φωτογραφίες

Πριν από το 1989, τουλάχιστον θεωρητικά, δεν θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ορισμένοι Ρουμάνοι ήταν πλουσιότεροι από άλλους. Βασικά, υπήρχαν προνομιούχοι άνθρωποι που είχαν πρόσβαση σε πόρους και συνεργάτες από άλλες χώρες. Γι' αυτό ακριβώς, μετά την αλλαγή του καθεστώτος, πολλοί από αυτούς που κατείχαν τις πληροφορίες, αλλά και τους μοχλούς δράσης, μεταμορφώθηκαν σε λίγο πολύ αξιοσέβαστους επιχειρηματίες.

30 χρόνια μετάβασης από το καθεστώς Τσαουσέσκου σε ένα καθεστώς που εξακολουθεί να αναζητά την κατεύθυνσή του έθεσαν στην πρώτη γραμμή της δημόσιας ζωής τους πλούσιους που εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες που πρόσφερε η αλλαγή. Κερδοσκόποι, παλιοί του συστήματος που προσπάθησαν να αξιοποιήσουν τις θέσεις και τις πληροφορίες τους, αλλά και επιχειρηματίες που εργάστηκαν σκληρά για να συγκεντρώσουν και να εδραιώσουν την περιουσία τους. Οι εκατομμυριούχοι της Ρουμανίας.

Λένε ότι δεν χρειάζεται να ρωτήσετε τους πλούσιους πώς έβγαλαν το πρώτο τους εκατομμύριο. Το ίδιο ισχύει και για τα πρώτα πλούτη αμέσως μετά το 1989. Κάποιοι άντεξαν στη δοκιμασία του χρόνου, άλλοι ήταν απλώς εκατομμυριούχοι από χαρτόνι ή μαριονέτες του συστήματος.

Αμέσως μετά το 1989, εμφανίστηκαν «έγχρωμοι» χαρακτήρες που ταλαιπωρούσαν γρήγορα ποσά με πολλά μηδενικά:

Ο Ilie Alexandru ξεκίνησε όπως πολλοί άλλοι, συνηθίζοντας σε προϊόντα που εισάγονταν από την Ελλάδα, την Τουρκία ή την Ουγγαρία, επένδυσε τα χρήματα που κέρδισε σε τηλεοπτικές εταιρείες, λουκάνικα ή ξενοδοχεία. Όλα κορυφώθηκαν σε ένα παραθεριστικό χωριό όπου θα μπορούσατε να βρείτε ένα αντίγραφο της διάσημης φάρμας του Ντάλας ή έναν μικροσκοπικό Πύργο του Άιφελ. Συνελήφθη για απάτη και φοροδιαφυγή και πέθανε πάμπτωχος το 2010 μετά από εγκεφαλικό.

Ilie Alexandru: «Είμαστε μεταξύ των Ρουμάνων επιχειρηματιών που γνώρισαν σχεδόν τεράστια ανάπτυξη αυτά τα χρόνια ιδιωτικοποίησης».

Πολλοί από τους πρώτους πλούσιους είχαν άμεση ή προνομιακή σχέση με την παλιά Securitate, από την οποία πήραν τα πρώτα τους εκατομμύρια.

Ο Ioan Niculae, πρώην φύλακας που εργαζόταν στην εξαγωγή χημικών λιπασμάτων, έγινε ο μεγιστάνας που κυριάρχησε στον χημικό τομέα της Ρουμανίας. Έξι από τα μεγαλύτερα πετροχημικά εργοστάσια έχουν περάσει στα χέρια του. Κανένας από αυτούς δεν λειτουργεί πλέον με πλήρη δυναμικότητα. Η Interagro, η ναυαρχίδα της Niculae, η οποία κατέχει περισσότερα από 50.000 εκτάρια γης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και παραγωγής, καθώς και θεριζοαλωνιστικές μηχανές, αναγκάστηκε σε πτώχευση όταν το αφεντικό της φυλακίστηκε. Χρηματοδότης της ομάδας Astra Gurgiu, είναι από τους πλουσιότερους της Ρουμανίας.

