Ο Anselm Grün δηλώνει: Ο Λούκατς ενημερώθηκε τόσο από τη θεολογία της Παλαιάς Διαθήκης όσο και από την ελληνική φιλοσοφία και μυθολογία, γι’ αυτό διατήρησε τη σύνδεση του Ιησού και τον ορίζοντα σκέψης του με τις εβραϊκές ρίζες, ανοίγοντάς τον στον κόσμο. Ελληνες.

Ο Βενεδικτίνος θεολόγος χωρίζει τον τόμο σε εννέα μεγαλύτερες ενότητες. Ο Παιδική ιστορία εξηγεί: αυτό που είπε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στη Μαρία είναι και για εμάς. Ο Θεός είναι χαρούμενος και μαζί μας, αλλά εμείς αντιδρούμε διαφορετικά από τη Μαρία, η οποία υπολογίζει στη χάρη του Θεού: «Ιδού, δούλε του Κυρίου, σύμφωνα με τον λόγο σου ας γίνει σε μένα» (1.38).

Ο Ασθένεια και θεραπεία με τον Λούκατς στο κεφάλαιο Alselm Grün Η θεραπεία της λυγισμένης γυναίκας εξετάζοντας την παραβολή (13, 10-17), βεβαιώνει: για τον ευαγγελιστή, αυτή η γυναίκα είναι «η εικόνα του καταπιεσμένου, συντετριμμένου, περιορισμένης αξιοπρέπειας». Με την ιστορία του, δείχνει πώς ο Ιησούς μπορεί να θεραπεύσει όχι μόνο αυτή τη γυναίκα, αλλά και εμάς. Παρατηρεί τη γυναίκα, την κοιτάζει και της δίνει έτσι αξιοπρέπεια. Ο Χριστός δεν μένει αδιάφορος στον ανθρώπινο πόνο. μιλάει στη γυναίκα, της μιλάει ευθέως. Είναι σε θέση να απευθύνεται σε ένα άτομο με τέτοιο τρόπο ώστε να το αγγίζει και να το συγκινεί.

Στο επόμενο κεφάλαιο (Παραβολές του Ιησού) Αναλύοντας την ιστορία του άσωτου γιου (15, 11-32), ο Anselm Grün εξηγεί: αυτή η παραβολή δεν εκπαιδεύει ηθικολογώντας, ενθαρρύνοντας τη μετάνοια και τη μετάνοια. Αντίθετα, ο Λούκατς λέει την παραβολή του Ιησού με τέτοιο τρόπο που κάνει αναπόφευκτη την ερώτηση: «πού θα παραστρατήσω, χάθηκα κι εγώ». Η παραβολή μιλάει στην καρδιά μου: ας πάω στον Πατέρα, όπου είναι το αληθινό μου σπίτι. » Με αυτήν την ιστορία, ο Ιησούς θέλει να ξυπνήσει ελπίδα ζωής σε όσους έχουν ήδη απαρνηθεί τα πάντα, ακόμα κι αν η μεταστροφή είναι επίσης δυνατή για αυτούς. Δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάμε.

Ο Οι διδασκαλίες του Ιησού για την προσευχή στην ενότητα με τίτλο Οι Φαρισαίοι και ο Τελώνης (Λκ 18:9), αναλύοντας την παραβολή, ο Βενεδικτίνος συγγραφέας τονίζει: ο φοροεισπράκτορας αποκάλυψε τη δική του πραγματικότητα στον Θεό, προσφέροντάς Του με μετάνοια, αλλά ο Φαρισαίος χρησιμοποίησε τον Θεό μόνο για να αυτομαστιγωθεί. «Μόνο αυτή η προσευχή μας φέρνει στον Θεό, μας δικαιώνει, στην οποία εκτιθέμεθα ανελέητα στον Θεό».

