Ένα παγκάκι της κομμουνιστικής εποχής, αλλά πανταχού παρόν, περιέγραψε την ακμή του κομμουνισμού ως μια σόλο κούρσα στην οποία έρχεσαι δεύτερος. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρίσκεται ο πρόεδρος της Ρουμανίας, Κλάους Βέρνερ Ιωάννης. Είπε επίσης, με αφορμή την επίσκεψη της κυρίας Metsola στο Cotroceni ότι δεν αναμένει «στο έκτακτο Συμβούλιο του Φεβρουαρίου να συζητηθεί αυτό το θέμα», αλλά είπε: «Είμαι αισιόδοξος ότι θα συνεχίσουμε να βρίσκουμε λύσεις για την αυστριακή ψηφοφορία. και για την ολλανδική προσέγγιση στη Βουλγαρία, γιατί η καλύτερη λύση, και αυτό είναι ξεκάθαρο σε όλους, είναι να ψηφίσουν ταυτόχρονα η Ρουμανία και η Βουλγαρία, προκειμένου να μπουν μαζί στον χώρο Σένγκεν”. Δεν βρήκε καμία λύση, γιατί δεν μπήκε στον κόπο να το ψάξει.Δεν έφτασε καν στη δεύτερη θέση, γιατί δεν ξεκίνησε καν. Είναι κατώτερος στο ύψος της ανικανότητας.

Αντίθετα, οι Βούλγαροι, θυμωμένοι με τις δηλώσεις της Ρουμανίας για «αποσύνδεση» από αυτούς, ελπίζοντας σε μια θετική ψήφο για εμάς στο Συμβούλιο ΔΕΥ στις 8 Δεκεμβρίου, πήραν το δρόμο τους και έστειλαν τον πρόεδρό τους στη Βιέννη, στην πρωτοχρονιάτικη συναυλία New. Όπως ήταν φυσικό, ο Ρούμεν Ράντεφ ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Καρλ Νεχάμερ, μετά από προκαταρκτικές συζητήσεις μεταξύ των δύο – αλλά ο Αυστριακός και Βούλγαρος καγκελάριος δεν μπορούσε να αρνηθεί να τον καλέσει. Ο Klaus Iohannis, που έφυγε χωρίς πρόσκληση στη συναυλία, έμεινε σιωπηλός για σχεδόν ένα μήνα.

Όποιος νομίζει ότι σιωπά και το κάνει κάνει λάθος. Ή, αν το «κάνω» σημαίνει την άκαιρη ιδιωτικοποίηση της Romsilva – της οποίας οι πρώτοι υπογράφοντες θα είναι πιθανότατα οι Αυστριακοί του Timber, πρώην Schweinhofer, φίλοι του προέδρου που έχουν ήδη υλοτομήσει τα δάση μας εδώ και δύο δεκαετίες – σαν ένα κομμάτι της τούρτας , με την ελπίδα ότι θα ανοίξουν το δρόμο για την αυστριακή καγκελαρία, ο πρόεδρος καλύτερα να μην κάνει τίποτα. Αν η Ρομσίλβα καταλήξει στους Αυστριακούς, μετά τη θλιβερή εμπειρία της ιδιωτικοποίησης της Petrom, αφού η OMW αρνήθηκε να πληρώσει τον «φόρο αλληλεγγύης» της Ρουμανίας, όταν μας πήρε το πετρέλαιο και το μισό φυσικό αέριο από τη Μαύρη Θάλασσα, κάτι που προς το παρόν δεν το κάνει. ακόμα και να μπει στον κόπο να εκμεταλλευτεί (καλό τον Πούτιν), η Αυστρία παίρνει και τα δάση μας. Δεν θα μπορούσαν απλώς να πάρουν τον πρόεδρο;