Ioan Niculae: «Το πάθος εξελίχθηκε με τα χρόνια, σύμφωνα με τις δυνατότητες που είχα. Από την πολύ μικρή βάρκα, το φουσκωτό, που κουβαλούσαμε στο πορτμπαγκάζ του Dacia και που πήγαμε στην άκρη της λίμνης, δεν ξέρω αν γυρίζαμε απαραίτητα κάτι, αλλά καθόμασταν στη βάρκα, για τα πολυτελή σκάφη, που είναι ακριβό πάθος».

Ο Viorel Cataramă εργαζόταν για την εταιρεία που ελέγχεται από τη Securitate Tehnoforest μέσω της οποίας εξάγονται κινητά από τη Ρουμανία. Μετά το 90, ίδρυσε την Elvila η οποία ανέλαβε τη διεπαφή εμπορίου επίπλων. Ο Cataramă ήταν ένας από τους πρώτους εκατομμυριούχους της Ρουμανίας. Εμπλεκόμενος πολιτικά στο PNL και αργότερα στους νέους φιλελεύθερους, κατάφερε να διατηρήσει μέρος της επιχείρησής του ακόμη και μετά τη δημιουργία της Mutuelle des Hommes d'Affaires που έλεγχε το SAFI, ένα χρεοκοπημένο αμοιβαίο κεφάλαιο. Ο Viorel Cataramă δεν είναι παρά μια σκιά του εκατομμυριούχου των πρώτων χρόνων μετά την αλλαγή.

Viorel Cataramă: «Δεν μπορούμε να εγκρίνουμε την ιδέα και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σχετικά με αυτήν, γιατί γενικά, στη Ρουμανία, η τάξη των επιχειρηματιών είναι μια τάξη με αρνητικά χαρακτηριστικά, που κατ' αρχήν έχουν δημιουργήσει επιχειρήσεις και αποφέρουν κέρδη παραβιάζοντας ή αποφεύγοντας ο νόμος, γιατί αυτό δεν είναι αλήθεια.

Ο Dinu Patriciu πάντα καυχιέται ότι ίδρυσε την πρώτη ιδιωτική εταιρεία το 1990. Αρχιτέκτονας με εκπαίδευση, είχε συνεχείς συμβάσεις στο εξωτερικό πριν από το 1989, κυρίως στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Βασιζόμενος στην επιχειρηματική του εμπειρία, έστρεψε την προσοχή του στα ακίνητα, τα μέσα ενημέρωσης, τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και, κυρίως, τον τομέα του πετρελαίου. Έφτασε ο ιδιοκτήτης της Rompetrol, όπου του αφαιρέθηκε και φάκελος.

Dinu Patriciu: «Μόλις αγόρασα από το κράτος. Μετά από αυτό, προσπάθησα να μην κάνω ποτέ ξανά δουλειές με το κράτος. »

Ανέλαβε το χρέος του ρουμανικού κράτους προς τη Λιβύη, βρισκόταν πίσω από πολλές αμφιλεγόμενες συμφωνίες, αλλά ήταν επίσης ένας πολιτικός με επιρροή στο PNL. Το 2014 πέθανε από καρκίνο στο ήπαρ.

Ο Sorin Ovidiu Vântu είναι ένας αμφιλεγόμενος επιχειρηματίας που έχτισε την αυτοκρατορία του μέσω χρηματοοικονομικής μηχανικής με το Εθνικό Ταμείο Επενδύσεων, το Εθνικό Ταμείο Συσσώρευσης, τη Ρουμανική Τράπεζα Έκπτωσης και την Τράπεζα Επενδύσεων και της ανάπτυξης. Ήταν επίσης μεγάλος μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης μέχρι τις διαδοχικές καταδίκες του. Τώρα είναι στη φυλακή.

Τα κρατικά εγχειρήματα και οι αμφίβολες ιδιωτικοποιήσεις έχουν μεταφέρει σημαντικά τμήματα της οικονομίας στα χέρια των νεόπλουτων.

Ο Dan Voiculescu είναι ένας από τους πιο σημαντικούς επιχειρηματίες μετά τον Δεκέμβριο. Εμπλεκόμενος στην πολιτική, ιδρυτής τραστ των ΜΜΕ, ωφελήθηκε τα πρώτα χρόνια από τις σχέσεις και τις συμβάσεις που αναπτύχθηκαν υπό το παλιό καθεστώς, όταν εργαζόταν υπό την ομπρέλα της Ασφάλειας. Οι εταιρείες που συγκεντρώθηκαν στον όμιλο Grivco ήταν διαφορετικές: εμπόριο, μέσα ενημέρωσης, χρηματοοικονομικά, υπηρεσίες ή γεωργία. Εξέτισε ποινή φυλάκισης λιγότερο από τρία χρόνια με δεκαετή κάθειρξη για ιδιωτικοποίηση του Ινστιτούτου Ερευνών Τροφίμων, αν και η ζημιά δεν αποκαταστάθηκε ποτέ.

