«Ξέρω ότι σου άρεσε το παρκούρ όταν ήσουν παιδί». Από πού προήλθε το ενδιαφέρον σας;
– Μεγάλωσα στη βόρεια Ελλάδα, στη μικρή πόλη της δυτικής Μακεδονίας, τα Γρεβενά, και όταν ήμουν έφηβος, γύρω στο 2009, ο ιστότοπος κοινής χρήσης βίντεο YouTube άρχισε να εκρήγνυται στο Διαδίκτυο και πολλοί άνθρωποι έχουν ανεβάσει κάθε είδους βίντεο. περιεχόμενο, συμπεριλαμβανομένων πολλών βίντεο παρκούρ, είπε το μνημόσυνο István Gyulai στο Székesfehérvár μπροστά στον Έλληνα Ολυμπιονίκη πρωταθλητή στο άλμα εις μήκος, Miltiadisz Tentoglu. – Οι φίλοι μου και εγώ το παρακολουθούσαμε όλη την ώρα, και τους δοκιμάσαμε όλους, κάναμε ποδήλατα, BMX, skateboards, αλλά μου άρεσε περισσότερο το parkour, μας έδωσε τη μεγαλύτερη ελευθερία.

«Γιατί ένιωσες έτσι;»
«Επειδή μπορούσα να το κάνω οπουδήποτε, δεν χρειαζόμουν εξοπλισμό, δεν χρειαζόμουν τίποτα». Εξάλλου, το ίδιο συμβαίνει και με το άλμα εις μήκος: μπορώ να πηδάω όπου θέλω. Έκανα παρκούρ για τέσσερα χρόνια, νομίζω ότι δεν ήμουν κακός στο επίπεδό μας, ήξερα μερικά κόλπα.

ΤΕΛΙΚΟΣ ΑΝΔΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΤΟΚΙΟ

«Τα παράτησες για τον στίβο;»
– Πάντα παρακολουθούσα αγώνες στίβου, ειδικά αγώνες άλματος επίδειξης, θυμάμαι καλά τις προσπάθειες του νικητή Greg Rutherford στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, αλλά στο σπίτι, είχα λίγες ευκαιρίες να το κάνω μόνος μου. Δεν ήταν πολύ δημοφιλές. Αργότερα βρήκα ένα μικρό κλαμπ στην πόλη, μια ομάδα παιδιών που είχαν δύο προπονητές και ασκούσαν όλα τα αθλητικά νούμερα στο χώμα. Με έναν φίλο μου κατεβήκαμε μια φορά, αλλά κατά τύχη. Στην αρχή με ενδιέφερε το άλμα εις ύψος γιατί έμοιαζε με το παρκούρ, αλλά με τον καιρό κατάλαβα ότι το άλμα εις μήκος ήταν καλύτερο και είμαι πιο επιδέξιος σε αυτό.

– Η εμπειρία του parkour σε βοήθησε στο άλμα εις μήκος;
«Είμαι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό». Αυτό θα ακούγεται περίεργο, αλλά για μένα, το άλμα εις μήκος είναι ένας συνδυασμός παρκούρ και βιντεοπαιχνιδιών. Ακόμα παίζω πολύ αυτές τις μέρες. Το όραμα και η αντίληψη είναι πολύ σημαντικά για μένα και τα βιντεοπαιχνίδια με βοηθούν να οπτικοποιήσω τα άλματα και την τεχνική μου. Προσπαθώ να παρατηρώ και να αναλύω τους άλλους, είμαι καλός σε αυτό.

Το 2022 κέρδισε τόσο το EC όσο και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, αλλά ήρθε 2ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Eugene.

«Πότε ανέβηκες επίπεδο;»
– Ο πρώτος μου προπονητής στα Γρεβενά λεγόταν Βαγγέλης Παπανίκος, ήταν πολύ τίμιος άνθρωπος, δύο τρεις φορές την εβδομάδα μας πήγαινε σε άλλη πόλη, μισή ώρα από το σπίτι, όπου μπορούσαμε να προπονηθούμε σε ένα συνηθισμένο αθλητικό γήπεδο. Έκανε πολλά για εμάς. Μετά στην Πολωνία, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων στο Μπίντγκος, κέρδισα το πρώτο μου μετάλλιο, ένα ασημένιο με 791, από το οποίο πήρε το όνομά μου το νέο γήπεδο στα Γρεβενά.

– Πώς διαχειρίζεστε το βάρος των προσδοκιών;
– Δεν νιώθω μεγάλη πίεση γιατί έχω μάθει να μην με νοιάζει τι σκέφτονται ή λένε οι άλλοι για μένα. Είναι ο καλύτερος τρόπος να εστιάσετε στον εαυτό σας. Αφού κέρδισα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, έχω συνηθίσει να με περιμένουν να κερδίζω ξανά και ξανά όπου κι αν πάω. Είναι σχεδόν αδύνατο να αποκλείσω τα πάντα, αλλά προσπαθώ να μην δίνω σημασία σε τίποτα, απλώς να κάνω τη δουλειά μου και να διασκεδάζω δίνοντας τον καλύτερό μου εαυτό.

«Είναι μόλις είκοσι πέντε ετών και έχει κερδίσει σχεδόν τα πάντα». Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι;
“Υπάρχουν δύο!” Κέρδισα ένα πέρυσι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Βελιγράδι, και ήταν ξεχωριστό όχι μόνο επειδή το κέρδισα με τον προσωπικό μου καλύτερο εαυτό, το 855, αλλά και επειδή κυριάρχησα όλη την ώρα και ότι μου άρεσε πολύ ο αγώνας. Αν και η πρώτη μου προσπάθεια ήταν κακή, η δεύτερη ήρθε το νικηφόρο άλμα, που αμέσως ήξερα ότι θα ήταν αρκετό για να πετύχει. Σε σύγκριση με το ότι ήταν παγκόσμιο πρωτάθλημα, φαινόταν ιδιαίτερα εύκολο, γιατί από εκεί και πέρα ​​ήξερα ότι το χρυσό ήταν δικό μου. Παρόμοιο ήταν και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2022 στο Μόναχο, στο οποίο ήρθα πρώτος με 852, και ήταν επίσης ένας αρκετά ξεκάθαρος αγώνας, κέρδισα με μεγάλη διαφορά, δεν έκανα κανένα λάθος, κάθε προσπάθεια ήταν ακριβής και καθαρή, ήδη έχασε τα δύο τελευταία άλματα.

«Το άλμα εις μήκος μπορεί να γίνει οπουδήποτε, πηδάω όπου θέλω»

– Κατά την παρουσίαση των υποψηφίων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, υιοθέτησε μια πόζα που έκτοτε έγινε διάσημη, την οποία δανείστηκε από ιαπωνικό καρτούν. Γιατί το έκανες?
– Τελικά ήμασταν στην Ιαπωνία, χώρα των anime, και είναι η αγαπημένη μου σειρά, λέγεται One Piece, την βλέπω κάθε εβδομάδα από το 2011, έχει ήδη ξεπεράσει το χιλιοστό επεισόδιο. Πριν από την εισαγωγή στον τελικό του Ολυμπιακού, στο call room, σκέφτηκα ότι έπρεπε να κάνω κάτι ξεχωριστό και έτσι βρήκα μια εμβληματική πόζα ενός από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες, τον Luffy. Αν κάπου, στην Ιαπωνία, σίγουρα θα το εκτιμήσουν.

«Ο τελικός αποδείχθηκε εξίσου συναρπαστικός…
«Ήταν πραγματικά πολύπλοκο». Πήδηξα πολύ καλά στην αρχή στα προκριματικά, έφτασα εύκολα στο τελικό επίπεδο, αλλά μετά ήταν σαν να ένιωσα μια μικρή πίεση, δεν ξέρω καν. Ίσως επειδή ο τελικός ήταν το πρωί, έπρεπε να σηκωθούμε νωρίς το πρωί στις έξι η ώρα για να μπορέσουμε να φύγουμε εγκαίρως από το Ολυμπιακό χωριό. Ήταν ένα τρελοκομείο. Στις πέντε πρώτες προσπάθειες, δεν κατάφερα να προσγειώσω ούτε ένα καλό άλμα και στην τρίτη, γλίστρησα στην μπάρα κατά τη διάρκεια του άλματος, σαν να μην είχα βρει τον εαυτό μου. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση, αλλά τελικά τα κατάφερα.

– Πήδηξατε στο ίδιο ύψος, 841 εκ., με τον Κουβανό Χουάν Μιγκέλ Ετσεβάρρια, αλλά βγήκατε νικητής με καλύτερη δεύτερη προσπάθεια.
– Ομολογώ, δεν είχα καν στόχο το χρυσό μετάλλιο, μόνο το ασημένιο. Εκείνη την εποχή νόμιζα ότι ο Echevarría ήταν καλύτερος από εμένα, είναι ένας πολύ ταλαντούχος αθλητής. Προσπάθησα να τον κερδίσω τόσες φορές όταν ήμασταν νεότεροι, αλλά δεν τα κατάφερα και με στεναχωρεί πραγματικά που δεν αγωνίστηκε πέρυσι και φέτος, όταν ήμουν σε καλύτερη φόρμα. Είμαι έτοιμος να τον νικήσω, απλά τον τελευταίο καιρό είναι μακριά από τους αγώνες.

