Mara Bănica, αποκλειστικά για τις στιγμές τρόμου στη Βαγδάτη και το Κοσσυφοπέδιο, όταν ήταν πολεμικός ανταποκριτής. Η διάσημη δημοσιογράφος εξομολογείται ότι της λείπει μια πραγματική ειδησεογραφική εφημερίδα και παραδέχεται ότι μπήκε σε πολλά πράγματα που δεν την αφορούσαν.

Mara Banica

Σε συνέντευξη αποκλειστικά για FANATIK.RO, η Mara Bănica θυμάται την εποχή που ήταν πολεμική ανταποκρίτρια, στο μέτωπο της Βαγδάτης. Μαθαίνουμε ότι αυτό που δεν του άρεσε περισσότερο στο «I’m Famous Get Me Out Of Here» ήταν η «συνέλευση των ανθρώπων» με την οποία έπρεπε να συνεργαστεί.

Η διάσημη δημοσιογράφος μας λέει ότι δεν είναι πανικόβλητη μητέρα, αλλά όταν τα παιδιά της έχουν πυρετό, το πρώτο πράγμα που θέλει να κάνει είναι να τηλεφωνήσει στο Rescue. Η Mara Bănica θυμάται την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της, τον χαμό του πατέρα της, και εξομολογείται ότι ερωτεύτηκε τον άντρα της μέσα σε 2 δευτερόλεπτα.

«Είμαι σοβαρός άνθρωπος, όχι απαραίτητα ευγενικός»

Πώς είναι η μαμά Μάρα με τα δύο υπέροχα παιδιά της; Ήσουν περισσότερο πανικός στο Dima παρά στο Donca;

– Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ πανικός. Έχω προβλήματα όταν αρρωσταίνουν, χάνομαι. Ξέρω τι να κάνω, αλλά με πιάνει πανικός, νιώθω άρρωστος και ιδρώνω. Δεν νομίζω ότι σε κανέναν αρέσει να έχει άρρωστα παιδιά. Μερικοί άνθρωποι ξέρουν πώς να διατηρήσουν την ηρεμία, αλλά εγώ δεν μπορώ. Με το παραμικρό σημάδι σκέφτομαι να καλέσω τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Νομίζω, όμως, ότι, σε ώριμη ηλικία, αντιδρώ καλά. Τον Ντίμα τον άκουγα ακόμα το βράδυ, στον ύπνο μου, αν ανέπνεε ακόμα, μέχρι και ένα χρόνο. Στη Donca, δεν λάβαμε αυτή τη φροντίδα.

“Ο Ντίμα είναι πολύ ευαίσθητος άντρας για αυτή τη φορά”

Σε βοηθάει και ο Ντίμα όταν πρόκειται για την αδερφή του;

-Με βοηθάει. Ο μόνος λόγος που σταματά να παίζει Playstation είναι η αδερφή του. Παίζει πολύ καλά μαζί της, έχουν μια σχέση που δεν ξέρω, γιατί δεν είχα αδέρφια. Ο Ντίμα είναι ευαίσθητος, είναι πολύ ευαίσθητος αυτές τις μέρες.

«Παραπονιέμαι πολύ, ειδικά στον άντρα μου»

Είστε μια εξαιρετικά εμπλεκόμενη μητέρα. Πόσες φορές την ημέρα νιώθετε ότι δεν μπορείτε πια να το κάνετε; Τι σας οδηγεί μπροστά;

-Ποτέ δεν νιώθω ότι δεν μπορώ πια, αλλά παραπονιέμαι πολύ, ειδικά στον άντρα μου. Αν είχα πάρα πολλές ελεύθερες μέρες, θα ήμουν ανυπόμονος γιατί είμαι δραστήριος άνθρωπος. Παραπονιέμαι ακόμα αλλά έρχεται το βράδυ, είναι η ώρα που κοιμούνται τα παιδιά και έχω χρόνο για τον εαυτό μου. Διαβάζω περισσότερα, βλέπω άλλη σειρά και με παίρνει ο ύπνος αργά και την επόμενη μέρα είμαι πάλι πολύ κουρασμένος. Μου έλειψε η δουλειά, δεν έχω συνηθίσει να μένω σπίτι και με πονάει, αλλά προσαρμόστηκα.

Η Rapid ανακοίνωσε τον νέο της προπονητή!

«Η μάχη με τους ανθρώπους ήταν σκληρή»

‘Είμαι διάσημος, πάρε με από δω’, τι σου άρεσε και τι δεν σου άρεσε; Πόσες φορές θελήσατε να τα παρατήσετε;

– Δεν μου άρεσε η συγκέντρωση του κόσμου. Καθόλου διάσημος και με την επιθυμία να κάνει τσίρκο. Υπήρχαν και εκείνοι με εμφανίσεις που σκέφτηκαν μόνο να περάσουν άλλη μια εβδομάδα για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Ήταν πολύ ωραία πράγματα, συνολικά. Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι δεν μπορούσα να κάνω πράγματα, ήταν δύσκολο να πολεμήσω τους ανθρώπους. Αυτοί από τους οποίους είχαμε προσδοκίες αποδείχτηκαν «διεστραμμένοι».

Στην πόρτα του θανάτου: «Δεν πρόλαβα να σκεφτώ ότι με πυροβολούσε»

Υπήρξατε πολεμικός ανταποκριτής στην πρώτη γραμμή στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Κοσσυφοπέδιο. Ένας άμεσος, καθημερινός κίνδυνος. Πώς τα κατάφερες, πώς αντιστάθηκες γνωρίζοντας τι μπορεί να συμβεί;

-Δεν το είχα συνειδητοποιήσει αυτό το πράγμα, δεν πρόλαβα καν να καθιερώσω εκεί τις προτεραιότητές μου. Έμεινα στη Βαγδάτη ενάμιση μήνα και δεν ήξερα τι θα κάνω την επόμενη ώρα, δεν πρόλαβα να σκεφτώ ότι με πυροβολούσαν. Στο Κοσσυφοπέδιο υπήρχε ο κίνδυνος ναρκών κατά προσωπικού και θυμάμαι ότι είχαμε έναν κάμεραμαν που πήγαινε σε συγκεκριμένα χωράφια για να τραβήξει όμορφα πλάνα. Μετά πανικοβλήθηκα πολύ. Επιπλέον, είχαμε προβλήματα με τους χειριστές γιατί στη Ρουμανία δεν γίνεται η βασική εκπαίδευση.

«Θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο νικητή»

Έκανα 3 μήνες μαθήματα στο ΝΑΤΟ. Πρέπει να ξέρεις πότε και πώς να σταματήσεις. Στη Ρουμανία, είναι η νοοτροπία, ότι πηγαίνω σε μια στρατιωτική βάση και ότι είμαι πολεμικός ανταποκριτής. Αλλά είσαι ανταποκριτής όταν πας με τα γένια σου. Εξακολουθώ να κοιτάζω τα πλάνα και να βλέπω πώς η μπάλα αναπήδησε 2 μέτρα μακριά και νιώθω ότι το πλάνα είναι εξωπραγματικό, όπως σε ταινία. Τώρα δεν θα το έκανα ξανά, έχω παιδιά και κάνουν τη διαφορά. Πιστεύω ότι σε κάθε επάγγελμα πρέπει να υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνει ένας άντρας. Μου λείπουν τα νέα, η σοβαρότητα εκεί πέρα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει πια… Θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο νικητή. Έχω συναδέλφους στον Τύπο, λαμπρούς, που λιμοκτονούν. Είναι αγώνας επιβίωσης.

«Είχα πολλά προβλήματα που δεν με αφορούσαν», παραδέχεται η Mara Bănică

Είσαι μια από τις πιο γεμάτες αυτοπεποίθηση γυναίκες της showbiz. Από πού προέρχεται αυτή η φύση;

-Υποθέτω, κάποια πράγματα που υπέθεσα μακροπρόθεσμα αλλά, τελικά, τα υπέθεσα ακόμα. Τα τελευταία 12 χρόνια κατηγορώ τον εαυτό μου για τα τελευταία 4, έχω και όρια. Δεν υπάρχει τίποτα σαν να βγαίνεις στην τηλεόραση και να μην λες τίποτα. Μπήκα σε πολλά προβλήματα που δεν με αφορούσαν, αλλά αυτός ήταν ο τρόπος μου να αντεπιτεθώ και τώρα να γίνω αποδεκτός. Πήρα το κουράγιο από τον πατέρα μου, ο Θεός να τον συγχωρέσει, μου το ενστάλαξε. Ο μπαμπάς ήταν απαισιόδοξος, εξαιρετικά διορατικός, καχύποπτος, αλλά ένα από τα μεγάλα του προσόντα ήταν να αναπτύξει το πάθος μου για το διάβασμα. Είχε πολλή υπομονή να μου πει. Πάντα μου έλεγε να μην τα παρατάω.

