– Θυμάστε την τελευταία φορά που παίξατε στο κορυφαίο ουγγρικό πρωτάθλημα;
«Ξεκινάμε με μια δύσκολη ερώτηση», απάντησε στην εφημερίδα μας Ο Μπαλάζ κερδίζει, ο 32χρονος πρώην διεθνής τερματοφύλακας, ο οποίος έλυσε κοινή συμφωνία το συμβόλαιό του με την κυπριακή ΑΕΛ Λεμεσού και πήρε μεταγραφή στην VSC Debrecen. – Φυσικά, ήταν το 2010, ίσως παίξαμε στο Kispest. Αν θυμάμαι καλά, χάσαμε δύο με μηδέν, πρώτα ο Πάμπλο Κόιρα σκόραρε, μετά απέκρουσα το πέναλτι του Άντζελο Βακάρο, αλλά εκείνος μετέτρεψε το ριμπάουντ σε γκολ. Σε χτυπάω?

– Είναι αλήθεια! Στις 22 Μαΐου, δύο χιλιάδες δέκα, υπερασπίστηκε το τέρμα της Ferencváros και δέχθηκαν 2–0 στη Honvéd. Πώς θυμάστε αυτή την περίοδο;
– Οι συνθήκες στο ουγγρικό ποδόσφαιρο ήταν διαφορετικές τότε. Έκτοτε χτίστηκαν όμορφα γήπεδα και προπονητικά κέντρα, όλα δίνονται για ποιοτική δουλειά. Τότε το ουγγρικό ποδόσφαιρο δεν ήταν τόσο οργανωμένο.

– Πέρασε δώδεκα χρόνια ως λεγεωνάριος, ήταν σε έξι ομάδες. Ας ρίξουμε μια ματιά: το 2011 υπέγραψε συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό από την FTC, έπαιξε σε Champions League και Europa League και κέρδισε τρόπαια στην Ελλάδα.
– Ήταν η πιο επιτυχημένη περίοδος της καριέρας μου, τόσο ομαδικά όσο και ατομικά. Κατακτήσαμε πέντε φορές το ελληνικό πρωτάθλημα και τρεις φορές το κύπελλο, ήμουν και τερματοφύλακας της χρονιάς. Ως ποδοσφαιριστής και ως άνθρωπος έχω γίνει περισσότερος σε αυτά τα πέντε χρόνια.

– Πέρασε τη σεζόν 2015-2016 στην ισπανική Χετάφε, αλλά δεν αμύνθηκε στο πρωτάθλημα. Περιμένατε περισσότερα;
– Το γεγονός ότι έφτασα στη La Liga ως Ούγγρος παίκτης είναι μεγάλη λέξη από μόνο του. Πίσω από τον Vicente Guaita, κάθισα στον πάγκο στα τριάντα οκτώ πρωταθλήματα και είχα μια ευκαιρία σε δύο ματς κυπέλλου. Υποβιβαστήκαμε στο τέλος της σεζόν και με τον να μένει στη δεύτερη κατηγορία, ήξερα ότι δεν θα είχα όσες ευκαιρίες θα ήθελα. Τέλος πάντων, ήταν μια υπέροχη στιγμή, μια από τις καλύτερες κοινότητες που σχηματίστηκαν εκεί στην καριέρα μου. Έχω έρθει σε επαφή με μερικούς παίκτες από τότε, ο πρώην ποδοσφαιριστής της Vidi, Sztefan Scsepovics είναι καλός μου φίλος, και επίσης μιλάω πολύ με τον Pablo Sarabia, παίκτη της PSG. Είχα μακροχρόνιο συμβόλαιο, αλλά δυστυχώς ο υποβιβασμός άλλαξε τα σχέδιά μου. Αν μείνουμε, δεν θα το δικαιολογήσω.

– Στη συνέχεια εντάχθηκε στη γερμανική δεύτερη κατηγορία Greuther Fürth για δύο χρόνια.
– Την πρώτη σεζόν ήμουν κανονικός, σύμφωνα με τις σημειώσεις του Kicker, έγινα ο δεύτερος καλύτερος τερματοφύλακας στο τέλος του πρωταθλήματος. Αμύνθηκα σε εξαιρετική φόρμα, εκλέχτηκα αρχηγός της ομάδας, μετά έγινε αλλαγή προπονητή και στην πορεία τραυματίστηκα. Επιπλέον, είχα μια διαφωνία με τον σύλλογο: είχαμε ήδη συμφωνήσει σε όλα με τους Γιουνγκ Μπόις, ήμουν στην ελβετική ομάδα για ιατρικές επισκέψεις, περίμενα να υπογραφεί το συμβόλαιό μου και ο Φιρτ με απέλυσε. Ήταν ένας μεγάλος χωρισμός, η σχέση μου με τη διοίκηση επιδεινώθηκε, ήξερα ότι θα έφευγα σύντομα.

– Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2018, πέρασε δύο σεζόν στον Ατρόμητο.
«Είχα αρκετές προτάσεις». Επέλεξα την Ελλάδα γιατί περιμέναμε το δεύτερο παιδί μας και χρειαζόμασταν ένα περιβάλλον που δεν μας ήταν ξένο. Ήταν μια καλή απόφαση, προκριθήκαμε στο Γιουρόπα Λιγκ την πρώτη σεζόν.

– Και τώρα, ως αντίπαλος, επέστρεψε στον τόπο των προηγούμενων επιτυχιών του, παίζοντας δύο φορές με τον Ολυμπιακό εκτός έδρας. Πώς ήταν?
– Είναι ενδιαφέρον γιατί και τις δύο φορές επέστρεψα από τραυματισμό, και τις δύο φορές προετοιμαζόμουν για τον εκτός έδρας αγώνα με τον Ολυμπιακό. Με αφορμή τους δύο τραυματισμούς μου, έβαλα ως στόχο να μπορέσω να παίξω στην έδρα της πρώην ομάδας μου. Ευτυχώς, συνέβη έτσι, και παρόλο που χάσαμε πρώτα δύο με ένα και μετά δύο με μηδέν, αυτές οι δύο μέρες ήταν αξέχαστες. Επέστρεψα εκεί που είχα περάσει πέντε όμορφα χρόνια πριν. Οι οπαδοί σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκρότησαν, έτυχε τέτοιας υποδοχής που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και ως άνθρωπο, με θεώρησαν άξιο να φοράω τη φανέλα του συλλόγου για πέντε χρόνια.

– Οχύρωσε το τουρκικό Göztepe για ενάμιση χρόνο από το φθινόπωρο του 2020. Τι θυμάστε από αυτή την περίοδο;
«Οι πολλές δυσκολίες». Κοιτάζοντας πίσω, ξέρω ότι ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Δεν μπορούν πάντα να είναι όλα όμορφα και καλά, ήταν μια κακή στιγμή για τον κόσμο ούτως ή άλλως λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού. Δεν το είχαμε σχεδιάσει έτσι, ήμουν μακριά από την οικογένειά μου και δεν έπαιζα όσο ήθελα. Δεν μου αρέσει να θυμάμαι αυτή την περίοδο, δεν άντεχα αυτή την ατμόσφαιρα, κι αν με μάλωσαν μάταια, ήξερα ότι θα άλλαζα τον Ιανουάριο.

– Στην αρχή της χρονιάς πήρε μεταγραφή στην κυπριακή ΑΕΛ Λεμεσού, έγινε κανονικός, φαίνεται καλή απόφαση.
– Λόγω των χρόνων μου στην Ελλάδα, έχω καλή φήμη στην Κύπρο, δεν είμαι άγνωστος στην εκεί ποδοσφαιρική κοινότητα. Είπαν ότι έψαχναν για έναν νούμερο ένα τερματοφύλακα και σκέφτηκαν εμένα. Πέρασα μόνο πέντε μήνες στην ΑΕΛ, ήταν πολύ ωραία, έπαιζα συνέχεια, η άμυνα πήγε καλά, βρήκα ξανά τη χαρά να παίξω ποδόσφαιρο. Το καλοκαίρι έγινε αλλαγή προπονητή και ο σύλλογος άρχισε να μεταμορφώνεται. Ο τεχνικός ηγέτης ήταν στην ακτή και ορισμένοι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων επίσης δεν έμειναν στις θέσεις τους, οι πινακίδες δεν έδειχναν τη σωστή κατεύθυνση. Ένιωσα ότι η επιστροφή στο σπίτι μετά από δώδεκα χρόνια στη Λεγεώνα ήταν η καλύτερη απόφαση.

«Είχε προσφορές». Γιατί επιλέξατε το Ντέμπρετσεν;
– Το DVSC ήταν το πιο συγκεκριμένο. Αμέσως ένιωσα ότι με χρειάζονταν. Ρώτησα μερικά άτομα τη γνώμη τους και με έπεισαν. Συμφωνήσαμε γρήγορα. Μου αρέσει η πόλη και ο σύλλογος, μπορούμε να προετοιμαστούμε σε καλές συνθήκες. Οι DVSC είναι μια από τις πιο επιτυχημένες ουγγρικές ομάδες των τελευταίων είκοσι ετών, οι ντόπιοι αγαπούν το ποδόσφαιρο. Γνωριζόμαστε από την εθνική ομάδα με τους Balázs Dzudzsák και József Varga, έπαιξα με τον Ádám Bódi στην εθνική ομάδα νέων και έπαιξα ακόμη και με τον προπονητή στίβου Tibor Dombi.

– Σάββατο, η DVSC υποδέχεται την Kecskemét. Ετοιμάζεστε να παίξετε ξανά το NB I μετά από δώδεκα χρόνια;
– Ξεκίνησα την προετοιμασία μου με τη Λεμεσό, προπονούμαι με την Ντέμπρετσεν μόνο δύο εβδομάδες, είμαι έτοιμος να φύγω. Δυστυχώς, λόγω του τραυματισμού του Dávid Gróf, ένας τερματοφύλακας έχει απομακρυνθεί από την ομάδα, εξαρτάται από το επαγγελματικό επιτελείο, που θα αμυνθεί απέναντι στην Kecskemét. Αν και έχω παίξει στο εξωτερικό, παρακολουθώ συνεχώς το NB I. Μόνο μια εντός έδρας νίκη είναι αποδεκτή και προετοιμαζόμαστε εναντίον της ΚΤΕ έχοντας αυτό κατά νου.