«Είμαι θυμωμένος για την ιστορική μας αποτυχία», είπε πριν από 5 ημέρες η Annegret Kramp-Karrenbauer, πρώην υπουργός Άμυνας στη Γερμανία. Αναφερόταν στην αποτυχία της Δύσης να σταματήσει τον Πούτιν μετά τα εγκλήματα στη Γεωργία, την Κριμαία και το Ντονμπάς. Όμως τα εγκλήματα του Πούτιν μεταδίδονται τώρα ζωντανά και η Δύση έχει τελικά χάσει κάθε ίχνος αφέλειας. Είναι μια νέα εποχή για τη Δύση. Τι θα γίνει όμως με τους Τρώες του Πούτιν στην Ανατολή;

• «Οι σχέσεις με τη Ρωσία δεν θα καθορίζονται πλέον από το εμπόριο» – Ο υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ Josep Borrell

Η έκβαση του ουκρανικού πολέμου δεν είναι ξεκάθαρη. Κανείς δεν ξέρει τι θέλει ο Πούτιν, κανείς δεν ξέρει πόσο θα αντέξει ο ηρωικός ουκρανικός στρατός. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: τα εγκλήματα που διέπραξε ο ρωσικός στρατός υπό τις διαταγές του Πούτιν, τα εγκλήματα κατά πολιτών -παιδιών, γυναικών, ηλικιωμένων- δεν θα ξεχαστούν πολύ σύντομα.

Το δυτικό κοινό τρομοκρατήθηκε από αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και άσκησε τεράστια πίεση στους πολιτικούς να αντεπιτεθούν σκληρά. Η κοινωνία των πολιτών επίσης, δυτικοί δημοσιογράφοι που επέκριναν σκληρά τις αρχικές, εξαιρετικά ελαφριές κυρώσεις. Άλλωστε, έτσι λειτουργεί η πραγματική δημοκρατία: οι πολιτικοί ακούν τον λαό. Κάπως έτσι προέκυψαν οι άνευ προηγουμένου κυρώσεις κατά της Ρωσίας και ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σολτς πήρε την ιστορική απόφαση να αυξήσει γρήγορα τον αμυντικό προϋπολογισμό και να παραδώσει φονικά όπλα στο εξωτερικό.

Στη Δύση, η Ρωσία είναι εκτός νόμου. Όλο και περισσότερες δυτικές εταιρείες εγκαταλείπουν τη Ρωσία, η οποία έχει γίνει μια σημαντική ευπάθεια. Οι πολιτικοί με φιλορωσική ρητορική βρίσκονται πλέον στη γωνία και αντιμετωπίζονται ως «συνεργάτες». Θα χρειαστούν δεκαετίες για να επανέλθουν τα πράγματα στην κανονικότητα.

Στην Ανατολή, από την άλλη, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Οι εμπορικοί δεσμοί με τους ολιγάρχες του Πούτιν, τα χρέη που δημιουργήθηκαν μετά από δεκαετίες συνύπαρξης και ακόμη και η προπαγάνδα του Κρεμλίνου εξακολουθούν να έχουν ενισχυμένους παράγοντες στην περιοχή.

Ρουμανία. Το πρώτο ορατό αποτέλεσμα είναι στο εξτρεμιστικό κόμμα AUR. Φτάνοντας το 20% στις προπολεμικές δημοσκοπήσεις στην Ουκρανία, σχετικά με τη ρητορική κατά της υγείας και κατά της Δύσης, ο ΧΡΥΣΟΣ αρχίζει να υποχωρεί, σύμφωνα με το G4Media. Ο πρώτος δείκτης είναι η ατυχής αποτυχία της συγκέντρωσης του Simion, η οποία συγκέντρωσε περίπου 2.000 άτομα σε όλη τη χώρα με το arcana. Όλες οι ομιλίες και οι ενέργειες σύμφωνα με τη Ρωσία του Πούτιν απορρίπτονται πλέον από την πλειοψηφία του πληθυσμού, που ενστικτωδώς κατανοεί τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει ο ΧΡΥΣΟΣ.

Η δεύτερη επίδραση θα είναι στην οικονομία. Ο Πρόεδρος Ιωάννης έχει ήδη ανακοινώσει μια στροφή προς μια στρατηγική για τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές και την πυρηνική ενέργεια και τη σταδιακή κατάργηση της εξάρτησης από τους υδρογονάνθρακες. Είναι μια τεκτονική κίνηση με μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Το τρίτο αποτέλεσμα αφορά τις διμερείς σχέσεις στην περιοχή. Η Ρουμανία είναι ούτως ή άλλως απρόθυμη σε οποιαδήποτε επένδυση ή ιδέα προέρχεται από τη Ρωσία λόγω της περίπλοκης ιστορίας της. Τώρα θα έχει έναν επιπλέον λόγο να κοιτάξει τις γειτονικές χώρες που φέρνουν ρωσικά χρήματα και ρωσική προπαγάνδα στη Ρουμανία, όπως συνέβη τα τελευταία χρόνια.