«Είμαι σοβαρός άνθρωπος, όχι απαραίτητα ευγενικός»

Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Τι τρελά πράγματα έκανες όταν ήσουν μικρός;

– Μα τι δεν έκανα. Ήμουν ένα εξαιρετικά άτακτο και ατίθασο παιδί, δημιουργούσα πολλά προβλήματα στους γονείς μου. Από το σπάσιμο των παραθύρων μέχρι το να πάω 14 φορές για να δεις την ταινία ‘Step 2’. Παράλειψα το σχολείο γιατί ήμουν ερωτευμένος με τον Bleonț. Σταμάτησα τη ζωγραφική και τον αθλητισμό για να πάω σινεμά. Αλλά όσον αφορά τις εξετάσεις, την εισαγωγή, χωρίς κανενός είδους προετοιμασία έμπαινα πάντα στο top 3. Είμαι σοβαρός άνθρωπος, όχι απαραίτητα ευγενικός.

Πρώτη αγάπη: «Είδα ότι είχε βλέννα στη μύτη του και με πέρασε»

Πότε ερωτεύτηκες για πρώτη φορά;

-Στο CM1, ερωτεύτηκα τον Adi Militaru, έναν συνάδελφο. Θα τα πούμε τώρα, με όλους τους συναδέλφους από το γενικό λύκειο. Ο έρωτας κράτησε δύο μέρες γιατί ήταν χειμώνας, είδα ότι είχε βλέννα στη μύτη του και πέρασε.

Θυμάσαι πότε έβγαλες τα πρώτα σου χρήματα; Και σε τι το ξόδεψες;

-Στα 18 όταν δούλευα στο ΣΩΤΗ. Δεν θυμάμαι τον μισθό, αλλά ξέρω ότι αγόρασα πολλά κουτιά από τον Rafaello. Μετά έπιασα δουλειά σε εφημερίδα, ήμουν ακόμα 18 και εκεί δεν μου έδιναν το μισθό για 3 μήνες. Όταν το πήρα αθροιστικά ήταν περίπου 90.000 λέι. Αγόρασα δύο γούνινα παλτά, για μένα και τη μητέρα μου, που άλλαξαν αμέσως και μια φόρμα για τον πατέρα μου.

«Για μένα το χιούμορ είναι προνόμιο των έξυπνων ανθρώπων»

Πώς σε παρέσυρε ο άντρας σου; Ποια είναι η σημαντικότερη ποιότητά του;

-Με κατέκτησε με χιούμορ, είναι αστείο. Νομίζω ότι έχει την ίδια ευφυΐα με εμένα, είμαστε δύο πολύ έξυπνοι άνθρωποι. Για μένα το χιούμορ είναι προνόμιο των ευφυών ανθρώπων. Είναι πολύ καλός, ελεήμων, ακόμα του τραβώ το μανίκι, γιατί πάντα έδινε λεφτά σε ζητιάνους. Έχουμε πολλά κοινά πράγματα.

Θυμάσαι το πρώτο σου ραντεβού;

– Γνωριστήκαμε σε ένα αεροπλάνο, δεν μπορώ να ξεχάσω κάτι τέτοιο. Δεν πίστευα ότι ήταν Ρουμάνος την πρώτη φορά. Νόμιζα ότι ροχάλιζε αλλά ήταν κάποιος άλλος, αρχίσαμε να γελάμε και ερωτεύτηκα σε δευτερόλεπτα. Έχει μια χαλαρωτική φωνητική χροιά, ο σύζυγός μου είναι ένας πολύ κουλ άνθρωπος.

Για την πιο δύσκολη στιγμή: «Έθαψα την ιστορία στον εγκέφαλό μου»

Η πιο δύσκολη στιγμή, η απώλεια του πατέρα του. Πώς κατάφερες να προχωρήσεις;

– Δεν νομίζω ότι τα κατάφερα και δεν θέλω να το συζητήσω. Έθαψα την ιστορία στον εγκέφαλό μου, συνειδητοποιώ ότι ο πατέρας μου έχει φύγει, αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι αυτή τη στιγμή. Θα του το πω όταν βρεθούμε.

Σου αρεσει να μαγειρευεις?

