Σαν να μην έφταναν η πανδημία και ο πόλεμος για να διαταράξουν την ομορφιά και την ηρεμία των ημερών του γυμνασίου τους, οι φετινοί απόφοιτοι αναγκάζονται να διοργανώσουν το πάρτι αποφοίτησής τους χωρίς να αποφοιτήσουν. Η απεργία των εκπαιδευτικών σημαίνει ότι οι γενικοί μέσοι όροι δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, έτσι ώστε ούτε ο αρχηγός της τάξης ούτε οι νικητές των αποφοίτων να μπορούν να καθοριστούν μετά τους εορτασμούς του τέλους του έτους. Στην πραγματικότητα, οι νέοι δεν μπορούν να αυτοαποκαλούνται απόφοιτοι μέχρι να οριστικοποιηθεί η κατάσταση στο σχολείο.

Αυτό δεν εμπόδισε τους Lauriens, για παράδειγμα, να οργανώσουν την παραδοσιακή εορταστική διαδρομή. Καθώς τα φορέματα και τα τόγκα είχαν δεσμευτεί εκ των προτέρων και το Aula Magna είναι έτοιμο να υποδεχθεί τους επισκέπτες ανά πάσα στιγμή, η γιορτή εκτυλίχθηκε με εγγενή συναισθήματα και φωτογραφίες. Όπως κάθε χρόνο, οι καλύτεροι μαθητές των τελικών τάξεων ύψωσαν τη σημαία του πρώην Εθνικού Κολλεγίου «ATLaurian», το τελετουργικό του εορταστικού μαθήματος συμπεριλαμβανομένης της παρουσίασης του κλειδιού της επιτυχίας μεταξύ 12ου και 11ου έτους, αλλά και ένα τελευταίο κουδούνισμα το κουδούνι που του κάνει να τραγουδάει κάθε φορά η σκηνοθέτις Mihaela Prăjinariu. Λουλούδια, βίντεο από τις πιο όμορφες στιγμές των λυκειακών χρόνων, μια τελευταία κραυγή από τον κατάλογο και τα διπλώματα που απονεμήθηκαν μόνο με αλφαβητική σειρά ολοκλήρωσαν τη γιορτή των φιναλίστ.

“Εδώ βρισκόμαστε ξανά τη στιγμή που σας χωρίζουμε από μια γενιά Λαυριανών, την αρχή ενός νέου σταδίου στη ζωή σας. Με τα ίδια συναισθήματα, αλλά πάντα διαφορετικά, γιατί είστε μοναδικοί και όμορφοι. Ως σκηνοθέτες, προσπαθήσαμε να να είμαι κοντά σας, για να απαλύνουμε τις επιπτώσεις της δύσκολης περιόδου που όλοι περάσαμε. Ψάξαμε λύσεις, φτιάξαμε υλικά, περάσαμε από την πανδημία και διαδικτυακά μαθήματα. Προσπαθήσαμε να σας βοηθήσουμε. να δώσουμε το καλύτερο. Προσπαθήσαμε να να είναι ένα δεύτερο σπίτι για εσάς, και αν ήταν έτσι, σημαίνει ότι τα καταφέραμε. Ευχαριστούμε, γονείς, που μας δώσατε τα διαμάντια σας για να γυαλίσουμε εμείς οι δάσκαλοι.”

«Ευχαριστούμε επίσης τους δασκάλους που ήταν δίπλα σας αυτά τα δύσκολα χρόνια, σε μια περίοδο έντονης συναισθηματικής φόρτισης. Ναι, είστε και εσείς μια γενιά θυσιών και για

ότι εδώ, τελειώνουμε το λύκειο υπό τις συνθήκες όπου η απεργία των καθηγητών έχει κάπως τεντώσει τη σχέση σχολείου και κοινωνίας. Ας χαρούμε όμως που πέρασες αυτό το κομμάτι της προπόνησής σου, να έχεις πάντα δίπλα σου τους αγαπημένους σου, υγεία, πολλές επιτυχίες σε ότι έρχεται και λαμπρό μέλλον!είναι τα μηνύματα που στέλνουν οι σκηνοθέτες Ioan Onofrei και Mihaela Prăjinariu.

“Ευχαριστώ τους δασκάλους, με τους οποίους φόρεσα το τόγκα ενηλίκων. Ευχαριστούμε τη σοφία του διευθυντή, την εργατικότητα των ανθρώπων που εργάζονται στο σχολείο, τη φιλία των συναδέλφων μας από άλλες τάξεις. Τέλος και πάνω από όλα, εμείς Ευχαριστώ γονείς, γιατί είστε οι ήρωές μας και χωρίς εσάς δεν θα είχε γίνει τίποτα εξαρχής.Αγαπητοί συνάδελφοι, σας εύχομαι καλή επιτυχία και ελπίζω στις επόμενες δεκαετίες να ξαναβρεθούμε όλοι εδώ με ασφάλεια. Συγχαρητήρια στον έξυπνοι, δόξα στους καλούς, συγχαρητήρια σε αυτούς που τελειοποίησαν τις ακαδημαϊκές τους αρετές, έπαινο σε όσους κατάφεραν να τις ξεπεράσουν. Laurian, σας είμαστε ευγνώμονες και σας ευχόμαστε, ανεξάρτητα από τον αριθμό των γενεών που θα έρθουν και περάστε σύμφωνα με τη φύση, θα μείνετε εκεί και θα τα παραλάβετε όλα, όπως λάβατε και εμάς».είναι τα λόγια του Matei Tanasă, ενός από τους νικητές του Laurian.

Οι φιναλίστ εγκαταλείπουν τις τάξεις του Λυκείου με την ελπίδα ότι οι εξετάσεις του απολυτηρίου θα γίνουν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, χωρίς να διακυβευτεί η εισαγωγή τους στις σχολές που έχουν μπροστά τους.