“Ο Χένρι Κίσινγκερ μόλις πέθανε. Λένε να μην μιλάμε άσχημα για τους νεκρούς. Τι γίνεται όμως με την αλήθεια;”, έγραψε στην πλατφόρμα X, πρώην Twitter, καθηγητής οικονομικών από το Πανεπιστήμιο Monash στην Αυστραλία.

Ο Κίσινγκερ, ο οποίος ήταν υπουργός Εξωτερικών την εποχή της εισβολής του 1974, είπε στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζέραλντ Φορντ, ο οποίος μόλις είχε αναλάβει τα καθήκοντά του μετά την ηχηρή παραίτηση του Ρίτσαρντ Νίξον μετά το σκάνδαλο του «Watergate», ότι η Τουρκία είχε το δικαίωμα να αναλάβει τον έλεγχο μέρη της Κύπρου χάρη στην τουρκική μειονότητα που ζει στο νησί.

«Δεν υπάρχει κανένας αμερικανικός λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι δεν πρέπει να κατέχουν το ένα τρίτο της Κύπρου», είπε ο Κίσινγκερ στη Ford στις 13 Αυγούστου 1974, σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που έλαβε η εφημερίδα. Ο Εθνικός Κήρυξ.. Την επόμενη μέρα η Τουρκία κατέλαβε μέρος της Κύπρου.

«Η τουρκική τακτική είναι σωστή: πάρε ό,τι θέλεις και μετά διαπραγματεύσου με βάση την κατοχή», πρόσθεσε, ακόμη κι αν η Ελλάδα, πρωταγωνίστρια της σύγκρουσης με την Τουρκία, θύμα της οποίας ήταν η Κύπρος, ήταν σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών. κράτη εδώ και χρόνια. Τα λεπτά της συνάντησης του ηγέτη του Λευκού Οίκου με τον Κίσινγκερ δείχνουν ότι ο κορυφαίος διπλωμάτης της Ουάσιγκτον πιστεύει ότι η Τουρκία είναι πιο σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ από την Ελλάδα λόγω των αμερικανικών πυρηνικών όπλων που φιλοξενεί η Άγκυρα.

Ο Κίσινγκερ πέθανε στο σπίτι του στο Κονέκτικατ.

Στη δεκαετία του 1970, στη μέση του Ψυχρού Πολέμου, συνέβαλε σε πολλά από τα καθοριστικά παγκόσμια γεγονότα της δεκαετίας. Οι προσπάθειες του γερμανικής καταγωγής Εβραίοι πρόσφυγες οδήγησαν σε διπλωματική προσέγγιση των ΗΠΑ προς την Κίνα, ιστορικές διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης για τον έλεγχο των όπλων, διευρύνθηκαν οι δεσμοί μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του και οι ειρηνευτικές συμφωνίες του Παρισιού με το Βόρειο Βιετνάμ. Ενώ πολλοί επαίνεσαν τον Κίσινγκερ για την ιδιοφυΐα και την εμπειρία του, άλλοι τον αποκαλούσαν εγκληματία πολέμου για την υποστήριξή του στις αντικομμουνιστικές δικτατορίες, ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική.