Οι Szentes και η περιοχή της είναι περήφανοι για τις ρίζες τους, ιδιαίτερα για εκείνους τους κηπουρούς που εγκαταστάθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, οι οποίοι αναμόρφωσαν την καλλιέργεια των λαχανικών με τις νέες μεθόδους τους. Η κηπουρική θεωρείται πλέον ένα από τα χαρακτηριστικά της περιοχής, τόσο που η πάπρικα από το Szentes συμπεριλήφθηκε πρόσφατα στην Ουγγρική Συλλογή.

Ένα Τούρκο παιδί το έκοψε…

Η Βουλγαρία ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον 19ο αιώνα και στην τουρκοκρατούμενη χώρα, πολλοί Βούλγαροι με τεχνογνωσία στον τομέα της κηπουρικής έκαναν το άλμα για να χρησιμοποιήσουν τις δεξιότητές τους αλλού. Βούλγαροι κηπουροί έφτασαν στη Ρωσία μέσω της Ρουμανίας και της Δοβρουτσά, αλλά ορισμένες από τις ομάδες τους δημιούργησαν επίσης κήπους στην Πολωνία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ουγγαρία στο δεύτερο μισό του 1800. Προσαρμόζοντας τα προς το ζην και τις ευκαιρίες πωλήσεων, προσπάθησαν να εγκατασταθούν διάσπαρτα, σχετικά μακριά το ένα από το άλλο, ώστε να μην ανταγωνίζονται μεταξύ τους, γράφει ο László Mód στο βιβλίο του Bulgarian Gardeners around Szentes.

…γιατρεύτηκε από παιδί Ούγγρο

Η μετανάστευση Βούλγαρων κηπουρών στην περιοχή Szentes διήρκεσε από τα μέσα της δεκαετίας του 1870 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Οι περισσότεροι δέχονταν μόνο εποχιακή εργασία, που σήμαινε ότι επέστρεφαν στην πατρίδα τους τους χειμερινούς μήνες, αλλά υπήρχαν και εκείνοι που βρήκε ένα νέο σπίτι εντός των ορίων της πόλης, σύμφωνα με τη μελέτη του László Mód.

Οι απόγονοι των πρώτων κηπουρών ζουν ακόμα στο Szentes και Szegvár, ο Conkov, ο Todorov, ο Dimitrov από το Szentes και ο Ivanov και ο Nedelkovics από το Szegvár.

Νέες μέθοδοι

Οι Βούλγαροι κηπουροί που εγκαταστάθηκαν στις Μεγάλες Πεδιάδες είχαν εκτεταμένες γνώσεις για τη φροντίδα των φυτών και ήταν επίσης στην πρώτη γραμμή της διάδοσης νέων ποικιλιών λαχανικών. Τα φυτά καλλιεργήθηκαν με πολλαπλασιασμό σε εστίες και πλημμυρική άρδευση. Αρχικά ένα μείγμα κοπριάς αλόγων και αγελάδας ποδοπατήθηκε στα ανασκαμμένα κρεβάτια, μετά στοιβάστηκε χώμα πάνω του και από τις αρχές του αιώνα χρησιμοποιήθηκαν επίσης μπουκάλια εστίας, όπως γνωρίζουμε από τα γραπτά του László Mód.
Οι Ούγγροι έμαθαν επίσης για τις διαδικασίες και τις τεχνικές καλλιέργειας που χρησιμοποίησαν και υιοθέτησαν τον 19ο και τον 20ο αιώνα. και στις αρχές του αιώνα η βουλγαρική κουλτούρα του κήπου έγινε κυρίαρχη σχεδόν παντού.

Αποτελούν μέρος της περιοχής

Πολλοί Βούλγαροι κηπουροί εγκαταστάθηκαν μέσα και γύρω από το Szentes, και βρήκαν ένα νέο σπίτι εδώ, σχεδόν όλοι παντρεύτηκαν Ουγγρικές κοπέλες. Αυτό συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην ταχεία αφομοίωσή τους στο τοπικό περιβάλλον: στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παιδιά τους δεν συνέχισαν την ανατολική ελληνική θρησκεία ή τη μητρική τους βουλγαρική γλώσσα.

Αν και ο αριθμός τους είναι ασήμαντος σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό, χάρη στις δραστηριότητές τους, οι βουλγαρικοί κήποι άρχισαν να φυτρώνουν σαν μανιτάρια εντός των ορίων της πόλης.

Χάρη στους προκατόχους

Το Szegvár, αλλά ειδικά το Szentes, εξακολουθεί να διατηρεί και να σέβεται τη δουλειά των Βούλγαρων κηπουρών σήμερα: σε αυτή τη βάση η παραγωγή βρώσιμων πιπεριών είναι μια καθοριστική δραστηριότητα στην περιοχή της Νότιας Μεγάλης Πεδιάδας για πολλές, πολλές δεκαετίες. Την άνοιξη του 2014, το «Szentes Paprika» έλαβε προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Δεκέμβριο του 2021 συμπεριλήφθηκε στην ουγγρική συλλογή.
Το Bolgárkertész utca και το άγαλμα των Βούλγαρων κηπουρών που ανεγέρθηκε το 2019 είναι επίσης ένα μνημείο για τους κηπουρούς που έχουν έρθει από μακριά.

Η μετανάστευση Βούλγαρων κηπουρών στην περιοχή Szentes διήρκεσε από τα μέσα της δεκαετίας του 1870 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1940.