Ολοένα και πιο σοβαρές κατηγορίες απαγγέλλονται κατά των ελληνικών αρχών και του λιμενικού σε σχέση με την τραγωδία που σημειώθηκε την περασμένη εβδομάδα, η οποία φέρεται να προκάλεσε το θάνατο περισσότερων από μισή χίλια άτομα. Υπολογίζεται ότι πάνω από 700 άτομα, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, επέβαιναν στο αλιευτικό σκάφος που βυθίστηκε κοντά στη χερσόνησο της Πελοποννήσου το βράδυ της 13ης Ιουνίου, καθ’ οδόν από το Τομπρούκ της Λιβύης προς τις ιταλικές ακτές. Μόνο εκατό άνθρωποι επέζησαν από την καταστροφή.

Εκτός από τη βραδύτητα της επιχείρησης διάσωσης, που αναφέραμε νωρίτερα, η χρήση σχοινιών ρυμούλκησης εγείρει και την ευθύνη του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος στην τραγωδία, έγραψε για όσα συνέβησαν στην ανάρτησή του την Παρασκευή. ανακατασκευαστής Ο κόσμος. Το λέει πιο ριζοσπαστικά το Μόναχο Suddeutsche Zeitung, ο οποίος κατάφερε να μιλήσει και στους επιζώντες, οι οποίοι ομόφωνα υποστήριξαν ότι οι Έλληνες ανέτρεψαν ευθέως το πλοίο τους. Ρωτήσαμε επίσης τον ειδικό για τους πρόσφυγες της Επιτροπής του Ελσίνκι για το ιστορικό της τραγωδίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, η διέλευση των προσφύγων μεταξύ κρατών, πιέζοντας μέσα κοινή πρακτική, αν και η χώρα μας έχει αναπτύξει ένα ιδιαίτερα απάνθρωπο σύστημα και σε αυτόν τον τομέα.

Η γαλλική εφημερίδα κατάφερε να μιλήσει με αρκετούς επιζώντες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο φυλασσόμενο στρατόπεδο της Μαλακάσας, βόρεια της Αθήνας, παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με αρκετούς από αυτούς, οι ελληνικές αρχές τους έχουν απαγορεύσει να μιλήσουν, επικαλούμενες την έρευνα που διατάχθηκε μετά την τραγωδία. . Ο ένας, ένας Σύρος που ζήτησε την ανωνυμία του, είπε ότι στο πλοίο επέβαιναν περίπου 200 άτομα, όπου ταξίδευε επίσης, ο ένας πάνω στον άλλο.

Όταν τελείωσαν τα τρόφιμα και το νερό μετά από λίγες μέρες ταξιδιού, δύο άνθρωποι πέθαναν από δίψα.

Κάποια στιγμή σταμάτησε και η μηχανή και τότε προσπάθησαν για πρώτη φορά να επικοινωνήσουν με την ιταλική ή την ελληνική ακτοφυλακή: «Δεν έχει σημασία ποιος, αρκεί να μας σώσει κάποιος», είπε ο νεαρός. Διέσχισαν και το μονοπάτι δύο εμπορικών πλοίων, από το ένα έπαιρναν νερό και φαγητό, από το άλλο μάταια ζητούσαν βοήθεια, έδωσαν τη συμβουλή να στραφούν στους λιμενικούς.

Τελικά έφτασε το Λιμενικό, αλλά σύμφωνα με τον Σύριο, και αυτό συνάδει με δηλώσεις αρκετών επιζώντων, που διέρρευσαν στον ελληνικό Τύπο τις τελευταίες ημέρες, επιχείρησαν να ρυμουλκήσουν το υπερπλήρες σκάφος με σχοινί ρυμούλκησης.

Το σχοινί έσπασε στην πρώτη προσπάθεια και τη δεύτερη φορά το ψαρόβαρκα έκανε όχθη δεξιά και αριστερά και μετά ανατράπηκε ως αποτέλεσμα του ελιγμού, είπε ο άνδρας.

«Δεν ξέρω αν ήθελαν να μας ρυμουλκήσουν στην Ιταλία ή στην Ελλάδα, αλλά λόγω της συμπεριφοράς τους, δεν είχα την εντύπωση ότι ήθελαν να μας σώσουν».

