Στην παρουσίασή της στην Ουγγαρία, η CPAC αμφισβήτησε εάν η μετανάστευση αποτελεί ή όχι απειλή για τη δυτική κοινωνία. Η απάντησή του ήταν κάπως ναι και όχι. Μπορείτε να το εξηγήσετε αυτό στους αναγνώστες μας;

Είναι σαφές ότι υπάρχουν πραγματικά προβλήματα με τη μετανάστευση και οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες έχουν χάσει την πολιτιστική αυτοπεποίθηση που απαιτείται για να επιμείνουν ότι οι νεοφερμένοι μοιάζουν περισσότερο με αυτούς, παρά με αυτό που μοιάζουν οι νεοφερμένοι. Πριν από έναν αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και άλλα μεγάλα έθνη πίστεψαν στη δική τους πατρίδα, εκτιμούσαν τον δικό τους πολιτισμό, τους δικούς τους ήρωες, τη δική τους ιστορία.

Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι οι μετανάστες ζητούν κάτι άλλο. Το κύριο πράγμα είναι να μην το απαιτήσουμε.

Γιατί αυτό?

Η ελίτ δεν πιστεύει ότι η Αμερική είναι πολύτιμη, και αν έρθετε εδώ, είναι δουλειά σας να γίνετε σαν εμάς. Αν δεν το απαιτήσει η ελίτ μας, δεν θα το απαιτήσουν οι μετανάστες και αυτό θα οδηγήσει σε κοινωνική αποσύνθεση, σε παράλληλες κοινωνίες. Η μετανάστευση είναι επομένως ένα πρόβλημα στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Αλλά το πρόβλημα είναι λιγότερο με τους μετανάστες, αλλά περισσότερο με τις κυρίαρχες τάξεις των κοινωνιών μας, οι οποίες έχουν γίνει «αλλοφοβικές», δηλαδή είναι εχθρικές προς τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι το αντίθετο της ξενοφοβίας. Και το υγιές κοινό έδαφος δεν είναι η ξενοφοβία, αλλά μια αξιοσέβαστη και ανοιχτή επιμονή

έτσι ώστε οι νεοφερμένοι να αφομοιωθούν και να ενσωματωθούν στην υπόλοιπη κοινωνία,

και να αγκαλιάσει τις αξίες του, τους ήρωές του και την ιστορία του.

Είναι αυτή η μόνη ασθένεια που επηρεάζει την ελίτ μας;

Η Ξενομανία είναι η σχετική ιδέα ότι όποιος έχει το Άλλο, το μεγάλο Μ είναι καλός ή καλύτερος από εμάς. Και όσο πιο διαφορετικά είναι, τόσο το καλύτερο. Και αυτό είναι ξεκάθαρο στους ηγέτες, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη.

Τι γίνεται με τη μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα;

Άνθρωποι όπως ο Τάκερ Κάρλσον, τον οποίο τρέφω μεγάλο σεβασμό, πιστεύουν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν πιστεύει ότι είναι νόμιμο να επιβάλλει η μεταναστευτική πολιτική. Αλλά νομίζω ότι παρεξηγούν τι πιστεύει η κυβέρνηση Μπάιντεν. Μιλούν για την κυβέρνηση Μπάιντεν που αναζητά έναν τρόπο να εισάγει περισσότερους ψηφοφόρους στο έλκηθρο της αριστεράς. Και ίσως θα έχει αυτό το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, αλλά είναι πολύ μακροπρόθεσμο. Νομίζω ότι είναι πραγματικά διαφορετικό. Αυτό που έχουν στο μυαλό των μελών της κυβέρνησης Μπάιντεν που ηγούνται της μεταναστευτικής πολιτικής είναι ότι δεν πιστεύουν ότι ο αμερικανικός λαός έχει το δικαίωμα να πει όχι σε κανέναν, δεν έχει κανένα λόγο. Με άλλα λόγια, αν κάποιος φτάσει στα μεξικανικά σύνορα, χρειαζόμαστε έναν πολύ καλό λόγο για να τον απορρίψουμε. Διαφορετικά, του χρωστάμε τη δυνατότητα να έρθει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συμβαίνει.

Γι’ αυτό δεν κάνουν τίποτα για να αποτρέψουν τους μετανάστες;

Δεν είναι ότι δεν επιβάλλουν νόμους για τη μετανάστευση, απλώς δεν τους αρέσει. Το κάνουν τρίζοντας τα δόντια τους. Και η ζημιά είναι τεράστια, συσσωρευμένη από την λαθρομετανάστευση. Όχι μόνο λόγω των ανθρώπων που άφησαν να μπουν, αλλά επειδή άλλοι άνθρωποι που ήταν φίλοι, συγγενείς και γείτονές τους καλούν αυτούς που είναι ήδη εκεί να “βοηθήστε με κι εμένα!”

Δηλαδή, η μετανάστευση τρέφεται από μόνη της μέχρι να τελειώσει κάποιος και να σπάσει αυτόν τον κύκλο.

Αλλά αυτό δεν θα συμβεί, τουλάχιστον μέχρι να έχουμε νέο πρόεδρο.

Πολλοί στα δεξιά λένε ότι οι μετανάστες ψηφίζουν αριστερά. Έψαξα για ένα λίγο αυτό στην Ευρώπη, και μου φαίνεται ότι η δήλωση είναι αλήθεια εδώ. Τι γίνεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες;

Γενικά οι μετανάστες ψήφισαν αριστερά, αλλά όχι όλοι. Οι Κουβανοί, ή οι Βιετναμέζοι και οι Ρώσοι Εβραίοι, επειδή διέφυγαν από τον κομμουνισμό, ήταν πιο πιθανό να ψηφίσουν Ρεπουμπλικάνοι, αλλά αντιπροσωπεύουν ένα σχετικά μικρό μέρος του πληθυσμού. Οι μετανάστες ψηφίζουν γενικά την αριστερά. Βλέπουμε το ίδιο πράγμα στην Ευρώπη, με τα κόμματα των μεταναστών και την αριστερά, τον κόκκινο-πράσινο συνασπισμό, πραγματικά συμβαίνει.

Αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν την ευκαιρία να εισέλθουν κρυφά στις κοινότητες μεταναστών για να ψηφίσουν,

αλλά μόνο εάν ανασταλεί η μετανάστευση.

Γιατί χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα;

Πρέπει να δώσουμε χρόνο στο «πολιτικό σώμα» να αφομοιώσει αυτούς τους μετανάστες, όχι να ψηφίσει σωστά – αν και αυτό θα συμβεί εν καιρώ – αλλά τουλάχιστον να ψηφίσει όπως κάνουν οι περισσότεροι Αμερικανοί. Συνέβη με τα παιδιά των μεταναστών γύρω στις αρχές του αιώνα, όταν ήρθαν εδώ πολλοί Ιταλοί και Πολωνοί, Έλληνες και άλλοι. Αλλά χρειάστηκαν μια ή δύο γενιές για να μεταμορφωθούν αρκετά ώστε οι εκλογικές τους συνήθειες να ήταν ίδιες με τους άλλους Αμερικανούς. Επομένως, δεν νομίζω ότι το ερώτημα είναι αν οι Ρεπουμπλικάνοι μπορούν να λάβουν πολύ μεγαλύτερο μερίδιο της ψήφου των μεταναστών, αλλά εάν θα υπάρξει μια παύση, που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να διακόψουν τους δεσμούς τους με άλλες χώρες και θα τους επιτρέψουν να αφομοιωθούν. Αν νιώθουν ήδη Αμερικανοί, τότε πάρτε τις δικές τους αποφάσεις. Αλλά αυτό προϋποθέτει μείωση της μελλοντικής μετανάστευσης, γιατί σήμερα δεχόμαστε περισσότερα από ένα εκατομμύριο ανθρώπους το χρόνο εντελώς νόμιμα, για να μην αναφέρουμε όλους τους λαθρομετανάστες. Και γι’ αυτό φταίει ο Τζο Μπάιντεν.

Στην ομιλία του επέκρινε το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα, λέγοντας ότι σήμερα αυτά τα παιδιά μεταναστών διδάσκονται να μην σέβονται την αμερικανική κουλτούρα.

Τα παιδιά μεταναστών μαθαίνουν τα ίδια σκουπίδια με τα παιδιά της Αμερικής:

ότι η Αμερική είναι κακή, ότι όλοι είναι ρατσιστές,

ότι ο Τζορτζ Ουάσιγκτον ήταν σκλάβος και επομένως δεν έπρεπε να του στηθεί άγαλμα.

Η αμερικανική ιστορία θεωρείται ότι είναι μια αδιάκοπη λιτανεία ηθικών αποτυχιών, κάτι που νομίζω ότι είναι ανοησία. Προφανώς δεν ήμασταν τέλειοι. Υπάρχουν κάθε είδους ελαττώματα και ελαττώματα στην ιστορία μας, όπως και στην ιστορία κάθε άλλης χώρας. Αλλά ειλικρινά, το δικό μας είναι λιγότερο κακό από πολλά άλλα έθνη. Θέλω να πω, εννοώ ότι δεν υπάρχει ασέβεια προς τους Γερμανούς, αλλά δεν φτιάξαμε στρατόπεδα συγκέντρωσης για εκατομμύρια ανθρώπους, ούτε σκοπεύω να προσβάλω τους Ρώσους, αλλά ποτέ δεν είχαμε έναν ηγέτη που σκότωσε 20 εκατομμύρια ανθρώπους. άνθρωποι στη Σιβηρία ή τους λιμοκτονούσαν στην Ουκρανία. Δεν το λέω για να τους προσβάλω. Η ιστορία είναι ένα περίπλοκο, ακατάστατο και βρώμικο πράγμα. Αλλά ειλικρινά, η αμερικανική ιστορία είναι πιθανώς λίγο λιγότερο περίπλοκη και μπερδεμένη από την ιστορία πολλών άλλων χωρών. Και για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να μάθουμε στα παιδιά ότι είναι πολύτιμες εμπειρίες που κάνουν τους ήρωές μας πραγματικούς ήρωες, ακόμα κι αν είναι και αυτοί άνθρωποι.

