Η ιστορία της Εκκλησίας μας είναι μόνιμη πηγή προτύπων. Ο ρουμανικός χώρος μας άφησε αμέτρητες μαρτυρίες σχετικά με τη δράση, τη σοφία, την ισορροπία και τη θυσία των υπηρετών, των ιερέων και των ιεραρχών που καθοδήγησαν επιδέξια τις ψυχές των πιστών στο δρόμο της σωτηρίας. Μέσω των δύο θεσμών, της Εκκλησίας και της Δομνίας, οι Ρουμάνοι έμειναν πιστοί στην πίστη τους, στην αγάπη τους για την πατρίδα τους, τηρώντας πιστά το καθήκον τους απέναντι στους προγόνους τους. Ένας από αυτούς που
υπηρέτησαν την Αγία Τράπεζα και το ρουμανικό έθνος ήταν ο Άγιος Ιεράρχης Αντίμ Ιβιρεανούλ.

Γεννήθηκε στα Ιβήρια (Γεωργία), γύρω στο 1650, λαμβάνοντας το όνομα Αντρέι στη βάπτισή του. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, έπεσε αιχμάλωτος στην Κωνσταντινούπολη ή σύμφωνα με πιο πρόσφατες έρευνες στην Ιερουσαλήμ. Φτάνει στη Βλαχία επί Constantin Brâncoveanu, γύρω στο 1690. Η αγάπη του για τους Σλάβους θα γίνει αισθητή από το 1691, όταν τυπώνει Οι διδασκαλίες του Βασιλείου του Μακεδόνα στον γιο του Λέοντα. Συνεχίστηκε την επόμενη χρονιά με η λειτουργία της Αγίας Παρασχίβας και του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτη, το 1693 με Το Ελληνορουμανικό Ευαγγέλιο και το 1694 με Ψαλτήριαφιερωμένο στον Constantin Brâncoveanu.

Πιστοποιημένος εκτυπωτής

Υπακούοντας στις εντολές των μεγαλύτερων του, πήγε στο Snagov όπου σε πέντε μόλις χρόνια (1696-1701) τύπωσε 15 βιβλία: επτά στα ελληνικά, πέντε στα ρουμανικά, ένα στα σλαβονικά, ένα στα σλαβορουμανικά, ένα στα ελληνικά – Αραβας. Η αγάπη του ιερομόναχου Αντίμ για τα άγια θα εκδηλωνόταν και στην επιθυμία του να διδάξει σε άλλους την τέχνη της τυπογραφίας. Μαθητές του ήταν ο Mihail Istvanovici, ο Gheorghe Radovici και ο ιερομόναχος Dionisie Flor.

Η τυπογραφική δραστηριότητα του Ιερομόναχου Αντίμ συνεχίστηκε στο Βουκουρέστι όπου, την περίοδο 1701-1705, τύπωσε 15 βιβλία: δύο στα ρουμανικά, ένα στα σλαβορουμανικά, ένα στα ελληνοαραβικά και 11 στα ελληνικά.

Το 1705, με θεϊκή εντολή, ο Αντίμ εξελέγη επίσκοπος του Ράμνικ. Εκεί ίδρυσε επίσης τυπογραφείο και εξέδωσε 9 βιβλία: τρία στα ελληνικά, τρία στα σλαβορουμανικά και τρία στα ρουμανικά.

«Προσεύχομαι την καλοσύνη του να φωτίσει το μυαλό μου
για να κηρύξω τον λόγο της αλήθειας…»

Το έτος 1708 ήταν το έτος κατά το οποίο ο Μητροπολίτης Ουγροβλαχίας Θεοδόσιε πέρασε στον Κύριο. Διάδοχός του ως πρόεδρος ήταν ο επίσκοπος Αντίμ ντε Ράμνικ. Με τη μέχρι τότε δραστηριότητά του πέτυχε ο ίδιος αυτό που κήρυττε, δίνοντας έμφαση στις «τέσσερις αρετές της ψυχής»: γενναιότητα, σοφία, ευγένεια, καθαριότητα και τις «τέσσερις αρετές του σώματος»: δύναμη, πληρότητα, ομορφιά, υγεία.

Στην ομιλία της ενθρόνισής του ως Μητροπολίτη της Ρουμανικής Γης, ο Αντίμ παρουσιάζεται ως ταπεινός παρακλητής του Κυρίου, για να μπορέσει να εκπληρώσει τον σταυρό που επρόκειτο να κουβαλήσει: «Και προσεύχομαι την καλοσύνη του και την αγάπη του για τους ανθρώπους για να φωτίσει το πνεύμα μου για να μετανοήσω κηρύττοντας τον λόγο της αλήθειας και να δυναμώσω την καρδιά μου στον φόβο της, για να μετανοήσω ως ο εύγλωττος ποιμένας του εκλεκτού του ποιμνίου, που το λύτρωσε με το πολύτιμο αίμα του από το χέρι του εχθρού».

Θέλοντας να συνεχίσει τη δραστηριότητά του ως τυπογράφος, μετέφερε το τυπογραφείο από το Râmnic στο Târgovişte. Εκεί εξέδωσε 18 βιβλία (5 στα ελληνικά, ένα στα σλαβορουμανικά, ένα στα σλαβο-ρουμανικά-ελληνικά και 11 στα ρουμανικά). Το 1715 συνέχισε τη δραστηριότητά του ως τυπογράφος στο Βουκουρέστι, μέχρι το 1716. Με υπομονή, πολύ κόπο και αγάπη κατάφερε να τυπώσει υπηρεσιακά βιβλία, το Ψαλτήρι και την Καινή Διαθήκη, ομιλίες, βιβλία τόσο απαραίτητα στον κλήρο, καθώς και κοσμικά βιβλία. έργα.

εκκλησιαστής

Η επιθυμία να υπηρετηθεί ο Κύριος στέφθηκε με την ανέγερση του μοναστηριού αφιερωμένου στους Αγίους Πάντων (Αντίμ), που χτίστηκε μεταξύ 1713 και 1715 στο Βουκουρέστι. Ο Μητροπολίτης Αντίμ ανέλαβε το έργο της οικοδόμησης των κελιών, καθώς και την εξασφάλιση των απαραίτητων εσόδων για να βοηθήσει όσους βρίσκονται σε κίνδυνο. Διέταξε αυτό που παρακολούθησε στις ομιλίες του: «Είναι εύκολο να καταλάβουμε τι απαιτείται από εμάς εξαιτίας αυτών των άγιων καιρών: την ανάγκη για ιερές προσευχές, τον θεϊκό έπαινο, την ευχαριστία για το καλό που λάβαμε από τον Θεό, τη διανομή ελεημοσύνης, νηστεία, συχνά με τα Άγια Μυστήρια, αγνότητα ψυχής, όλα αυτά ετοιμάζουν σπίτι στις καρδιές μας, για την έλευση του Κυρίου και μας προτρέπουν σε καλές πράξεις».

Το τέλος του μαρτυρίου

Μετά το θάνατο του ηγεμόνα Constantin Brâncoveanu, ο πρώτος Φαναριώτης άρχοντας, Nicolae Mavrocordat, ανέβηκε στο θρόνο. Η σχέση μαζί του θα ήταν μια δύσκολη δοκιμασία για τον Μητροπολίτη Αντιμ. Έχοντας τη θέση να υπακούσει στην πολιτική εξουσία ή στη συνείδησή του ως ιερέας και ποιμένας του ποιμνίου που του εμπιστεύτηκαν, επέλεξε το δεύτερο, αποδεχόμενος την εχθρότητα του κυρίαρχου. Ο τελευταίος τον έριξε στη φυλακή και ζήτησε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία Γ’ τη μεταστροφή του συμπαθητικού Γεωργιανού ιεράρχη. Μόνο μετά από δύο σχεδόν αιώνες ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας απέδωσε δικαιοσύνη, εγείροντας την αίρεση των Αντιμ. Το τέλος του καλού δούλου του Χριστού ήταν μαρτύριο: εξορίστηκε, δολοφονήθηκε από τους Οθωμανούς και το σώμα του το πέταξαν στο νερό.

Η θυσία του για την Εκκλησία και τον ρουμανικό λαό αναγνωρίστηκε και ο Μητροπολίτης Αντίμ τοποθετήθηκε μεταξύ των αγίων από την Ιερά Σύνοδο της χώρας που τόσο αγάπησε, το 1992, ως φωτεινή δάδα από την οποία ανάβουν οι Χριστιανοί το φως της πίστης τους φέρνοντας δόξα. στον Θεό για έναν τέτοιο ιεράρχη. Η ημερομηνία του εορτασμού του, η 27η Σεπτεμβρίου, είναι αφορμή χαράς για τους πιστούς όλου του κόσμου, που γεμίζουν την εκκλησία που ο ίδιος έχτισε.

Σήμερα, που η αμαρτία τείνει να είναι παντοδύναμη και η έλλειψη προτύπων γίνεται έντονα αισθητή, ο Άγιος Ιεράρχης Αντίμ είναι παράδειγμα αγάπης για το έθνος και την πατρίδα, για το λαό και τους Σλάβους, παράδειγμα ανιδιοτέλειας, υπομονής στα βάσανα και σοφία . Τα έργα του δεν έχουν περάσει ανήκουστα όλα αυτά τα χρόνια, και οι άνθρωποι με χαρά κρατούν το όνομά του στο μυαλό και την καρδιά τους και τον έχουν ως πρόσωπο του αγώνα, λέγοντας με όλη τους την καρδιά, “Χαίρετε, περπατήστε ανάμεσα σε απόκρημνα χάσματα του χρόνου!”

(Dorindemostene Iancuεφημερίδα Lumina)