Ο Ο Ιησούς ως ο θεϊκός περιπλανώμενος στην παράγραφο ο Λουκάς παρουσιάζει τον Ιησού να κατευθύνεται προς την Ιερουσαλήμ, την πόλη της εκπλήρωσης, για την οποία μιλάει η υπόσχεση του Θεού. Αλλά για τον Ιησού, αυτό το μονοπάτι είναι επίσης το μονοπάτι που οδηγεί σε βάσανα, θάνατο και ανάσταση. Ο Anselm Grün εφιστά την προσοχή μας: αυτό το μονοπάτι του Ιησού «αντιστοιχεί στο μονοπάτι της ζωής μας: ο Ιησούς είναι ο οδηγός της ζωής, περπατά μπροστά μας στο μονοπάτι. Είναι καθήκον μας να τον ακολουθήσουμε, γιατί με αυτόν τον τρόπο η πορεία μας θα μας οδηγήσει και στην αληθινή ζωή».

Ο Παθιασμένη ιστορία Στο απόσπασμα με τίτλο «The Passion», ο Lukács δείχνει τον Ιησού με την ανθρωπιά του κατά τη διάρκεια του Πάθους: είναι πραγματικά ένας αληθινός άνθρωπος που μας δείχνει πώς να ακολουθούμε σωστά το δικό μας μονοπάτι και πώς μπορούμε να εμμείνουμε στο ίδιο το ελληνικό ιδεώδες της φιλανθρωπίας στη μέση. της ταλαιπωρίας. Από την άλλη πλευρά, το Πάθος κατά Λουκά οργανώνεται γύρω από το κατευθυντήριο θέμα της λύτρωσης. Ο σκοπός του Λουκά είναι να δείξει: «πώς ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ μας λύτρωσε, μας έσωσε και μας θεράπευσε – με τον δικό του θάνατο και ανάσταση». Ο δρόμος του Ιησού «είναι επίσης ο δρόμος μας προς τη μοναδική εικόνα που δημιούργησε ο Θεός για κάθε άνθρωπο. Ο Ιησούς είναι ο αληθινός άνθρωπος. Αν σηκώσουμε τα μάτια μας προς αυτόν, τότε και εμείς θα είμαστε άνθρωποι δίκαιοι, προσανατολισμένοι στον Θεό, περήφανοι για την αξιοπρέπειά μας, δικαιωμένοι από τον Θεό.

Γεγονότα γύρω από την Ανάσταση Σε αυτό το κεφάλαιο, ο Anselm Grün εξετάζει την ιστορία των μαθητών του Emmaus (24:13-35) και τονίζει: αν ο αναστημένος Ιησούς Χριστός άνοιξε τις καρδιές μας, τις ψυχές μας και τα μάτια μας, τότε η αγάπη μας γι ‘αυτόν άναψε. “Είμαστε βαθιά συγκινημένοι από τα λόγια και τις πράξεις του Ιησού. Το κάψιμο της καρδιάς μας μας φέρνει πίσω στο μονοπάτι μας, στους άλλους. Έτσι οι μαθητές του Εμμαούς φεύγουν εκείνη την ώρα και επιστρέφουν στην Ιερουσαλήμ για να πουν στους άλλους μαθητές τι βίωσαν. Μετά βιώνοντας την ανάσταση, αποφασίσαμε να πούμε στους άλλους αυτά που είδαμε και ακούσαμε».

Ο Τι πρέπει να κάνουμε? Στο κεφάλαιο με τίτλο, ο Βενεδικτίνος συγγραφέας εξηγεί: Ο Λούκατς δεν θέλει μόνο να ενθαρρύνει τους αναγνώστες του προς τον Ιησού. Σύμφωνα με τον ίδιο, όποιος καταλαβαίνει τον Ιησού πρέπει να αλλάξει τη ζωή του. Η ιστορία του Ιησού συνεχίζεται σε αυτή των μαθητών του, που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο μέσα από τη νέα τους συμπεριφορά. «Ιστορικά, το Πνεύμα του Ιησού εκδηλώνεται όχι μόνο με λόγια, αλλά και με νέες πράξεις». Ο Λούκατς δεν εμπλέκεται σε θεωρητικές συζητήσεις σχετικά με τη σχέση μεταξύ της αγάπης του Θεού και της αγάπης της ανθρωπότητας, αλλά ως παράδειγμα λέει δύο ιστορίες – τον Καλό Σαμαρείτη (10:30-38) και την ιστορία της Μαρίας και της Μάρθας (10: 38-42) – για το πώς μπορούμε να αγαπήσουμε συγκεκριμένα τον πλησίον μας σήμερα με τέτοιο τρόπο ώστε εμείς οι ίδιοι να μην καταστραφούμε από αυτόν.

