Όχι, η Σχολή Ρωμαιοκαθολικής Θεολογίας δεν «γίνεται ιερέας», αλλά προετοιμάζει ανθρώπους των οποίων οι γνώσεις και οι σπουδές μπορούν να επηρεάσουν τομείς όπως η διοίκηση, η κοινωνική εργασία, ο πολιτισμός. Γράφω από τη σκοπιά ενός πτυχιούχου μεταπτυχιακού αυτής της σχολής, στην οποία έμαθα για τη χριστιανική πολιτιστική κληρονομιά, δηλαδή τους θησαυρούς του κόσμου.

Μαθαίνουμε για τη ζωή, όχι για το σχολείο

Αυτές τις μέρες έχουν ξεκινήσει οι εγγραφές για πανεπιστημιακές σπουδές και κοιτάζω με ανησυχία κάποιους απαθείς νέους γύρω μου. Αγαπώ τα παιδιά και τους νέους και με στεναχωρεί βαθιά η απάθεια, η έλλειψη περιέργειας και η αδυναμία τους να θαυμάσουν την Ομορφιά. Επιπλέον, έχω μια πικρή γεύση όταν οι ενήλικες, σε εξαιρετική φόρμα και καλά εξοπλισμένα πνευματικά, με ελεύθερο χρόνο και οικονομικές δυνατότητες, φαίνονται τόσο κουρασμένοι και βαριεστημένοι που δεν θέλουν πια να μάθουν τίποτα, να διαβάσουν, να μάθουν, να μάθουν τι. αν όχι επαγγελματικά. τους είναι χρήσιμος. Ίσως θα έπρεπε να έχουν περισσότερο θάρρος και περισσότερη ανοιχτότητα και να αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους νεότερους και τους αρχάριους.

Αν είχα περισσότερο χρόνο, νομίζω ότι θα ξεκινούσα ξανά και ξανά και θα μελετούσα οργανωμένα, γιατί η έρευνα και η μάθηση με διαρκή τρόπο είναι πραγματική χαρά. Πάντα είχα τη δίψα και την περιέργεια του αναζητητή του Καλού, της Ομορφιάς και της Αλήθειας και, επίσης, τη νοσταλγία για νέα ξεκινήματα στη μάθηση. Σπάνιοι είναι εκείνοι που ακούραστα, όποια και αν είναι η βιολογική τους ηλικία, αναλαμβάνουν τη θέση του μαθητή έτοιμου ανά πάσα στιγμή να αναζητήσει και να μάθει περισσότερα.

Θυμάμαι ακόμα με συγκίνηση και τρυφερότητα τις μεταπτυχιακές σπουδές που ολοκληρώθηκαν πριν από λίγο καιρό, σε ηλικία ωριμότητας και ισορροπίας. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο, αλλά δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι μια εξαιρετική μηχανή, την οποία η διαδικασία μάθησης διεγείρει και διατηρεί σε καλή κατάσταση.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ώριμων μελετών, ανακάλυψα ότι στην αυλή του καθεδρικού ναού του Αγίου Ιωσήφ στο Βουκουρέστι, ενός τόσο γνωστού τόπου λατρείας, υπάρχει μια λιγότερο γνωστή όαση καλοσύνης και ομορφιάς. Η Ρωμαιοκαθολική Θεολογία του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου είναι ένα κλασικό, σοβαρό και αυστηρό σχολείο, αλλά ίσως λιγότερο ορατό στο πολύχρωμο και ταραχώδες ακαδημαϊκό τοπίο του Βουκουρεστίου. Ο τίτλος του θα μπορούσε να αφοπλιστεί και να οδηγήσει στον σχηματισμό ιερέων, αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου. Εδώ προσφέρονται προπτυχιακά, μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα για λαϊκούς, για όποιον θέλει να βελτιώσει τον εαυτό του πνευματικά, ηθικά και πνευματικά, ανεξάρτητα από την ηλικία, την επαγγελματική του κατάρτιση, τη θρησκεία ή τις πολιτικές συμπάθειες.

Το αν και πώς είναι οι θρησκευτικοί μαθητές στην καθημερινή ζωή είναι άσχετο, αλλά είναι σημαντικό να έρχονται με ανοιχτό μυαλό και καρδιά, γιατί εδώ θα διαμορφωθούν τα δύο φτερά του ανθρώπινου πνεύματος – τόσο για την Πίστη όσο και για τη Λογική.

