Η Ελλάδα συχνά θεωρείται το λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η πόλη της Αθήνας ήταν το πολιτιστικό κέντρο της αρχαίας Ελλάδας και ο Παρθενώνας, σύμβολο του ελληνικού πολιτισμού. Σε κάθε βήμα συναντάς ένα υπέροχο ερείπιο που μιλάει για το παρελθόν.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου οι παραδόσεις αιώνων έχουν διατηρηθεί προσεκτικά ως σημαντικά στοιχεία της εθνικής ταυτότητας. Σε μια πολυτάραχη ιστορία, που σημαδεύεται κυρίως από ξένες κατοχές, συχνά αιματηρές, ο Ελληνισμός στοίχισε ακριβά, μια μορφή αντίστασης που σημαίνει όχι μόνο διατήρηση της γλώσσας, αλλά και των παραδόσεων, των εθίμων, των θρύλων, της λογοτεχνίας και της λαϊκής τέχνης. Παρά ή ίσως ακριβώς λόγω των κάθε είδους διώξεων, η εθνική ταυτότητα και κυρίως ο ελληνικός λαϊκός πολιτισμός διατηρήθηκε μέχρι σήμερα. Σήμερα, οι ελληνικές παραδόσεις, νέες και παλιές, συναρπάζουν τους τουρίστες και είναι ιερά σεβαστές από τους Έλληνες.

Αξίες και έθιμα του παρελθόντος, σεβαστά με αγιότητα

Αν και, εκ πρώτης όψεως, η χώρα είναι σύγχρονη και κοσμοπολίτικη και οι νέοι φαίνεται να προτιμούν τη διασκέδαση σε κλαμπ και μπαρ, δεν διστάζουν να χορέψουν με παραδοσιακή ελληνική μουσική. Γνωρίζουν τα λόγια των τραγουδιών, σέβονται όλα τα έθιμα και τις γιορτές, όπως και οι γενιές πριν από αυτούς. Σε αυτή τη χώρα, ο σεβασμός για τις αξίες και τα έθιμα του παρελθόντος είναι απαραίτητος. Πολλά από αυτά, που έχουν γίνει άγραφοι νόμοι, τα σέβονται οι Έλληνες. Η χώρα αποδεικνύεται ένα ιδιαίτερο μέρος, με κανόνες που είναι συχνά ασυνήθιστοι για τους ξένους, αλλά είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον γι’ αυτό. Ένας τρόπος να ζεις πλήρως, αλλά και να σεβόμαστε τους άλλους.

Οι παραδόσεις και οι τόποι των Ελλήνων, πάντα εκπλήσσουν

Ο χρόνος κυλά διαφορετικά σε αυτό το μέρος του κόσμου και ο τουρίστας σίγουρα θα εκπλαγεί και θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί, ειδικά στο διάλειμμα μεταξύ δύο και πέντε το απόγευμα, όταν όλα φαίνονται παγωμένα σε έναν μεγάλο υπνάκο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το διάλειμμα δεν γίνεται σεβαστό, θα ήταν προσβολή για την Ελλάδα. Το κυριακάτικο περπάτημα είναι εξίσου σημαντικό, ειδικά στα χωριά, όταν οι κάτοικοι ενός χωριού μαζεύονται και συζητούν. Η εμφάνιση των σπιτιών, τα περισσότερα από τα οποία είναι ημιτελή εξωτερικά, συνδέεται και με τον καιρό. Ο λόγος είναι απλός: όταν χρειάζεται ένα νέο δωμάτιο, η κατασκευή συνεχίζεται.

Οι ελληνικοί κινηματογράφοι εγκαθίστανται κυρίως σε καλοκαιρινούς κήπους κατά τη διάρκεια της ζεστής περιόδου. Επιπλέον, εδώ θα βρείτε μπαρ όπου μπορείτε να αγοράσετε ουίσκι, κονιάκ, ούζο, σνακ και άλλα.

Μέχρι το 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στη βόρεια Κύπρο, ο καφές παρουσιάζονταν και πωλούνταν ως τουρκικός. Μετά έγινε ελληνικό, όντας πολύ δυνατό και αρωματικό.

Μην νομίζετε ότι στην Ελλάδα θα βρείτε κάποιον να τρώει μόνος του, εν κινήσει. Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Το γεύμα είναι η καλύτερη ευκαιρία για συναναστροφή και διαρκεί αρκετές ώρες, κατά τις οποίες οι Έλληνες απολαμβάνουν παραδοσιακές σπεσιαλιτέ και κάθονται να πουν ιστορίες. Καθώς ένα δείπνο ξεκινά στις 9:00 μ.μ. και διαρκεί μέχρι αργά το βράδυ, τα εστιατόρια και τα μπαρ είναι πάντα γεμάτα. Πληρώνετε πάντα με μετρητά, ποτέ με πιστωτική κάρτα ή επιταγή, και συχνά θα εκπλαγείτε όταν δείτε πόσο πρόθυμοι είναι οι Έλληνες να πληρώσουν για άλλους, όπως είναι η παράδοση.

Ένα άλλο έθιμο των Ελλήνων, που μας φαίνεται μάλλον περίεργο, είναι αυτό του σπάζοντας πιάτα. Όταν οι όμορφες κοπέλες αρχίζουν να χορεύουν το ζεϊμπέκικο ή το χασάπικο, γύρω τους πετούν ποτήρια και πιάτα, πολλά από αυτά πολύ πολύτιμα, που γίνονται κομμάτια. Αυτή η παράδοση χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι καλεσμένοι πετούσαν μαχαίρια στα πόδια των χορευτών, ως ένδειξη σεβασμού και αρρενωπότητας. Επειδή τα κορίτσια τραυματίστηκαν, αντικαταστάθηκαν με πιάτα. Είναι πιο θορυβώδεις, κάνουν μεγαλύτερη ζημιά, αλλά είναι λιγότερο επικίνδυνοι. Αλλά λατρεύω επίσης το joie de vivre των Ελλήνων.

Οι περίεργες δοξασίες των κατοίκων της Ελλάδας είναι δεισιδαιμονίες που συνδέονται λίγο πολύ με την Ορθοδοξία και έχουν διατηρηθεί από γενιά σε γενιά, πολλές από τις οποίες απαντώνται σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων. Για παράδειγμα, όταν μια οικογένεια μετακομίζει σε νέο σπίτι, ο ιερέας πρέπει να έρθει για τον αγιασμό. Στην Ελλάδα, η μέρα που θεωρείται άτυχη είναι η Τρίτη 13 και όχι η Παρασκευή 13, γιατί την Τρίτη η Κωνσταντινούπολη κατακτήθηκε από τους Τούρκους, τους παραδοσιακούς εχθρούς των Ελλήνων.

Ακρόπολη, ένα μέρος που δεν πρέπει να χάσετε

Όποιος φτάνει στην Ελλάδα ξέρει ότι δεν μπορεί να χάσει την Ακρόπολη της Αθήνας. Μερικοί επισκέπτες έρχονται ειδικά για να δουν αυτά τα κτίρια. Ο όρος «ακρόπολη» στην πραγματικότητα αναφέρεται στην άνω ή πάνω πόλη, με πολλούς αρχαιοελληνικούς οικισμούς να χτίζονται γύρω από ένα λόφο, ώστε οι κάτοικοι να μπορούν να καταφύγουν στα ύψη του σε περίπτωση εισβολής. Γι’ αυτό και σημαντικά θρησκευτικά μνημεία χτίζονται στην Ακρόπολη, που θεωρείται το ασφαλέστερο μέρος της πόλης.

Οι ντόπιοι και όσοι έχουν ήδη επισκεφτεί την Ελλάδα συμβουλεύουν τους τουρίστες να έρθουν στην Ακρόπολη νωρίς το πρωί ή το βράδυ. Ο λόγος είναι πολύ απλός: λόγω του κλίματος, οι θερμοκρασίες γίνονται αφόρητες κατά τη διάρκεια της ημέρας, με το ψιλόβροχο να εμποδίζει τους τυχερούς που έφτασαν εδώ να απολαύσουν όλη την αρχιτεκτονική και ιστορική ομορφιά ενός από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους.

