Όταν έλαβα την πρόσκληση, δεν ήξερα τι ήταν η CCIT (Διεθνής Καθολική Επιτροπή για τους Τσιγγάνους). Τώρα, λέω: υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θυσιάζονται στον κόσμο, και πολλοί από αυτούς είναι ενωμένοι από αυτή την οργάνωση. Το αβαείο των Βενεδικτίνων του Sankt Ottilien κοντά στο Μόναχο ήρθε στη Γερμανία κυρίως μεταξύ Ρομά εργατών ή/και προσφύγων.

Το θέμα της συνάντησης ήταν «Αμοιβαία Φιλοξενία». Οι καλεσμένοι προέρχονταν από δεκατέσσερις χώρες, οπότε αυτή η φορά ήταν μια πρακτική δοκιμασία της γερμανικής φιλοξενίας – θα λέγαμε χαριτολογώντας. Ωστόσο, η συνάντηση είχε να πει ένα πολύ σοβαρό μήνυμα: οι διαλέξεις και οι συζητήσεις αφορούσαν τις προκλήσεις της εποχής μας και δεν μιλούσαμε για απλή φιλοξενία ή κοινωνική φροντίδα.

Από την πρώτη διάλεξη για την ιστορία των εξωγήινων που επισκέφτηκαν τον Αβραάμ, όλοι επισημάναμε ότι είμαστε όλοι ταξιδιώτες.

Όλη μας η ζωή είναι ένα ταξίδι. Όλοι λαχταράμε τη φιλοξενία.

Ακόμη και τότε, και σε περαιτέρω διαλέξεις, μαρτυρίες και συζητήσεις μικρών ομάδων, έγινε εμφανής η αμοιβαιότητα και ένα νέο φαινόμενο που απαιτούσε δημιουργικές λύσεις: η συμπερίληψη των Ρομά της Ουκρανίας.

Η οργάνωση ήταν εξαιρετική, βοήθησαν να ξεπεραστούν οι γλωσσικές δυσκολίες (για παράδειγμα, ο καθένας έλαβε το κείμενο των διαλέξεων στη γλώσσα του), τα κοινά τραγούδια και οι προσευχές μας έφεραν κοντά.

Συνολικά δέκα άτομα από την Ουγγαρία παρακολούθησαν τη συνάντηση, οκτώ από τα οποία ταξίδεψαν μαζί. Η Anna Bángi-Magyar, επαγγελματίας επικεφαλής του Ινστιτούτου Boldog Ceferino και ο Péter Lakatos, επικεφαλής του εθνικού υπουργείου τσιγγάνων, μας συνόδευσαν. Υπήρχαν πέντε Έλληνες Καθολικοί, εκτός από τον Πατέρα Πέτερ, τον Πατέρα Διάκονο János Budai, τον συνεργάτη μας στο István Balogh, τον Zoltán Nagy και εγώ εκ μέρους της Επισκοπής Nyíregyháza.

Σταματήσαμε για ένα μικρό συγκρότημα στην αρχή του ταξιδιού και μια σύντομη αξιολόγηση στο τέλος του ταξιδιού της επιστροφής.

Αυτό το Σαββατοκύριακο αποδείχθηκε πολύ διδακτικό για όλους μας. Θαυμάσαμε για πολλά πράγματα. ήταν αυτό στο οποίο κουνούσαμε το κεφάλι μας γιατί για εμάς, η δουλειά που έγινε από αγάπη προήλθε από τον (ελληνικό) καθολικισμό μας. Άλλοι είπαν ότι αρκεί να βοηθήσουμε ό,τι επιδέξια αποσπάται από την πίστη μας (για να μην πληγωθεί κάποιος άλλος θρησκείας…). Λοιπόν, αυτό μπορεί να είναι ένα καλό θέμα για συζήτηση. Δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο για αυτό το θέμα.

Αυτό που ήταν ιδιαίτερα καλό ήταν ότι η καθιέρωση των κοινοτικών συναντήσεων που είχαμε περιγράψει (τις οποίες είχαμε αφαιρέσει από το κίνημα του Ιστού) προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον. Και η συμμετοχή των μικρών μας ιερέων στην πρακτική ποιμαντική φροντίδα των τσιγγάνων φαίνεται μοναδική. Ακόμη και ο ανταποκριτής του Βατικανού σήκωσε τα μάτια.

Πηγή: Rita Oroszné Obbágy /Επισκοπή Nyiregyháza

Φωτογραφία: Anna Bángi-Magyar, Rita Obbágy Oroszné

Ουγγρικό ταχυδρομείο