Όπως σημειώνει Le Figaro“Η ομίχλη του πολέμου, η παραπληροφόρηση και το πέπλο λογοκρισίας με χοντρό πέπλο τα δραματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου προς την 1η Ιανουαρίου στη Makiivka, στα περίχωρα του Ντόνετσκ, όπου ο ουκρανικός στρατός χτύπησε με τα τρομακτικά συστήματα της Himars, ένα κολέγιο τεχνική περιοχή όπου είχαν αναπτυχθεί νεοκινητοποιημένοι Ρώσοι στρατιώτες.

Ένα καταραμένο καταστροφικό πρωτοχρονιάτικο δώρο για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος, σχεδόν ταυτόχρονα, ανακοίνωσε, περιτριγυρισμένος από στρατιώτες, ότι το 2023 θα ήταν η χρονιά της νίκης.

Αυτό που βλέπουμε στις ρωσικές αντιδράσεις είναι ακριβώς αυτή η τρομερή οπισθοδρόμηση του στρατοπέδου του Πούτιν. Αλλά αυτό δεν μεταφράζεται σε αυξημένη οργή για τον ίδιο τον πόλεμο, μόνο για τα λάθη των στρατιωτικών αξιωματούχων.“.

Η γαλλική εφημερίδα παραθέτει άρθρο από το ρωσικό δημοσίευμα Kommersant στην οποία ο κυβερνήτης της περιφέρειας Σαμάρα, Ντμίτρι Αζάροφ, παραδέχεται ότι ορισμένοι από τους στρατιώτες που επλήγησαν είναι από την περιοχή του:

“Υπόσχεται να βοηθήσει τις οικογένειες με όποιον τρόπο μπορεί, συμπεριλαμβανομένης της φροντίδας των τραυματιών. Πολλές σύζυγοι στρατιωτικών λένε στο ίδιο άρθρο ότι στάλθηκαν στην περιοχή του Ροστόφ-ον-Ντον και ότι «δεν έχουν αγαθά, φάρμακα, χρήματα, τρόφιμα». Εν ολίγοις, η έμφαση δίνεται στην αποδιοργάνωση του πίσω και του μπροστινού τμήματος, όχι στην απόρριψη της ρωσικής εκστρατείας στην Ουκρανία“.

Ο κίνδυνος μιας νέας παγωμένης σύγκρουσης

Ο ρωσικός στρατός θα μπορούσε να αντέξει παρά τα επανειλημμένα λάθη, αναφέρει η ελβετική εφημερίδα Στην Tribune de Genève:

“Το τελευταίο λουτρό αίματος είναι εμβληματικό τουλάχιστον από μία άποψη: ο ρωσικός στρατός δεν μαθαίνει από τις αποτυχίες του. Οι στρατιώτες Makiivka, των οποίων τα κινητά τηλέφωνα τράβηξαν προφανώς την προσοχή των πληροφοριών του εχθρού, συμπεριφέρθηκαν ανεξήγητα ερασιτεχνικά.

Θα καταφέρουν οι στρατιώτες της Μόσχας να εξαπολύσουν τη νέα υποσχόμενη αντεπίθεση; Ή θα καταρρεύσουν οριστικά και θα σύρουν μαζί τους και τον Βλαντιμίρ Πούτιν; Ωστόσο, υπάρχει φόβος για ένα τρίτο αποτέλεσμα: ένα αδιέξοδο στο μέτωπο, χάρη στα βαγόνια γεμάτα τροφή για κανόνια και μια φαινομενικά αδιάκοπη ροή παλιών σοβιετικών πυρομαχικών. Αυτή θα ήταν η πραγματική καταστροφή.”

Γράφει ο πολιτικός επιστήμονας Vladimir Pastuhov ώρα Μόσχας:”Οι δυνατότητες κινητοποίησης πόρων και από τις δύο πλευρές είναι πολύ περιορισμένες: για να κερδίσει η Ουκρανία, η δυτική στρατιωτική βοήθεια πρέπει να πολλαπλασιαστεί τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Για να κερδίσει η Ρωσία, δεν είναι απαραίτητη μια μερική κινητοποίηση, αλλά μια συνολική κινητοποίηση με επαναπροσανατολισμό όλης της βιομηχανίας της στον πόλεμο. Δεδομένου ότι ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη επιλογή φαίνονται αρκετά πιθανές, το βασικό σενάριο προτεραιότητας για το 2023 παραμένει η «Παλαιστινοποίηση της σύγκρουσης», στην οποία και οι δύο κοινωνίες σταδιακά συνηθίζουν τον πόλεμο ως τρόπο ζωής..” (Πηγή: Ευρωθέματα)

Η ηθική δύναμη είναι στο πλευρό των Ουκρανών

Αλλά «η ηθική δύναμη των Ουκρανών είναι συγκρίσιμη με αυτή των Βρετανών εναντίον των Ναζί», λέει ο πρώην ψυχίατρος του γαλλικού στρατού Πάτρικ Κλερβόι σε συνέντευξή του στη Le Point:

“Προς το παρόν, οι Ουκρανοί δείχνουν ότι είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν πιο δυνατούς από αυτούς. Είναι ο Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ. Είναι σαφές ότι μια ηθική δύναμη τους στηρίζει, την ίδια στιγμή βλέπουμε ότι λείπει από τη ρωσική πλευρά. Αυτή τη στιγμή, η Ουκρανία κερδίζει τον πόλεμο αντίστασης, ακόμα κι αν δεν έχει ακόμη ανακτήσει την εδαφική της ακεραιότητα“.