Δημοκρατία της Μολδαβίας. Η πλήρης εξάρτηση από το ρωσικό αέριο μειώνει πλέον σημαντικά τα περιθώρια ελιγμών του Κισινάου. Για τη Maia Sandu, τη Ρουμανία και την ΕΕ, η μηδενική προτεραιότητα είναι η διαφοροποίηση των πηγών. Μόλις μπορέσει να βασιστεί σε φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια από άλλες χώρες, η Μολδαβία θα μπορέσει να επιβάλει, με την υποστήριξη της Δύσης, την απέλαση των ρωσικών στρατευμάτων από την Υπερδνειστερία και την de facto επανένωση της χώρας. Μόνο τότε μπορεί να ελπίζει σε μια πραγματική προοπτική ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ουγγαρία. Το καθεστώς Όρμπαν είναι ντροπή για τη χώρα του. Πραγματικό πιόνι του Πούτιν, εξακολουθεί να παίζει τα παιχνίδια της Ρωσίας τώρα, πρώτα μπλοκάροντας τις κυρώσεις της ΕΕ και μετά αρνούμενος τα συμμαχικά όπλα στην Ουκρανία. Με επιδέξια προπαγάνδα, με υποταγμένο σχεδόν ολόκληρο τον ρωσικό Τύπο, ο Όρμπαν έχει τρομάξει τον πληθυσμό του και έχει μια μεγάλη ευκαιρία για μια νέα θητεία στις βουλευτικές εκλογές της 3ης Απριλίου.

Μόλις επανεπικυρωθεί, το καθεστώς Όρμπαν πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως θα έπρεπε από τη Ρουμανία: ως πιστός σύμμαχος του Βλαντιμίρ Πούτιν, με ρεβιζιονιστική ατζέντα, του οποίου ο απώτερος στόχος είναι η συν-κυριαρχία στην Τρανσυλβανία. Η Ρουμανία ανέχτηκε την πολιτική της Τρανσυλβανίας στην κυβέρνηση Όρμπαν για πάρα πολύ καιρό. Τώρα είναι η ώρα να τα κατηγοριοποιήσουμε ως προς αυτό που είναι: ένα «μαλακό» είδος υβριδικής επιθετικότητας.

Αυτές οι πολιτικές της ουγγρικής κυβέρνησης πρέπει να σταματήσουν διπλωματικά και νομικά από το Βουκουρέστι και να αντικατασταθούν από δικά της επενδυτικά προγράμματα που συνδέουν την Τρανσυλβανία με το Βουκουρέστι, το Ιάσιο, την Κωνστάντζα, την Τιμισοάρα – όχι τη Βουδαπέστη. Εάν δεν το κάνει, η κυβέρνηση θα έχει σύντομα στην καρδιά της, την Τρανσυλβανία, στην περιοχή που κατοικείται από τους Σεκλέρ, μια έξαρση εθνοτικών προβλημάτων που δεν μπορεί να σβήσει πολύ εύκολα.

Επιπλέον, με το πρόσχημα να βοηθήσει τις γειτονικές κυβερνήσεις να εκσυγχρονιστούν, ο Βίκτορ Όρμπαν εξήγαγε και το ρωσικής έμπνευσης μοντέλο του στα Βαλκάνια. Μέσω των συνεργασιών της στα Βαλκάνια, η κυβέρνηση Όρμπαν προωθεί πολιτικές που οδηγούν στον εθνοτικό διαχωρισμό, την παρακολούθηση των μέσων ενημέρωσης και τον αντιδυτικό λόγο. Τα μάτια καρφωμένα στη ρεβιζιονιστική ατζέντα του, ο Όρμπαν στην πραγματικότητα προωθεί την αποσταθεροποιητική ατζέντα του Κρεμλίνου, που ταιριάζει στην ύπαρξη εθνοτικών ή ιδεολογικών θυλάκων στην περιοχή.