Pieta του Michelangelo, Βατικανό

Τα προγράμματα πτυχίου και μεταπτυχιακού που προσφέρονται φέτος επικεντρώνονται στην κοινωνική εργασία, τις θρησκευτικές σπουδές, τη βιβλική και την εκκλησιαστική επικοινωνία και, πιο πρόσφατα, ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην ευρωπαϊκή χριστιανική κληρονομιά. Το τελευταίο είναι πραγματικά κάτι ξεχωριστό, υπέροχο και δυναμωτικό. Μπορεί να δηλώσει συμμετοχή όποιος αγαπά τον πολιτισμό και την τέχνη γενικότερα, αλλά και την ιερή τέχνη ειδικότερα. Οι απόφοιτοι όχι μόνο έχουν την ευκαιρία να εργαστούν σε τουρισμό, μουσεία ή γκαλερί τέχνης, αλλά θα μάθουν πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες που μπορούν να ανοίξουν τα μάτια και το μυαλό τους. Υπάρχουν μελέτες για τις ιουδαιοχριστιανικές ρίζες της Ευρώπης, για την ιστορία του ρωμαϊκού και ελληνικού πολιτισμού και του πολιτισμού, για ιερά και προσκυνήματα, για την ιστορία της ευρωπαϊκής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, για την εθνική και παγκόσμια κληρονομιά, για τη συνύπαρξη της πίστης με τη λογική στον εξευγενισμό του ανθρώπινου πνεύματος, στη «μονομαχία» Εκκλησίας και επιστήμης, στην αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική και την ιερή μουσική. Και πολλοί άλλοι.

Και το διδακτικό σώμα είναι ελιτίστικο, που αποτελείται από λαϊκούς και ιερείς, υπό τη διεύθυνση του διδάσκαλου πατέρα. Χορός Wilhelm. Μου αρέσει πολύ μια λέξη του: «Οι καλοί δάσκαλοι κάνουν ένα καλό σχολείο», και σε αυτή την περίπτωση ισχύει πραγματικά.

Δεν ξέρω πόσες σχολές στη Ρουμανία σήμερα εξακολουθούν να διευθύνονται από αξιόλογες προσωπικότητες, μεγάλης πνευματικής και πολιτισμικής εκλέπτυνσης, εμψυχωμένες από ένα υψηλό πνεύμα. Η Ρωμαιοκαθολική Θεολογία του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου είναι προνομιούχος από αυτή την άποψη, καθώς ο κοσμήτορας της είναι ένας τέτοιος άνθρωπος: ιερέας με αληθινή κλίση, καθηγητής, φιλόσοφος και ακαδημαϊκός, παραγωγικός συγγραφέας, καλός ομιλητής, προσεκτικός ακροατής και σοφός σύμβουλος.

Πρόσφατα είδα και άκουσα αυτόν τον άνθρωπο, διαδικτυακά, να εκφωνεί την ομιλία του στην τάξη των αποφοίτων του 2022 σε μια όμορφη λειτουργία που τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωσήφ. Μίλησε σε αποφοίτους και πολλούς παρευρισκόμενους για το δώρο της ελευθερίας και τη χαρούμενη ζωή της, εφιστώντας την προσοχή στον κίνδυνο υποδούλωσης στην άνεση, της υποδούλωσης στα υλικά αγαθά και της νοσταλγίας για το παρελθόν. Επισήμανε ότι σκοπός αυτής της σχολής είναι κυρίως να βοηθήσει τους αποφοίτους να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις στη ζωή, με πλήρη εσωτερική ελευθερία και ότι όλα τα προγράμματα σπουδών έχουν δημιουργηθεί για αυτόν τον σκοπό (το ένα τρίτο των θεολογικών μαθημάτων, έμπνευση και τα δύο τρίτα εξειδικευμένα μαθήματα).

Βρήκα ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι απόφοιτοι δεν ήταν όλοι μικροί ή πολύ νέοι, πολλοί από αυτούς ενηλικιώνονταν, κάποιοι με τα έφηβα παιδιά τους. Είναι υπέροχο πώς οι καθηγητές εδώ ξέρουν πώς να κινητοποιούν ανθρώπους με οικογένειες, απαιτητικές σταδιοδρομίες και τις πιο διαφορετικές ανησυχίες, ώστε να ανοιχτούν και να αφοσιωθούν στη μελέτη σε έναν τομέα τόσο διαφορετικό από το βασικό τους επάγγελμα.

