Ο Oleksandr Syenkevych, πρώην επιχειρηματίας πληροφορικής, είναι 41 ετών και εξελέγη δήμαρχος το 2015 του Mykolaiv, μιας πόλης 500.000 κατοίκων. Το 2020 επανεξελέγη και είναι ο νεότερος δήμαρχος μεγάλου αστικού κέντρου της χώρας. Όταν η Ρωσία επιτέθηκε τον Φεβρουάριο του 2022, η πόλη έμεινε με τους μισούς κατοίκους της, οι υπόλοιποι τράπηκαν σε φυγή για ασφάλεια. Οι Ρώσοι βομβάρδιζαν την πόλη ανελέητα: για 215 συνεχόμενες ημέρες, οι εναπομείναντες κάτοικοι βομβαρδίστηκαν, οι Ρώσοι εκτόξευαν τουλάχιστον τέσσερις ρουκέτες την ημέρα. Το ρεκόρ είναι 38, λέει ο δήμαρχος, αλλά παρ’ όλα αυτά, ο στρατός του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν κατάφερε ποτέ να κατακτήσει την πόλη. Το μέτωπο είναι τώρα 70 χιλιόμετρα από το Μικολάιβ, στον ποταμό Δνείπερο. Μία φορά κάθε δύο με τρεις εβδομάδες, οι Ρώσοι βομβαρδίζουν, αλλά η αεράμυνα αναχαιτίζει τους πυραύλους. Όσο ο πόλεμος συνεχίζεται, κανένα μέρος στην Ουκρανία δεν είναι ασφαλές, αλλά η πόλη πρέπει να ξαναχτιστεί, πιστεύει ο Oleksandr Syenkevych.

Η Ρωσία είναι μια χώρα πολέμου την οποία εξάγει στη Μολδαβία, τη Γεωργία, την Ουκρανία και η οποία ενδιαφέρεται για παγωμένες συγκρούσεις.

“Ό,τι έπρεπε να κάνουμε πριν από τον πόλεμο, έπρεπε να κάνουμε και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι άνθρωποι με ρωτούν, πώς νιώθετε, πώς αντιδράτε σε αυτές τις συνθήκες; Και λέω ότι δεν διαφέρει από αυτό που συνέβαινε πριν από τον πόλεμο , μόνο που τώρα έχουμε ερείπια και πρέπει να τα καθαρίσουμε και να επισκευάσουμε αυτά τα κτίρια. Και σίγουρα όλοι περιμένουν το τέλος αυτού του πολέμου. Αυτός ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει, για παράδειγμα, με μια διευθέτηση, αλλά θα πρέπει να τελειώσει με τη νίκη της Ουκρανίας. Εμείς πρέπει να πάρουμε πίσω τα εδάφη μας, και όσο περισσότερος χρειαστεί, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουμε να το πετύχουμε. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε βοήθεια από την “Ευρωπαϊκή Ένωση και, θα έλεγα, βοήθεια από τον δυτικό κόσμο. Η Ρωσία είναι χώρα πολέμου που εξάγει σε Μολδαβία, Γεωργία, Ουκρανία και που ενδιαφέρεται για παγωμένες συγκρούσεις. Δεν μας ενδιαφέρουν οι παγωμένες συγκρούσεις. Οι Ρώσοι είναι 70 χιλιόμετρα μακριά μας και δεν θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε την οικονομία μας, την πόλη, μπορούμε να κάνουμε έργα αλλά αυτά τα έργα δεν θα γίνουν πραγματικότητα. Αυτός είναι ο λόγος που χρειαζόμαστε ειρήνη μετά τη νίκη».

“Οι πόλεις Mykolaiv και Kharkiv υπάγονταν στην Οικονομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη. Δημιουργούμε νέα γενικά σχέδια για τις πόλεις μας. Αυτή η εμπειρία μπορεί στη συνέχεια να αναπαραχθεί σε μικρότερες πόλεις στη νοτιοανατολική περιοχή. Αυτό το γενικό σχέδιο αντικατοπτρίζει στην πραγματικότητα όλους τους τομείς της ζωής , που θα ανακαινιστεί ή θα ξαναχτιστεί σε καλύτερη βάση, όχι στο επίπεδο που ήμασταν πριν από τον πόλεμο. Χρησιμοποιούμε τον πόλεμο ως ευκαιρία για να γίνουμε πιο ανθεκτικοί και πιο ενεργειακά αποδοτικοί. Δεν υπάρχει τίποτα επαναστατικό σε αυτό που κάνουμε, εμείς χρησιμοποιήστε την εμπειρία και την πρακτική άλλων πόλεων που καταστράφηκαν και στη συνέχεια ξαναχτίστηκαν όπως η Χιροσίμα ή το Ρότερνταμ».

