Οι διακοπές δεν είναι διακοπές εάν δεν σταματήσετε από το γιατρό.

Οι κριτικές για τις διακοπές στην Ελλάδα είναι συντριπτικές, ειδικά μετά από ένα καλοκαίρι που επιτρέπονται και πάλι τα ταξίδια. Εικόνες από λιμνοθάλασσες, μια μεγάλη γαλάζια έκταση, νόστιμη κουζίνα, με θαλασσινά, τζατζίκι και λαχανικά, έχουν γεμίσει λογαριασμούς στα social media και ομάδες αφιερωμένες σε διαφορετικούς προορισμούς, ειδικά στη Μεσόγειο. Ως εκ τούτου, νομίζω ότι μια ειλικρινής ανασκόπηση που θα έκανα για τις υπηρεσίες στη Λευκάδα θα ξεκινούσε με μια τετριμμένη αλλά σχετική ιστορία μιας αλλεργίας και ενός νοσοκομείου επειγόντων περιστατικών στην Ελλάδα.

Κατηγορήστε το στα οστρακοειδή, τα καλαμάρια και την πίτα

Είμαι αλλεργικός στα θαλασσινά, όχι όλα, αλλά κυρίως στα αλμυρά μαλακόστρακα, όπως με έχει διδάξει η εμπειρία. Την εν λόγω μέρα, μετά από μερικά κύματα αντάξια των παραλιών μπροστά στον ωκεανό, που ξεχείλισαν στο Κάθισμα, σταματήσαμε στο δρόμο της επιστροφής στο κατάλυμα για να φάμε σε ένα χωριό όπου οι ταβέρνες μας ξεναγούν με το καλύτερο, μεταξύ των οποίων και ιστορίες για ψάρεμα. Δεν έφαγα, αλλά δοκίμασα το ψητό καλαμάρι κάποιου άλλου, σερβιρισμένο με σουβλάκι κοτόπουλο σχάρας και ντόπια λαχανικά. Στο κατάλυμα καταβρόχθισα ένα κέικ πορτοκαλιού, σύμφωνα με τοπική συνταγή (οι γνώστες ξέρουν για τι πράγμα μιλάνε). Όλα ήταν καλά μέχρι τώρα, αλλά μια αλλεργία ήταν στην πραγματικότητα το επιδόρπιο.

Αυτό που φάνηκε στα πρώτα λεπτά ως ηλιακό έγκαυμα στο πάνω χείλος, μετατράπηκε σε ένα μικρό οίδημα στο χείλος και τα ούλα που με συνιστούσαν περισσότερο για την ανακοίνωση αδίστακτων ινστιτούτων ομορφιάς παρά για μια βόλτα στο παλιό κέντρο. Η αναμονή δεν το βελτίωσε, καθώς μπορούσα να δω με γυμνό μάτι ότι ο ερεθισμός δεν ήταν μακριά από το υπόλοιπο στόμα και τους αεραγωγούς.

Και εδώ είναι που αποκτά ενδιαφέρον.

Έφτασα σε λιγότερο από δύο λεπτά στο δωμάτιο της φρουράς όπου… δεν περίμενα. Δεν κάθισα στον πάγκο για να συμπληρώσω μια φόρμα ή να λάβω τα δεδομένα μου, ούτε παρατήρησα άλλους ασθενείς. Στην αίθουσα αναμονής υπήρχαν ανήσυχοι εραστές και γονείς, σύζυγοι που έκλαιγαν, αλλά αυτό ήταν περίπου. Τους είπα τι είχα και κάθισα αμέσως δίπλα στο πιεσόμετρο, όπου μου έδωσαν τα αντιισταμινικά και την κορτιζόλη που μείωσαν τη φλεγμονή μου. Μπορούσα να αναπνεύσω (ανακουφισμένος).

Τα δεδομένα μου λήφθηκαν στην αρχή και εδώ θέλω να πω τι έχω, πιο συγκεκριμένα, πώς νιώθω, αν έχω χρόνια προβλήματα υγείας, την αρτηριακή μου πίεση, το επίπεδο οξυγόνου μου. Αυτό ήταν το μόνο που έπρεπε να γνωρίζουν οι γιατροί και οι νοσοκόμες για μένα για να λάβω τη θεραπεία, η οποία διήρκεσε μία ώρα, με τα πάντα υπό παρακολούθηση. Στο τέλος η ίδια νοσοκόμα που με δέχθηκε στο γκισέ πήρε το όνομά μου, τα προσωπικά μου στοιχεία από το δελτίο και ήρθε με ιατρική συνταγή. Αυτό είναι. Στο απόγειο της σεζόν, με άλλους ασθενείς με σπασμένες μύτες και σπασμένα πόδια εκεί.

Δεν είμαι πιστός πελάτης, αλλά είχα και ενόχληση και αλλεργία στη Ρουμανία και ο μέσος χρόνος αναμονής δεν ήταν ευκαταφρόνητος, ειδικά όταν είδα ασθενείς που περίμεναν ακόμα όταν υπέγραψα ότι ήθελα να πάω σπίτι, μετά την έγχυση.

Η κατώτατη γραμμή? Αποδράστε από τους Έλληνες γιατρούς! Δεν ξέρω αν ήμουν τυχερός ή ο κανόνας. Ήμουν απρόθυμος για τον προορισμό, αλλά έπεισα… το νοσοκομείο.

Όσο για την αλλεργία, ακόμα συζητώ τι την προκάλεσε (το καλαμάρι ή το κέικ ή…). Μάλλον θα πρέπει να επιστρέψω στη Λευκάδα για να μάθω περισσότερα.

*Αυτό το άρθρο αντιπροσωπεύει μια άποψη

Μείνετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα. Ακολουθήστε επίσης το DCNews στις Ειδήσεις Google