Οι τέσσερις, δύο ενήλικες και δύο παιδιά, ξεκίνησαν το ταξίδι τους από το Ilfov. Αν και μικρό και με τζίρο πάνω από 400.000 χιλιόμετρα, το αυτοκίνητο ετοιμάστηκε σαν βιβλίο.

Αφού δεν βρήκε εξαρτήματα, την τελευταία μέρα ο οδηγός έφτιαξε το κλιματιστικό με τη βοήθεια του μηχανικού. Με λίγες αποσκευές λόγω έλλειψης χώρου, οι ταξιδιώτες ξεκίνησαν για τις ελληνικές ακτές.

Ωστόσο, λόγω έλλειψης χώρου, ο οδηγός άφησε τον εφεδρικό τροχό στο σπίτι. Ωστόσο, ο άνδρας δεν εγκατέλειψε τις πιο σημαντικές αποσκευές του – τη «σπιτική» μπύρα. Η οικογενειακή εμπειρία μοιράστηκε στις κοινωνικά δίκτυα και συγκέντρωσε χιλιάδες likes. Από την άλλη, ο οδηγός Ion Iliescu λέει ότι έλαβε εξαιρετικά επιθετικά μηνύματα από ορισμένους συμπατριώτες του που τον κατηγόρησαν ότι έβαλε τα παιδιά του σε κίνδυνο.

«Τελειώσαμε και φέτος τις διακοπές. Τι να πω….Είμαι χαζός. Μετά από 2.950 χιλιόμετρα εκεί και πίσω και όλα τα όμορφα μέρη που ανακαλύψαμε, επιστρέψαμε με αναμνήσεις που μπορούμε να πούμε στα εγγόνια μας.

Έχω δύο γαλανομάτα παιδιά που (μου είπαν με μεγάλη μυστικότητα) το στομάχι του Ντέιβιντ είναι άδειο όταν βλέπει τιρκουάζ νερά, τα μαλλιά της Αλεξάνδρας επιπλέουν στο χέρι του όταν, μετά από μια καμπύλη, η θάλασσα από ψηλά είναι ένα εξωπραγματικό μπλε.

Πώς μπορείς να μην κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να προκαλέσεις τέτοια συναισθήματα;

Τέσσερα χρόνια πηγαίνουμε Ελλάδα με το ίδιο αυτοκίνητο (tico) που είναι εξαιρετικό αυτοκίνητο, έχω την εντύπωση ότι τους αρέσει και σε αυτούς. Ο κινητήρας αλλάζει όταν πας στο δρόμο, τραβάει καλύτερα, ανεβάζει ταχύτητα πιο γρήγορα. Δεν έχει ηλεκτρονικά, όλα είναι μηχανικά, και δεν θα βρείτε καμία ταλαιπωρία στο δεύτερο που ακολουθεί.

Για όσους ανησυχούν για την τεχνική κατάσταση του αυτοκινήτου, τους διαβεβαιώνω ότι θα το φροντίσω λόγω του παιδιού μου, όλα έχουν αλλάξει με νέα ανταλλακτικά, όλα έχουν προσαρμοστεί σύμφωνα με το βιβλίο. Για να κάνω μια σύγκριση, ένα κερί κοστίζει 10-15 λέι, πλήρωσα 85 λέι για ένα. Γιατί; Γιατί έχω εμμονή με την τελειότητα και δεν μπορείς να είσαι τέλειος στα φτηνά. Έχουμε ακόμα ένα Spark, αλλά δεν χρειάζεται να το συνοδεύουμε στο δρόμο, μας κουράζει σε μικρά ταξίδια.

Τα πρώτα δύο χρόνια μου φαινόταν φυσιολογικό να μην γράψω ότι είχα πάει Ελλάδα με τον Τίκο, αλλά πέρσι έφτασε η κρίση και ήμασταν τόσο ανυπόμονοι που είπαμε να πάμε με κάθε ρίσκο.

Ένα βράδυ (μετά την επιστροφή μας) είπα να κάνω ένα ενθαρρυντικό ποστ ότι είμαστε 2 ενήλικες συν 2 παιδιά (αν και η Αλεξάνδρα είναι 20) και τσεκάραμε την Ελλάδα παρόλο που είναι κρίση και έχουμε δώσει χρήματα (ένα μάτσο) σε τεστ για 4 κόσμο, σαν να ήταν κουλ και χωρίς εφεδρικό λάστιχο (όχι ότι χωράει, απλά δεν υπάρχει χώρος για αυτό) και δεν το ακυρώσεις είναι πολύ εύκολο στην Ελλάδα και είναι κρίμα να βρεις λόγους να ακυρώσεις τις διακοπές, κοίτα, είναι δυνατό.

Και ναι, είναι εύκολο να το κάνετε αν έχετε λίγο κότσια, αυτό είναι το μόνο που χρειάζεστε. Ένας κύριος (γιατρός) μου έγραψε ότι είχε Logan και πριν δημοσιεύσω ήταν στη ζυγαριά, αλλά θεώρησε το μήνυμα ως ενθαρρυντικό και πήρε κατάλυμα με σχέδια να φύγει τις επόμενες μέρες. Και έφυγε. Μου το έγραψε αυτό εξαιτίας μου και ήμουν πολύ χαρούμενος; (μείναμε φίλοι).

Φέτος, έσπευσα να γράψω και να δημοσιεύσω μόλις έφτασα στο κατάλυμα. Επίσης 4 από εμάς, επίσης με τον Tico, επίσης χωρίς εφεδρικό τροχό, επίσης με τον ίδιο οικοδεσπότη (που είναι αγαπητή κυρία) και εξεπλάγην όταν ανακάλυψα τον αντίκτυπο της ανάρτησης. Έγραψα μόνο για τους αναποφάσιστους, μόνο για αυτούς που λένε ότι δεν έχουν αυτοκίνητο, δεν έχουν αποσκευές, δεν συνοδεύουν το παιδί σε τόσο μακρύ δρόμο, που είναι επικίνδυνο το βράδυ στη Βουλγαρία και δεκάδες για άλλους λόγους που σε τρομάζουν.

Δεν θέλετε να μάθετε τι ήταν στο μήνυμά μου. Πόσοι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας και γονικής μέριμνας με έχουν κάνει με κάθε είδους τρόπους χωρίς να με γνωρίζουν, ποια είναι η δουλειά μου, τι κάνω σε καθημερινή βάση. Συνειδητοποίησα ότι αυτοί είναι οι σκληραγωγημένοι από τον ΦΟΒΟ, οι άνθρωποι που κόβουν το ΘΑΡΡΟΣ των παιδιών και δεν τα αφήνουν να ανακαλύψουν πράγματα, μέρη, αισθήσεις.

Υπάρχουν γονείς που θα μεγαλώσουν τα παιδιά πιο φοβισμένα από τους ίδιους και πιο δυστυχισμένα, τεταμένα που τα περιμένει κάτι κακό σε κάθε τους βήμα. Δεν δέχεται ότι ο θάνατος σε βρίσκει στο Tico και στην αγορά, ότι μπορείς να πεθάνεις σε ένα αυτοκίνητο 5 αστέρων, αλλά μπορείς να απολαύσεις τη ζωή αν έχεις ένα αστέρι εκεί πάνω.

Είχαμε και προβλήματα με τον κλιματισμό, έσβησε την επόμενη μέρα καθώς έσπασε η ζώνη, δεν μπορώ να πω ότι δεν το έχασα, αλλά ανοίξαμε τα παράθυρα και εκμεταλλευτήκαμε τον αέρα που μας παρέσυρε. φαινόταν να πετάει .

Είχα ένα ατύχημα, αυτό είναι όλο…, όλα ήταν μια χαρά γιατί δεν έπαθα τίποτα σωματικό, απλά ένας τρόμος που θα μπορούσε να είναι σε οποιοδήποτε αυτοκίνητο. Φτιάξαμε το μπαρ, εγκαταστήσαμε ένα φως πινακίδας κυκλοφορίας με μπαταρία και συνεχίσαμε να ανακαλύπτουμε νέες παραλίες και όμορφα σημεία.

Στη ζωή αν δεν ξέρεις να εκτιμάς τα μικρά πράγματα, ένα ηλιοβασίλεμα, μια χούφτα βότσαλα στην παραλία, τον χυμό ντομάτας που έμεινε στη σαλατιέρα, το χαμόγελο των παιδιών, τη γάτα που βρέθηκε κάτω από το τραπέζι στην ταβέρνα , άτομα που τα νιώθετε στο ίδιο μήκος κύματος, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αναζητήσετε τη λέξη ΕΥΤΥΧΙΑ στο DEX.

Και αν αύριο κοιτάξω έξω από το παράθυρο από αναπηρικό καροτσάκι ή βρω αυτή την ασθένεια που είναι μόνο δέρμα και κόκκαλο, θα ξέρω πώς να γελάσω γιατί έζησα τη ζωή μου στο έπακρο, δεν μάζεψα μόνο στιγμές ευτυχίας, θέρισα χρόνια και έμαθα στα παιδιά μου να κάνουν το ίδιο. Και πιστεύω ακράδαντα ότι αφού πετάξουν από τη φωλιά, θα πάρουν τα σακίδια τους και θα αναζητήσουν την ΕΥΤΥΧΙΑ.

Τα λέμε του χρόνου στην Κεφαλονιά!

Υ.Γ.: για όσους διαβάσατε από το αεροπλάνο και δεν καταλάβατε τίποτα, όλη η ανάρτηση έχει να κάνει με ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΖΩΗ», δείχνει ο Ιλιέσκου στην ανάρτηση στο Facebook.