Η ζωή επιστρέφει στην πόλη που εγκαταλείφθηκε στην αρχή του πολέμου, για τους μισούς κατοίκους. Ο δήμαρχος του Mykolaiv λέει ότι ορισμένοι από τους πολίτες έχουν ήδη επιστρέψει, ότι υπάρχουν επίσης 80.000 πρόσφυγες από την περιοχή Kherson στην πόλη και ότι τώρα φροντίζει 400.000 πολίτες.

150 πηγάδια έσκαψαν για πόσιμο νερό, μόνο το νερό πλύσης περνά από τους σωλήνες

“Έχουμε επισκευάσει πολλά κτίρια, στέγες, παράθυρα, πόρτες. Κάποια κτίρια έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, πρέπει να κατεδαφιστούν για να τα ξαναχτίσουμε. Καταστρέψαμε σχολεία και νηπιαγωγεία που πρέπει να ξαναχτίσουμε από την αρχή. Όπως και να έχει, η ζωή επιστρέφει στην πόλη, ακόμη και χωρίς πόσιμο νερό. Στους σωλήνες, έχουμε τεχνικό νερό, αλμυρό νερό μόνο για πλύσιμο και τουαλέτες, γιατί οι Ρώσοι κατέστρεψαν το αντλιοστάσιο στον ποταμό Δνείπερο. Και τώρα είμαι στην αριστερή όχθη αυτού του ποταμού, Τα στρατεύματά μας είναι στη δεξιά όχθη. Γι’ αυτό δεν έχουμε νερό να πιούμε. Τέλος πάντων, ανοίγουμε πηγάδια σε όλη την πόλη. Έχουμε ανοίξει περισσότερα από 150 πηγάδια, τα εξοπλίσαμε με συστήματα φιλτραρίσματος και μοιράσαμε νερό στον πληθυσμό σε πλαστικά δοχεία Γεμίζω δωρεάν και παίρνω το νερό στο σπίτι.

Ο στρατός χρησιμοποίησε δημοτικές επιχειρήσεις ως μηχανική μονάδα για την κατασκευή οχυρώσεων

Το Mykolaiv δεν καταλήφθηκε ποτέ, ήταν μια από τις πόλεις που αντιστάθηκαν στην εισβολή. Ο δήμαρχος Oleksandr Syenkevych συμμετείχε στη διάσκεψη Aspen, μια συζήτηση για βιώσιμες και ανθεκτικές πόλεις. Ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν το γεγονός ότι πάνω από το 60% των φόρων των πολιτών πηγαίνει στον τοπικό προϋπολογισμό και όχι στο Κίεβο. Χάρη σε αυτό, η πόλη είχε κεφάλαια και ο δήμαρχος μπορούσε να πάρει γρήγορες αποφάσεις για να βοηθήσει τον στρατό να οργανώσει την άμυνά του.

“Η πόλη μας δεν καταλήφθηκε ποτέ. Τρεις δήμαρχοι κατεχόμενων και απελευθερωμένων πόλεων εξακολουθούν να αγνοούνται, τα ίχνη τους είναι άγνωστα, μπορεί να έχουν ήδη σκοτωθεί. Δεν ήταν μαχητές, ήταν απλά δημόσια πρόσωπα. Όσο για τον Mikolayev, είχαμε αρκετούς μέρες για να προετοιμάσουμε την επίθεση και να υπερασπιστούμε την πόλη. Ο στρατός χρησιμοποίησε εμάς, εμείς, οι δημοτικές επιχειρήσεις της πόλης μας, όπως εταιρείες ύδρευσης, εταιρείες παροχής νερού θέρμανσης, κατασκευαστικές εταιρείες για την κατασκευή οχυρώσεων, σκάψιμο τάφρων, κατασκευή μεταλλικών αντιαρματικών άμυνων Περιμέναμε λοιπόν τους Ρώσους, ήρθαν και τους επιτεθήκαμε με πυροβολικό και τα στρατεύματά μας τους έσπρωξαν μέχρι τη Χερσώνα όπου έμειναν για οκτώ μήνες και μετά έφυγαν στην άλλη αριστερή όχθη του Δνείπερου όπου ανατίναξαν τη γέφυρα. Περπατούσα στην πόλη με ένα πολυβόλο Καλάσνικοφ, βασικά, ο στρατός χρησιμοποίησε εμάς τους κατοίκους της πόλης ως μονάδα μηχανικού, και όποιος μπορούσε να υπερασπιστεί την πόλη την υπερασπίστηκε. Γι’ αυτό δεν ήμασταν ποτέ απασχολημένοι. »