είπε ο επιζών.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν και δηλώσεις που έγιναν σε επίσημους φορείς που δημοσιεύθηκαν στον ελληνικό Τύπο, α Ο κόσμος αναφέρει έναν 23χρονο Σύριο που είπε ότι στη δεύτερη απόπειρα ρυμούλκησης, το σκάφος τους ανατράπηκε καθώς οι Έλληνες επιτάχυναν και φώναζαν μάταια να σταματήσουν.

Αρχικά, οι αρχές αρνήθηκαν την αντιεπαγγελματική παρέμβαση που επιβεβαίωσαν αρκετοί μάρτυρες και τελικά στις 16 Ιουνίου, ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης Iliasz Sziakantaris παραδέχτηκε ότι «η ακτοφυλακή χρησιμοποίησε ένα σχοινί για αρκετά λεπτά για να πλησιάσει το αλιευτικό σκάφος».

Η ρυμούλκηση δεν είναι μια συνηθισμένη πρακτική διάσωσης, ειδικά όταν πρόκειται για σκάφος χαμηλής ευστάθειας γεμάτο ανθρώπους, τόνισε η Ο κόσμοςστον Βιτόριο Αλεσάντρο, τον συνταξιούχο πλέον πρώην εκπρόσωπο της ιταλικής ακτοφυλακής. «Τα κύματα που προκαλούνται από τη ρυμούλκηση και η αναγκαστική κίνηση του πλοίου είναι πολύ επικίνδυνα για ένα ήδη υπό πίεση και ασταθές κύτος».

Άλλοι δύο ειδικοί επιβεβαίωσαν στην εφημερίδα ότι επρόκειτο για πολύ επικίνδυνο και ακατανόητο ελιγμό, πρώτα απ’ όλα έπρεπε να δοθούν σωσίβια και σωσίβιες ζώνες στους ανθρώπους, καθησυχάζοντάς τους ότι οι ξαφνικές κινήσεις τους δεν θα ανατρέψουν το όχημα.

Αυτό έχει ήδη πει συγκεκριμένα ο εκπρόσωπος Τύπου του Λιμενικού Σώματος της Ελλάδας Νικόλαος Αλεξίου εξήγησαν την αδράνειά τους στα ΜΜΕότι κάθε επικίνδυνος ελιγμός θα μπορούσε να προκαλέσει ατύχημα σε περίπτωση πλοίου γεμάτου κόσμο: «σε περίπτωση επέμβασης υπήρχε κίνδυνος να βυθιστεί το πλοίο».

Ο Ο κόσμος ανακατασκευάστηκε αναλυτικά τις τελευταίες ώρες του προσφυγικού πλοίου:

Στις 13 Ιουνίου, στις 7:30 π.μ. CET, ο Ιταλομαροκινός ακτιβιστής Nawal Soufi ανακάλυψε την παρουσία του πλοίου στη Μεσόγειο Θάλασσα.

“Κατευθύνω το σήμα SOS ενός πλοίου που μετέφερε 750 άτομα που φθάνει από τη Λιβύη (…). Οι άνθρωποι που επέβαιναν (…) ξέμειναν από νερό αφού πέρασαν τέσσερις ημέρες στη θάλασσα”

– έγραψε στα κοινωνικά δίκτυα. Λίγο μετά, ο rγύρω στις 08:15 δημοσίευσε τις δορυφορικές συντεταγμένες του πλοίου που ελήφθησαν μέσω τηλεφώνου, στις οποίες πρόσθεσε:

«Δραματική κατάσταση στο πλοίο! Χρειάζονται άμεση βοήθεια.

Οι ελληνικές αρχές δήλωσαν αργότερα ότι ενημερώθηκαν για την κατάσταση από το Κέντρο Διάσωσης και Συντονισμού της Ρώμης (MRCC). Στις 9:45 π.μ., αεροπλάνο της ευρωπαϊκής υπηρεσίας προστασίας των συνόρων Frontex πέταξε επίσης πάνω από το πλοίο, μεταδίδοντας αμέσως εικόνες και πληροφορίες στους Έλληνες, σύμφωνα με το πρακτορείο.

