Στις 25 Ιουνίου η Ελλάδα προσέρχεται σε εκλογές για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (PND) προηγείται και σε αυτές τις εκλογές και θα μπορούσε, αυτή τη φορά, να κερδίσει την πλειοψηφία για να σχηματίσει μόνο του κυβέρνηση. Καθώς στις ελληνικές εκλογές θα εφαρμοστεί ένα «ενισχυμένο αναλογικό εκλογικό σύστημα», υπάρχει μια κατάσταση win-win για το NDP. Ωστόσο, η τουρκική μειονότητα μετατράπηκε σε όργανο εσωτερικής πολιτικής σύγκρουσης στο πλαίσιο των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Η γλώσσα, η οποία στοχεύει τα δικαιώματα των τουρκικών μειονοτήτων, είναι πολύ ανησυχητική.

Συγγραφέας: Can ACUN, Ερευνητής Εξωτερικής Πολιτικής στο Ίδρυμα SETA (Ίδρυμα Πολιτικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών)

Στις 25 Ιουνίου, όταν η Ελλάδα πηγαίνει στις κάλπες για δεύτερη φορά, το συντηρητικό Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (PND), χάρη σε ένα ενοποιημένο αναλογικό εκλογικό σύστημα, θα μπορούσε αυτή τη φορά να αποκτήσει την πλειοψηφία που θα του επέτρεπε να κυβερνήσει μόνο του. Άλλα κόμματα, όπως ο αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να είναι πολύ πίσω. Στις εκλογές του Μαΐου 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη απότομη πτώση του ποσοστού ψήφων και βρέθηκε πίσω από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Μεταξύ όλων των διοικητικών περιφερειών της Ελλάδας, η μόνη περιοχή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκε ως ηγέτης ήταν η Ροδόπη, η οποία περιλαμβάνει πυκνοκατοικημένες τουρκικές πόλεις, όπως η Κομοτηνή (στα τουρκικά «Gümülcine») και οι Σάπες (στα τούρκικα «Şapçı»).

Στο πλαίσιο αυτό, οι Τούρκοι έχουν γίνει στόχος της συνεχιζόμενης εσωτερικής πολιτικής πάλης στην Ελλάδα. Ειδικότερα, το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στοχοποιεί αντίπαλα κόμματα μέσω των Τούρκων και συνδεδεμένων υποψηφίων. Ο πρωθυπουργός και αρχηγός του κυβερνώντος Κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, ισχυριζόμενος ότι η Τουρκία παρενέβη στις γενικές εκλογές στην Ελλάδα, ισχυρίστηκε ότι το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή, είχε οργανώσει εκστρατεία για δύο υποψηφίους καταγωγής Τουρκίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. κόμμα, ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, δίνοντας την πρώτη θέση στη λίστα του στους Τούρκους βουλευτές Hüseyin Zeybek και Özgür Ferhat, που βρέθηκαν στο στόχαστρο της κυβέρνησης, δήλωσε ότι ο Μητσοτάκης χρησιμοποιεί την τουρκική μειονότητα ως εκλογικό υλικό και ότι είναι πολύ επικίνδυνο. Το PND κατάφερε να κερδίσει πάνω από το 40% των ψήφων στις εκλογές της 21ης ​​Μαΐου, αλλά η Ροδόπη, όπου συγκεντρώνονται οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, ήταν η μόνη περιοχή όπου το κόμμα δεν κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία. Στο πλαίσιο αυτό, η ΠΝΔ έβαλε πρακτικά στο στόχαστρο την τουρκική μειονότητα, υποστηρίζοντας ότι το αποτέλεσμα της Ροδόπης οφείλεται στη στήριξη που έδωσε το τουρκικό προξενείο στους τουρκικής καταγωγής υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ. Διαφορετική είναι η στάση του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη από τη στάση της Νέας Δημοκρατίας. Προσπαθούν να ζωγραφίσουν μια φιλοτουρκική εικόνα, καθώς επικεντρώνονται περισσότερο στα προβλήματα της τουρκικής μειονότητας.

Η τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα

Σύμφωνα με τις συμφωνίες, τις οποίες έχουν υπογράψει η Τουρκία και η Ελλάδα, η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης (BTTA) αποκλείστηκε από την υποχρεωτική ανταλλαγή μεταξύ των δύο χωρών. Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι από τον τουρκικό πληθυσμό στη Δυτική Θράκη. Η Δυτική Θράκη καλύπτει γεωγραφικά τις επαρχίες της Ροδόπης (στα τουρκικά «Rodop»), της Ξάνθης (στα τούρκικα «İskeçe») και του Έβρου (στα τούρκικα «Meriç»). Με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923, η τουρκική κοινότητα της Δυτικής Θράκης αναγνωρίζεται ως «μειονότητα». Ωστόσο, παράλληλα με την εξέλιξη των τουρκοελληνικών σχέσεων, η ελληνική διοίκηση συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα σχετικά με τα «μειονοτικά δικαιώματα» των μελών της τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη. Αυτά τα προβλήματα εκδηλώνονται ιδιαίτερα στον τομέα της εκπαίδευσης και των θρησκευτικών ελευθεριών. Η ελληνική διοίκηση δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της μειονότητας να ορίζει την εθνική της ταυτότητα, με το επιχείρημα ότι ο όρος «τουρκική μειονότητα» δεν περιλαμβάνεται στη Συνθήκη της Λωζάνης. Πράγματι, αν και ο όρος «μουσουλμάνος» χρησιμοποιείται στα άρθρα «Προστασία των μειονοτήτων» της Συνθήκης της Λωζάνης, το επίθετο «Τούρκος» που εμφανίζεται σε άλλες διατάξεις της συνθήκης και σε δηλώσεις στα πρακτικά της Διάσκεψης είναι φυσικά ότι μέλη της δυτικοθρακικής μειονότητας που αποκλείστηκαν από την ανταλλαγή ήταν Τούρκοι. Και πάλι, οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης μετατρέπονται συχνά σε εργαλείο εσωτερικών πολιτικών συζητήσεων και αγώνων, όπως συνέβη στην περίπτωση των πρόσφατων εκλογών, και οι Τούρκοι μπορούν να στοχοποιηθούν. Επομένως, οι Έλληνες πολιτικοί θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί, να σέβονται τα μειονοτικά δικαιώματα των Τούρκων και να μην το χρησιμοποιούν ως εργαλείο εσωτερικής πολιτικής.