Έχει πολύ κίνητρο για να κερδίσει το προσωπικό του καλύτερο πάνω από 870 εκατοστά

– Κέρδισε με το τελευταίο του άλμα στο Τόκιο. Δίνεις μεγάλη έμφαση στην έκτη προσπάθεια;
– Τέσσερις φορές από τους επτά αγώνες φέτος το τελευταίο μου άλμα ήταν το μεγαλύτερο, δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ίσως είναι επειδή νιώθω ότι έχω πολλά να χάσω αν δεν τα καταφέρω και μισώ να χάνω. Τίποτα δεν αποδεικνύει ότι δίνω τον καλύτερό μου εαυτό από το γεγονός ότι δίνω πάντα την πιο σκληρή μου προσπάθεια στο τελευταίο άλμα.

– Τον Φεβρουάριο είχε μια μικρή σύγκρουση με τη διεθνή ένωση. Τι ακριβώς συνέβη;
– Η διαμάχη προέκυψε από παπουτσάκια. Ας προχωρήσουμε λίγο μπροστά, αλλά για παράδειγμα: κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού Silesian Diamond League, τρεις σπρίντερ βοήθησαν τους καλύτερους στα 1.500 μέτρα επίπεδης ανδρών, καθοδηγήθηκαν από τα φώτα για να πάρουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Εν τω μεταξύ, η κατάστασή μας γίνεται πιο δύσκολη. Οι πρώην άλτες, ο Καρλ Λιούις, ο Μάικ Πάουελ, ακόμη και ο Ολυμπιονίκης του 2016, Τζεφ Χέντερσον, πηδούσαν με σίτες, που θέλω να φορέσω – μας απαγόρευσαν γι’ αυτό. Πρώτα, αυτά που χρησιμοποιούνται από δρομείς μεσαίων αποστάσεων και αργότερα μέσα στο έτος, αυτά που χρησιμοποιούνται από σπρίντερ. Αυτό δεν είναι ίση μεταχείριση και επομένως δεν είναι δυνατή η κατάρριψη ρεκόρ. Αν οι παλιές κορυφές διασταυρώνονταν με αιχμές, πώς θα μπορούσαμε να τις πολιορκήσουμε χωρίς αυτές;! Είναι σωστό; Ομολογώ ότι με θυμώνει. Και απλά για να διευκρινίσουμε: το πρόβλημα δεν είναι καθόλου με τους παλιούς δίσκους, ότι φτιάχνονταν με καρφιά, αλλά στο ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε αυτό.

– Πώς δίνεις κίνητρο στον εαυτό σου ως νεαρός αθλητής που έχει ήδη συγκεντρώσει σχεδόν όλα τα μετάλλια;
«Πρώτα από όλα, θέλω να αποδείξω τον εαυτό μου». Μου αρέσει να πηδάω μεγάλα, οπότε τελειοποιώ συνεχώς την τεχνική μου. Το δέκατο καλύτερο άλμα μου είναι αυτή τη στιγμή 838 εκατοστά, προσπαθώ να το βελτιώσω έτσι ώστε τα δέκα καλύτερα άλματά μου να είναι, ας πούμε, πάνω από τα 850. Αν θέλετε αποτέλεσμα, νομίζω ότι μπορείτε να το σπρώξετε στα 870-875, τουλάχιστον ο προπονητής μου και Νομίζω ότι μπορώ να το κάνω. Και αν τα καταφέρει, θα είναι το πέμπτο μεγαλύτερο άλμα όλων των εποχών. Λοιπόν, αυτό είναι πολύ κίνητρο!

«Είναι όταν δεν κάνεις στίβο και δεν αναλύεις τα άλματά σου;»
– Είναι συνήθεια μου εδώ και πολλά πολλά χρόνια, όταν θέλω να ξεφύγω από την πραγματικότητα, κάθομαι με τους φίλους μου και παίζω βιντεοπαιχνίδια. Με σβήνει τελείως, επικεντρώνομαι σε αυτό και τα ξεχνάω όλα για λίγες ώρες, απλά διασκεδάστε και τέλος. Path of Exile, League of Legends, Counter Strike, Valorant, κάθε παιχνίδι είναι ευπρόσδεκτο! Αλλά δεν κάθομαι κάθε μέρα μπροστά στο μηχάνημα, μόνο όταν έχω χρόνο. Αν είμαι κουρασμένη, συνηθίζω να κοιμάμαι…

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 12 Αυγούστου 2023 του Képes Sport, το σαββατιάτικο συμπλήρωμα του Nemzeti Sport.)