Η Lucrezia Borgia γεννήθηκε στις 14 Απριλίου 1480 και ήταν η μόνη νόμιμη κόρη του Rodrigio Borgia, ο οποίος αργότερα έγινε Πάπας Αλέξανδρος VI. Είχε το μερίδιο μιας εκλεκτής εκπαίδευσης και ήταν εξαιρετικά όμορφη. Αυτές οι ιδιότητες την έκαναν σημαντικό πλεονέκτημα στα χέρια του φιλόδοξου πατέρα της. Έτσι, ούτε καν 11 ετών, την αρραβώνασε με έναν κοσμήτορα του βασιλείου της Βαλένθια. Σύντομα ο Ροντρίγκο συνειδητοποιεί ότι μπορεί να έχει πρόσβαση σε ένα ακόμη καλύτερο ταίρι για την κόρη του, έτσι η Λουκρέσια υπόσχεται στον γιο ενός Κόμη της Νάπολης. Ακόμα και αυτό το ζευγάρι δεν φτάνει στο βωμό, γιατί η τύχη χαμογελάει στον Ροντρίγκο Μποργία που εκλέγεται πάπας με το όνομα Αλέξανδρος ΣΤ’.

Έχοντας γίνει κόρη του Αγίου Ποντίφικα, η Λουκρεσία αναζητά έναν κατάλληλο σύζυγο. Ο εκλεκτός είναι ο Τζιοβάνι Σφόρτσα, συγγενής του ισχυρού Δούκα του Μιλάνου Λουδοβίκο Σφόρτσα. Το 1493 έγινε γαμπρός του πάπα. Μόνο η τρίτη επιλογή του Rodrigo Borgia αποδεικνύεται επίσης αποτυχημένη.

Μακριά από το καθεστώς που ονειρευόταν ο Αλέξανδρος ΣΤ’, ο Τζιοβάνι είναι μόνο ένας μισθοφόρος καπετάνιος, φτωχός και χωρίς ταλέντο. Την άνοιξη του 1497, η οικογένεια Borgia ενημέρωσε τον άτυχο Giovanni ότι επρόκειτο να δολοφονηθεί από τον κουνιάδο του Cesare και έφυγε βιαστικά από τη Ρώμη. Το περιστατικό επισκιάζεται από τη δολοφονία του άλλου αδερφού της Lucrezia, Giovanni Borgia, δούκα της Γκάντια.

Αμέσως κυκλοφορεί η είδηση ​​ότι ο Cesare βρίσκεται πίσω από τη δολοφονία. Ο λόγος: ζήλια λόγω της προσοχής που φέρνει η Λουκρέσια στον Δούκα της Γκάντια εις βάρος του. Για να πάρει ακόμη μεγαλύτερη δυναμική η ιστορία, ακόμη και ο Πάπας θα ήταν ο αντίπαλος των δύο αδελφών για την αγάπη της κουνιάδας τους. Προφανώς, η κατηγορία της αιμομιξίας, αν και έχει περάσει αιώνες, δεν μπόρεσε ποτέ να αποδειχτεί.

Στα τέλη του 1497, ο γάμος με τον Τζιοβάνι Σφόρτσα ακυρώνεται, και 3 μήνες αργότερα η Lucrezia γεννά ένα παιδί που ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι είναι ο καρπός μιας μοιχικής σχέσης με έναν από τους υπηρέτες του Πάπα. Προς στήριξη του ισχυρισμού, αναφέρεται ότι ο φερόμενος πατέρας βρέθηκε σύντομα νεκρός στον Τίβερη με δεμένα χέρια και πόδια.

Ο δεύτερος σύζυγος της Lucrezia είναι ο Alfonso της Αραγονίας, το κάθαρμα του πρώην βασιλιά της Νάπολης. Οι δύο έφηβοι ερωτεύονται με την πρώτη ματιά. Το 1499 η Lucrezia γέννησε το πρώτο της νόμιμο παιδί. Το γεγονός χαρακτηρίζεται με μεγάλη μεγαλοπρέπεια από τον παππού του Πάπα. Όλα αυτά, ωστόσο, τοποθετούν τον Cesare σε έναν κώνο σκιάς. Το αναπόφευκτο συμβαίνει και μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας, ο Αλφόνσο ντ’ Αραγκόν στραγγαλίζεται στην κρεβατοκάμαρά του από τον κολλητό του Σεζάρε. Ο Πάπας φροντίζει να αποσιωπήσει την υπόθεση και θάβει τον γαμπρό του χωρίς καμία τελετή, σχεδόν λαθραία.

Ο τρίτος και τελευταίος σύζυγος της Lucrezia είναι ο Alfonso d’Este, γιος του δούκα της Φεράρα και της Μόντενα. Προφανώς και αυτή τη φορά η νύφη δεν είχε λόγο. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο μελλοντικός σύζυγος ήταν ένα από τα πιο πλούσια πάρτι σε όλη την Ιταλία. Αυτή τη φορά, η Λουκρήτιος θα εγκαταλείψει τη Ρώμη και θα εγκατασταθεί στην αυλή της Φεράρα, όπου, κατά ειρωνικό τρόπο, θα ανακαλύψει τη γενναιοδωρία και τη θρησκευτική αφοσίωση.

Αφού γέννησε τον μελλοντικό δούκα της Φεράρα το 1508, Λουκρήτιος έχασε πολλές άλλες εγκυμοσύνες και, το 1519, γέννησε ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε νεκρό. Προσβάλλεται από μια λοίμωξη που θα τη σκοτώσει λίγες μέρες αργότερα, σε ηλικία μόλις 39 ετών, χωρίς να έχει ζητήσει άφεση σε μια επιστολή που απευθύνεται στον Πάπα Λέοντα Χ.

Περιμένοντας την επόμενη συνάντησή μας, θυμηθείτε: η ιστορία μας βοηθά να κατανοήσουμε το παρόν και να κάνουμε τις σωστές επιλογές για το μέλλον.