-Ανακάλυψα ότι μαγειρεύω πολύ καλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Τώρα μαγειρεύω τα πάντα και ένιωσα υπέροχα στα γενέθλια του Ντίμα όταν ένας συγγενής μου είπε ότι έφτιαξα εξαιρετικές τούρτες. Μερικές φορές θυμώνω επειδή ο σύζυγός μου έρχεται σπίτι αργά ή τρώει έξω και το φαγητό μου πάει άσχημα.

«Μου αρέσει να ψαρεύω με καλάμι, όχι με καλάμι», παραδέχεται η γνωστή δημοσιογράφος

Τι δεν ξέρει ο κόσμος για εσάς και θα θέλατε να πείτε σήμερα;

-Μου αρέσει το ψάρεμα στη λίμνη, αλήθεια, όταν χαίρεσαι να πιάσεις ένα ψάρι. Ξέρω να φτιάχνω το καλάμι, τη σχεδία, να δένω τον κόμπο του ψαρέματος. Μου αρέσει να ψαρεύω με καλάμι, όχι καλάμι, μου αρέσει το υποτυπώδες ψάρεμα. Είναι μια μορφή ηρεμίας να κάθεσαι ακίνητος για 5 ώρες. Είναι μια πολύ καλή άσκηση για να ηρεμήσω και μου λείπουν τα παιδικά μου χρόνια όταν σηκώθηκα στις 5 το πρωί για να ψάξω για γαιοσκώληκες.

Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σου που η φήμη σου πήγε στο κεφάλι;

-Όχι, και να ξέρεις ότι είναι το μυστικό της μακροζωίας και της φυσικότητας. Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που εμφανίζονται μερικές φορές στην τηλεόραση και μετά δεν μπορούν πια να περπατήσουν στο δρόμο, έχουν αυτή την αυτονομία. Έχω συνηθίσει τα μάτια των ανθρώπων, τα αγνοώ και αν έρθει ο άντρας να μου μιλήσει, είμαι απόλυτα φυσικός. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό, αισθάνομαι ηλίθια αν έρθει κάποιος να με συγχαρεί, δεν ξέρω πώς να χειριστώ τα κομπλιμέντα.

Στην τηλεόραση και στον Τύπο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με αυτούς τους τομείς. Αν υπάρχουν άνθρωποι στο επάγγελμά μου που δεν έχουν καν πτυχίο δημοσιογραφίας, γιατί δεν μπορώ να κάνω εγχείρηση εγκεφάλου; Το βρίσκω άσχημο. Αν πήγατε δραματική σχολή, ανεβείτε στη σκηνή, μη μου πείτε πώς γίνεται η ψυχαγωγία.

«Η ομορφιά για μια γυναίκα πρέπει να είναι αξεσουάρ»

Θεωρείς την ομορφιά σου ως ατού στη δουλειά που έχεις επιλέξει;

– Πιστεύω ότι η ομορφιά, για μια γυναίκα, πρέπει να είναι αξεσουάρ. Νομίζω ότι είμαι καλή γυναίκα, σωματικά, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είναι απαίτηση στην τηλεόραση. Κι αν ήμουν σαν τους άλλους, αλλά αυτό που βγαίνει από το στόμα μου τώρα, δούλευα ακόμα σε αυτόν τον τομέα.

Αν συναντούσατε τώρα τη μικρή Μάρα, τι συμβουλή θα της δίνατε;

-Αυτό που μου είπε κάποτε ο πατέρας μου: οι ιστορίες αγάπης στα βιβλία είναι μυθοπλασία. Μέχρι τον άντρα μου είχα πολλές απογοητεύσεις. Φανταζόμουν διαφορετικά την ιστορία αγάπης, είχα διαβάσει πολύ και νόμιζα ότι ο Τριστάνος ​​και η Ιζόλδη υπήρχαν. Όταν συνειδητοποίησα ότι μια σχέση έπρεπε να περιέχει και συμβιβασμούς, ηρέμησα και παντρεύτηκα.

Πού πηγαίνετε καλοκαιρινές διακοπές;

-Έχουμε ένα σπίτι που ανακαινίζουμε. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου κάναμε ένα διάλειμμα αλλά την 1η Σεπτεμβρίου πρέπει να μετακομίσουμε και αργήσαμε. Δεν κάναμε κανένα σχέδιο. Φέτος ήμουν στην Αμερική, στην Αίγυπτο. Αν πάμε εκεί, θα είναι Ελλάδα ή Βουλγαρία. Και για τα Χριστούγεννα, θέλω να πάω τα παιδιά στη Λαπωνία.