Ο Constantin Brâncusi χρειάστηκε ένα χρόνο για να ταξιδέψει από τη Χόμπιτα, τη γενέτειρά του, στο Παρίσι. Φεύγει με τα πόδια, αφού αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών στο Βουκουρέστι. Στο δρόμο πουλούσε συνέχεια τα πράγματα που είχε σε μια τσάντα για να επιβιώσει και το καλοκαίρι του 1904, πιο συγκεκριμένα στις 16 Ιουλίου, έφτασε στο μέρος που είχε ονειρευτεί.

Στο Παρίσι Έκανε τα πάντα, έπλενε πιάτα σε εστιατόρια για να αγοράσει φαγητό, αλλά γράφτηκε, σε ηλικία 28 ετών, στη Σχολή Τεχνών. Μετά από τρία χρόνια στη γαλλική πρωτεύουσα, είχε την ευκαιρία να δουλέψει για καλά χρήματα στο στούντιο του Auguste Rodin. Ούτε εκεί έμεινε: «Τίποτα δεν φυτρώνει στη σκιά των επιβλητικών δέντρων!», αυτό φαίνεται να μετέδωσε στον Ροντέν ο Μπρανκούσι.

Ακολουθεί για αυτόν μια περίοδος επιβεβαίωσης, αυτή είναι η στιγμή που συνειδητοποιεί την Προσευχή, το Φιλί και τη Επίγεια Αφιέρωση, έργα νεότητας, που δημιουργήθηκαν στα νιάτα του. Το 1910 λάνσαρε τη σειρά Miss Pogany, εμπνευσμένη από τη νεαρή κοπέλα με την οποία γευμάτιζε κάθε μέρα σε μια πανσιόν στο Παρίσι.

Έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αμερική το 1914, από τότε άφησε πίσω του τη φτώχεια, άρχισε να δέχεται παραγγελίες και να τον εκτιμούν οι συλλέκτες του εξωτερικού.

Άπειρη Ξύλινη Στήλη

Το 1920, έκανε την πρώτη παραλλαγή του Infinity Column σε δρυς για έναν παριζιάνικο φίλο του και επτά χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε τη σειρά Craftsman Bird, το έργο που περιλαμβάνει τουλάχιστον 27 παραλλαγές, η καθεμία αξίας άνω των 20 εκατομμυρίων δολαρίων.

Μια κυρία που ηγήθηκε του Συνδέσμου Γυναικών Gorjene κάλεσε τον Brâncuşi, το 1937, να χτίσει μνημεία στο Târgu Jiu αφιερωμένα στους πεσόντες ήρωες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Κάπως έτσι: εμφανίζονται η Πόρτα των Φιλιών, το Σοκάκι με τις Καρέκλες, το Τραπέζι της Σιωπής και η Στήλη του Απείρου.

Ο μεγάλος Ρουμάνος γλύπτης πέθανε την άνοιξη του 1957, αλλά ένα χρόνο νωρίτερα ήθελε να δώσει όλα τα έργα του στο ρουμανικό κράτος, αλλά οι αρχές τον αρνήθηκαν (μεταξύ αυτών ο George Călinescu και ο Mihail Sadoveanu), με το αιτιολογικό ότι δεν ήταν ήταν άνευ αξίας. , ώστε να αποφασίσει να το δωρίσει στο Γαλλικό Δημόσιο και για να γίνει αποδεκτή η δωρεά, να γίνει Γάλλος πολίτης. Είναι θαμμένος στο νεκροταφείο Montparnasse στο Παρίσι.

Ταινία για τον Μπρανκούζι

Ο άνθρωπος του πολιτισμού Horia Muntenus, που έκανε μια ταινία για το Brâncusi, μας προσκαλεί σε μια συγκεντρωμένη ανάγνωση, για να έχουμε την ευκαιρία, τώρα, να νιώσουμε την ατμόσφαιρα και τις εποχές που έζησε ο Constantin Brâncusi.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να έχουν πρόσβαση στην ταινία «Ένα δέντρο στη μέση του κόσμου, Constantin Brâncusi», εδώ

Ο Μπρανκούζι ήταν άνθρωπος της εποχής του

Στη μακροχρόνια έρευνά του, τόσο για να αποκρυπτογραφήσει τα μεγάλα «αινίγματα» των αρχαίων τεχνών, που σώζονται μέχρι σήμερα. καθώς και στην αναζήτηση νέων τύπων ανάλυσης (ο γλύπτης ήταν σύγχρονος με τη γέννηση της ψυχανάλυσης – Freud και Jung -, τις μεγάλες εισβολές και επεκτάσεις του συμβολισμού και του εσωτερισμού – René Guénon), ο Brâncusi επανεξέτασε τη σύλληψή του καλλιτεχνική, σε ασυμφωνία με τα μεγάλα «παγώματα» και «ακαδημαϊκοί» της εποχής.

Φίλος του Henri Coandă, του Traian Vuia, αλλά και άλλων μηχανικών, τους «δανείζεται» και τους «δανείζει» ιδέες που συνδέονται με την αεροδυναμική και την πρωτοτυπία του σχεδιασμού. Ο Brâncusi, θα μπορούσε να πει κανείς, συνέθεσε την επαναστατική σκέψη των αρχών του 20ού αιώνα.

Ήταν σύγχρονος του Albert Einstein και του Nicola Tesla, φίλος του θεαματικού Tristan Tzara και της ομάδας του (Benjamin Fundoianu, Ion Vinea, Marcel Iancu, Stephan Roll, Sașa Pană, Victor Brauner, Max Hermann Maxi… που τηλεφώνησε με τον τίτλο «Άγιος Βασίλης», ίσως όχι μόνο επειδή ήταν σοφός ως Άγιος Βασίλης, αλλά και για να τονίσει τα πλεονεκτήματά του ως ιδρυτής ή αρχηγός της Πρωτοπορίας, αν και αρνήθηκε αυτές τις ιδιότητες).

Το ίδιο το γυάλισμα του γλυπτικού έργου, που εγκαινιάστηκε από τον Brâncusi, έχει συμβολική αξία. Το βρανκουσιανό γυάλισμα δεν είναι μόνο το προνόμιο της αναζήτησης της τελειότητας, αλλά και το απόθεμα ελπίδας του Εαυτού, του Εαυτού που, μέσω της στίλβωσης, μας αποκαλύπτεται τόσο λαμπρό όσο ο Ήλιος. Φυσικά, στο πλαίσιο, δεν θα ξεχνάμε ότι ο Μπρανκούζι ήταν σύγχρονος του μεγαλύτερου φιλοσόφου του 20ού αιώνα, του Μάρτιν Χάιντεγκερ. Θα βρούμε στον Brâncusi την έννοια του Heidegger: ένας Dasein, ένα ξέφωτο, ένα άνοιγμα του Being in Light, στα γλυπτά του Brâncusi.

Ναι, ο Constantin Brâncusi δεν ήταν μόνο μεγάλος καλλιτέχνης, αλλά και άνθρωπος της εποχής του. Το χάρισμα και τα πνευματώδη λόγια του, το χιούμορ και οι παραδουνάβιες συνήθειές του έχουν μαγνητίσει, «υπνωτιστεί» στο Παρίσι, σε όλη την Ευρώπη και πέρα ​​από τον ωκεανό. Από τον Πικάσο έως τον Τζέιμς Τζόις, μέσω των Αμεντέο Μοντιλιάνι, Έρικ Σάτι, Μαν Ρέι, Πέτρε Παντρέα, Β.Γ. Παλαιολόγο, μέχρι τον Μαχαραγιά της Ινδόρε, Γιεσβάντ Ράο Μπαχαντούρ, οι φίλοι του ήταν αναρίθμητοι, όπως και οι θαυμαστές του – από τους διάσημους προστάτες του, από όμορφες Ρουμάνες πριγκίπισσες από Paris, Martha Bibescu, Elena Văcărescu και Ana Brâncoveanu de Noilles, στους μαθητευόμενους της, τη ζωγράφο Otilia (Marchișiu) Cosmuța-Bolony και τη γλύπτρια Milița Pătrașcu, στις Παριζιάνες χορεύτριες Lizica και Irina, την Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα και φωτογράφο, την Irina Codreanyeru. ακόμη και η Sanda Kessel και η Margareta Cosăceanu.

Φυσικά, αυτός ο μαγνητισμός (αυτή η αύρα του λαμπρού ασκητισμού) τράβηξε γύρω του όμορφες και ευγενείς γυναίκες, μερικές μεγάλες αγάπες, όπως αυτή που συνδέεται με τη Margyt Pogany ή την ιρλανδική Αμερικανίδα Eileen Lane. Η σαγηνευτική δύναμη των σκέψεών του συναρπάζει.

Μάλιστα, η πρώτη του βιογράφος, Carola Giedeon Welker, είπε: «Στο στούντιο του Brâncusi μπήκες με τις ιδέες σου και έφυγες με τις δικές του». Μεταξύ των πολλών μαθητευομένων του ήταν οι Ion Jalea, Oskar Han, Romul Ladea, Mac Constantinescu, EtenneHajdu (Istvan Hajdu), Octav Doicescu, Constantin Antonovici, Ion Vlasiu. οι Γερμανοί Ernst Barlach, Jean (Hans) Arp, ο Ιάπωνας Αμερικανός Isamu Noguchi, ο Ελβετός Alberto Giacometti και ένας από τους μεγαλύτερους Βρετανούς γλύπτες, ο Henry Moore, έκαναν πνευματικές αξιώσεις στην τέχνη του Brâncusi, δηλώνοντας ότι «ο Brâncusi ήταν αυτός που αποκατέστησε την εποχή μας. συνείδηση ​​καθαρής μορφής».

Έκανε επανάσταση στην τέχνη της εποχής του

Σημαντική ήταν η στάση του Μπρανκούζι απέναντι στην Τέχνη, την οποία θεώρησε ως αποκρυστάλλωση της Ζωής – μας έφερε κοντά, μέσα μας, ιστορικές ανατροπές και στροφές, μας έφερε πίσω στα απλά πράγματα και τις χαρές του στοχασμού (αυτή η κατάσταση του ανώτερου και ανυψωμένου πνεύματος). μας θύμισε το Αρχέτυπο, τη Συνείδηση ​​της ανθρώπινης καταγωγής μας και εκτιμούσε, σε μια εξαιρετικά ταραχώδη εποχή, την Αναγέννηση του Αρχέτυπου. Έχει εξυψώσει τόσο την προοπτική της ανθρωπότητας στην ανθρωπότητα που το πουλί του είναι ένας Φοίνικας. Κατ’ εξοχήν, το Brâncusi είναι ο Φοίνικας της γλυπτικής τέχνης.

Μπορούμε να μιλήσουμε για μερικά τουλάχιστον σημαντικά πράγματα στην αισθητική επανάσταση του Constantin Brâncusi: I. Στην Ιστορία της παγκόσμιας γλυπτικής, ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που εισήγαγε τη στίλβωση του έργου τέχνης. II. Ουσιοποιεί την καλλιτεχνική έκφραση. III. Στυλιζαρίζει τη βάση και την ενσωματώνει σε ένα σύνολο, με το γλυπτό έργο.

IV. Εισήγαγε τα μαθηματικά και τη γεωμετρία σε κάθε έργο του με έναν εντελώς μοναδικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τη Χρυσή Αναλογία, παρέχοντας μια συνεχή ευκαιρία για έκπληξη στους μαθηματικούς και τους γεωμέτρους καθώς αποτύπωσε την εσωτερική κίνηση του έργου τέχνης, απελευθερώνοντας αυτή της βαρύτητας, μέσω της αεροδυναμικής. των μορφών. V. Εννοιολογούσε το γλυπτικό αντικείμενο, δίνοντάς του την αξία ΣΥΜΒΟΛΟΥ, παρακινώντας τη ΔΙΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ σε καλλιτεχνικά έργα, εξάγοντας ιδεατές αξίες. VI. Σχεδίασε το γλυπτικό SYSTEM (Cycle of Birds; Monumental Peripatetic Sculptural Ensemble of Târgu Jiu, «Path of Heroes»). ΕΡΧΕΣΑΙ. Αφομοίωσε τα εξυψωμένα παράδοξα εγκαινιάζοντας/αποκαλύπτοντας ένα νέο παράδοξο – την αρχή της φαινομενικής αντίφασης.

Στο πρώτο μέρος του 20ου αιώνα, όλες οι τέχνες γνώρισαν μεγάλες ανανεώσεις έκφρασης, αλλά η γλυπτική τέχνη του Μπρανκούζι γνώρισε την πιο θεαματική επανάσταση από όλες. Εννοιολογεί την καλλιτεχνική έκφραση, της προσδίδει αξία αρχής και διαλογισμού, με μια κλασική, ευρωπαϊκή φιλοσοφική έννοια.

Εισήγαγε τον δυναμισμό στη γλυπτική τέχνη, αποκαλύπτοντάς μας ότι η μορφή δεν είναι απλώς ένα δοχείο, αλλά το ίδιο το εσωτερικό φως του αντιπροσωπευόμενου θέματος. Γι’ αυτό ερεύνησε για πολύ καιρό το γυάλισμα και το εξασκούσε πυρετωδώς (είτε σε μπρούτζο, είτε σε μάρμαρο, είτε σε ξύλο).

Το γλυπτικό έργο δεν είναι πλέον απλώς ένα καλλιτεχνικό αντικείμενο, αλλά το ίδιο το εσωτερικό φως του θέματος, φως που εκπορεύεται από (και με) τη δύναμη της αυθεντικότητας των αιώνων και των γενεών, για να ακτινοβολεί, με χαρά και επισημότητα, στην ψυχή του ο θεατής, στόχος όλων των αρχετυπικών μηνυμάτων.

Τεχνικές του Μπρανκούζι

Οι τεχνικές του Constantin Brâncusi γεννιούνται λοιπόν από την οργανική ανάγκη για τη σκέψη του Brâncusi, μια σκέψη του Μίθου, τη μυθική σκέψη που ανακτήθηκε/κληρονόμησε από τον αρχαϊκό άνθρωπο, την οποία φέρνει για να συναντήσει τον σύγχρονο άνθρωπο.

Έζησε στο Παρίσι, στις καλλιτεχνικές και επιστημονικές ανατροπές των αρχών του αιώνα, κοντά στις γραμμές του τραμ, κοντά στις ταράτσες των καφενείων όπου κατανάλωναν όπιο, καφέ, αψέντι και καπνό, είχε ταξιδέψει με τρένο και αυτοκίνητο σε όλη την Ευρώπη. . , είχε ταξιδέψει με καράβι αρκετές φορές στην Αμερική, είχε δει τις μεγάλες πόλεις, τους κινηματογράφους, τις φωτισμένες διαφημίσεις, είχε δοκιμάσει καλά κρασιά από μπουκάλια με ετικέτες, του άρεσε η τζαζ, ήξερε το γραμμόφωνο, το ραδιόφωνο, φορούσε γυαλιά ηλίου. και ήταν ένα σύγχρονο.

Εκεί όμως έζησε και ο αρχαϊκός άνθρωπος, θεματοφύλακας του Μύθου. Και δεν ήθελε ο αρχαϊκός άνθρωπος μέσα του να κυριεύεται από θλίψη μπροστά στα νέα κύματα, μπροστά σε ριζικές κοινωνικές και συμπεριφορικές αλλαγές, αλλά, μέσα από την προσπάθειά του, ο Brâncusi, με τη γοητεία του, με την ιδιοφυΐα του, διαιώνισε το χαμόγελο του αρχαίου ανθρώπου στα σύγχρονα χείλη του. Έστω και ελαφρώς μυστηριώδες, γιατί υποτίθεται ότι ήταν έτσι, έστω και μαγικό, γιατί η τέχνη του ήταν θαυματουργή.

“Brâncusi: Οι ρουμανικές πηγές καθολικές προοπτικές”

Στο Μουσείο Τέχνης Τιμισοάρα, τα έργα του Μπρανκούζι εκτίθενται, δανεικά υπό εξαιρετικές συνθήκες, από το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, το Centre Pompidou στο Παρίσι, την Tate στο Λονδίνο, το Ίδρυμα Guggenheim, το Εθνικό Μουσείο Τέχνης στο Βουκουρέστι και αυτό του Κραϊόβα. , καθώς και από ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο.

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή έως τις 28 Ιανουαρίου 2024. Μπορείτε να την επισκεφτείτε από Τετάρτη έως Κυριακή, από τις 10 π.μ. έως τις 8 μ.μ., με το τελευταίο εισιτήριο να διατίθεται στις 7 μ.μ. Η έκθεση θα είναι κλειστή τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και η τιμή του εισιτηρίου είναι 100 λέι. Συνταξιούχοι, μαθητές και φοιτητές επωφελούνται από εκπτώσεις.

Η έκθεση χρηματοδοτείται από το Συμβούλιο της Κομητείας Τιμισοάρα και συνδιοργανώνεται στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης από το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Τιμισοάρα, το Ίδρυμα ArtEncounters και το Γαλλικό Ινστιτούτο της Ρουμανίας, παράρτημα Τιμισοάρα.

Κριστίνα Σεντρέα