Νταν Βοϊκουλέσκου: «Ακόμα δεν έχεις καταλάβει ότι δεν έχω πλέον καμία δουλειά; Αποσύρθηκα από τις επιχειρήσεις το 2004 όταν μπήκα στη Βουλή».

Ο George Becali, ένας οικογενειακός επιχειρηματίας που ασχολείται με την εκτροφή προβάτων, έγινε γρήγορα ένας από τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες στην πρωτεύουσα. Ο “Latifundiar de Pipera” κεφαλαιοποίησε μέρος των χρημάτων του στον σύλλογο της Steaua που έγινε FCSB, αλλά επένδυσε επίσης σε εταιρείες στις οποίες έδειξε ότι ήταν εντελώς ανίκανος: η Uzina Mecanică Drăgășani, η κατασκευαστική εταιρεία Arcom ή ο Avicola Iași είχαν καταστροφικά αποτελέσματα. η ηγεσία του επιχειρηματία. Ο Μπεκάλι πέρασε δύο χρόνια στη φυλακή για συμφωνία ανταλλαγής γης με το MAPN, αλλά και για διαφθορά στο ποδόσφαιρο ή για απαγωγές ανθρώπων και τώρα διώκεται για φορολογική απάτη και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Ο Ovidiu Tender, ο οποίος κέρδισε τα πρώτα του έσοδα από τυχερά παιχνίδια, μπίνγκο και μηχανές πόκερ, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αγοραστές κρατικών περιουσιακών στοιχείων της Ρουμανίας κατά τη διάρκεια των ιδιωτικοποιήσεων. Οι αδελφοί Κριστέσκου, επίσης από το Μπανάτ, αγόρασαν τα περιουσιακά στοιχεία περισσότερων από 30 κρατικών εταιρειών, άλλες επεκτάθηκαν, άλλες χρεοκοπήθηκαν.

Ο Gabriel Comănescu αγόρασε τις εγκαταστάσεις γεώτρησης της Petrom και τώρα κατέχει μια οικονομική αυτοκρατορία εντός του Ομίλου Petroleum Services.

Gabriel Comănescu: «Έχουμε γίνει ένας από τους κύριους φορείς εκμετάλλευσης του λιμανιού της Κωνστάντζας. Αυτό το χταπόδι από το Port Constanța είναι πιο δυνατό από οτιδήποτε άλλο και καταφέρνει να σφίξει τα πλοκάμια του τόσο καλά που κανείς δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα».

Υπήρχαν επίσης Ρουμάνοι που ήρθαν με κεφάλαια στο εξωτερικό πριν από το 1989. Ο πρώην σπουδαίος αθλητής Ion Țiriac επένδυσε τα αγωνιώδη χρήματά του από το τένις στο τραπεζικό σύστημα, τις ασφάλειες, την αυτοκινητοβιομηχανία ή τα ακίνητα. Στα 80 του χρόνια θεωρείται ένας από τους πλουσιότερους Ρουμάνους και η κληρονομιά του είναι αξιοζήλευτη.

Ion Țiriac: «Σε τι επενδύεις; Στη Ρουμανία; Ναι, κύριε, υπάρχουν ακόμα επενδυτικές ευκαιρίες στη Ρουμανία. Η Ρουμανία παραμένει ελκυστική».

Ο Iosif Constantin Drăgan θεωρούνταν ο πλουσιότερος Ρουμάνος για χρόνια. Μετακόμισε στην Ιταλία αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ίδρυσε την εταιρεία υγραερίου Butan Gas. Όταν πέθανε το 2008, άφησε στους κληρονόμους του μια περιουσία που ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

Ο Frank Timiș θεωρείται σήμερα ο πλουσιότερος Ρουμάνος, ιδρυτής του έργου Roșia Montană. Ο χορηγός του Tender δραστηριοποιείται στους ορυκτούς πόρους στην Αφρική, αλλά και στους υδρογονάνθρακες, τα διαμάντια και τα σπάνια μέταλλα στη Δυτική Αφρική.