Ο Lukács ως ευαγγελιστής του εκκλησιαστικού έτους Στην ενότητα με τίτλο Anselm Grün εξηγεί: οι περισσότερες εορτές του εκκλησιαστικού έτους χρονολογούνται από τον Λουκά: 24 Ιουνίου ως ημέρα του Ιωάννη και 24 Δεκεμβρίου ως ημέρα γέννησης του Ιησού (1.26). Η περίοδος από τα Χριστούγεννα έως τα Candlemas βασίζεται επίσης στην αφήγηση του Λουκά για τη γέννηση του Ιησού. Η ιστορία του πόνου, του Πάσχα, της ανάληψης του Χριστού και του εκκλησιαστικού εορτασμού της Πεντηκοστής βασίζονται επίσης στα ευαγγελικά κείμενα του Λουκά. Εκτός από όλα αυτά, οι Έλληνες θεολόγοι ανέπτυξαν τη δική τους θεολογία του εκκλησιαστικού έτους με βάση το Ευαγγέλιο του Λουκά. Αναδύονται δύο σημαντικές ιδέες: η θεολογία της ιστορίας του Λούκατς και η κατανόησή του για το δράμα.

Ο Anselm Grün δηλώνει: Το Ευαγγέλιο του Λουκά είναι εξίσου επίκαιρο σήμερα όπως ήταν και την εποχή της γέννησής του, «γιατί είναι ικανό να μας φέρει πιο κοντά στον Ιησού, ο οποίος έγινε πολύ απόμακρος σήμερα. Η εικόνα του Ιησού του Λούκατς σε προσκαλεί και σε αιχμαλωτίζει.” Ταυτόχρονα, ο Ιησούς του Λουκά δεν είναι μόνο αρμονικός και καλός, μερικές φορές είναι πολύ σκληρός. “Πρέπει να τον αντιμετωπίσεις. Αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί. Στο Lukács, ο Ιησούς μιλάει και ενεργεί προκλητικά από τη μια και σαγηνευτικά από την άλλη.” Σύμφωνα με τον Βενεδικτίνο συγγραφέα, ο Lukács μπορεί να θεωρηθεί σύγχρονος επειδή είναι θεολόγος της κοινωνικής δικαιοσύνης. Εάν το κοινωνικό χάσμα μεταξύ του Νότου και του Βορρά παραμείνει όσο τεράστιο, θα οδηγήσει σε στρατιωτικές συγκρούσεις. Αν θέλουμε διαρκή ειρήνη, πρέπει να ακούσουμε ξανά τη φωνή του Λούκατς αυτές τις μέρες. Η ειρήνη δεν είναι μόνο το μήνυμα του ειδυλλίου των Χριστουγέννων, πρέπει να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα για να επιτευχθεί αυτό και, πάνω από όλα, Τα αγαθά πρέπει να διανέμονται δίκαια Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λούκατς ονομάζεται ευαγγελιστής των φτωχών.

Το βιβλίο είναι Νέες ανθρώπινες εκδόσεις εμφανίστηκε σε σειρές. Μετάφραση: Attila Németh.

Anselm Grün: The Image of Man – Ευαγγέλιο του Λουκά
Ουγγρικό ταχυδρομείο, 2023

Dániel Bodnár/Ουγγρικός ταχυμεταφορέας