Πώς να το κάνετε αυτό;

Με άλλα λόγια, πρέπει να δείξετε τα θετικά και τα αρνητικά, αλλά όχι μόνο τα αρνητικά. Γιατί ένα παιδί μετανάστη να θέλει να ζήσει σε ένα τέτοιο μέρος; Εννοώ, κάποιοι το κάνουν, απλώς και μόνο επειδή συνειδητοποιούν ότι η Αμερική είναι πολύ καλύτερη από ό,τι από όπου ήρθαν αυτοί ή οι γονείς τους. Είναι επίσης ένα σοβαρό πρόβλημα για τα παιδιά της Αμερικής, αλλά τουλάχιστον τα παιδιά της Αμερικής έχουν συχνά μια σύνδεση με την αμερικανική ιστορία, όπως ένας παππούς που πολέμησε σε έναν πόλεμο και κέρδισε, ή κάτι τέτοιο. Έχουν μια ορισμένη προσκόλληση στο παρελθόν της χώρας τους. Οι μετανάστες δεν:

πρέπει να μάθουν τα πάντα από το μηδέν, και αυτή τη στιγμή διδάσκονται επικίνδυνες αντιαμερικανικές παρανοήσεις.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον Βίκτορ Όρμπαν και ειδικά για την πολιτική του για τη μετανάστευση και την αύξηση του ποσοστού γεννήσεων των Ούγγρων;

Το ινστιτούτο μου δεν ασχολείται με τη μετανάστευση στο εξωτερικό και άλλα θέματα, ασχολούμαστε μόνο με την πολιτική μετανάστευσης των ΗΠΑ, αλλά από την άποψή μου όσον αφορά τη μεταναστευτική πλευρά, η πολιτική του Orbán είναι σχεδόν πολύ συνηθισμένη για να πω οτιδήποτε γι’ αυτό. Και αυτό δεν το καταλαβαίνω.

Η κατάσταση είναι ότι οι Ούγγροι ελέγχουν τα σύνορά τους.

Υπήρχε ένας κωμικός, νομίζω ο Κρις Ροκ, που ανέφερε μια αναφορά ότι «οι νέοι άντρες φροντίζουν τα δικά τους παιδιά». Και η απάντησή του ήταν: “Τι θέλεις, φίλε;” Λοιπόν, πρέπει να φροντίζετε τα δικά σας παιδιά! Άρα, κατά μία έννοια, δεν ισχύει ότι η Ουγγαρία ή ο Βίκτορ Όρμπαν είναι εξαιρετικοί επειδή ελέγχουν τα σύνορά τους. Το ερώτημα είναι γιατί δεν κάνουν όλοι το ίδιο; Από την πλευρά της μετανάστευσης λοιπόν, η πολιτική του Orbán είναι τελικά καλή. Αλλά η ιδέα ότι η μεταναστευτική πολιτική της ουγγρικής κυβέρνησης είναι κατά κάποιο τρόπο αξιοσημείωτη και θα πρέπει να αποκαλυφθεί περισσότερο για τη μεταναστευτική πολιτική όλων των άλλων παρά για την Ουγγαρία.

Τι γίνεται με την οικογενειακή υποστήριξη;

Όσον αφορά την πολιτική αύξησης του ποσοστού γεννήσεων – και τώρα μιλάω μόνο ως πολίτης, όχι ως ειδικός – νομίζω ότι το ζήτημα της διευκόλυνσης της δημιουργίας οικογένειας είναι ένας από τους τομείς όπου η αμερικανική δεξιά μπορεί πραγματικά να μάθει κάτι από την ουγγρική δεξιά ζωντανά . Δεν ξέρω πόσο μπορεί η κυβέρνηση να αλλάξει τη συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά αξίζει να το δοκιμάσετε. Ο αμερικανικός συντηρητισμός ήταν πάντα πιο ελευθεριακός, με την ιδέα ότι το κράτος προσπαθεί να επηρεάσει τις οικογενειακές αποφάσεις που θεωρούνταν προβληματικές και ίσως ταμπού, αλλά νομίζω ότι το έχουμε ήδη ξεπεράσει. Αλλά το βλέπω αυτό όχι τόσο ως βοήθεια στη γέννηση, αλλά απλώς ως αντίθεση στις σκέψεις που αντιτίθενται στη βοήθεια του τοκετού. Με άλλα λόγια,

προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τις τάσεις που δυσκολεύουν τον γάμο και την τεκνοποίηση.

Αυτές οι πιέσεις υπάρχουν, άλλες προκαλούνται από την τεχνολογία και την πολιτιστική αλλαγή, άλλες από την κυβέρνηση, τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πιστεύω όμως ότι η κυβέρνηση έχει να παίξει έναν ρόλο στην προσπάθεια να μετριάσει ή να μειώσει τον αντίκτυπο των πολιτικών κατά της οικογένειας.

Το CPAC Hungary στη Βουδαπέστη διοργανώθηκε από το Κέντρο για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα – σε συνεργασία με τη συνδιοργανώτρια Αμερικανική Συντηρητική Ένωση.

Φωτογραφία: Center for Immigration Studies