Από την άλλη, όσοι δουλεύουν για εμάς, χωρίς να σκέφτονται να αγοράσουν τις ψήφους της Αυστρίας με άλλα μέσα, δηλαδή κάνουν διπλωματικά αυτό που πρέπει να κάνουν ο πρόεδρος Klaus Iohannis και η κυβέρνηση Ciucă είναι οι Έλληνες. Δεν ξεχνούν ότι η Ρουμανία κάθε καλοκαίρι τους φέρνει όλο και περισσότερους τουρίστες και χρήματα. Και έτσι είναι – νιώθω και ξέρω ότι έχουν κοινή ιστορία με τα Πριγκιπάτά μας, για σχεδόν δύο αιώνες και μέχρι τώρα άλλους δύο αιώνες. Ήταν μια εποχή που οι Φαναριώτες άρχοντες ονειρεύονταν να χτίσουν τη «νέα Ελλάδα» στη Βλαχία και τη Μολδαβία, ενώ τα ελληνικά εδάφη βρίσκονταν υπό οθωμανική κατοχή.

Τώρα η Ελλάδα μας δίνει ευθέως ένα χέρι βοήθειας, όπως σπρώχνεις έναν αβοήθητο σε αναπηρικό καροτσάκι. Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός ότι ο Έλληνας Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Βιέννη, τον οποίο υποδέχθηκε ο Αυστριακός Καγκελάριος, Καρλ Νεχάμερ, μετά από συνάντηση με τον Υπουργό Εσωτερικών, Γκέρχαρντ Κάρνερ, τους Αυστριακούς αξιωματούχους που για τη ρουμανική διπλωματία και τον πρόεδρο της χώρας μας, φαίνεται να έχουν γίνει άνθρωποι τόσο απρόσιτοι όσο ο Πούτιν, ο Σι Τζίμπινγκ και ο Τζο Μπάιντεν μαζί; Ο Έλληνας υπουργός όχι μόνο συναντήθηκε με τους δύο, τον υπουργό Εσωτερικών και την καγκελάριο, για να διεκδικήσει την υπόθεση της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, αλλά είπε ότι «η Ελλάδα αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Βουλγαρίας και η Ρουμανία για ένταξη στη Σένγκεν. Αυτή η επέκταση θα έχει επίσης άμεσα οφέλη για την Ελλάδα, καθώς θα ενοποιηθεί οδικώς με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Ως εκ τούτου, το πρώτο βήμα για να διατηρήσει μια ευκαιρία για την ένταξη της Ρουμανίας στο Scenghen το 2023 έχει γίνει από την Ελλάδα. Ο Έλληνας Υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης δήλωσε – φυσικά έχοντας τη σύμφωνη γνώμη και των δύο σύμφωνα με όλα τα διπλωματικά έθιμα – ότι για τον σκοπό αυτό «συνάντησα εδώ, στη Βιέννη, τον Αυστριακό καγκελάριο κ. Karl Nehammer και με τον υπ. Εσωτερικών κ. Γκέρχαρντ Κάρνερ». Πώς πήγαν οι συναντήσεις, μπορούμε να δούμε και από τη δήλωση του μέλους του ελληνικού υπουργικού συμβουλίου, ο οποίος είπε ότι «την επόμενη εβδομάδα θα επισκεφθώ τη Σόφια και το Βουκουρέστι. Υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν, ιδιαίτερα προβλήματα που σχετίζονται με τη μετανάστευση, στην προστασία των εξωτερικών μας συνόρων, θέμα για το οποίο είναι απαραίτητη μια πιο συντονισμένη, αλλά και αυστηρότερη ευρωπαϊκή πολιτική.Για την πρωτοβουλία αυτή βρισκόμαστε σε επαφή με τη σουηδική Προεδρία και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Όχι λοιπόν μόνο με τη Βιέννη, αλλά και με την Επιτροπή των Βρυξελλών!

Ακριβώς αυτό που έπρεπε να κάνει ο Πρόεδρος Klaus Iohannis, ο οποίος ανέλαβε το μονοπώλιο της εξωτερικής μας πολιτικής. Αν τον είχε πάρει τηλέφωνο ο Γιάννης και θα νοιαζόταν, τουλάχιστον όσο οι Έλληνες, για τη Ρουμανία.