Σερβία. Ένας άλλος πολιτικός σύμμαχος του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, ο πρόεδρος που επίσης προετοιμάζεται για επανεκλογή χωρίς πολλά συναισθήματα. Η Σερβία αρνείται να συμμετάσχει σε οποιεσδήποτε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, επικαλούμενη την εξάρτηση του καθεστώτος Βούτσιτς από τις ρωσικές υποθέσεις, αλλά και ισχυρούς πολιτικούς και μυστικούς δεσμούς.

Όπως και στην περίπτωση του Βίκτορ Όρμπαν, το αυταρχικό καθεστώς του Βούτσιτς κατέστειλε την ελευθερία της έκφρασης, κατέπνιξε την κοινωνία των πολιτών και χρησιμοποίησε την εξουσία προς όφελός της, μερικές φορές υπέρ της Ρωσίας.

Μία από τις πολιτικές με τις οποίες ο Βούτσιτς εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Κρεμλίνου είναι να τροφοδοτεί τις εντάσεις στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, καθιστώντας την περιοχή των Βαλκανίων μόνιμη πηγή αστάθειας για την Ευρώπη.

Καθώς η Σερβία είναι η χώρα με την πιο προηγμένη αίτηση για ένταξη στην ΕΕ, είναι καιρός τα κράτη μέλη να στείλουν ένα σαφές μήνυμα στο Βελιγράδι: όσο διατηρεί μια κατάσταση σύγκρουσης στα Βαλκάνια, η προοπτική ένταξη είναι άκυρη.

Βουλγαρία. Η γειτονική χώρα έχει εισέλθει σε μια νέα μεταρρυθμιστική δυναμική με την εγκατάσταση της κυβέρνησης Kiril Petkov. Ένας ένθερμος υποστηρικτής της διατήρησης της Ρωσίας μακριά, ο Petkov έχει δείξει σημάδια προώθησης μιας φιλοδυτικής πολιτικής με πραγματικές μεταρρυθμίσεις.

Ήρθε η ώρα η Ρουμανία να μιλήσει με τη βουλγαρική κυβέρνηση με τα βιβλία στο τραπέζι για τα μεγάλα παράπονά της και να τα λύσει μαζί. Είναι σημαντικό η Βουλγαρία και η Ελλάδα να ολοκληρώσουν τη διασύνδεση που θα επιτρέψει στη Ρουμανία να έχει πρόσβαση σε φυσικό αέριο από άλλες πηγές εκτός της Ρωσίας, ένα έργο που έχει καθυστερήσει για έξι χρόνια χωρίς αιτιολόγηση.

Μόλις η Βουλγαρία δείξει καλή πίστη και τιμήσει το μέρος της συμφωνίας, το Βουκουρέστι και η Σόφια θα είναι ελεύθερες να διαπραγματευτούν ακόμη στενότερη συνεργασία από ό,τι σήμερα, με κοινές υποδομές ή οικονομικούς στόχους.

Και μαζί με τη Βουλγαρία, η Ρουμανία θα πρέπει να ζητήσει από το ΝΑΤΟ να ενισχύσει το νότιο τμήμα της συμμαχίας. Χωρίς μια εναρμονισμένη αμυντική πολιτική, η άμυνα έναντι πιθανής ρωσικής επιθετικότητας θα είναι απλώς ένα όνειρο.

συμπέρασμα. Αυτός ο πόλεμος είναι μια λυδία λίθος για την ευρωπαϊκή κοινωνία και τους πολιτικούς. Γνωρίζουμε τώρα την ατζέντα του Πούτιν: ρεβιζιονισμός, υποκίνηση εντάσεων μεταξύ εθνοτήτων, διχασμός της Δύσης από το κυριαρχικό κίνημα. Δεν υπάρχει πλέον μια χλιαρή επιλογή για τους Ευρωπαίους πολιτικούς. Όποιος παίζει το ρεβιζιονιστικό και κυρίαρχο σκορ υπονομεύει την Ευρώπη και την πραγματική ανάγκη η ΕΕ να έχει μια πραγματικά ισχυρή και σχετική εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 21.00: Έχουν περάσει μόνο λίγες ώρες από τη δημοσίευση του άρθρου και η ουγγρική κυβέρνηση ήθελε να επιβεβαιώσει όλα όσα είχα γράψει. Η κυβέρνηση Όρμπαν αποφάσισε να εμποδίσει την πρόσβαση μεγάλου αριθμού Ουκρανών προσφύγων πολέμου στο έδαφός της, εάν δεν διαθέτουν βιομετρικό διαβατήριο. Ένα εξαιρετικά κυνικό μέτρο, σκοπός του οποίου είναι να μετατοπίσει όλη την πίεση στη Ρουμανία και την Πολωνία.