Και πάλι παραφράζω τον κοσμήτορα πατέρα που προέτρεψε τους αποφοίτους να παραμείνουν ενωμένοι ακόμα και μετά την αποφοίτησή τους, γιατί η αλληλεγγύη που επιδεικνύεται κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης θα ήταν ένα από τα πιο όμορφα μαθήματα ζωής που θα έπρεπε να προσδώσουν στο δίπλωμα σπουδών τους. Γιατί μαθαίνουμε για τη ζωή, όχι για το σχολείο ή, όπως λένε οι Λατίνοι, «Non scholae sed vitae!

Πράγματι, αυτή η ικανότητα φαίνεται να είναι ένα πραγματικό εργαστήριο «λήψης αποφάσεων», θάρρους και επιμονής, που καλλιεργεί την αρχή ότι ποτέ δεν είναι αργά για μελέτη, έρευνα, κατανόηση και βελτίωση του εαυτού σου.

Το φόρεμα δεν είναι ποτέ γελοίο

Μίλησα πρόσφατα με κάποιον που πήρε μεταπτυχιακό από αυτό το κολέγιο σε ηλικία 45 ετών και μου είπε ότι στην αρχή σκέφτηκε ότι ήταν ανόητο να φοράει ένα φόρεμα αποφοίτησης σε αυτή την ηλικία, αλλά μετά ντρεπόταν για τον εαυτό του. . Η επιμελής μελέτη, η προσπάθεια της έρευνας, το θαύμα, η γνώση, αν εστιάζονται στο Καλό, στο Ωραίο και στο Αληθινό δεν θα είναι γελοία σε καμία ηλικία. Πώς είναι να φοράς ένα φόρεμα αποφοίτησης ούτε καν.

Πράγματι, η προσέγγιση μιας ηλικίας πλήρους ωριμότητας ή μιας ζωής που ζει σε αντίθεση με πραγματικές φιλοδοξίες, ανάγκες και πνευματικές αξίες μπορεί να προκαλέσει αυτό το αίσθημα φόβου ή πανικού στην ιδέα της έναρξης σπουδών σε ώριμη ηλικία. Αλλά η ανάγκη να ζεις αυθεντικά είναι φυσική και δεν πρέπει να καταπιέζεται με κανέναν τρόπο. Γι’ αυτό δεν είναι ποτέ αργά για να αρχίσετε να κάνετε αυτό που θέλετε και αυτό που σας εκπληρώνει, συμπεριλαμβανομένου του να γίνετε ή να γίνετε ξανά μαθητής. Είναι τόσο αναζωογονητικό να διατηρείς το μυαλό σου αιχμηρό καθ’ όλη τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας!

Θα ήθελα να ενθαρρύνω και να εμπνεύσω να επιστρέψω στο σχολείο με αγάπη και από πάθος για τον ένα ή τον άλλο τομέα, όποια κι αν είναι η ηλικία, γιατί το σχολείο σε ηλικία πλήρους ωριμότητας είναι καθαρή λογική για το μυαλό και την καρδιά του καθενός μας.

Όλα περνούν, όλα είναι εφήμερα και είναι σημαντικό να ζούμε το παρόν σύμφωνα με αυτό που πραγματικά μας γεμίζει, μας φέρνει χαρά και χρωματίζει όμορφα την ύπαρξή μας.

«Η καρδιά και η διάνοια!». Αυτή είναι η προτροπή με την οποία ο πατέρας Dean Wilhelm Dancă ολοκληρώνει πολλούς από τους διαλογισμούς του και δεν κουράζεται ποτέ να τους ενθαρρύνει να μελετήσουν και να αναζητήσουν όλους εκείνους που είναι ανοιχτόμυαλοι και ανοιχτόκαρδοι. Και την επόμενη εβδομάδα όλοι όσοι επιθυμούν περιμένουν την εγγραφή τους, στα κεντρικά γραφεία της Ρωμαιοκαθολικής Θεολογίας. Θα εκπλαγείτε ευχάριστα από αυτό που θα βρείτε εκεί.

Όλες οι χρήσιμες πληροφορίες είναι διαθέσιμες στον ιστότοπο της σχολής εδώ