Καλώς ήρθατε σε ένα νέο ταξίδι στη λωρίδα μνήμης.

Η Φαναριώτικη περίοδος παρουσιάζεται γενικά στη ρουμανική ιστοριογραφία ως μια περίοδος θλιβερής μνήμης, που προσδιορίζεται από τη διαφθορά, την υπερβολική φορολογία και τους αγρότες στο όριο των μέσων διαβίωσής τους. Υπήρχαν όμως και μεταρρυθμιστές άρχοντες, που νοιάζονταν όχι μόνο για τον πλούτο τους, αλλά και για την ευημερία των υπηκόων τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Constantin Mavrocordat, ο Έλληνας που απελευθέρωσε τους αγρότες της Μολδαβίας και της Βλαχίας από τη δουλοπαροικία.

Στις 6 Απριλίου 1749, οι αγρότες της Μολδαβίας, με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Μαυροκορδάτο, δραπέτευσαν από την κατάσταση υποτέλειας στην οποία βρέθηκαν. Στο εξής, μπορούσαν να μετακινούνται από το ένα κτήμα στο άλλο, με αντάλλαγμα ένα χρηματικό ποσό που καταβάλλεται στον αντίστοιχο βογιάρ. Στους βογιάρους, ανάλογα με το μέγεθος του κτήματος, προσφέρθηκε ένας ορισμένος αριθμός δωρεάν αγροτών που δούλευαν γι’ αυτούς. Επιπλέον, απαλλάσσονταν από κάθε μπύρα για την εφορία. 3 χρόνια νωρίτερα, ο Mavrocordat είχε λάβει το ίδιο μέτρο με την ιδιότητά του ως Άρχοντας της Βλαχίας.

Η δουλοπαροικία ήταν το νομικό σύστημα με το οποίο ο αγρότης ήταν «δεμένος» με το κτήμα στο οποίο ζούσε και εργαζόταν. Ο εξαρτημένος αγρότης κλήθηκε ρωμαϊκός στο χώρα της Ρουμανίας Και γείτονας στο Μολδαβία.

Ο Constantin Mavrocordat γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1711 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Έλληνα ηγεμόνα Nicolae Mavrocordat. Ήταν ένας από τους παλαιότερους και μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές των ηγεμόνων ελληνικής καταγωγής που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη. Σε αυτές τις δύο ιδιότητες προστίθεται και η επιμονή, αφού κατέλαβε 6 φορές τον θρόνο της Ρουμανίας και 4 φορές εκείνον της Μολδαβίας.

Ένας καλλιεργημένος άνθρωπος ανοιχτός στις ιδέες του Διαφωτισμού, ο Mavrocordat επιδίωξε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του να βελτιώσει την κατάσταση των υπηκόων του. Φροντίζει για τη λειτουργία των ελάχιστων υπαρχόντων σχολείων και υποστηρίζει την εκτύπωση ενοριακών βιβλίων στα ρουμανικά.

Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε 3 αγόρια και ένα κορίτσι.

Το γεγονός που θα προκαλέσει τον θάνατό του λαμβάνει χώρα στο Γαλάτσι, όπου είχε καταφύγει κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1769.

Την 1η Δεκεμβρίου, ο Mavrocordat βρέθηκε στην οχυρωμένη εκκλησία «Sfânta Precista» για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας του. Εκεί πυροβολείται στο κεφάλι με σπαθί από έναν Ρώσο αξιωματικό με τον οποίο έχει διαφωνία. Στο δρόμο της επιστροφής στο Ιάσιο, το τραύμα γάγγραινα και ο Constantin Mavrocordat πεθαίνει στις 15 Δεκεμβρίου 1769. Απόδειξη της δημοτικότητάς του, θάφτηκε με μεγάλη μεγαλοπρέπεια, αλλά το μέρος όπου κοιμάται τον αιώνιο ύπνο του δεν είναι πλέον γνωστό σε Αυτές τις μέρες.

Περιμένοντας την επόμενη συνάντησή μας, θυμηθείτε: η ιστορία μας βοηθά να κατανοήσουμε το παρόν και να κάνουμε τις σωστές επιλογές για το μέλλον.