Η λέξη σχολείο μας προέρχεται από την ελληνική λέξη σχολείο, που αρχικά σημαίνει ελεύθερος χρόνος, ανάπαυση, στα λατινικά, εκτός από τη σχολή της Ελλάδας, χρησιμοποιήθηκε αντί αυτού ο όρος ludus, που σημαίνει παιχνίδι. Αυτά δεν είναι συμπτώσεις.

Σκοπός αγιασμένη συσκευή

Περίπου το 80% της ρωμαϊκής κοινωνίας στη δημοκρατία ζούσε από τη γεωργία, προσπαθώντας να παράγει όχι μόνο τα τρόφιμα που χρειάζονταν για να ζήσουν, αλλά και αρκετό πλεόνασμα για να αγοράσουν ό,τι δεν μπορούσαν να παράγουν οι ίδιοι. Η μάθηση ήταν λοιπόν προνόμιο των ανθρώπων που είχαν ελεύθερο χρόνο, δηλαδή των πλουσίων.

Ο κύριος στόχος τους ήταν να ανέβουν την ολισθηρή σκάλα που οδηγούσε στα ύψη της εξουσίας. Ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό ήταν να μπορέσουν να διεκδικήσουν τη θέση τους σε ζητήματα πολιτικής, νομικής και στρατιωτικής φύσης. Τα παιδιά της ελίτ εκπαιδεύονταν σε μεγάλο βαθμό στο σπίτι. Κορίτσια επίσης, αλλά στην περίπτωσή τους συνήθως ξεμένει από αλφαβητισμό.

Εκείνοι των οποίων οι οικογένειες μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά προσλαμβάνονταν από έναν ιδιωτικό δάσκαλο, και αυτοί οι εκπαιδευτές ήταν συνήθως αρκετά αυστηροί και έθεταν επιτεύξιμους στόχους με τη μορφή αποτελεσμάτων πάνω από τα μέσα. Η σωματική τιμωρία ήταν κοινή πρακτική.

Γλώσσα και ρητορική

Η εκπαίδευση επικεντρώθηκε στη σωστή χρήση της γλώσσας. Η ακριβής ανάγνωση, γραφή και προφορά (στα λατινικά και τα ελληνικά) χτυπήθηκαν σε παιδιά ηλικίας 6-9 ετών. Μεταξύ των ηλικιών 9 και 12, αναπτύχθηκαν ανώτερες λογοτεχνικές ικανότητες, κυρίως μέσω της εις βάθος γραμματικής και γλωσσικής ανάλυσης των ποιητικών έργων. Μεταξύ 12 και 17 ετών, δόθηκε έμφαση στη ρητορική, δηλαδή στην ικανότητα να παρουσιάζει κανείς τα επιχειρήματά του καθαρά και πειστικά.

Εδώ έπαιξαν μεγάλο ρόλο τα ιστορικά και μυθικά παραδείγματα: θα έπρεπε να θυσιάσει την κόρη του Αγαμέμνονα για να κερδίσει την καλοσύνη των θεών; Θα έπρεπε ο Αννίβας να πολιορκήσει τη Ρώμη; Κατά τη διάρκεια αυτών των στοχαστικών διαδικασιών, η ηθική και φιλοσοφική κρίση των μαθητών εξευγενίστηκε επίσης.

Τα πραγματικά ταλέντα ακολούθησε ένας ακόμη χρόνος σπουδών, κατά τον οποίο η Ελλάδα, που θεωρείται το λίκνο κάθε πνευματικής και καλλιτεχνικής γνώσης, αντιμετωπίστηκε εντατικά, ως τελευταία πινελιά για την απόκτηση της σωστής εκπαίδευσης. Και μετά ήρθαν οι καθημερινοί αγώνες μιας πολιτικής ή στρατιωτικής καριέρας, και τελικά, ελπίζουμε, η επιτυχία και η δόξα.

Πίτερ Τζόουνς, κλασική φιλόλογος