Πριν από την ειρηνευτική επιχείρηση στην Κύπρο, η Τουρκία έδινε προτεραιότητα στις διπλωματικές προσπάθειες από τις εγγυήτριες χώρες στο πλαίσιο των διεθνών συνθηκών και με τη συνεργασία των ηγετών του νησιού.

Την περίοδο που προηγήθηκε της ειρηνευτικής επιχείρησης στην Κύπρο που ξεκίνησε πριν από 44 χρόνια για να εγγυηθεί την ελευθερία, την ειρήνη και την ευημερία του τουρκοκυπριακού λαού, η Τουρκία έδωσε προτεραιότητα στις διπλωματικές προσπάθειες από εγγυήτριες χώρες και ηγέτες του νησιού στο πλαίσιο διεθνών συνθηκών.

Αφού οι διπλωματικές προσπάθειες έμειναν αναπάντητες, η ειρηνευτική επιχείρηση που ξεκίνησαν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στις 20 Ιουλίου 1974 έφερε ειρήνη στο νησί.

Η κατάσταση στην Κύπρο πριν την ειρηνευτική επιχείρηση

Η Σύμβαση της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που έγινε αποδεκτή από την Τουρκία και την Ελλάδα στις 11 Φεβρουαρίου 1959, και επίσης αποδεκτή από τη Μεγάλη Βρετανία και τους ηγέτες των δύο κυπριακών κοινοτήτων, υποσχέθηκε την ανεξαρτησία με την εγγύηση της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Μεγάλης Βρετανίας και τη σύμπραξη των κοινωνική αυτονομία δύο κοινοτήτων.

Η εταιρική σχέση μεταξύ των δύο λαών του νησιού κατοχυρώθηκε σε διεθνή συνθήκη και η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε το 1960, αναγνωρίζοντας τα ίσα δικαιώματα και το καθεστώς του τουρκοκυπριακού και του ελληνοκυπριακού λαού.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά, που αντιτάχθηκε σε αυτό, προσπάθησε να αποκλείσει τους Τουρκοκύπριους από την κοινωνία, να τους απομονώσει και να εξαλείψει την παρουσία τους στο νησί για να ανοίξει το δρόμο για την Ένωση (ένταξη στην Ελλάδα).

Ενεργώντας μονομερώς το 1963, οι Ελληνοκύπριοι κατήργησαν βίαια το σύνταγμα και κατήργησαν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Οι Έλληνες εξοπλίστηκαν για χάρη της Ένωσης και μέχρι το 1974 εντάθηκαν οι επιθέσεις και η καταπίεση κατά των Τουρκοκυπρίων.

Η διαδικασία που κάνει την επέμβαση αναπόφευκτη

Μετά την απομάκρυνση των Τουρκοκυπρίων από την κρατική ηγεσία το 1960, εμφανίστηκαν διαφορές απόψεων μεταξύ των Ελληνοκυπρίων.

Οι διαφορές απόψεων μεταξύ των μελών της ΕΟΚΑ άνοιξαν τον δρόμο για την αντίθεση του Έλληνα ηγέτη Μακαρίου, που ήταν αντίθετος στην τουρκική επέμβαση και επιθυμούσε να αποδυναμώσει οικονομικά τους Τούρκους, και των μελών της ΕΟΚΑ-Β, που συγκροτήθηκε με τη συμμετοχή του την πρώην χούντα. μέλη.

Με την υποστήριξη μελών της ελληνικής χούντας, στις 15 Ιουλίου 1984, ο ηγέτης της ΕΟΚΑ Νίκος Σαμψών πραγματοποίησε πραξικόπημα κατά του Μακαρίου για να προσαρτήσει το νησί στην Ελλάδα, καταλαμβάνοντας την εξουσία για σύντομο χρονικό διάστημα και τερμάτισε την κυριαρχία και την εδαφική ενότητα της Κύπρου.

Διπλωματικές προσπάθειες Türkiye πριν από τη μετακίνησή σας

Για πρώτη φορά, η Τουρκία επιχείρησε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της που ορίζονται στη Σύμβαση των Εγγυητών του 1960.

Στο πλαίσιο αυτό, στις 17 και 18 Ιουλίου 1974, πραγματοποιήθηκε συνάντηση Μεγάλης Βρετανίας και Τουρκίας για τα μέτρα που θα ληφθούν μετά το πραξικόπημα. Ως εγγυήτρια χώρα κλήθηκε και η Ελλάδα, αλλά οι ηγέτες της ελληνικής χούντας δεν πήγαν.

Ο τότε Τούρκος πρωθυπουργός, Μπουλέντ Ετζεβίτ, συνέστησε κοινή παρέμβαση κατά τη συνάντηση με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Κάλαχαν.

Μετά την αρνητική απάντηση της Βρετανίας, η Τουρκία ξεκίνησε την ειρηνευτική επιχείρηση στις 20 Ιουλίου 1974, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις της που ορίζονται στη συμφωνία εγγύησης και έχοντας κατά νου την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων. Αυτό απέτρεψε την προσάρτηση της Κύπρου στην Ελλάδα και προστάτευσε την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων.

Ταυτόχρονα, η τουρκική ειρηνευτική επιχείρηση τερμάτισε την κυριαρχία της ελληνικής χούντας και έφερε τη δημοκρατία στη χώρα.

Διπλωματικές προσπάθειες ήταν σε εξέλιξη ενόψει της δεύτερης φάσης της επιχείρησης.

Στις 20 Ιουλίου 1974, η Τουρκία κάλεσε τη Βρετανία και την Ελλάδα να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με βάση το ψήφισμα 353 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Οι τρεις εγγυήτριες χώρες συναντήθηκαν στη Γενεύη από τις 25 έως τις 30 Ιουλίου 1974 και οι Υπουργοί Εξωτερικών τους υπέγραψαν το Διάταγμα της Γενεύης στις 30 Ιουλίου 1974. Ορίστηκε ότι η Ελλάδα και οι Ελληνοκύπριοι έπρεπε επειγόντως να εγκαταλείψουν τον θύλακα της κατεχόμενης Τουρκίας και ότι οι υπουργοί Εξωτερικών θα ξεκινούσαν διαπραγματεύσεις για την αποκατάσταση της ειρήνης και της συνταγματικής τάξης στο νησί.

Το διάταγμα αναγνώριζε κατ’ αρχήν τη δημιουργία δύο αυτόνομων κυβερνήσεων στην Κύπρο, για την τουρκοκυπριακή και την ελληνοκυπριακή κοινωνία.

Κατά τη δεύτερη φάση της διάσκεψης, που ξεκίνησε στις 9 Αυγούστου, η Ελλάδα απέρριψε όλες τις προτάσεις που αποσκοπούσαν στην εγκαθίδρυση μιας νέας συνταγματικής τάξης στο νησί και έκανε την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων θεμελιώδη προϋπόθεση για μια συμφωνία για το νέο σύνταγμα.

Αφού η Ελλάδα ανακοίνωσε ότι δεν θα δεχόταν μια λύση παρόμοια με αυτή που εισήχθη το 1960, η διάσκεψη έληξε χωρίς αποτέλεσμα στις 14 Αυγούστου και ξεκίνησε η δεύτερη φάση της ειρηνευτικής επιχείρησης στην Κύπρο.

Μετά την επιτυχία της επιχείρησης, το Τουρκικό Ομοσπονδιακό Κράτος της Κύπρου ιδρύθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1975. Ιδρύθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1983 με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης. την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ).