Τα τελευταία 3 χρόνια έχω κερδίσει την Τουρκία παντού. Ντενζελί, Ικόνιο, Εσκισεχίρ, Νεβσεχίρ, Αττάλεια, Αλάνια, Μερσίνα, Άδανα, Ερντεμλί, Γκαζιπάσα, Ταρσός, Οσμάνιγιε, Ερμενέκ. Περισσότερα από 15.000 χιλιόμετρα σε όλη την Τουρκία, από τουριστικά μέρη όπως το Pamukkale, η Capodoccia και η Antalya, μέχρι χωριά ξεχασμένα από τον κόσμο όπου ίσως κανένας άλλος Ρουμάνος δεν έχει πατήσει το πόδι του. Έχω περάσει τα τελευταία 5 χρόνια στη Σλοβακία, τη Δημοκρατία της Τσεχίας, τη Γερμανία και τη Γαλλία για τουλάχιστον ένα μήνα το καθένα. Μπορώ να πω ότι έχω δει την Ευρώπη και έχω δει την Τουρκία…

Μπαμπά… μας τρώνε οι Τούρκοι. Βλέπουμε επίσης φτώχεια, αλλά είδα τη μεγαλύτερη φτώχεια κοντά στον Πύργο του Άιφελ, στο Παρίσι. Εκεί, στα μάτια των μαύρων που πουλούσαν μπιχλιμπίδια, είδα την απόγνωση και την παραίτηση, κάτι που δεν είδα ούτε στους ζητιάνους στην Τουρκία. Οι Τούρκοι έχουν πολύ ανεπτυγμένη υποδομή, πολύ πέρα ​​από την Ευρώπη. Πέρασα τα βουνά τους και το τρανσφαγάρασαν μοιάζει με μονοπάτι. Η ιστορία της περιοχής δεν αφορά μόνο την Τουρκία, η ιστορία της περιοχής αφορά την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την Ορθοδοξία. Εκκλησίες σκαμμένες στα βουνά, όπου μπορείς ακόμα να δεις τις τοιχογραφίες και να καταλάβεις ότι είναι ακριβώς αυτές που βλέπουμε στα μοναστήρια μας, το ίδιο στυλ, τα ίδια χρώματα. Όσο για τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία… κλαίει ο μπαμπάς όταν βλέπουμε τι έχουν κάνει εκεί οι Τούρκοι. Όταν επέστρεψα στην κοιλάδα της Πράχοβας… μετά από 6-7 εβδομάδες στην Τουρκία, ήθελα να επιστρέψω στα χωράφια μου. Δεν συνηθίζω να βρίζω… αλλά από τον Comarnicus μέχρι το Busteni, απαριθμώ όλους τους πολιτικούς που θυμάμαι τα τελευταία 40 χρόνια, ξεκινώντας από τον Τσαουσέσκου και τελειώνοντας με τον Φικουσού, και τους ανακατεύω με όλους τους αγίους και τους θεούς. …

Όσον αφορά την ασφάλεια, ανεξάρτητα από το πού βρισκόμουν και πόσο φτωχή ήταν η περιοχή, δεν ένιωθα ανασφαλής. Κάθε φορά που είχα ένα πρόβλημα, έπαιρνα βοήθεια. Το έφτιαξα; Αμέσως ήρθε ένας Τούρκος και μου έδειξε που είναι το κοντινότερο βουλκανισμό. Έκαψα μια θέση στην πλάτη μου; Αμέσως ήρθε να μου πει ένας Τούρκος. Όταν χρειαζόμουν μια υπηρεσία, ήταν πάντα φθηνότερη από τη Ρουμανία και η τουρκική ήταν γρήγορη. Η αστυνομία? Με σταμάτησαν στα φίλτρα (ειδικά όταν ήμουν 100-200 χλμ. από τη Συρία). Πάντα με σεβασμό, πάντα μετά από έλεγχο των εγγράφων μου με ευχαριστούσαν και με άφηναν να φύγω χωρίς επεισόδια, χωρίς καμία προσπάθεια παράτασης της στάσης περισσότερο από όσο έπρεπε.

Λοιπόν… σχετικά με το αγόρι που συνελήφθη επειδή έμοιαζε «σαν ομοφυλόφιλος»… και που ήταν ειλικρινής ακτιβιστής LGBTQ+, και το οποίο, «κατά τύχη», έτυχε να βρίσκεται κοντά σε μια περιοχή όπου μια παρέλαση υπερηφάνειας πήγαινε χωρίς άδεια. λαμβάνουν χώρα, και που μόλις «κατά λάθος» τσακώθηκε με την αστυνομία, πριν τον βάλουν στο βαν… Θα ήθελα να πω, μέσα από το πρίσμα της δικής μου εμπειρίας, ότι η Τουρκία δεν είναι Ολλανδία, ότι η Τουρκική Οι αρχές είναι πολύ προσεκτικές με τους τουρίστες, από τα τελωνεία, τους χωροφύλακες, την αστυνομία. Οι Τούρκοι είναι εξαιρετικά ευδιάθετοι και φιλόξενοι, ακόμα κι αν δεν έχουν τίποτα από αυτό, αλλά η αστυνομία, ο στρατός και οι χωροφύλακες τους πρέπει να αντιμετωπίσουν βόμβες, επιθέσεις , τρομοκράτες και δεν συζητούν πότε συμβαίνει αυτό, αλλά αφορά τους Ευρωπαίους “πολίτες” που έχουν δικαιώματα “όπως αυτά των Δυτικών”.

Ήμουν στην Ανατολή, στον παραδοσιακό χώρο, και είδα γυναίκες με μίνι φούστες, κοντό παντελόνι, λαιμόκοψη. Είναι αλήθεια, δεν έχω δει άντρες με φούστες, γόβες και ροζ μπλούζες… αλλά από αυτή την άποψη, ειλικρινά, προτιμώ την Τουρκία. Από την πλευρά μου, μπορείς να είσαι γκέι, μπορείς να είσαι ό,τι θέλεις, να κάνεις ό,τι θέλεις στο δωμάτιό σου, να έχεις μπαρ για να βγεις… στο δρόμο, είτε είσαι γκέι είτε είσαι στρέιτ… λίγη ευπρέπεια στη συμπεριφορά και στο ντύσιμο.

00