“Bridge of Lies”, ένα νέο άνοιγμα στην κινητικότητα: “Ο Blajul καυχιέται τώρα για ένα νέο αρχιτεκτονικό αριστούργημα, με μια μοναδική δομή στη Ρουμανία”

Για χρόνια μια αρκετά φθαρμένη γέφυρα ηλικίας άνω του μισού αιώνα συνέδεε δύο σημαντικά μέρη του Blaj. Οι ντόπιοι τη γνωρίζουν ως «Γέφυρα του Ψέματος».

Ωστόσο, με την αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων στην περιοχή και αυτών που διέρχονται, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται για την ομαλή κυκλοφορία στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένων των φωτεινών σηματοδοτών), δεν έχει βρεθεί ακόμα λύση.

Έτσι ο δήμαρχος της πόλης με τους συμβούλους του πήραν τη σοφή απόφαση ότι αντί να ανακαινίσουν μια δομή που θα απαιτούσε πολλές άλλες επεμβάσεις και επενδύσεις με την πάροδο του χρόνου, να γκρεμίσουν την παλιά γέφυρα για να φτιάξουν μια πιο «βιώσιμη και όμορφη»!

Έτσι, μετά από περισσότερα από πέντε χρόνια αιτημάτων κατόπιν αιτημάτων και συνεχών αγώνων για να περάσει η γέφυρα στην κληρονομιά της περιοχής, το όνειρο άρχισε να διαμορφώνεται το φθινόπωρο του 2020.

Μόλις ο δήμος ανέλαβε τη μετάβαση στο ΚΠΙΣΝ, το Δημαρχείο ξεκίνησε τη διαδικασία επιλογής πρόσκλησης υποβολής προσφορών για την εταιρεία που θα διασφάλιζε την κατασκευή του νέου κτιρίου. Ο νικητής του διαγωνισμού για το σχεδιασμό και την εκτέλεση της γέφυρας, RETTER Projectmanagement SRL (Șelimbăr), ξεκίνησε τις εργασίες του στις 28 Μαρτίου

Και μόλις οκτώ μήνες μετά την έναρξή τους, την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2022, από τις 4 μ.μ., άνοιξε ξανά η οδική και πεζή κυκλοφορία.

Όμως, επειδή η χαρά πρέπει να βιώνεται και να μοιράζεται εορταστικά, η «Γέφυρα του Ψέματος» θα εγκαινιαστεί επίσημα τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου, από τις 6 το απόγευμα με «Συναυλία στη γέφυρα». Η πρώτη έκδοση προορίζεται να γίνει η αρχή μιας παραδοσιακής εκδήλωσης που γιορτάζεται κάθε χρόνο την παραμονή της «Έκθεσης Căciulilor», η οποία διεξάγεται στις 6 Δεκεμβρίου για αρκετές εκατοντάδες χρόνια στη μικρή πόλη.

Το νέο πέρασμα, με τις αρχιτεκτονικές πύλες ύψους 22 μέτρων, που μοιάζουν με τυπωμένους βραχίονες που αγκαλιάζουν ή στηρίζουν τη γέφυρα στον αέρα, αγκυροβολείται από πολλά φωτεινά μεταλλικά σχοινιά που θα του δώσουν μια ιδιαίτερη εικόνα τη νύχτα. Η ισόπεδη διάβαση έχει πέντε λωρίδες κυκλοφορίας οδικής κυκλοφορίας και δύο λωρίδες κυκλοφορίας πεζών, καλυμμένα, φωτισμένα και θερμαινόμενα πεζοδρόμια.

Ο Blajul είναι πλέον περήφανος για ένα νέο αρχιτεκτονικό αριστούργημα, με μια μοναδική δομή στη Ρουμανία, που θα διαιωνίσει τις ιστορίες που μας συνδέουν με τις προηγούμενες γενιές που κάποτε σταμάτησαν σε αυτή τη γέφυρα των «ψεμάτων». Κάποιοι, δικαίως, θα αναρωτηθούν γιατί φέρει αυτό το όνομα, ίσως παράξενο! Η στιγμή των εγκαινίων μας δίνει την ευκαιρία να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω…

Και τώρα, την εποχή που οι λόγιοι κύριοι της Μικρής Ρώμης δεν είχαν πραγματικά χρόνο να αφιερωθούν στο όργωμα, αλλά ενδιαφέρονταν μόνο για το βιβλίο και την εμβάθυνση των σοφών διδασκαλιών, οι εργατικοί αγρότες της περιοχής είχαν, χάρη σε αυτούς και οι μελετητές εδώ, μια ευρέως διαθέσιμη αγορά. Και δεν ήρθαν στην αγορά Blaj μόνο για να πουλήσουν τα προϊόντα τους στην πλατεία της πόλης μπροστά από τον καθεδρικό ναό που ίδρυσε ο Innocentie, αλλά και για να φέρουν γλυκά στους διάσημους άρχοντες.

Ήρθαν και όσο μπορούσαν…per pedes apostolorum ή με καρότσια σαν κι αυτούς, γιατί μόνο ο επίσκοπος Βασίλειος είχε μεγαλύτερο αυτοκίνητο. Και καβαλώντας όσο περισσότερο μπορούσαν στις ξύλινες άμαξες που έσερναν κουρασμένα άλογα, διασχίζοντας λάκκους και λάσπες, ακόμη και γλιστρώντας ένα-ένα έξω, προσευχήθηκαν μόνο για να φτάσουν (ξανά). Και δεν ήταν εύκολο! Τι θα μπορούσαν όμως να κάνουν; Από αυτό έζησαν και οι «κύριοι» του Μπλαζ και όσοι πίκραραν!

Και φτάνοντας από το Sâncel, το Pănade ή μακρύτερα, στην είσοδο της τοποθεσίας, διέσχισαν μια τεράστια ξύλινη γέφυρα κάτω από την οποία περνούσε μια μεγάλη σιδηροδρομική γραμμή. Η γέφυρα ήταν αρκετά παλιά και κάποιοι έλεγαν ότι πολλά «πυροσβεστικά άρματα» ακόμα και η βασιλική οικογένεια μερικές φορές σταματούσε για να ξεκουραστεί και να δροσιστεί εδώ στην πολιτιστική πρωτεύουσα της χώρας.

Στη γέφυρα αυτή συνεδρίαζαν γύρω στο μεσημέρι, για να περνούν όλοι καλά για να κουβαλήσουν τις βαλίτσες τους στην αγορά, στα παιδιά που έρχονταν να σπουδάσουν εδώ και στους «κυρίους» που προσυπέγραψαν τα καλά τους.

Και πήγαιναν γρήγορα παντού, αλλά έμεναν πάντα στα δροσερά σπίτια των καθηγητών. όμορφα κτίρια, μερικά ζωγραφισμένα, με σκαλιστές πόρτες, πολλά δωμάτια, ψηλά, διακοσμημένα με πορτρέτα και πίνακες ζωγραφικής και επιπλωμένα με στυλ. Παρακολούθησαν τις ειδήσεις και αναρωτήθηκαν πόσοι είχαν μείνει στον κόσμο. Και σκεπτόμενοι επιστρέφοντας στο σημείο συνάντησης, μέχρι να φτάσουν στη γέφυρα και τους συντρόφους τους, έριξαν το βλέμμα τους στις κορυφές των βουνών Făgărasi και στους όμορφους λόφους που περιέβαλλαν την Blaju και την προστάτευαν πάντα από τις πληγές της φύσης.

Και όταν άρχισαν να μαζεύονται και μόνο δύο στόματα μαζί, άρχισαν να διηγούνται για το σπίτι τους, τις χαρές και τις λύπες τους και, κυρίως, όσα είχαν δει στις αυλές και στα σπίτια των αρχόντων.

Μερικές φορές υπερέβαλαν επίτηδες, ειδικά όταν έβλεπαν την έκπληξη του συνομιλητή ή να είναι πάνω από τους άλλους. ότι οι «άρχοντες» τους ήταν πλουσιότεροι ή πιο διακεκριμένοι από τους άλλους. Κι έτσι ποιος ξέρει τι ιστορίες γεννήθηκαν, λες και καλά έκαναν οι «κύριοι» του Μπλαζ, που ήταν πολύ πιο πλούσιοι από τους άλλους και είχαν μόνο «χλιδή» στα μεγάλα τους σπίτια. Έτσι διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και την επόμενη φορά θα υπήρχε άλλο κεφάλαιο. Σε αυτή τη γέφυρα γεννιούνται πολλά ψέματα…

Ένας άλλος αστικός μύθος λέει ότι, τις Κυριακές ή τις επίσημες αργίες, μετά τις θρησκευτικές λειτουργίες, ως διασκέδαση, οι γλεντζέδες έρχονταν σε αυτή τη γέφυρα για να περιμένουν τη «δεξαμενή της φωτιάς». Ήταν πραγματικά μια καινοτομία της εποχής και μια περιέργεια που μπορούσε να πάει πιο γρήγορα από ένα κάρο με πολλά άλογα συνδεδεμένα. Και κάτι είχαν να περιμένουν…από τα σημάδια που ούτε τότε το «ατμοκίνητο τρένο» δεν ερχόταν «στην ώρα»…και ακόμα περιμένουν και περιμένουν, βαρεμάρα, το στόμα τους το πήρε προκαταβολικά, πιο γρήγορα από το «πύρινο άρμα».

Κι έτσι γεννήθηκε η φλύαρη γκόμενα, που μετά έγινε το πλάσμα που περπατούσε ανεμπόδιστα στη μικρή πόλη για λίγο…μέχρι την επόμενη γέννα…

Το Blajul έχει ακόμα πολλές ιστορίες να πει για τα αρχαία μέρη του που σταδιακά αναζωογονούνται χάρη στη φροντίδα εκείνων που αγαπούν αυτήν την ευλογημένη γη και τον μάταιο μαχητή για τη δικαιοσύνη. Αλλά για αυτά σίγουρα θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε άλλη φορά…

Ηχογράφησε τον Ciprian Vestemean, διευθυντή του CNIPT Blaj