Ωστόσο, το ελικόπτερο της ελληνικής ακτοφυλακής απογειώθηκε από το νησί της Λέσβου, 600 χιλιόμετρα μακριά, στις 10:50 π.μ., σχεδόν τρεις ώρες μετά την πρώτη αναφορά του πλοίου. Χρειάστηκε τουλάχιστον 1 ώρα 45 για να φτάσει το ελικόπτερο στο πλοίο. Έφτασε στο σημείο, «βλέπει πολύ κόσμο στο πλοίο» αλλά «κανονική πορεία και ταχύτητα». Αν και είχε ήδη αναφερθεί στην έκθεση της Frontex ότι «το πλοίο είναι πολύ γεμάτο και κινείται με χαμηλή ταχύτητα».

Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, τα εμπορικά πλοία που επιχειρούσαν στην περιοχή «ειδοποιήθηκαν αμέσως και δόθηκε εντολή να αλλάξουν πορεία» για να πλησιάσουν το πλοίο που κινδυνεύει. Ο πρώτος που έφτασε, ο Lucky-Sailor, επιβεβαίωσε ότι έλαβε αυτές τις οδηγίες,

αλλά μόνο στις 2:10 μ.μ., περίπου μιάμιση ώρα μετά την ώρα που υποδεικνύουν οι αρχές.

Στις 2:50 μ.μ., το σκάφος προσεγγίστηκε με ασφάλεια για να συμμορφωθεί με το αίτημα του ελληνικού MRCC για «δωρεά τροφής και νερού». Ανάλογες οδηγίες έλαβε και το δεύτερο κινητοποιημένο εμπορικό πλοίο, το Fidèle-Guerrier, σύμφωνα με συνέντευξη του καπετάνιου του που δημοσιεύτηκε στον ελληνικό Τύπο:

«πλησιάστε το πλοίο για να παράσχετε τροφή, νερό και καύσιμα».

Σε αυτή τη βάση, φαίνεται ότι το MRCC ήλπιζε ότι οι πρόσφυγες θα συνέχιζαν να πλέουν.

Τα δύο εμπορικά πλοία απεγκλωβίστηκαν για να προχωρήσουν το βράδυ και αργά το βράδυ, παρά το γεγονός ότι το πλοίο παρασύρεται επικίνδυνα και αβοήθητα στην ανοιχτή θάλασσα.Στις 21:18, μετά από Ο Faithful-Warrior απεγκλωβίστηκε επίσης από την περιοχή, αφήνοντας μόνο το σκάφος της Ελληνικής Ακτοφυλακής με τους πρόσφυγες. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τι συνέβη μέχρι που το πλοίο βυθίστηκε γύρω στις 23:00.

Αφ ‘ετέρου,ήδη από δεδομένα ενεργειακής θέσης φαίνεται ότι εΓύρω στις 12:30 μ.μ., οκτώ εμπορικά πλοία άλλαξαν πορεία για να προσεγγίσουν τον τόπο του ατυχήματος. Προσπάθησαν να σώσουν τους πρόσφυγες που είχαν πέσει στη θάλασσα για περίπου δώδεκα ώρες. Οκτώ ημέρες αργότερα, η ελληνική ακτοφυλακή και το ναυτικό εξακολουθούσαν να ερευνούν την περιοχή.

συνολικά 104 άνθρωποι διασώθηκαν και 82 πτώματα ξεβράστηκαν στην ξηρά. Περισσότερα από 500 άτομα αναζητούνται ακόμη.

Ο Vincent Cochetel, ο ειδικός απεσταλμένος της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες για την Κεντρική Μεσόγειο, καταδίκασε «την πρακτική παράκτιων κρατών όπως η Ελλάδα να συνοδεύουν πλοία στην ιταλική ζώνη διάσωσης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι τους παρέχουν βενζίνη, σωσίβια ή τρόφιμα για τους”. Σύμφωνα με τα στοιχεία εντοπισμού θέσης που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, το αλιευτικό σκάφος κινούνταν με μέση ταχύτητα από 5 έως 6 χιλιόμετρα την ώρα. Αν υποθέσουμε ότι θα μπορούσε να κρατήσει τη διαδρομή του και δεν συνέβη τίποτα, θα χρειαζόταν άλλες τέσσερις ημέρες για να φτάσει στην Ιταλία.

Όπως και ο Cochetel, ο εμπειρογνώμονας ασύλου της Ουγγρικής Επιτροπής του Ελσίνκι, Δρ Zsolt Szekeres, είπε επίσης ότι είναι σύνηθες φαινόμενο οι χώρες να προσπαθούν να «μεταβιβάσουν» την ευθύνη για τους αιτούντες άσυλο η μία στην άλλη.

Αυτό οδηγεί στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες που ορίζει ο νόμος: «Σε τελική ανάλυση, αυτός που φεύγει, του οποίου η ζωή έχει αφαιρεθεί, αυτός και τα παιδιά του διώκονται, απειλούνται με θάνατο και βασανιστήρια, έως ότου τουλάχιστον κάποιος τους δώσει μια δίκαιη ακρόαση. Τουλάχιστον δεν μπορεί να σου πει από τι τρέχει και τι του συνέβη».

Σύμφωνα με τον Szekeres, υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί μεταξύ Ελλάδας και Ουγγαρίας, καθώς η μεταχείριση των αιτούντων άσυλο και στις δύο χώρες περιλαμβάνει την προσπάθεια αποστολής τους πίσω στη χώρα από την οποία προσπάθησαν να περάσουν τα σύνορα.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον συντονιστή του προγράμματος ασύλου, υπάρχει επίσης μια σημαντική διαφορά:

Στην Ελλάδα υπάρχουν καταυλισμοί όπου φιλοξενούνται αιτούντες άσυλο και υπάρχουν γνήσιες διαδικασίες ασύλου. Στην Ουγγαρία, από την άλλη πλευρά, η νομοθεσία ορίζει ρητά ότι οι αιτήσεις ασύλου δεν μπορούν να υποβληθούν στο έδαφος της χώρας.

Έτσι, όποιος βρεθεί στο έδαφος της χώρας χωρίς τα κατάλληλα χαρτιά – και οι πρόσφυγες γενικά δεν έχουν τα κατάλληλα χαρτιά – η αστυνομία θα τον απωθήσει πίσω στη Σερβία χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση:

«Επιστρέφονται αναγκαστικά στη Σερβία, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους».

Σύμφωνα με τον ειδικό, σε αρκετές περιπτώσεις πρόσφυγες μεταφέρθηκαν από το αεροδρόμιο Ferihegy στον φράχτη των συνόρων και αναγκάστηκαν να περάσουν στη Σερβία.

«Μιλάμε για οικογένειες που έφτασαν με παιδιά που, σύμφωνα με τη σειρά και τον τρόπο, όταν έφτασαν και κατέβηκαν από το αεροπλάνο, πήγαν στην αστυνομία και υπέδειξαν ότι είχαν έρθει με πλαστά διαβατήρια, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να να φύγουν από τη χώρα τους, όπου θα ήταν νεκροί.Και οι αρχές τους έπιασαν και τους απέλασαν στη Σερβία».

Απάνθρωπα συστήματα τυπικά της βαλκανικής διαδρομής είναι για παράδειγμαΟι πρόσφυγες είναι κλειδωμένοι σε «κενό» στην πύλη, δίνοντας ίσως επίσης στον Τύπο την ευκαιρία να απεικονίσει τις «βίαιες συνοριακές διελεύσεις» με βίντεο και εικόνες. Όλα αυτά όμως δημιουργούνται από τις απάνθρωπες πολιτικές των κρατών και όχι επειδή θέλουν να παραβιάσουν το νόμο.

Όπως γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην Ελλάδα που διαμαρτύρονται ενάντια σε αυτές τις δολοφονικές πολιτικές: πολλές οργανώσεις, συνδικάτα και αριστερά κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και αντιρατσιστικών συλλογικοτήτων, διαδήλωσαν στις 15 Ιουνίου διοργάνωσε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Οι διαδηλωτές ζήτησαν επίσης την αποξήλωση του φράχτη που είχε ανεγερθεί στα ελληνικά σύνορα. Εκείνο το βράδυ, χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να διαδηλώσουν ενάντια στη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, η οποία δεν εμποδίζει τον εγωισμό των επιμέρους κρατών, αλλά συμβάλλει επίσης με σημαντικούς οικονομικούς πόρους στο να γίνει η Μεσόγειος το πιο επικίνδυνο σύνορο στον κόσμο, όπου από το 2014 περισσότεροι από 27.000 θα μπορούσαν να χάσουν τη ζωή τους σύμφωνα με στοιχεία από το Missing Migrants Project.