Η μνήμη του Αγίου Λουκιανού του Μάρτυρα τιμάται κατά το Ορθόδοξο Χριστιανικό ημερολόγιο στις 15 Οκτωβρίου.

Ο Saint-Lucien καταγόταν από μια πλούσια οικογένεια στη Σαμοσάτα της Συρίας. Έμεινε ορφανός σε ηλικία 12 ετών και από μικρός διάλεξε την αυστηρή και σκληρή ζωή εκείνων που πάντα παρηγορούνταν με τη σκέψη του Θεού.

Είχε συνηθίσει από τα νιάτα του να μην πίνει κρασί, αλλά μόνο νερό, του έδιναν φαγητό μια φορά την ημέρα, και μερικές φορές για μια ολόκληρη εβδομάδα δεν έτρωγε τίποτα, και το φαγητό του ήταν μόνο ψωμί και νερό. Μέσα από μια ζωή σαν αυτή, φτάνοντας στο βάθος της σοφίας, έγινε άξιος της ιερατικής χειροτονίας και χειροτονήθηκε στην Αντιόχεια.

Στην Αντιόχεια ίδρυσε περίφημη κατηχητική σχολή και μεταξύ αυτών που ακολούθησαν τα μαθήματά του ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ένα μεγάλο επίτευγμα του Αγίου Λουκιανού ήταν η αναθεώρηση των Εβδομήκοντα (το ελληνικό κείμενο των Αγίων Γραφών).

Ο άγιος μάρτυρας Λουκιανός μαρτύρησε επί Μαξιμιανού Δαίας (305-313), στη Νικομήδεια, αφού μίλησε για τον Χριστό Θεό ενώπιον του αυτοκράτορα. Ο Μαξιμιανός είχε ακούσει να λένε για τον Άγιο Λουκιανό ότι το πρόσωπό του ήταν τόσο όμορφο και τα λόγια του τόσο γλυκά που όποιος έβλεπε το τίμιο πρόσωπό του και άκουγε τα λόγια του δεν μπορούσε να γίνει χριστιανός. Γι’ αυτόν τον λόγο ο αυτοκράτορας έμεινε σε απόσταση, πίσω από ένα παραπέτασμα, για να μην έλκεται από το πρόσωπο και τα λόγια του Αγίου Λουκιανού στη χριστιανική πίστη.

Οι Χριστιανοί βασανίστηκαν τόσο σκληρά και τρομερά που, όταν έφεραν στη Νικομήδεια, ο Άγιος Λουκιανός ανακάλυψε ότι πολλοί από αυτούς ήταν κρυμμένοι και ήθελαν να απαρνηθούν τον Χριστιανισμό. Τους συμβούλεψε όλους με τον δυνατό λόγο του και τους ενίσχυσε, λέγοντάς τους να μην φοβούνται αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, γιατί δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή.

«Μη φοβάστε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή. μάλλον να φοβάσαι αυτόν που μπορεί να χάσει την ψυχή του και το σώμα του στην κόλαση.» (Ματθαίος 10, 28)

Όταν βρισκόταν στην Καππαδοκία, βλέποντας τους στρατιώτες να αρνούνται τον Χριστό φοβούμενοι τους δικαστές, τους είπε: «Ω! τι ντροπή για σένα, γιατί ως στρατιώτες πάντα βάζεις την υγεία σου για τον επίγειο και πρόσκαιρο βασιλιά, και τις ψυχές σου για αυτόν, και για τον Χριστό, τον ουράνιο και άξιο Βασιλιά, δεν ήθελες να μείνεις σταθερός, όχι μόνο – εσύ τον γλίτωσες, αλλά κι εσύ τον απαρνήθηκες. (…) Είναι για μάταιη δόξα και τιμή που έκανες τόση καταστροφή, και για τον Κύριό σου, που έδωσε το αίμα του για εμάς και ετοίμασε απερίγραπτη καλοσύνη για τους δούλους του, δεν ήθελες να υπομείνεις λίγο και να βασιλεύεις μαζί Του για πάντα. Να ντρέπεστε για τα μικρά παιδιά και τις ανήμπορες γυναίκες, των οποίων η καρδιά είναι πιο έντονη από τη δική σας, γιατί υπομένουν γενναία για τον Κύριό τους και έχουν γίνει σαν άντρες, και εσείς, φοβούμενοι το μαρτύριο, δημιουργήσατε γυναίκες και μικρά παιδιά. Τι θα σου συμβεί όταν ο Χριστός σε καλέσει στην κρίση του; (Βίοι των Αγίων).

Και οι στρατιώτες, ακούγοντας αυτό, στράφηκαν στον Χριστό και πήγαν σε βασανιστήρια, ομολογώντας με την καρδιά και το στόμα τους το πανάγιο όνομα του Ιησού Χριστού. Έως και σαράντα στρατιώτες σκοτώθηκαν τότε για τον Χριστό. (πηγή: τ. «Βίοι των Αγίων»), γράφει το Agerpres.