόνο από την Ελληνική Εθνοσυνέλευση.

Ο Όθωνας Α’, που έφτασε με Βαυαρούς στρατιώτες και συμβούλους, θεωρήθηκε αρχικά δημοφιλής στους νέους υπηκόους του, αλλά η καθολική του πίστη και ιδιαίτερα η σύζυγός του, την οποία πήρε το 1836, Για την Αμαλία Η λουθηρανική του θρησκεία θεωρήθηκε σοβαρό αγκάθι στα μάτια των Ελλήνων και οι απολυταρχικές του βλέψεις δηλητηρίασαν εντελώς την κατάσταση. Το 1843, μετά από ένα επαναστατικό κίνημα, ο Όθωνας αναγκάστηκε να μετατρέψει το βασίλειό του σε συνταγματική μοναρχία, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να ονειρευτεί την ίδρυση μιας νέας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Για να το πετύχει αυτό, προσπάθησε να παρέμβει στον Κριμαϊκό πόλεμο που ξέσπασε το 1853, αλλά αυτό αποδείχθηκε σοβαρό λάθος. Όταν διορίστηκε από τις μεγάλες δυνάμεις, για να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων, ορίστηκε ότι δεν μπορούσε να κηρύξει πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (γι’ αυτό έπρεπε να αρκείται στον ελληνικό βασιλικό τίτλο σε αντί για ελληνικό, γιατί το πρώτο θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει μια νομική βάση για να ενεργήσει προς το συμφέρον των εκατομμυρίων Ελλήνων που ζουν ακόμη υπό τουρκική κυριαρχία). Σε απάντηση, ο αγγλογαλλικός στόλος απέκλεισε τη χώρα πολλές φορές.

Αποσύρθηκε ήσυχα

Η απώλεια της υποστήριξης της εξωτερικής πολιτικής σφράγισε επίσης τη μοίρα του στην εσωτερική πολιτική. Αφού έγινε σαφές ότι οι φιλόδοξες φιλοδοξίες θα κατέληγαν στο τέλος, αλλά σε αντάλλαγμα η υστέρηση και η φτώχεια της χώρας δεν υποχώρησαν πραγματικά σε δύο δεκαετίες, οι Έλληνες ήταν ικανοποιημένοι με την κυριαρχία του Όθωνα. Η πρώτη εξέγερση σημειώθηκε τον Φεβρουάριο του 1862, αλλά καταπνίγηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Όταν το βασιλικό ζεύγος ταξίδεψε στην Πελοπόννησο στα μέσα Οκτωβρίου του ίδιου έτους, η εξέγερση ξέσπασε ξανά. Εκτός από μερικές μικρές αψιμαχίες, δεν έγιναν μάχες, οι εξεγερμένοι δημιούργησαν προσωρινή κυβέρνηση στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου, στη συνέχεια στις 23 Οκτωβρίου 1862, ο βασιλιάς εκθρονίστηκε. Οι μεγάλες δυνάμεις έχουν επίσης πάρει τα χέρια τους από τον Ότο, στον οποίο δυτικοί διπλωμάτες του πρότειναν να πάει σε ήσυχη εξορία.

Και έτσι ο πρώτος βασιλιάς της σύγχρονης Ελλάδας πέθανε στη Βαυαρία το 1867. Ο διάδοχός του επιλέχθηκε από τον ελληνικό λαό με ειδική διαδικασία, δημοψήφισμα, με το μικρό ελάττωμα ότι συγκέντρωσε τις πρώτες 17 ψήφους, εκ των οποίων το 96% Άλφρεδος ο δούκας του Σαξ-Κόμπουργκ αποκλείστηκε αμέσως, γιατί μεταξύ των αποφάσεων της διάσκεψης του Λονδίνου ήταν η ρήτρα σύμφωνα με την οποία στον ελληνικό θρόνο έπρεπε να κάθεται άτομο που δεν έχει σχέση με τη γαλλική, αγγλική ή ρωσική βασιλική οικογένεια. Τελικά, ο φιναλίστ κέρδισε έξι (!) από τις 240.000 ψήφους Γουλιέλμος ήταν ένας Δανός πρίγκιπας που έγινε δημοφιλής ηγεμόνας ως Γεώργιος Α’ και με έναν τρόπο πρωτόγνωρο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, κάθισε στο θρόνο για 50 χρόνια χωρίς πολλά προβλήματα. Το επόμενο πραξικόπημα έγινε μόλις το 1909, αλλά στη συνέχεια άρχισε η μεγάλης κλίμακας επιχείρηση, μέχρι το 1975 προσπάθησαν να εξοντώσουν τις κυρίαρχες δυνάμεις σχεδόν 20 φορές με αυτόν τον τρόπο.

Παρά τις αποτυχίες του Ότο, πήρε μια πολύ σημαντική απόφαση που εξακολουθεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο. Στις αρχές της βασιλείας του αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα της χώρας από το Ναύπλιο της Πελοποννήσου στην Αθήνα. Αυτό καθοδηγήθηκε από αρχαίες παραδόσεις, καθώς η σημερινή μητρόπολη πολλών εκατομμυρίων δολαρίων ήταν τότε μια σκονισμένη μικρή πόλη με μόλις 400 σπίτια. Ο Όθωνας μέτρησε αμέσως τα αρχαία ερείπια λεπτομερώς, στη συνέχεια ανήγειρε αρκετά σημαντικά ιδρύματα του νέου κράτους σε κατασκευές μεγάλης κλίμακας, ξεκινώντας την ανάπτυξη της πόλης.