Οι ορειβάτες του νομού Dâmbovița, συσπειρωμένοι γύρω από τον σύλλογο Chindia Jurasic Park, διοργάνωσαν, μεταξύ του Πάσχα και της 1ης Μαΐου 2022, μια ειδική επίσκεψη στα βουνά της Πίνδου, που βρίσκονται στα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία.

Η διαδρομή πρόσβασης ήταν η κλασική (Târgoviște – Giurgiu – Ruse – Pleven – Sofia – Kulata), και η διαδρομή μέσω Ελλάδας ακολουθούσε την περίφημη Εγνατία Οδό, τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει τη Θεσσαλονίκη με τα δυτικά νησιά του Ιονίου Πελάγους – ενημερώνει η Nicolae Posta. πρόεδρος του συλλόγου Chindia Jurasic Park.

«Η πρώτη στάση ήταν στο Μέτσοβο, το ελληνικό όνομα για την παλιά πόλη του Aminciu, τη συμβολική πολιτιστική πρωτεύουσα των Αρμάνων. Στην Ελλάδα, οι Αρμάνοι χωρίζονται σε διάφορες ομάδες, οι σημαντικότερες από τις οποίες είναι: οι κάτοικοι του Grămușten, οι Πιντένι και Φάρσερο. Οι δύο πρώτοι κλάδοι λέγονται Αρμένιοι, ενώ οι Φαρσέρ λέγονται Παραμένοντες, Ρουμάνοι, Ρουμάνοι ή και Ρουμάνοι. Οι τρεις κλάδοι είναι γνωστοί στους Έλληνες ως Βλαχοι («Βλάχοι»). όπου μείναμε, καταλάβαμε το καθένα άλλα στα ρουμανικά, και όλα τα κτίρια / πράγματα στην τοποθεσία θύμιζαν τον πολιτισμό της πέτρας και του ξύλου, που υπάρχει στα ορεινά χωριά μας».

Τη δεύτερη μέρα, οι ορειβάτες από την Ντάμποβιτσα ταξίδεψαν στα Ζαγόρια / Ζαγοχώρια – τη γη πίσω από τα βουνά, το όνομα που έδωσαν οι Σλάβοι σε αυτήν την ορεινή περιοχή.

«Το πρώτο μέρος που σταματήσαμε ήταν τα Ιωάννινα, το διοικητικό κέντρο της επαρχίας Ηπείρου, πρωτεύουσα υπό τουρκική κατοχή για πολύ καιρό, αλλά με ειδικές εγκαταστάσεις για τα χωριά της περιοχής. Είτε παρέχοντας κόσμο στους στάβλους του σουλτάνου, είτε πληρώνοντας χρήματα, κατάφερναν να διατηρήσουν τη χριστιανική πίστη και επιλέγανε τη δική τους διοίκηση, ανά εξάμηνο, από τους γέροντες των Ζαγοριανών χωριών. Στα Ιωάννινα, επισκεφτήκαμε το τουρκικό φρούριο και το μοναδικό σπήλαιο Περάματος, που βρίσκεται σε λόφο δίπλα στη λίμνη Παμβώτιδα. Μετά μπήκα στην περιοχή των Ζαγοριανών χωριών. Αναφέρονται 46 χωριά, και η καινοτομία της περιοχής είναι τα σπίτια χτισμένα εξ ολοκλήρου (συμπεριλαμβανομένης της στέγης!) Επιπλέον, στην περιοχή υπάρχουν περισσότερα από 40 πέτρινα γεφύρια που ονομάζονται από τον «χορηγό», δηλαδή έναν ντόπιο που πλούτισε και έχτισε τη γέφυρα μόνος του Αν και έχουμε διαμονή στο Κουκούλι, φτάσαμε το ίδιο βράδυ στο Μονοδένδρι για να επισκεφτούμε το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, αλλά και να βρούμε την είσοδο στο φαράγγι».

Ο κύριος στόχος της αποστολής – το φαράγγι του Βίκου – δέχθηκε επίθεση την τρίτη ημέρα.

«Σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες του 1997, το φαράγγι του Βίκου ανακηρύχθηκε το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο, με βάθη από 450 μέτρα έως 900 μέτρα και το πλάτος μεταξύ των τοίχων μερικές φορές φτάνει τα 1100 μέτρα. Επέλεξα την κλασική διαδρομή, μπαίνοντας Μονοδένδρι και κατεβαίνοντας (αν και για πολλή ώρα ένιωθα ότι ανεβαίνουμε!) έφυγα ξανά μετά από 8 ώρες περίπου, γύρω από το χωριό Βίκος. Μια μεγάλη διαδρομή, ταξίδεψε είτε σε καλοφτιαγμένα μονοπάτια είτε κατά μήκος του ξηρή κοίτη, σε σχετικά υψηλή ζέστη (πάνω από 20 βαθμούς), που απαιτούσε πολλά υγρά και δυναμωτικά. , αλλά όμορφη.

Μείναμε στην περιοχή άλλη μισή μέρα για να δούμε μερικά από τα 45 πέτρινα γεφύρια και μετά κατεβήκαμε στα Μετέωρα. Επιστρέφοντας μέσω της Βουλγαρίας, πέρασα από το περίφημο μοναστήρι της Ρίλα, ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα του 10ου αιώνα.

Μια ολοκληρωμένη ξενάγηση, ένα προπονητικό στάδιο για τις φετινές κατασκηνώσεις ή για τις νέες εξωτερικές αποστολές, του προγράμματος TOP 27″, μας λέει ο Nicolae Posta.

Ακολουθήστε επίσης το Incomod Media στις Ειδήσεις Google