Είναι εύκολη η πρόσβαση χάρη στους φαρδιούς δρόμους στη νότια και δυτική πλευρά της τοποθεσίας, που ονομάζονται «Απόστολος Παύλος» και «Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης». Οι δρόμοι έχουν μετατραπεί σε περιπάτους, γεμάτοι καφέ και εστιατόρια, κάνοντας το περπάτημα μια ευχάριστη εμπειρία.

Ο κύριος αρχιτέκτονας ήταν ο Mnesicles. Αριστερά είναι η Pinacoteca και ένα βάθρο και δεξιά ο μικρός ναός αφιερωμένος στη νίκη των Αθηναίων επί των Περσών. Είναι μικρό σε μέγεθος και βρίσκεται σε μια εξέδρα με θέα στον Σαρωνικό, όπου στεγάζεται ένα άγαλμα της αρχαίας θεάς. Ο ναός κατεδαφίστηκε το 1686 από τους Τούρκους, οι οποίοι ήθελαν να τοποθετήσουν ένα μεγάλο κανόνι στην εξέδρα για να προστατεύσουν την παράκτια περιοχή. Ξαναχτίστηκε μεταξύ 1836 και 1842, κατεδαφίστηκε ξανά, στη συνέχεια ξαναχτίστηκε για δεύτερη φορά το 1936, όταν διαπιστώθηκε ότι το κρεβάτι του δρόμου είχε αρχίσει να ραγίζει.

Ο Παρθενώνας και άλλα κύρια κτίρια της Ακρόπολης χτίστηκαν από τον Περικλή τον 5ο αιώνα π.Χ. ως μνημείο, που αντιπροσωπεύει τα πολιτιστικά και πολιτικά επιτεύγματα του λαού της Αθήνας.

Μόλις πριν από 150 χρόνια υπήρχαν ακόμα σπίτια στην Ακρόπολη. Όσοι έχουν διαβάσει τον Αριστοφάνη σίγουρα θυμούνται πώς, στη Λυσιστράτη, οι γυναίκες κλείστηκαν στην πόλη για να διαμαρτυρηθούν για τον πόλεμο των ανδρών εναντίον της Σπάρτης.

Σήμερα, κατά τις απεργίες των εργαζομένων στις εγκαταστάσεις, μερικές φορές δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στην Ακρόπολη σε τουρίστες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, παρόλο που περίμεναν ίσως όλη τους τη ζωή την ευκαιρία να γνωρίσουν αυτό το μέρος της Ελλάδας. Ευτυχώς, αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια.

Κάτω από την Ακρόπολη βρίσκεται το Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, που χτίστηκε από τους Ρωμαίους το 161 π.Χ. και χρησιμοποιείται σήμερα για συναυλίες κλασικής μουσικής, παραστάσεις μπαλέτου και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται το Θέατρο του Διονυσίου, το πρώτο σε πέτρα και το αληθινό σπίτι του Σοφοκλή, του Αισχύλου και του Αριστοφάνη. Ξαναχτίστηκε το 342 π.Χ. από τον Λυκούργο και αργότερα τροποποιήθηκε από τους Ρωμαίους για να χρησιμεύσει ως αρένα για αγώνες μονομάχων.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο πολιτισμός της Ελλάδας έχει εξελιχθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια, έχει ισχυρές ρίζες στους προδρόμους πολιτισμούς της – Μυκηναϊκό και Μινωικό – και συνεχίζει με τον λεγόμενο κλασικό ελληνικό πολιτισμό, επηρεάζοντας πολιτιστικά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, επεκτείνοντας την εποχή της Αναγέννησης σε όλη την Αυτοκρατορία. Βυζαντινό, που αναγεννήθηκε μετά την περίοδο της κυριαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέσα από τον πόλεμο που διεξήχθη για την κατάκτηση της ανεξαρτησίας και τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους.