Η ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση για το άσυλο, η οποία επί του παρόντος βρίσκεται υπό σκληρή διαπραγμάτευση, πέρασε ένα βασικό στάδιο την Τρίτη, μετά από βούληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) για πολλά σημαντικά κείμενα, σχετικά με την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) στην υποδοχή των εξόριστων, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο .

Το θέμα της μετανάστευσης επανήλθε στην κορυφή της ευρωπαϊκής ατζέντας, αφού ο αριθμός των αιτήσεων ασύλου άρχισε να αυξάνεται στην ΕΕ, σε ένα πλαίσιο όπου οι μετανάστες πεθαίνουν τακτικά προσπαθώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο Θάλασσα με βάρκες.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ) παρουσίασε τον Σεπτέμβριο του 2020 ένα «Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου», με στόχο τη διασφάλιση καλύτερης κατανομής των αιτούντων άσυλο στην Ένωση, μια νέα προσπάθεια μεταρρύθμισης, μετά την αποτυχία των υποχρεωτικών ποσοστώσεων, που αποφάσισε μετά την προσφυγική κρίση από το 2015.

Τέσσερα κείμενα αυτής της μεταρρύθμισης – που τροποποιήθηκαν από τους ευρωβουλευτές – εγκρίθηκαν ευρέως την Τρίτη από την Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) του ΕΚ, ανοίγοντας το δρόμο για διαπραγματεύσεις με τα κράτη μέλη – διαπραγματεύσεις που υπόσχονται να είναι σκληρές.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

“Οι προκλήσεις της μετανάστευσης επηρεάζουν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και είμαι πραγματικά χαρούμενη με αυτό το πολύ θετικό μήνυμα που δίνεται στον πληθυσμό. Θέλουμε μια εναρμονισμένη ευρωπαϊκή απάντηση, κανόνες και παγιωμένη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ”, δήλωσε η Γαλλίδα ευρωβουλευτής Fabienne Keller (Ανανέωση Ευρώπη, κέντρο και φιλελεύθεροι), εισηγητής ενός από τα κείμενα.

Εκτιμά ότι η μεταρρύθμιση περιέχει «στοιχεία ισορροπίας» που ανταποκρίνονται στις διαφορετικές ανησυχίες των κρατών μελών της ΕΕ και υπογραμμίζουν τον κοινό στόχο της επίτευξης τελικής συμφωνίας για ολόκληρη τη μεταρρύθμιση έως τον Μάιο του 2024. .

«Είμαστε αντιμέτωποι με μια επιλογή: είτε η ΕΕ οδεύει προς ένα αδιέξοδο στον τομέα της μεταναστευτικής πολιτικής, είτε προσπαθούμε να βρούμε εποικοδομητικές και κοινές λύσεις», προέτρεψε ο Σουηδός ευρωβουλευτής Tomas Tobé (ΕΛΚ), εισηγητής του κεντρικού κειμένου, πριν η ψηφοφορία – σχετικά με τη μεταρρύθμιση των κριτηρίων του κανονισμού του Δουβλίνου.

Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες, η χώρα γενικά υπεύθυνη για την επίλυση ενός αιτήματος ασύλου είναι αυτή μέσω της οποίας ο μετανάστης έφτασε στην ΕΕ, κάτι που βαραίνει χώρες όπως η Μάλτα, η Ιταλία, η Ελλάδα ή η Ισπανία, ένα βάρος που αυτές οι χώρες θεωρούν δυσανάλογο.

“ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ”

Αυτή η πρόταση μεταρρύθμισης αποσκοπεί στην ενίσχυση των κριτηρίων για την παρουσία μέλους της οικογένειας αιτούντος άσυλο σε κράτος μέλος της ΕΕ.

Διευρύνει την έννοια των οικογενειακών δεσμών και εισάγει ένα νέο κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο η ευρωπαϊκή χώρα που εκδίδει δίπλωμα είναι υπεύθυνη για την επίλυση της αίτησης ασύλου του κατόχου του διπλώματος.

Προβλέπεται ένας υποχρεωτικός μηχανισμός αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών που αντιμετωπίζουν μεταναστευτική πίεση – συγκεκριμένα η αποβίβαση μεταναστών μετά από επιχείρηση διάσωσης στη θάλασσα.

Η ΕΚ περίμενε ότι τα κράτη μέλη θα μπορούσαν, ελλείψει υποδοχής των αιτούντων άσυλο που φτάνουν σε μια πρώτη χώρα (μετακίνηση), να βοηθήσουν αυτές τις χώρες υποδεχόμενοι αντ’ αυτού μετανάστες σε παράτυπη κατάσταση, αλλά αυτός ο μηχανισμός εγκαταλείφθηκε.

«Οι απομακρύνσεις είναι η κύρια συμβολή στη χαλάρωση της μεταναστευτικής πίεσης. Ωστόσο, τα κράτη μέλη της ΕΕ μπορούν επίσης να συνεισφέρουν με μέτρα» οικονομικής, υλικής ή ανθρώπινης στήριξης, διευκρινίζει ο Tobé, προκαλώντας «έναν ισορροπημένο συνδυασμό, που προσφέρει τόσο αλληλεγγύη όσο και ευελιξία».

ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΟΙ ΕΛΕΓΧΟΙ ΣΥΝΟΡΙΩΝ

Υπάρχουν επίσης σχέδια για ενοποιημένους συνοριακούς ελέγχους στους μετανάστες και επιταχυνόμενες διαδικασίες ασύλου για πολίτες χωρών που θεωρούνται ασφαλείς και που έχουν στατιστικά λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν καθεστώς προστασίας στην ΕΕ.

Το 2022, περισσότερες από 880.000 πρώτες αιτήσεις ασύλου υποβλήθηκαν στην ΕΕ, κυρίως από Σύρους, Αφγανούς, Βενεζουελάνους και Τούρκους, κυρίως στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Αυστρία, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, η οποία ανακοινώνει αύξηση 64%. σε σύγκριση με το επίπεδο του 2021.

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες – πρώτα και κύρια η Αυστρία – απαιτούν από την ΕΕ να χρηματοδοτήσει φράχτες για να αποτρέψει την άφιξη μεταναστών, ιδιαίτερα στα σύνορα μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας.

Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ, που συνήλθαν στη σύνοδο κορυφής του Φεβρουαρίου, υιοθέτησαν μια διφορούμενη θέση επί του θέματος.

Ο αρχηγός της ομάδας του ΕΛΚ (στα δεξιά), ο κύριος πολιτικός σχηματισμός στο ΕΚ, ο Γερμανός Μάνφρεντ Βέμπερ, υποστηρίζει την ιδέα της χρηματοδότησης αυτών των φράχτων.

Όμως η επιτροπή προϋπολογισμού του ΕΚ το καταψήφισε σε ψηφοφορία που διεξήχθη την Τρίτη.