Ο Sebastian Ghiță είναι ο εκπρόσωπος ενός νέου κύματος επιχειρηματιών, που είναι ύποπτοι για διασυνδέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες, τη νέα Securitate. Μέσω των εταιρειών πληροφορικής του, έχει επωφεληθεί από εκατοντάδες συμβόλαια με το ρουμανικό κράτος.

Sebastian Ghiță: «Το τρένο δεν περνάει από τον ίδιο σταθμό δύο φορές και αν δεν το έχεις πιάσει μία φορά στη ζωή σου, όταν έρθει η ώρα, πιθανότατα δεν θα το ξαναπιάσεις ποτέ. Καταφέραμε να συνδέσουμε το τρένο.»

Μια προσωπικότητα με επιρροή στην πολιτική ζωή τα τελευταία χρόνια, πρώην σύντροφος του Sorin Ovidiu Vântu, αλλά και ορισμένων πολιτικών όπως ο Victor Ponta ή η Elena Udrea, βρισκόταν σε φυγή στη Σερβία και βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με την Εθνική Διεύθυνση Καταπολέμησης της Διαφθοράς.

Μετά το 1989, πολλοί άνθρωποι που δραστηριοποιήθηκαν στην πολιτική έγιναν εξαιρετικά πλούσιοι, χωρίς να μπορούν να δείξουν πώς κατάφεραν να συσσωρεύσουν τον πλούτο τους: ο Adrian Năstase, ο Miron Mitrea, ο Dan Ioan Popescu, ο Viorel Hrebenciuc, ο Radu Mazăre ή ο Marian Oprișan.

Με τον καιρό, η διεφθαρμένη πολιτική τάξη υποστήριξε πλήρως τις επιχειρήσεις των Ρουμάνων μεγιστάνων και δημιουργήθηκαν τοξικές σχέσεις που παρέλυσαν τη δημόσια ζωή και την κοινωνία της Ρουμανίας.

Υπάρχουν επίσης πολύ διακριτικοί επιχειρηματίες που κατέχουν εντυπωσιακές περιουσίες τόσο στη Ρουμανία όσο και στο εξωτερικό. Στο Μονακό, μια ομάδα επιχειρηματιών έχει κατοικία ή κατοικία και η επιρροή τους στη ρουμανική οικονομία είναι ισχυρή: οι Radu Dimofte, Dragoș Dobrescu, Nicolae Dumitru, γνωστός ως Niro, Puiu Popoviciu ή Cristian Burci είναι μόνο μερικοί από αυτούς.

Υπάρχουν επίσης πολύ πλούσιοι άνθρωποι που έχτισαν την επιχείρησή τους στον τομέα των υπηρεσιών ή της βιομηχανίας και που έγιναν πρωταθλητές στους τομείς ανάπτυξής τους. Ο Radu Timiș ή Ioan Popa στη βιομηχανία τροφίμων, ο Iulian Dascălu στις επενδύσεις σε ακίνητα, ο Zoltan Teszari στις τηλεπικοινωνίες, ο Daniel Dines ή ο Florin Talpeș στις υπηρεσίες πληροφορικής και αυτοματισμού, οι αδερφοί Dragoș και ο Adrian Pavăl ή ο Iulian Stanciu στο εμπόριο λιανικής.

Αν ο πλούτος της δεκαετίας του '90 προερχόταν από το εμπόριο, τη μικρή συνοριακή κυκλοφορία, πρώην σεκιουριτάδες ή δικαιούχους του κομμουνιστικού συστήματος και αμφιλεγόμενες ιδιωτικοποιήσεις, αργότερα υπήρξαν ίδιες εταιρείες στις υπηρεσίες και τη βιομηχανία, τη μεταποίηση και τον τουρισμό και την εκθετική ανάπτυξη της οικονομίας και των εισοδημάτων. Σιγά σιγά, οι Ρουμάνοι εκατομμυριούχοι άρχισαν να κεφαλαιοποιούν υγιείς επιχειρήσεις και να συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη που όλοι ονειρευόμασταν.

Επί ProTV Instagram News βρείτε τις εικόνες της στιγμής σε όλο τον κόσμο!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να εγκαταστήσετε ΔΩΡΕΑΝ την εφαρμογή ProTV News για Android και iPhone!